Bloggang.com : webew210 : ความลับของอ๊อฟตอนที่2

ความลับของอ๊อฟตอนที่2

อ๊อฟนั้นเป็นชายคนหนึ่งที่จบจากโรงเรียนชายล้วน หน้ำซ้ำตอนเรียนชั้นมัธยมปลายนั้นก็ไม่ได้เรียนเข้าขั้นที่ว่าเรียนเก่ง อ๊อฟนั้นเป็นคนที่เรียนในระดับปานกลาง ค่อนไปทางไม่เก่ง อ๊อฟนั้นเป็นคนอ่อนทางคำนวณและอ่อนทางภาษาอังกฤษเป็นอย่างมาก ส่วนทางบ้านของอ๊อฟนั้นก็ไม่ได้จัดว่ามีฐานะร่ำรวย หรือยากจนแต่อย่างใด เพียงแต่ที่บ้านของอ๊อฟนั้นก็เหมือนครอบครัวที่ค้าขายทั่วๆไป ที่ขายของได้มากบ้างน้อยบ้างตามแต่โอกาสจะอำนวย และที่สำคัญเมื่อครอบครัวของอ๊อฟรู้ข่าวว่าอ๊อฟจะตัดสินใจเอนท์ใหม่ ก็ได้มีการตักเตือนอ๊อฟใจความประมาณว่าอย่าเสียเวลาเลย อะไรประมาณนี้ แต่อ๊อฟนั้นก็ยังดื้อดึงที่จะเอนท์ใหม่ไปสู่คณะที่ตนเองต้องการ ซึ่งคณะนั้นก็คือคณะวิศวกรรมศาสตร์นั่นเอง อ๊อฟนั้นมีความพยายามในการเอนท์ใหม่ในครั้งนี้เป็นอย่างมาก อ๊อฟนั้นได้ชื่อว่า เป็นคนที่แทบจะทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อ คณะวิศวกรรมศาสตร์เลยทีเดียว เนื่องจากในเวลาเรียนนั้นอ๊อฟไม่ได้ตั้งใจเรียนเลย อ๊อฟนั้นเอาหนังสือการเอนท์ทรานซ์มาอ่านทุกวัน บางครั้งก็ตัดสินใจโดดเรียนเพื่อที่จะมาอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยอีกครั้ง

ส่วนกิ๊ฟนั้นเป็นผู้หญิงเกิดมาในตระกูลค่อนข้างจะมีชื่อเสียง ตอนเรียนมัธยมปลายจบมาจากโรงเรียนชื่อดัง เลือกเอนท์ทรานซ์ในคณะแพทย์ทั้ง 4อันดับ แต่ก็มาติดแพทย์ที่นี่ซึ่งเป็นคณะที่กิ๊ฟเลือกเป็นอันดับที่2ในการเลือกคณะ หลังจากที่กิ๊ฟเอนท์ติดคณะนี้ กิ๊ฟนั้นก็ตั้งใจที่จะเป็นหมอที่ดี กิ๊ฟนั้นตั้งใจเรียนทุกวิชาอย่างขะมักเขม้น กิ๊ฟนั้นไม่เคยขาดเรียนแม้แต่ครั้งเดียว หน้ำซ้ำกิ๊ฟนั้นก็ยังเป็นมือจดคำบรรยายของรุ่นอีกด้วย
เมื่อตอนที่ประกาศผลเอนท์ทรานซ์ที่บ้านกิ๊ฟนั้นก็ดีใจเป็นอย่างมาก เมื่อกิ๊ฟได้เอนท์เข้ามาในคณะแพทย์แห่งนี้ ซึ่งที่บ้านกิ๊ฟนั้นภาคภูมิใจในตัวกิ๊ฟนั้นเป็นหนักหนา เพราะกิ๊ฟเรียนจบมาด้วยเกรดเฉลี่ย 3..98 แถมยังได้รับรางวัลเรียนดีเมื่อครั้งที่กำลังศึกษาอยู่ในชั้นมัธยมปลาย

กูนั้นก็เป็นแค่คนๆหนึ่งไม่ได้มีอะไรดีเลย ชีวิตนี้จะไปมีอะไรดีได้ เรียนก็ไม่เก่ง หน้าตาก็ไม่ดี บ้านก็จน พ่อแม่ก็เป็นลูกตาสีตาสาธรรมดา ไม่ได้มีชื่อเสียงเหมือนใครๆเลย ส่วนกิ๊ฟนี่สิ ที่บ้านไฮโซ มีฐานะ เรียนก็เก่ง หน้าตาก็ดี คนอะไรวะเนี่ยสมบูรณ์ไปหมด เหมือนเป็นนางฟ้าอย่างใดอย่างนั้นเลย อ๊อฟมักจะอุทานในใจอย่างนี้อย่างสม่ำเสมอทุกวัน

เมื่อเวลาผ่านไป1-2เดือน จนในวันหนึ่งวันนั้นเป็นวันที่ฝนพร่ำอย่างซาๆ เมฆค่อยๆมืดอย่างช้าๆ หลังจากนั้นก็มีเสียงฟ้าร้อง เมฆก็ค่อยๆมืดขึ้น มืดขึ้น จนมืดเหมือนตอนเช้ามืด วันนั้นอ๊อฟก็เดินออกมาจากหอพักของมหาวิทยาลัยเพื่อที่จะไปโรงอาหาร หลังจากที่ฝนตก อ๊อฟจึงต้องติดอยู่ในโรงอาหารนั้น เพราะอ๊อฟไม่ได้พกร่มติดตัวมา ถ้าจะเดินลุยฝนไปก็คงจะเปียกแถมรองเท้าหนังก็คงจะอับชื้นและอาจเกิดเชื้อราได้
ดังนั้นอ๊อฟจึงได้แต่ภาวนาให้ฝนนั้นหยุกตกเร็วๆ แต่เหมือนฟ้าเล่นตลก ทันใดที่อ๊อฟได้แต่ภาวนาอยู่นั้น กิ๊ฟก็ได้เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็มายืนรอแถวๆอ๊อฟกำลังยืน เมื่ออ๊อฟเห็นกิ๊ฟยืนอยู่ใกล้ๆ อ๊อฟก็นิ่ง และก็นิ่ง จนในที่สุด อ๊อฟก็ตัดสินใจที่จะเดินออกไปเพื่อที่จะรออยู่ข้างหลังของกิ๊ฟ ตอนนั้นเวลาประมาณ4-5โมงเย็นได้ คนในโรงอาหารกก็มากเพราะติดฝนกันหลายคนอยู่ เมื่ออ๊อฟไปยืนรอฝนข้างหลังกิ๊ฟแล้ว อ๊อฟก็ไม่กล้าที่จะทักกิ๊ฟอย่างคนที่รู้จัก อ๊อฟได้แต่นิ่งจนเสียงหัวใจดังขึ้นเหมือนกับหัวใจเต้นออกมาจากอก
เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงฝนก็เริ่มซาลง เมื่ออ๊อฟเห็นกิ๊ฟจะเดินลุยฝนที่ตกปรอยๆออกไป ดังนั้นอ๊อฟจึงตัดสินใจที่จะทักกิ๊ฟ เมื่ออ๊อฟเอ่ยปากออกไปว่า นี่กิ๊ฟใช่ไหม กิ๊ฟจึงตอบกลับมาว่าใช่ๆ นี่อ๊อฟใช่ป่ะ อ๊อฟก็ตอบว่าใช่ แล้วกิ๊ฟก็เดินลุยฝนออกไป
เมื่ออ๊อฟได้สนทนากับกิ๊ฟเพียงไม่กี่ประโยค อ๊อฟก็ได้แต่พร่ำเพ้อถึงกิ๊ฟไม่ได้ขาด เวลานอนก็จะฝันถึง เวลาตื่นก็จะนึกถึงแต่หน้ากิ๊ฟ จนกระทั่งเวลาที่อ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบมหาวิทยาลัยอีกครั้ง อ๊อฟก็ไม่ลืมที่จะตั้งใจเอนท์เพื่อกิ๊ฟ
หลังจากที่เขาได้คุยกับกิ๊ฟในวันนั้นแล้วอ๊อฟก็ไม่ลืมที่จะพร่ำเพ้อเรื่องกิ๊ฟให้เพื่อนสนิทที่คณะฟัง เมื่อเพื่อนๆที่สนิทของอ๊อฟได้ฟังแล้ว ก็ได้มีเพื่อนของอ๊อฟคนหนึ่งได้แต่พูดเตือนอ๊อฟอย่างเพื่อนว่า
มึงจะเอนท์ใหม่ คิดทำการใหญ่ เหตุใดมึงถึงตัดเรื่องหญิงไม่ได้วะ
แถมยังมีอีกคนหนึ่งบอกว่า
เออๆ จะเอนท์ก็ต้องไร้ใจสิ จะซึ่วก็ต้องเหี้ยม มึงจำไว้นะ
เมื่ออ๊อฟได้ฟังดังนั้นก็ตอบกลับเพื่อนทั้งสองไปว่า
ถึงกูจะตัดใจไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ให้มันรู้ไป ให้มันรู้ไปว่ากูชอบใครสักคนเนี่ย มันจะทำให้ชีวิตกูมันพังอย่างที่มึงว่ารึเปล่า
เมื่ออ๊อฟดังนั้นก็เดินออกไปจากเพื่อนทั้งสองคนนั้น

เมื่อตอนดึกของวันนั้นหลังจากที่อ๊อฟอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย อ๊อฟก็ตัดสินใจที่จะลุกออกจากโต๊ะอ่านหนังสือและหยิบโทรศัพท์มือถือลุกออกไปยังระเบียงหอพักของมหาวิทยาลัย เพื่อรับลมเย็นๆที่พัดปลิวมาปะทะใบหน้า
อ๊อฟไม่รีรอที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาดูเวลาว่าตอนนี้กี่โมง นาฬิกาบนมือถือนั้นก็ได้บอกอ๊อฟว่าขณะนี้เป็นเวลา 5ทุ่มตรง แล้ว อ๊อฟก็อดที่จะคิดถึงกิ๊ฟไม่ได้ว่าเวลาตอนนี้กิ๊ฟจะเป็นอย่างไร ยังอ่านหนังสืออยู่ หรือจะนอนหลับไปแล้ว
เมื่อความคิดถึงของอ๊อฟมาถึงจุดที่ต้องระบายออกไปอ๊อฟจึงตัดสินใจที่โทรไปหากิ๊ฟ เมื่ออ๊อฟโทรไปก็ได้ยินเสียงกิ๊ฟรับโทรศัพท์ด้วยเสียงงัวเงีย คุยไปคุยมาก็รู้ว่ากิ๊ฟนั้นกำลังนอนอยู่บนเตียง อ๊อฟก็ไม่รอช้าที่จะบอกกิ๊ฟว่าฝันดีแล้วก็วางสาย
คืนนั้นดาวบนท้องฟ้ามีอยู่เต็มทั่วไปหมดแผ่นฟ้า อ๊อฟมองเห็นดวงดาวระยิบระยับเต็มไปหมด ก็อดที่จะคิดถึงหน้ากิ๊ฟไม่ได้ คืนนี้ดูเหมือนจะเป็นคืนที่ยาวนานสำหรับอ๊อฟ ดูไปแล้วอ๊อฟก็คงที่จะต้องยืนเหม่อมองท้องฟ้าคู่ไปกับความเหงาเหมือนดังเช่นชายคนหนึ่งที่ชอบผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วก็รู้ว่าตัวเองนั้นก็อาจที่จะเป็นได้แค่ตัวเลือกชั้นเลวของผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนที่ชายคนนั้นชอบ

Create Date : 27 ตุลาคม 2549

Last Update : 27 ตุลาคม 2549 23:42:27 น.

1 comments

Counter : 291 Pageviews.

คิดมากจิงหนอ..

โดย: nami IP: 221.128.88.251 วันที่: 28 ตุลาคม 2549 เวลา:0:44:20 น.