|
วันลอยกระทงที่ไม่ได้ลอยกระทงเมื่อประมาณ3ปีที่แล้ว
วันลอยกระทงเมื่อ3ปีที่แล้ว ผมจำได้อย่างค่อยๆเลือนลางว่าอยู่ในช่วงต้นๆเดือนธันวาคม ผมจำวันนั้นได้เป็นอย่างดี ซึ่งก่อนที่ผมจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับวันลอยกระทงในวันนั้น ผมก็ขอจะเล่าย้อนกลับไปว่าเมื่อ3ปีที่แล้วผมได้ศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ซึ่งนิสิตชั้นปีที่1ในปีผมนั้นจะต้องไปอาศัยอยู่ที่วิทยาเขตองครักษ์จังหวัดนครนายกแล้วก็แยกย้ายมาเรียนที่วิทยาเขตประสานมิตร หรือบางคณะก็เรียนที่นั้นตลอดจนจบหลักสูตร
วันลอยกระทงเมื่อ3ปีที่แล้ว วันนั้นรู้สึกจะเป็นวันพฤหัส แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าเป็นวันศุกร์รึเปล่า ผมจำได้ว่าวันนั้น ผมแทบไม่มีเงินเหลือทั้งตัว เพราะตอนนั้นผมจะได้เงินเป็นรายสัปดาห์จากที่บ้าน พอดีวันนั้นเป็นวันท้ายๆของสัปดาห์พอดี ผมจึงแทบจะไม่มีเงินเหลือ นอกจากนั่งรถกลับบ้าน แต่ในเย็นวันนั้น ผมตัดสินใจว่าจะรอดูงานลอยกระทงที่มหา'ลัย ผมจึงชวนเพื่อนผมเดินเล่นแถวๆบริเวณที่จัดงาน แต่ซุ้มของคณะต่างๆก็ยังไม่จัด เดินเล่นอยู่นานสักพัก ก็มีขบวนแห่จากคณะอะไรก็ไม่ทราบ รูปแบบขบวนผมก็จำไม่ค่อยได้
เมื่อผมรอแล้วรอเล่า งานลอยกระทงยังไม่เริ่มจัด ผมจึงตัดสินใจนั่งรถตู้หน้ามหาวิทยาลัยไปลงที่อนุสาวรีย์ชัยฯ เมื่อขึ้นรถตู้ไปได้สักพัก เพื่อนๆในเอกที่น่ารักก็โทรมาหาเพื่อนผมคนที่กลับบ้านพร้อมเรา แต่จำไม่ได้ว่าเพื่อนคนนั้นเอาโทรศัพท์มาให้ผมคุย หรือว่าเพื่อนที่อยู่ที่นั้นโทรมาหาผม
เหตุการณ์นั้นยังจำได้ขึ้นใจเลยครับ มันเป็นวันที่ผมจะได้สนิทสนมกับผู้หญิงคนที่ผมแอบปลื้มมานมนานตั้งแต่ต้นๆเทอม เธอเป็นสาววัยสดใสต่างคณะ เป็นเด็กกิจกรรม แถมการเรียนอยู่ในเกณฑ์ดีมาก แต่ผมสิครับ เทียบคุณเธอไม่ติดเลย ผมมันก็เหมือนแค่หมาเห่าดาวเทียม ไม่คู่ควรและไม่ควรอาจเอือม แต่สิ่งที่ผมทำแล้วมีความสุขก็คือการที่ได้รู้จักเธอคนนั้นแหละครับ ผมไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน นอกจากการรู้จัก การได้แอบมอง การได้คุยโทรศัพท์
เหตุการณ์วันนั้นกล่าวอย่างสรุปสั้นๆยิ่งกว่าโฆษณาภาพยนตร์ก็คือผมพลาดที่จะได้อยู่ทำความรู้จักกับเธอคนนั้นในโลกของความเป็นจริงครับ เพราะผมกับเธอรู้จักกันแค่เห็นหน้า แล้วก็คุยทางอินเตอร์เน็ตและทางโทรศัพท์ ต่างคน ต่างก็รู้จักกัน แต่ปฏิสัมพันธ์ระหว่างเราในโลกความเป็นจริงไม่มี เนื่องจากผมต้อยต่ำกว่า เวลาเจอ ผมก็ไม่กล้าทัก ไม่กล้าสบตา ได้แต่แอบมองเหมือนเป็นพวกโรคจิต ไม่ว่าเธอไปที่ไหนบ่อยๆ ผมก็มักจะไปแถวๆนั้น ที่ๆเธอไปทานข้าว ออกกำลังกาย ซื้อของ ฯลฯ
ใจจริงวันนี้มันก็ไม่สำคัญอะไรมากหรอกครับ ผมก็แค่อยากจะขอถ่ายรูปคู่กับเขา เพราะเขาต้องช่วยขายของให้กับคณะ 555+
ปล.ตอนนี้ก็แทบจะไม่รู้จักกันแล้วครับ แล้วผมก็แทบจะรัก(แบบชู้สาว)ไม่เป็นอีกเลย สงสัยมันคงเลยวัยป๊อบปี้เลิฟมาแล้วมั้ง 555+ หรือมหาวิทยาลัยที่ผมศึกษาอยู่ตอนนี้มีสาวสวย ตรงสเปคผมเยอะเกินไปจนผมเลือกไม่ถูกกระมัง เหอๆ
| Create Date : 23 พฤศจิกายน 2550 |
|
7 comments |
| Last Update : 23 พฤศจิกายน 2550 23:54:30 น. |
| Counter : 566 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่พารากราฟสุดท้ายนี่เริ่มส่อแววเจ้าชู้นะกอล์ฟ 555