บทความดี ๆ เรื่อง การอภัย อโหสิกรรม ภาค 1 ชีวิตคือการลงทุน ตัวชีวิตคือต้นทุน สิ่งที่ได้มาหลังจากชีวิตคือกำไรทั้งหมด การเกิดมาในโลกนี้เหมือนการมาเที่ยวหรือไปเที่ยวต่างประเทศ เราชื่นชมได้ทุกอย่างที่เห็น แต่เมื่อจะเดินทางกลับ จะต้องวางทุกอย่างไว้ที่เดิม เพราะนั่นเป็นสมบัติของแผ่นดินนั้น เก็บเอาเพียงความสุข ความเบิกบานใจ ติดตัวกลับบ้านไปก็พอ ชีวิตในโลกนี้มีทั้งกำไรเป็นสินทรัพย์และกำไรที่เป็นอริยทรัพย์ สินทรัพย์เราทิ้งไว้ให้เป็นสมบัติของโลกต่อไป ให้คนอื่นได้ชื่นชมด้วย หากเรามีโอกาสกลับมาเที่ยว(เกิดใหม่)อีก เราก็มีโอกาสได้ชื่นชมอีก อริยทรัพย์ คือ บุญ ความสุข ความเบิกบานใจ อิ่มใจ พอใจ เป็นสมบัติแท้ของเรา ตามเราไปได้ทุกหนแห่ง การลงทุนให้ได้กำไร คือ การหัดทำความพอใจในสิ่งที่เรามี ความโชคร้ายของมนุษย์ คือไม่รู้ว่าตนเองโชคดี ทุกข์ชีวิตล้วนมีภัย ภัยของชีวิตอาจเกิดขึ้นไดทุกเสี้ยววินาที ภัยที่เกิดจากภายนอก ไม่ร้ายแรงเท่ากับภายใน ภัยที่ผู้อื่นสร้างขึ้น กระทบเราน้อยกว่าภัยที่เราสร้างขึ้นเอง บางคนทำผิดแล้ว กลับมานั่งเสียใจในภายหลังก็บ่อย ภัยทั้งหลายล้วนเป็นยาพิษ ที่ปลิดชีวิตจิตเราได้ทั้งสิ้น มนุษย์อื่นทำลายเรา ก็ทำได้เพียงขณะหนึ่ง แต่จิตที่ตั้งไว้ผิดจะทำลายเราข้ามภพข้ามชาติ ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงสอน เรื่องอภัยทาน คือการยกโทษ แสดงอโหสิกรรมต่อกัน ไทยเรามีประเพณีอย่างหนึ่งคือ เมื่อจุดธูปขอขมาศพ ก็จะขออโหสิกรรมต่อกัน คืออย่าได้มีเวรต่อกันในภพหน้า ให้กอย่างจบลงที่ภพชาตินี้ แม้ศัตรูคู่อาฆาตก็ต้องอโหสิกรรมต่อกัน บางครั้ง พิธีที่สำคัญในชีวิต เรามักจะไปขอพรจากผู้ใหญ่ และกล่าวว่ากรรมใดที่ได้ล่วงเกิน ขอให้ท่านยกโทษให้ คือให้สิ่งที่เราทำเป็นอโหสิกรรม ทำให้เราว่างเพียงพอ เพื่อให้รองรับความดีที่กำลังจะเกิดขึ้นใหม่ เช่น พิธีบวช เป็นต้น การแสดงอภัยทาน เป็นการชำระใจ แม้จะพูดง่ายแต่ก็ทำยาก หากไม่ฝึกทำเป็นปกติ เพื่อให้เข้าใจง่ายและอยากให้ทำได้ ขอให้เรามาพิจารณาเหตุผล ถึงความต่อเนื่องของผลกรรมที่มีผลข้ามภพข้ามชาติว่า ให้ผลเผ็ดร้อนเพียงใด และยังเป็นผลที่เราหนีไม่ได้อีกด้วย เราต้องถามตนเองก่อนว่า เราต้องยุติเผล็ดผลของกรรมกับคนๆ นั้นเพียงภพนี้ หรือต้องการจะพบเขา จะเจอเขาอีกต่อไป เราต้องการจะยุติปัญหาเหล่านี้เพียงภพชาตินี้ หรือต้องการลากยาวไปถึงภพชาติข้างหน้า เรามีสิทธิ์เสรีในตัวเรา บางคน รักมาก หลงมาก เพราะเขาดีมาก ก็ปรารถนาให้พบกันทุกภพทุกชาติ บางคนก็อธิษฐานไม่ขอร่วมเดินทาง แต่ก็ไม่ยกโทษให้ ในที่สุดผลของการไม่ยกโทษ คือไม่ยอมให้อภัย ก็เหมือนการผูกสิ่งที่เราไม่ชอบไว้ที่เอวตนเองตลอดเวลา การให้อภัย จะทำให้เราสามารถยุติปัญหาต่างๆ ได้ เหมือนเราล้างแก้วน้ำสะอาด ทำให้เหมาะสมที่จะรองรับน้ำบริสุทธิ์ที่เทลงไปไหม เหมือนการโยนของที่เราไม่ชอบลงเสีย โดยไม่ต้องเสียดาย การให้อภัย คือการแสดงกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุด อภัยทาน เวลาให้ ไม่ต้องไปขอใคร ไม่เหมือนใครมาขอเงินเรา เราต้องควักกระเป๋าให้ แต่ให้อภัย เราไม่ต้องหาจากไหน และไม่รู้สึกว่าเป็นการสูญเสีย ขอให้เราจงภูมิใจ เมื่อมีใครมาขอโทษ เมื่อมีใครให้อภัยเรา หรือเมื่อสำนึกได้ว่า เราได้ทำอะไรผิดพลาดไป ก็ขอโทษกัน การขอโทษหรือการให้อภัย มิใช่การเสียหน้า หรือการเสียรู้ มิใช่การได้เปรียบเสียเปรียบแต่อย่างใด หากแต่เป็นการชำระใจให้สะอาด เหมือนภาชนะสกปรก ก็ชำระล้างให้สะอาดได้ ใครจะคิดอย่างไรมิใช่ประเด็น แต่สำหรับเราผู้แสดงออกว่า เราให้อภัยเรื่องนี้ต่อบุคคลผู้นี้แล้ว นั่นเป็นสิ่งสำคัญ เพราะสิ่งนั่นจะถูกบรรจุลงไปในเครื่องคอมพิวเตอร์ คือจิตของเราทันที การผูกอาฆาต ความพยาบาท ความอิจฉา โกรธ เกลียด ความคิดแก้แค้น ทิฐิมานะ เป็นต้น เปรียบเสมือนเชื้อไวรัส อภัยทานคือเครื่องแอนตี้ไวรัส ส่วนจิตของเรา เหมือนคอมพิวเตอร์ ในชีวิตที่เหลืออยู่นี้ อาจดูเหมือนยาว แต่มีใครบอกได้ว่าเราจะอยู่ได้ปลอดภัยถึงวันไหน เราต้องการความทรงจำที่เลวร้าย หรือต้องการความทรงจำที่ดีในชีวิต เราต้องนั่งนอนอย่างมีความสุข มีชีวิตอยู่ด้วยความอิ่มเอิบ หรือต้องการมีชีวิตอยู่ด้วยการถอนหายใจ ด้วยความทุกข์และกังวลใจ สิ่งเหล่านี้ กำหนดได้ด้วยตัวเราเอง กำหนดวิธีคิดให้ถูกต้อง ความคิดเป็นสิ่งที่มีพลังมาก สุขหรือทุกข์ของมนุษย์อยู่ที่วิธีคิด คิดเป็นก็พ้นทุกข์ คิดไม่เป็น แม้แต่เรื่องมิใช่เรื่อง ก็อาจเกิดเรื่องได้ มีต่อ ภาค 2 นะค่ะ แล้วจะเอามาอัพให้ใหม่นะค่ะ ขอบคุณบทความดี ๆ จากน้องมิ้ม minemim เวบลานธรรมค่ะ   Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2551 11 comments Last Update : 4 มีนาคม 2551 10:29:31 น. Counter : 935 Pageviews. Share Tweet

หวัดดีค่ะคุณเวย์คนดี ขอบคุณมากค่ะคิดถึงกันดีใจจัง เราชอบค่ะการให้อภัยกัน เราอโหสิทุกสิ่งทุกอย่างเสมอค่ะ ในสิ่งที่ทำให้ใจเราทุกข์ค่ะ เราก็คนใจร้อนค่ะ แต่ช่วงหลังใจเย็นบ้างแล้วค่ะ มีความสุขเสมอนะค่ะ   โดย: catt.&.cattleya.. 28 กุมภาพันธ์ 2551 14:00:56 น.

สาธุจ้า   โดย: หมีสีชมพู 28 กุมภาพันธ์ 2551 14:52:42 น.

โฮ่งๆบีจีสวยมากเลยเพื่อนเวย์ คิดถึงเพื่อนเช่นกัน เรื่องที่เอามาลงให้ข้อคิดดีจังเลย อิอิอิ ว่างมะไหร่ จะรีบมาอีกนะเพื่อน รักนะ จุ๊บๆ   โดย: pataramin 28 กุมภาพันธ์ 2551 15:18:52 น.

โดย: yoja 29 กุมภาพันธ์ 2551 8:15:31 น.

วันนี้..วันพระแรม 8 ค่ำ เดือน 3 พระอีกครั้งในวันที่รอคอย..ให้ใจสงบสักหนึ่งวัน ได้ปิดทอง..ฝังลูกนิมิต...ว่าเป็นจิตกุศลยิ่งใหญ่ จึงนำบุญครั้งนี้มาฝากมวลมิตรดังใจคิดหวังเสมอ ในสิ่งที่ไม่เคยเจอะเจอ..แต่ได้บุญล้นเหลือ อย่าลืมไหว้พระก่อนนอนนะค่ะ อนุโมทนาค่ะ   โดย: catt.&.cattleya.. 29 กุมภาพันธ์ 2551 12:50:31 น.

หวัดดีจ้า คิดถึงเหมือนกัน แต่คิดไม่แพงนะจ๊ะ   โดย: Nilz 1 มีนาคม 2551 16:45:09 น.

เป็น บทความ ที่ดีมากมากเลยครับ   โดย: everything on 1 มีนาคม 2551 22:04:21 น.

โดย: yoja 2 มีนาคม 2551 8:13:09 น.

หวัดดีค่ะคุณเวย์ .... เย๊เยเย๊เย๊ .. บทความดีจังค่ะ .. การให้อภัยเป็นสิ่งดี .... แต่จะทำได้จริงๆ แบบว่า อภัยแบบใจไม่มีแผลเลย .. อุ๋มว่าทำยากค่ะ .. เสียดายคราวก่อนคุณเวย์ไม่ได้ไปดูเดอะฟลอกนะ อุ๋มนะไปแอบโหลดมาแหละ ฮ่าๆๆๆ ดูแล้ว สนุกมาก โหด ซาดิสม์ น่ากลัว ดูไปก็เอามือปิดตาไปด้วยแหละ .. สยองๆ ... คุณเวย์สบายดีนะคะ .. งานเยอะหรือเปล่า อุ๋มงานเยอะ เพราะปีหน้าจะจบแล้วค่ะ เลยต้องลุยงานเขียน .. แต่ว่าก็มีแลบที่ต้องดูแลคนอื่น เข้ามาเป็นระยะ ๆ .. สู้ตายค่ะ .. อาทิตย์หน้าไม่อยู่ค่ะ ไปโตเกียว ขี้เกียจชะมัด .. ไม่ชอบเข้าเมืองหลวง คนเยอะค่ะ .. ชอบอยู่คนเดียวมากกว่า .. คิดถึงคุณเวย์นะ เสมอๆ ค่ะ .. ไปออนไลน์ได้ ก็ค่ำๆ ไม่มีคนอยู่ เลยออกมาค่ะ .. บางทีทำเป็นออฟไลน์ไว้ ถ้าไม่เห็นคุณเวย์ ดอรี่ ก็ออกเลยค่ะ .. หลังๆ เลยไม่ออน .. รักษาสุขภาพค่ะ .. ยายเป็นไงบ้างคะ อย่าลืมนะ ที่บอกว่าจะมา ชม น่ะค่ะ .. เดี๋ยวทำกับข้าวโชว์ โฮะๆๆๆๆ   โดย: spywine4me 2 มีนาคม 2551 14:09:49 น.

โดย: yoja 2 มีนาคม 2551 23:15:08 น.

ช่วงนี้กลับมา ยุ่งๆมักมาก ว่าจาทอสับหาพี่อ้นแระ ยังม๊ะได้โทร.เลยอ่ะ พี่อ้นอย่าเพิ่งน้อยใจน้องนะคะ เพิ่งเข้ามาดูบล๊อกตัวเอง เลยแวะมาเยี่ยมพี่อ้น เห้นอัพบล๊อกใหม่สาระเข้าทีดี อยากจะอัพบล๊อกตัวเองมั่ง แต่เนื่องจากเน็ตที่บ้านช้ามักมาก เลยเกิดอาการท้อใจ คงต้องรอได้กลับไปที่เน็ตเร็วๆคงจะได้อัพบล๊อก คิดถึงพี่อ้นนะคะ   โดย: nepatak (Nepatak ) 3 มีนาคม 2551 13:51:06 น.