|
พิกุลทอง (Phikul Thong)
นิทานเรื่องนี้ นำมาจากหนังสือ นิทานพื้นบ้านชวนอ่านของไทย Fascinating Folktales of Thailand
(นิทาน 2 ภาษา อังกฤษ-ไทย)
โดย ดร. ธนพล จาดใจดี
Once upon a time there was a beautiful woman named Phikul. She was said to have not only physical beauty but good behaviour as well. Her mother died while she was very young. So she was looked after by her step-mother who also had a daughter named Mali. It was very unfortunate that both the mother and her daughter were wicked women. They forced Phikul to work hard every day.
One day after the job of pounding rice was finished, Phikul went to fetch water from a stream which was not far from home. On the way back, an old woman suddenly appeared in front of Phikul and asked water from her to drink. Phikul was very pleased to be able to help the old woman. She gave her water and told her to take more water to wash her face and body so as to refresh herself. Phikul told her not to worry if the water was not enough, she would go and bring it more.
An old woman smiled and said, "You're beautiful and kind at heart. Even though I am poor and look shabby, you still treat me nicely,"
After praising Phikul with kind words, an old woman then gave a wish to her and by this time, the golden flowers of bullet wood (Tanjong tree or Mimusops), known in Thai as Phikul, would come out from her mouth whenever she felt sympathy for anyone or anything. Immediately after granting this wish to Phikul, the old woman disappeared in front of her eyes. Phikul knew at once that the woman was surely an angle in disguise who had com down to earth to grant her a wish.
After returning home late, she was scolded by her step-mother who thought that she had gone astray just to avoid daily work. Phikul thus told the whole story to her and feeling sympathy, many golden flowers of the bullet wood came out from her mouth.
The greedy step-mother quickly changed her mood from anger to greed and rushed to grasp them all while cajoling Phikul to speak more to satisfy her greed.
From that day onwards, the step-mother collected as many golden flowers as possible to sell in the market and got a lot of money. All of them now lived a happy lift. Phikul did not need to work so hard as before but she was forced to speak the whole day so that more golden flowers would come out from her mouth.
Exhausted by her step-mother's greedy demands, Phikul got a soar throat and became voiceless. She could not speak for a while. The situation upset her step-mother so much so that she started beating PhiKul, trying to force her to speak but Phikul could not utter even a single word.
To satisfy her greed, the step-mother decided to send her own daughter, Mali, to do the same thing as Phikul did. Mali was sent to the same place as tole by Phikul, but instead of meeting an old woman, she met a beautiful woman wearing an impressive dress standing under the shade of a big tree. The woman then asked for water from Mali to drink. Out of jealousy, Mali got angry and thought that the woman was not an angle so she refused to give any and used rude words to curse the angel in disguise.
The angel thus placed a curse on Mali that whenever she got angry and spoke, worms would com out from her mouth. Upon returning home, Mali told the whole story to her mother. From the anger of telling the story, the whole house was full of worms. The mother thought that Phikul was jealous of her daughter so she had distorted the story and that was why Mali did not meet and old woman. She beat Phikul and drove her out from home.
Overwhelmed by this grief, Phikul wandered in the forest alone. Fortunately, she walked in the direction of a young Prince who was enjoying a horse ride in the forest along with his soldiers. Upon seeing the young girl crying, the Prince asked her to tell the whole story. At the end of her narration the whole area was full of golden flowers.
The Prince was very pleased and asked for her hand. After marrying, the couple ascended the throne and ruled the city happily ever after.
The End
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหญิงสาวสวยคนหนึ่งชื่อว่าพิกุล กล่าวกันว่าเธอมีความสวยทั้งหน้าตาและกิริยามรรยาท มารดาของเธอตายตั้งแต่เธอยังเล็กมาก ดังนั้นเธอจึงได้รับการเลี้ยงดูจากแม่เลี้ยงซึ่งเธอเองก็มีลูกสาวคนหนึ่งชื่อมะลิ แต่ก็โชคร้ายที่ว่าทั้งแม่เลี้ยงและลูกสาวของเธอนั้นเป็นคนใจร้าย ทั้งคู่จะบังคับให้พิกุลทำงานหนักทุกวัน
อยู่มาวันหนึ่งหลังจากตำข้าวเสร็จแล้ว พิกุลก็ออกไปตักน้ำที่ลำธารซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก ในขณะเดินทางกลับ ทันใดนั้นก็มีหญิงชราคนหนึ่งปรากฏอยู่เบื้องหน้าของพิกุลและขอน้ำเธอดื่ม พิกุลดีใจมากที่ได้ช่วยหญิงชราคนนั้น เธอเอาน้ำให้หญิงชราและบอกให้เธอเอาน้ำไปอีกเพื่อจะได้ล้างหน้าและล้างตัวให้สดชื่น พิกุลบอกหญิงชราว่าไม่ต้องห่วงเพราะถ้าน้ำไม่พอเธอจะไปตักมาอีก
หญิงชรายิ้มและกล่าวว่า "เธอนี่นอกจากจะสวยแล้วยังใจดีอีกถึงแม้ว่าฉันจะดูยากจนและมอมแมมเธอก็ปฏิบัติกับฉันเป็นอย่างดี"
หลังจากกล่าวชื่นชมพิกุลแล้ว หญิงชราก็ให้พรวิเศษกับเธอและด้วยอำนาจของพรวิเศษนี้ จะทำให้ดอกพิกุลทองคำร่วงออกมาจากปากของเธอ เมื่อใดก็ตามที่เธอรู้สึกสงสารใครหรือสิ่งใด หลังจากให้พรวิเศษแก่พิกุลแล้ว หญิงชราก็หายวับไปต่อหน้าต่อตาของเธอ พิกุลก็รู้ทันทีว่าแท้ที่จริงแล้วหญิงผู้นั้นเป็นนางฟ้าจำแลงมาให้พรวิเศษแก่ตน
ทันที่กลับถึงบ้านช้า เธอก็ถูกแม่เลี้ยงดุด่าว่าไปเถลไถลเพื่อหนีงาน ดังนั้นพิกุลจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ผู้เป็นแม่เลี้ยงฟังพร้อมกับเกิดความรู้สึกสงสาร ในขณะเล่าจึงทำให้ดอกพิกุลทองคำร่วงออกมาจากปากของเธอด้วย
แม่เลี้ยงจอมละโมบก็เปลี่ยนอารมณ์จากโกรธเป็นละโมบในทันทีพร้อมกับตะครุบดอกพิกุลทองทั้งหมดไว้ในขณะที่ปากก็สั่งให้พิกุลพูดต่อไปเรื่อย ๆ เพื่อสนองความละโมบของเธอนั่นเอง
นับจากวันนั้นเป็นต้นมา แม่เลี้ยงของพิกุลก็เก็บรวบรวมดอกพิกุลทองคำไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อนำไปขายและได้เงินมามากมาย ชีวิตของทุกคนตอนนี้ก็มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น พิกุลเองก็ไม่ต้องทำงานหนักเหมือนแต่ก่อน แต่ก็ถูกบังคับให้พูดทั้งวันเพื่อให้ดอกพิกุลทองคำออกมาจากปากของเธอมาก ๆ นั้นเอง
อ่อนล้าไปกับการตอบสนองความละโมบของแม่เลี้ยง ตอนนี้พิกุลเองเกิดเจ็บคอและกลายเป็นคนเสียงแหบเสียงแห้งไปเลย เธอพูดไม่ได้ไประยะหนึ่ง อาการเช่นนี้ทำให้แม่เลี้ยงโมโหมากขึ้นจนถึงขั้นตบตีพิกุลเพื่อพยายามบังคับให้เธอพูด แต่พิกุลก็พูดไม่ได้แม่แต่คำเดียว
เพื่อตอบสนองความละโมบของตน ตัวแม่เลี้ยงเองจึงตัดสินใจส่งลูกสาวของตนนามว่ามะลิไปทำตามอย่างพิกุลบ้าง มะลิถูกส่งไปยังสถานที่เดียวกับที่พิกุลบอกไว้ แต่ว่าแทนที่จะได้พบกับหญิงชราก็กลับเป็นหญิงสาวสวยงามเสื้อผ้างดงามยืนอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ หญิงสาวผู้นั้นขอน้ำมะลิดื่ม แต่ด้วยความริษยามะลิแสดงอาการโกรธและคิดว่าหญิงผู้นั้นไม่ใช่นางฟ้า เธอจึงปฏิเสธและใช้วาจาหยาบคายด่าทอนางฟ้าจำแลง
ดังนั้นนางฟ้าจึงสาปแช่งมะลิว่า เมื่อใดก็ตามที่เธอโกรธและพูดออกมาแล้วไซร้ ก็จะมีหนอนร่วงออกมาจากปากของเธอ เมื่อกลับมาถึงบ้านมะลิก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ผู้เป็นแม่ฟัง และด้วยความโกรธในขณะเล่าเรื่องก็ทำให้บ้านทั้งหลังเต็มไปด้วยตัวหนอน ผู้เป็นแม่คิดว่าพิกุลอิจฉาลูกสาวของตน ดังนั้นจึงแกล้งบิดเบือนเรื่องที่เล่าจึงเป็นเหตุให้ลูกสาวของตนไม่ได้พบกับหญิงชรา แม่เลี้ยงจึงทุบตีพิกุลและไล่เธอออกจากบ้านไป
ด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง พิกุลจึงท่องเที่ยวไปในป่าแต่เพียงลำพัง โชคดีที่ว่าเธอเดินไปในทิศทางที่เจ้าชายหนุ่มกำลังเพลิดเพลินอยู่กับการขี่ม้าประพาสป่ากับข้าราชบริพารผ่านมาพอดี เมื่อทอดพระเนตรเห็นหญิงสาวนั่งร้องไห้อยู่ก็ทรงถามเรื่องราวความเป็นมาทั้งหมด ทันทีที่พูดจบที่บริเวณนั้นก็เต็มไปด้วยดอกพิกุลทองคำ
เจ้าชายดีพระทัยยิ่งนัก จึงขอนางอภิเษกสมรสด้วยและหลังจากการอภิเษกสมรสทั้งสองพระองค์ก็ได้ขึ้นครองราชย์และปกครองเมืองของพระองค์ด้วยความร่มเย็นเป็นสุขตลอดมา
แง่คิด : การคิดดีทำดีย่อมได้รับสิ่งที่ดีตอบสนองอย่างเช่นพิกุล
---------------------------------------------
หวังว่านักอ่านทุกท่านคงจะสนุกกับเรื่องนี้นะคะ ส่วนถ้าอยากอ่านแบบเต็ม ๆ หนังสือมีขายตามร้านหนังสือทั่วไปค่ะ
สุดท้ายนี้ต้องขอขอบพระคุณดร. ธนพล จาดใจดี ที่ได้อนุญาตให้นำนิทานบางส่วนมานำเสนอให้นักอ่านทุกท่านได้อ่านกัน
| Create Date : 14 กรกฎาคม 2550 |
|
10 comments |
| Last Update : 15 กรกฎาคม 2550 21:14:32 น. |
| Counter : 21901 Pageviews. |
|
 |
|
สนุกมากๆเลยค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [