Bloggang.com : ลูกอบรสเขียด : The Lady : อองซานซูจี ผู้หญิงท้าอำนาจ , ประวัติศาสตร์ที่คนทั้งโลกต้องจดจำ

The Lady : อองซานซูจี ผู้หญิงท้าอำนาจ , ประวัติศาสตร์ที่คนทั้งโลกต้องจดจำ

The Lady (2011)

[ไม่เปิดเผยเนื้อเรื่องสำคัญ หรือ ไม่สปอยล์]

Rated R for violence including some bloody images

ได้มีโอกาสดูเรื่องนี้มาตั้งแต่รอบสื่อที่จัดขึ้นเมื่อวันอังคารที่ผ่านมา กับหนังชีวประวัติที่ตัดต่อตัวอย่างออกมาได้น่าดูมากที่สุดในรอบปี กับหนังประวัติของหญิงแกร่งพม่ากับ อองซานซูจี ที่แค่นักแสดงอย่าง มิเชล โหย่ว ก็กินขาดด้านหน้าตาแล้ว แต่ด้านการแสดงและตัวหนังนั้นจะเป็นอย่างไรไปอ่านเลยครับ

The Lady ถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตจริงของหญิงแกร่ง ออง ซาน ซูจี (มิเชล โหยว) ผู้นำการต่อต้านรัฐบาลทหารในประเทศพม่า เพื่อเรียกร้องประชาธิปไตย ในปี 1988 เธอได้ออกจากอ็อกซ์ฟอร์ดเพื่อกลับมาเยี่ยมมารดาที่ป่วยในพม่า และต้องอยู่ที่นั่นนานหลายปี จนกระทั่งเข้าสู่การเป็นนักการเมืองขวัญใจประชาชน ที่ถูกยกย่องว่าเป็น “วีรบุรุษเพื่ออิสรภาพของประเทศพม่า” ซึ่งในช่วงเวลานั้น เธอต้องพบอุปสรรคมากมาย รวมถึงการบังคับให้อยู่แต่ในบ้าน จนไม่ได้พบหน้า ดร.ไมเคิล แอริส (เดวิด ธิวลิส) สามีของเธอ เข้าฉายแล้ววันนี้เฉพาะในโรงภาพยนตร์เครือเมเจอร์ และ พารากอน เท่านั้น

The Lady กำกับการแสดงโดยผู้กำกับอย่าง ลุค เบซอง ที่คนไทยคงรู้จักกันดีจากผู้กำกับหนังแอ็คชั่นมือต้นๆของฝรั่งเศส ที่เคยกำกับหนังแอ็คชั่น ทริลเลอร์ ในตำนานอย่าง Leon และตามมาด้วยการเป็นคนเขียนบทให้กับหนังแอ็คชั่นมากมายไม่ว่าจะเป็น Transporters ทั้ง 3 ภาค , Colombiana หรือแม้แต่กระทั่งหนังแอ็คชั่นถูกใจคนไทยอย่าง Taken และในปีนี้เขาก็กลับมาขึ้นแท่นเป็นผู้กำกับอีกครั้ง แต่ไม่ได้เป็นการกำกับหนังแอ็คชั่น แต่กลับกลายเป็นหนังดราม่าชีวประวัติของ อองซานซูจี ที่ใน The Lady สิ่งแรกที่ผู้กำกับ ลุค เบซอง ทำได้สำเร็จจริงๆคือการเลือกนักแสดงอย่าง มิเชล โหย่ว มาแสดงเป็น อองซานซูจี ที่หน้าตาของเธอนั้นก็กินใจไปกว่าครึ่ง แต่เมื่อกับการแสดงนั้น ต้องขอชมเลยว่า มิเชล โหย่ว นั้นเธอเป็นนักแสดงที่ทำให้ อองซาน ดูมีมิติขึ้น

แถมด้านการถ่ายภาพของหนัง ที่สามารถควบคุมและถ่ายทอดโทนสีในประเทศพม่าออกมาได้อย่างสวยงาม ประกอบไปกับสไตล์งานของ ลุค เบซอง ที่ถึงแม้ว่านี้จะออกตัวเป็นหนังดราม่าชีวประวัติ แต่ว่า ลุค เบซอง ก็ยังแอบไม่ทิ้งเชื่องานกำกับแนวถนัดของเขาไปไหน เพราะว่า The Lady นั้นยังถือว่าแอบมีอารมณ์ความเป็นหนังแอ็คชั่นของ เบซอง สอดแทรกอยู่ตลอดทั้งเรื่อง จึงไม่แปลกถ้าความยาว 2 ชั่วโมง 12 นาทีของหนังเรื่องนี้จะพอดูเพลินๆในระดับหนึ่ง แต่ยังไงก็ตามที สำหรับในด้านของข้อเสีย และ สิ่งที่ไม่ชอบ แถมน่าผิดหวังในหนังชีวประวัติเรื่องนี้ก็ถือว่ายังมีให้เห็นอยู่มากพอสมควร

เริ่มตั้งแต่ด้านของ ลำดับภาพ และ การตัดต่อภาพ ของหนังชีวประวัติเรื่องนี้ที่ทำออกมาได้ค่อนข้างเสียชื่อเสียงของ ลุค เบซอง อย่างมาก เพราะแทบจะตลอดทั้งเรื่องนั้น เรียกได้ว่าหนังแทบจะไม่มีช่วงไหนเลยที่พูดได้เต็มปากว่า เนื้อเรื่องต่อเนื่องกัน เพราะหลายๆฉากของหนังนั้นใช้วิธีการ สลับฉากเหตุการณ์ของ อองซานซูจี และ ดร.ไมเคิล แอริส มากพอสมควร จึงทำให้ดูแล้วรู้สึกไร้อารมณ์ต่อเนื่องมากพอสมควร แถมด้านบทของตัวละครหลักอย่าง อองซานซูจี นั้นหนังก็ยังเล่นถ่ายทอดมาให้คนดูแค่มิติเดียวเท่านั้น และที่เหลือคือการที่หนังพยายามดันให้ตัวละครหลักอย่าง อองซานซูจี รู้สึกว่าน่าสงสาร

ในสายตาของคนดูเท่านั้นเอง ทั้งที่จริงถ้าหนังเล่นปูบทเกี่ยวกับ อองซานซูจี แน่นๆตั้งแต่ตอนแรก หนังก็คงไม่ต้องมาใช้วิธีดันให้ตัวละครนี้ดูน่าสงสาร น่ายกย่อง เพราะว่าคนดูจะรู้สึกแบบนั้นไปกันเอง ซึ่งในข้อนี้ความเห็นส่วนตัวนั้น ลุค เบซอง ยังพลาดพอสมควรที่ยังไม่ค่อยรู้สึกซึมซับไปกับประวัติ อองซานซูจี มากสักเท่าไหร่ ทั้งที่จริงนั้นประวัติของเธอออกจะยิ่งใหญ่ และ เล่าเรื่องได้สนุกสนานกว่านี้ และเรียกได้ว่าถ้าหากตัวละคร อองซานซูจี นั้นไม่ได้นักแสดงอย่าง มิเชล โหย่ว มารับบทนำนั้น หนังคงน่าจะจืด และ น่าเบื่อมากกว่านี้แน่นอน และผมต้องขอขอบคุณ มิเชล โหย่ว จริงๆที่ทำให้หนังดูมีชีวิตขึ้น

สรุป The Lady นั้นถือว่าเป็นหนังชีวประวัติของ อองซานซุจี ที่ต้องนับถือด้านการแสดงของ มิเชล โหย่ว และ การถ่ายภาพสวยๆของหนัง แต่นอกจากนั้น ผมกลับรู้สึกค่อนข้างเสียดายกับการตัดต่อและลำดับภาพของหนังพอสมควรที่ไม่ค่อยต่อเนื่อง เอาเป็นว่านี้ถือเป็นหนังชีวประวัติที่ดูได้เพลินๆเท่านั้นเองครับ