ในช่วงเย็นของทุกๆวันที่ผ่านมา  จขบ. มักถือโอกาสในการชื่นชมธรรมชาติริมแม่น้ำโขง  โดยการพาร่างอ้วนๆ ออกไปขี่จักรยานเพื่อสุขภาพกับเขาบ้าง  ไม่รู้จะได้ผลปานใด เพราะเมื่อถึงเวลาชั่งนน.ตัว  เข็มบนหน้าปัดเครื่องชั่งก็มักจะเหวี่ยงเข็มไปด้านขวาทุกที (จ้างก็ไม่บอกว่า น้ำหนักเท่าไหร่ ฮ่าๆๆ)

มาในช่วง2-3 วันที่ผ่านมานี้  โอกาสจะขยับขึ้นรถถีบเริ่มออกอาการแป๊ก  เพราะฝนฟ้าไม่เป็นใจหรือเจตนาตั้งใจทำท้องฟ้าให้ครึ้มดำ  ขู่ไม่ให้จขบ.ออกไปปั่นรถถีบอยู่เรื่อย  ซึ่งอันตัวเราก็ขี้เกียจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  แอบกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจว่า  “ เออ... ดีเหมือนกัน  ยิ่งขี้เกียจอยู่ด้วย”  ฮิๆๆ

มาเมื่อวานสัก 5 โมงเย็น  ซึ่งเป็นเวลาที่จะต้องออกไปปั่นรถถีบ  โดยที่ไม่ปล่อยให้ความคิดใดๆ มาเป็นอุปสรรค์ของการปั่น  จับเจ้าสองล้อได้ ก็โจนทะยานออกจากบ้าน เพื่อทำเวลาและตั้งใจจะเผาผลาญจำนวนแคลอรี่ ที่เข้าไปอุดตันในตัวออกสัก 100 แคลอรี่ก็ยังดี  และเมื่อเริ่มขี่ไปได้สัก10กว่านาที  เมฆฝนเริ่มตั้งเค้าครึ้มมาแต่ไกล  เอาเถอะวันนี้อย่างไงฉันก็ต้องปั่นรถถีบให้ได้  และแล้ว.....เปาะแปะ ๆๆ     ซู่ ซู่ ซู่..... ว้า  เปียกจนได้ตู... งั้นกลับก็ได้ ทำเวลาได้แค่ ครึ่งชั่วโมง...ก็ยังดี

และขณะที่ปั่นรถถีบกลับบ้าน  แดดก็เริ่มออก คราวนี้แสงจ้าเหลือเกิน  ทำไมหนอ  แสงจ้าอย่างนี้  แต่เมื่อกำลังจะเอารถเข้าบ้าน  ตาก็เหลือบไปเห็นริ้วอะไรหว่า...ฉาบทาเป็นคิ้วโก่งเหนือหลังคาบ้านเพื่อนบ้านเรา  อ้าว... นั่นมันรุ้งกินน้ำนี่วา  ไม่ได้การแล้วรีบเข้าไปหยิบกล้องคู่ใจออกมา  แล้วรีบสาวเท้าเดินไปเก็บภาพสักหน่อย

ฉันออกล่า...ตามหารุ้งอ้วนตัวใหญ่ริมน้ำโขงมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว  ตั้งใจจะเอามาอวดเพื่อนๆ  ให้อิจฉากันสักหน่อย  แต่บางคนอาจคิดว่า  ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย  กะอีแค่รุ้งตัวเดียวเนี่ยนะ  ทำเป็นตื่นเต้นไปได้  เปล่าหรอกค่ะ  ที่จะอวดเพราะคิดว่ามีดีให้อวดค่ะ  ก็เพราะรุ้งที่เชียงของนี่  เค้าไม่ใช่รุ้งธรรมดานะคะ  เพราะในบางครั้งเค้าจะชวนเพื่อนมาอีกตัว  แล้วมาแข่งเป่งรัศมีกันริมน้ำโขง  บางทีก็ขนานกันบ้าง  และบางทีก็เฉียงๆ กันบ้าง  ฉันเคยเห็นและบันทึกภาพเอาไว้เมื่อครั้งที่ยังเป็นนักเดินทางจากกทม.แล้วมาเที่ยวที่นี่  แต่นั่นก็เป็นเวลาหลายปีมาแล้ว  ต่อจากนั้นมันก็พาเพื่อนมาบ้าง  มาตัวเดียวบ้าง  แต่ส่วนใหญ่จะมาเป็นคู่นะ(โม้หน่อย) 

แต่เสียดายที่คราวนี้  ฉันถ่ายรูปตอนมันแข่งกันอวดสีสรรริมน้ำไม่ทัน  จึงเห็นตัวเพื่อนในลักษณะสีจางๆไป(สีของเค้าจะอยู่ในลักษณะตรงกันข้ามกับตัวสีเข้มค่ะ)  แต่เอาเหอะ  ถ้าโชคเข้าข้างฉันอีก  ฉันจะเอารูปมาอวดให้ดูกันใหม่แล้วกัน  หรือใครอยากจะมาตามล่าร่วมขบวนการกันล่ะก็  ทุกหน้าฝนเจอกันที่ริมน้ำโขงที่เมืองเชียงของของเราได้เลย  แต่อาจต้องปักหลักอยู่นานหน่อยนะ  เพราะรุ้งที่นี่เค้าขี้อายค่ะ

Create Date : 01 กรกฎาคม 2551
Last Update : 11 สิงหาคม 2551 18:19:58 น.		83 comments
Counter : 1228 Pageviews.
Share Tweet