เทอมแห่งการอดทน...ปี 3 เทอม 2
เข้าสู่สัปดาห์การสอบมิดเทอมอีกครั้ง หลังจากที่พึ่งเปิดเทอมมาได้เพียง 1 เดือนกับ 15 วัน เรียน 5-7 วัน/สัปดาห์ รายงาน 5 เล่ม/สัปดาห์ และข้อมูลโปรเจคเบื้องต้นที่ต้องนำไปเสนออาจารย์ ยะฮู๊ว!!!!! เรียนเข้าไป เรียนเข้าไป เด็กไทยเอ๋ย...ตั้งแต่เปิดเทอมจนถึงวันนี้ยังไม่รู้เลยว่าเรียนอะไรไปบ้าง เรียนบรรยายเสร็จวิ่งไปตรวจแลป ตรวจแลปเสร็จ ไปทำแลปต่อ...คือชีวิตจะไม่มีช่วงหยุดนิ่งเลยหรือ????
รุ่นพี่หลายๆคนบอกว่า เทอมนี้ ปล่อยไปตามยถากรรมเถิด...อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ทำเท่าที่ได้ ทำให้เต็มที่ก็พอ สรุปคือ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน...ก็ไม่เป็นไร๊ แค่นี้จิ๊บๆๆ เด็กจุลฯอุตฯลาดกระบังซะอย่าง สบ๊ายอยู่แล้ว ถึกและบึกบึนเป็นที่สุด
แต่ถึงจะยุ่งขนาดไหน งานจะสุมหัวขนาดไหนแต่ก็ยังมีเวลาไปถ่ายภาพ ก็นะ ทำในสิ่งที่รัก ถึงเหนื่อยมันก็สุข หลายๆคนบอกว่า ทำไมเอ็งไม่ไปเรียนนิเทศน์ หรือถาปัตวะ นั่นนาสิ ทำไม??? แต่ก็นะ อีกปีกว่าก็จบแล้ว อดทน ดิ้นรนสู้ต่อไปกับสายวิทยาศาสตร์ !!!
________________________________________
เมื่อวันที่ 10 ธ.ค. ได้มีโอกาสไปหัดถ่ายพลุที่สวนหลวงร. 9 กับพี่ระ เป็นครั้งแรกที่ได้เจอพี่ในห้องกล้อง และได้เจอพี่เอก ซึ่งต้องขอบคุณพี่เอกมากๆที่ขับรถมาส่งถึงหอ และขอบคุณพี่ระที่คอยบอกจังหวะการลั่นชัตเตอร์ หลายๆคนไปเพื่อดู แต่สำหรับเรา ไปเพื่อเก็บบันทึกความทรงจำ หลายครั้งที่ผ่านอะไรที่น่าจดจำ แต่สุดท้ายกาลเวลาก็ทำให้เราค่อยๆลืมเลือน สิ่งที่คอยเตือนและทำให้เราย้อนกลับไปมองอดีตที่ผ่านมาได้ ก็คงเป็นเพียงภาพถ่ายเท่านั้น....
แม้จะเป็นการถ่ายภาพพลุครั้งแรก แต่ที่ผ่านมาได้มีโอกาสถ่ายภาพแลนด์สเคปมาบ้างแล้ว ก็เลยคิดว่า เอาวะ! พลุมันคงไม่ยากมากหรอก ผลที่ได้ออกมาเลย เสียไปหลายใบ
หลายครั้งในชีวิต ที่เหนื่อยและท้อสุดๆ แต่ก็มีกล้องตัวน้อย(หรอ?)ที่คอยทำให้มีแรงที่จะทำในสิ่งที่รักต่อไป บางครั้งการที่เราเรียนในสิ่งที่เราสนใจ มันก็ตรงข้ามกับตัวตนของเราจริงๆ
เหนื่อย...มันเป็นเพียงคำพูดสั้นๆ ที่ใครไม่เจอกับตัวคงไม่รู้สึก ปี1 ว่าเรียนหนักแล้ว เจอปี 3 ทรหดกว่าเยอะ หลายครั้งที่ท้อแท้ เหนื่อยจนจะร้องไห้ แต่ก็ทำได้เพียงยิ้ม และหายใจเข้าลึกๆให้มันผ่านไปวันๆ
วกกลับมาเรื่องถ่ายภาพต่อ...บางทีการถ่ายภาพก็ต้องอาศัยจังหวะและดวงอีก 99% + กับฝีมืออีกเล็กน้อย มีพี่คนนึงบอกว่า "อย่าไปหวังอะไรกับธรรมชาติ เพราะสิ่งเหล่านั้นไม่เคยหยุดนิ่ง" ปลายเดือน ม.ค. จองทัวร์ไปเขาช้างเผือก ก็ยังกังวลใจนิดๆ แต่ก็เอานะ ต้องไปให้ได้ เพื่อเก็บภาพบรรยากาศ และ feel ที่จะได้ไปกางเต๊นท์กลางเขาครั้งแรก
ได้แต่เพียงหวังแค่ว่า...ขอให้ร่างกาย และ จิตใจพร้อมสำหรับการไปเที่ยวในครั้งนี้ ถ้ามีเพื่อนไปด้วยซักคนก็คงจะดี ฮ่าๆๆ แต่นะ การเดินทาง เพื่อนร่วมทางหาเอาข้างหน้าก็ได้ บางครั้งการที่เราได้ทำอะไรด้วยตัวเอง มันก็ดีอย่าง จะได้ไม่ต้องรอหรือพึ่งใคร แต่บางครั้งมันก็เหนื่อยและเหงาสุดๆๆ ขอให้วันพรุ่งนี้ เป็นวันที่สดใสกว่าเมื่อวานก็พอละ
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
เห็นแล้วอยากได้กล้องดีๆบ้างจัง
ปีสามแล้ว อีกไม่นานก็จบแล้ว
สู้ๆนะคะ
:D