บางครั้งการ รอคอย อะไรบางอย่าง มันก็มีที่สิ้นสุด
ณ วันที่ 1 พ.ค. มันจบแล้วการรอคอย ความหวังและความรัก
วันนี้คือวันที่เราขีดเส้นความอดทนของเราเอาไว้ ว่าจะไม่รออีกต่อไป
เมื่อคืนก็เหมือนจะมีอะไรบางอย่างมาเตือน ว่า จบเถอะ
ฉะนั้นอย่าฝืน ไม่เช่นนั้นคนที่เจ็บ ก็คือเรา เค้าไม่ได้มาเจ็บกับเราซักหน่อย
อนาคตข้างหน้าคือการพิสูจน์ตัวเอง และกำหนดทางเดินชีวิตของเราเอง
ถ้ามัวแต่มานั่งคิดเรื่องแบบนี้ อย่าว่าแต่เยอรมันเลย ป.ตรีคงจบยาก
พ่อ แม่ พี่ ญาติ และคนรู้จัก ทุกคนคอยให้กำลังใจ และสนับสนุนทุกทาง
ให้เราเดินตามทางที่เราเลือก ทุกคนคอยหาข้อมูลและคำแนะนำดีๆให้
ฉะนั้น เราต้องทำให้ได้!!
เมื่อวานคุยกับแม่ ก่อนจะงอนกัน แม่พูดมาประโยคนึง จนสะอึกเลย...
"ตอนม.ต้น น้ำเคยก้าวพลาดมาแล้ว ไม่อย่างนั้นจุฬา ก็ไม่ใช่เรื่องยาก"
ใช่ ม.ต้นน้ำก้าวพลาด มันเป็นการเริ่มต้นอนาคตที่กำลังสวยหรู ใครจะไปคิด
ว่าเด็กที่สอบโอลิมปิกระดับประเทศติด 1 ใน 40 ปัจจุบัน จะโง่ดักดานขนาดนี้ 5555+
เพราะม.ปลายสมองไม่ได้รับการพัฒนาไง จากเรียนโรงเรียนดีๆ ต้องย้ายไปเรียนเอกชน ที่มีแต่เด็กดื้อๆ
ทำให้มหาลัย ต้องขยันเพิ่มขึ้นเป็น 10 เท่า จากที่สอบไม่เคยอ่านหนังสือ
แต่ตอนนี้อ่านจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน .... นี่แหละชีวิตที่ก้าวพลาด
แต่ครั้งนี้ มันเป็นการตัดสินอนาคต ทางสุดท้ายที่จะกำหนดทางเดินของเราไปตลอดชีวิต
ทางที่จะให้เราไปทำอาชีพ...จะได้ทำในสิ่งที่เรารักมั๊ย ก็ตอนนี้แหละ......
การรอคอย คนที่เค้าไม่เคยสนใจอนาคตของเรา มันก็คงไร้ค่า
แฟน...หาเมื่อไหร่ก็ได้ เมื่อเรียนจบ มีงานทำ มีเงินเดือน มีอนาคต
เมื่อวานเพื่อนสาวรวมตัว แล้วพูดว่า "สมัยนี้เป็นผู้หญิง ต้องเก่ง สวย และมีการศึกษา"
แต่ตอนนี้ ยังไม่มีซักอย่าง...ลำบากแท้ เก่งกับสวยมันยาก ก็เอามีการศึกษาไว้ก่อนละกันเนอะ
อย่างน้อยมีการศึกษา ก็ไม่อดตาย...ไม่มีใครเลี้ยงก็เลี้ยงตัวเองได้
วันนี้ น้ำจะกดลบ เฟซ พี่คนนั้นให้ได้ ต้องทำให้ได้ จะได้มีสมาธิ เรียนต่อซะที
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
