ไม่ได้เขียนไดอารี่มาเกือบเดือนเพราะโปรเจค
ตอนนี้พับไดอารี่ไดเอทไว้ก่อน คงกลับมาอัพเดทอีกทีหลังเรียนจบ แต่ก็ยังไปฟิตเนสต่อเนื่อง และพบคุณหมอตามนัดตลอดนะ อิอิ
สิ่งที่ทำให้กลับมาเขียนอีกครั้งคือ ......ใครบางคน.......
คนที่ทำให้น้ำอ่อนไหว คนที่เข้ามาในชีวิตแล้วทำให้น้ำกลัวอีกครั้ง.....เตือนตัวเองทุกครั้งว่า "ผู้ชายก็เหมือนกันหมดทุกคน" ท่องประโยคนี้จนขึ้นใจ แต่ก็ยังไม่วาย จนได้สินะ......ความผูกพันมันทำให้น้องรู้สึกไม่ดีเลย หลังๆเราทำอะไรร่วมกันบ่อยๆ ทานข้าวด้วยกัน มาหาแบบเซอไพรส์ แต่.....ความเสมอต้นเสมอปลายหลายๆอย่างเค้าหายไป มันทำให้น้องผิดหวัง และปิดกั้นตัวเอง
ถามว่าความสัมพันธ์ตอนนี้เราเป็นอะไรกัน คำตอบคือ "คนรู้จัก" ที่มากกว่าคนรู้จัก แต่มันคงไม่มีประโยชน์อะไร ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่พร้อมจะดูแลกันและกัน น้องยังต้องมีชีวิตของน้อง และพี่เค้ายังคงต้องมีชีวิตของเค้า มันคงไม่แปลกถ้าใครสักคนไม่อยากมีอะไรมาผูกมัดตัวเองไว้
เคยเตือนแล้วว่าไม่พร้อมอย่าก้าวข้ามความเป็นเพื่อน เพราะสุดท้ายคนที่ไม่สบายใจ มันคือทั้งคู่ อยากเลิกติดต่อ ไม่อยากหวัง ไม่อยากรอ ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น ไม่อยากให้เค้าเข้ามาอยู่ในชีวิต ไม่อยากให้มาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และไม่อยากเป็นคนตัดสินอนาคตของใคร
หลายๆอย่างที่เค้าให้น้ำเข้าไปยุ่งเกี่ยว จนรู้สึกว่ามันเกินไปแล้ว ทั้งเรื่องไปทำงานเมืองนอก เรื่องเรียนภาษา เรื่องการใช้เงิน เรื่องการเปลี่ยนงาน การสร้างบ้าน ธุรกรรมทางการเงิน น้องไม่ใช่คนในครอบครัวของเค้า เอาจริงๆ น้องอยากอยู่ในฐานะ "คนรู้จัก" เพราะถ้าวันนึงมันเป็นไปไม่ได้ หรือไม่เป็นอย่างที่เราทั้งสองคนหวัง สิ่งสุดท้ายที่ได้คือ
"เสียเพื่อน และ เสียใจ"
ถึงจะเป็นคนปากแข็ง ฟอร์มเยอะ แต่ร้องไห้บ่อยมากเพราะการเป็นคนแบบนี้ บางทีพูดอะไรออกไปก็เพราะไม่อยากให้เราผูกติดกันไว้ น้องรู้ว่าพี่ไม่พร้อม และพี่ก็รู้ตัวเองว่าพี่ไม่พร้อม ถ้าจะให้น้องบอกว่ารู้สึกดีมันคงไม่เหมาะ การจะบอกรักใครสักคน น้องคงเลือกที่จะบอกกับคนที่รู้สึกตรงกัน ถามว่าเสียใจมั้ยถ้าเราเลิกติดต่อกัน มันก็คงต้องเสียใจ แต่ก็ดีกว่ามันถลำลึกไปมากกว่านี้
เพราะ "ผู้ชายก็เหมือนกันหมดทุกคน"
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
ถ้าไม่ใช่เนื้อคู่กัน พยายามสักแค่ไหน ก็ไม่สำเร็จ
แต่ถ้าเป็นเนื้อคู่กัน แค่เสี่ยงเซียมซี ยังได้หมายเลขเดียวกัน
บางที ที่มันยาก อาจเพราะ เรายังไม่เจอเนื้อคู่ของเราจริงๆ ก็เป็นได้