งานศิลปะ..มันต้องออกมาอย่างนี้
เจิดจ้า สว่างไสว แม้จะมีแต่สีดำ
อลังการตระการตา ให้จินตนาการไร้ขอบเขต ..
ถึงจะอยู่ในกรอบผ้าใบ
สื่อความคิดที่ลุ่มลึกแต่ดื่มด่ำ สัมผัสได้ รสชาติหวานฉ่ำ ..
ดุจสับปะรดนางแล

...เฉลิมไช

ปล. ที่พูดมาน่ะชม Blog ล้วนๆนะ

ปกติ ไม่ค่อยชอบสัปรดนะครับคุณอัยย์ เพราะตอนเด็กเคยกินแล้วมันคันคอมาก ..เลยฝังใจ แต่น้ำคั้นสปรด หรือ ไวน์สัปรด ชอบมาก อิอิ

อืม เห็นเขียนเรื่องไปเชียงราย ที่บ้านกิ่งโศก ก็พูดถึงเชียงราย อย่าลืมไปเยี่ยมนะครับ...เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับดอย..

ใครเจอสับปะรดภูแลอร่อยๆที่กรุงเทพ

ช่วยบอกจขบ.หน่อยนะคะ...จะไปตามล่าหามากิน

ที่โลตัส รัชดา...เปรี้ยวปรี๊ดค่ะ...

ป้าชอบอ.ถวัลย์มากๆเลยจ่ะ นู๋อัยย์...อิจฉาจัง...

ได้เสพทั้งทางปาก ทางตา และใจอีกต่างหาก

อยากกิงสับปะรดมัก...มากกก...

มาฟังเพลงย่อยอาหารกันจ่ะนู๋อัยย์

ป้าพาพี่รุ่งกะพี่แอ๊ดมาขับกล่อมค่ะ

อะหา...

คุณอัยย์แอบไปเที่ยวบ้านอาจารย์ถวัลย์นี่เอง

ว่าเรื่องของกินก่อนแล้วกัน

แม้ผมจะชื่นชมผลไม้แทบทุกชนิดเอามาก ๆ

ประเภทกินได้เป็นกิโล ๆ จนคนข้าง ๆ ที่มีหน้าที่คอยควบคุมเบาหวานค้อนประหลับประเหลือก

แต่มีผลไม้อยู่ชนิดหนึ่งที่กินได้ แต่ไม่จัดอยู่ในข่ายโปรดปราน

ก็คือเจ้าสับปะรดนี่เอง

ด้วยว่ามันแสลงกับสุขภาพในช่องปาก โดยเฉพาะลิ้นและฟัน

ทั้งเสียวฟัน และแสบลิ้น

แต่ก็มีข้อยกเว้น คือสับปะรดภูเก็ต และสับปะรดภูแลที่ชวนมาชิมวันนี้

เพราะสับปะรดสองสายพันธุ์นี้ หนึ่งเป็นสิงห์เหนือ สองคือเสือใต้

ถ้าเจอพันธุ์แท้ดี ๆ ที่ไม่ใช่แม่ค้ามั่วเอามาแอบอ้างขายแล้วละก็

กินได้หลายลูกโดยไม่ระคายปากและลิ้นเชียวละ

คิด ๆ อยู่ว่า นี่ก็หนาวแล้ว น่าจะได้ฤกษ์ไปตากลมหนาวทางเหนือสักหน่อย

ในส่วนของบ้านศิลปินใหญ่อย่างอาจารย์หวัน

นับเป็นบุญตาของทุกคนที่ได้ไปสัมผัสพบเห็น

แค่ดูในรูปก็ทึ่งกับความอลังการของบ้านและงานศิลป์

โดยไม่ต้องมีใครมาโอ่ประโคมให้เกินเลย

ไม่ต้องใช้ทีมงานหรือให้เจ้าตัวมาโอ้อวด หรือพูดจาด้วยศัพท์ที่ฟังยาก ๆ ทำให้ตัวเองดูเหมือนอยู่เหนือมนุษย์มนา

แม้บางคนจะบอกว่า...

ศิลปินต้องมีอีโก้

แต่อีโก้มันไม่ใช่เรื่องเดียวกับปากเปราะ หรือการตีสำนวนชวนคลื่ีนเหียน

หน้าที่ประการหนึ่งของศิลปิน

คือการทำงานศิลป์ให้ผู้คนเสพ

ไม่ใช่ทำเองเสพเอง รู้เรื่องคนเดียว หรือรู้เรื่องเพียงคนกลุ่มเล็ก ๆ กลุ่มเดียว

ไอ้คนพรรค์หลังนี่แหละที่เจอบ่อย

ทำตัวเหมือนผู้วิเศษ รู้เรื่องอยู่คนเดียว คนไหนดูไม่รู้ อ่านไม่เข้าใจ ก็ดูถูก หาว่าโง่ หรือตาไม่ถึง...

อันที่จริง พวกนี้มีปัญหาเรื่องการสื่อสาร

เรียกว่ามือไม่ถึงต่างหาก

คนมีกึ๋นจริง เขาต้องงานศิลป์ออกมาให้สวยและง่าย

ทำได้แค่สวยแต่ยาก แสดงว่ามีข้อจำกัดเรื่องฝีมือ

ก็เลยกลบเกลื่อนด้วยการคุยคำใหญ่

คนฟังทั่วไป ฟังแล้วงงฉิบ แต่ดัดจริตกลัวเขาจะหาว่าโง่

ก็เลยทำเป็นพยักหน้าหงึก ๆ ไปอย่างนั้น

สรุปคือ ทั้งไอ้คนพูด และไอ้คนพยักหน้านั่น

มันโง่พอกันนั่นแหละ...

พูดวันนี้ ไม่ได้ต้องการกระทบใคร

แต่ถ้าใครมีคุณสมบัติดังว่ามานั่น

จะกรุณารับไปทบทวนตัวเอง

ก็นับเป็นบุญของตัว....

ปล. วันนี้ ขออนุญาตไม่ข้องแวะกับเรื่องการเมืองสักวัน
เกรงจิตจะเศร้าหมอง...

นู๋อัยย์จ๋า...ป้าหู้น่ะ...ห้าฉิบโหกกแว้วอ่า

เดืองหน้ากลางๆดเอนก็...ห้าฉิบเจกกก...แว้วววว

ว๊าว ก่อนขอชมก่อน วันนี้ บ้านสวยอีกแระแล้วก็ ช่ายเลย สัปปะรด ที่นางแล อร่อยๆค่ะ

บางคนกินสัปปะรด แล้ว ลิ้นแตกเลยไม่กินอีกเลย แต่อิฉันชอบมากๆๆๆ แต่กินมากไม่ได้นะ เพราะไม่ถูก กับร่างกายของเรามีคนเขาว่ามานะ อิอิ ไม่ตรงกับกลุ่มเลือด ประมาณนี้อะค่ะ

ไม่เคยไปบ้านอาจารย์ ถวัลย์ เคยไปแต่วัดร่องขุ่น เจ๊า

ขอบคุณค่ะ ที่ทำให้ อิอิ

ขอโทษจ่ะนู๋อัยย์ ป้าพิมพ์ผิดอ่ะ...

มะช่าย"กลางๆดเอน"แต่เป็น"กลางๆเดือน"อ่ะจ่ะ

เข้าใจเรียกศิลปินนรก..เอ๊ย..แนวนรก...

ก็เหมาะกันดีแหละ สีดำ ๆ มืด ๆ ไม่มีความทึม มืดดำล้วน ๆ
สมกะฉายาดี

ปอป้า ไม่ค่อยชอบไปดูงานของศิลปินหลุดโลกทั้งหลาย เพราะขี้เกียจแบกบันไดไปด้วย..มันหนัก..อิ อิ

บ้านเรือนไทยเค้าก็มีความสวยงามดีอยู่แล้ว แต่เพราะชอบแสดงความหลุดโลก ทาสีดำแม่งงง...ซะเลย
เด๋วไม่แตกต่างจากชาวบ้าน เด๋วคนเค้าไม่รู้ว่าเป็นบ้านศิลปิน

...อ้าว...เอ๊ะ...ตกลงกำลังชม หรือ...เค้ากันเนี่ยะ..เอิ๊ก ๆ

สอ ปอ รด..สัปรด หม่ำแล้วดีกะสุขภาพ..นะคะ
แต่อะไร ๆ ที่ว่าดีน่ะ ถ้ามันมากเกินไป เก๊าะเป็นโทษได้เหมียนกัลล์

มีบรรพบุรุษก่อเกิดที่ลับแล ไป ๆ มา ๆ เมืองแล แต่นางไม่เคยแล ก็เลยไม่รู้ว่าหร่อยจิงป่าว..

คนใต้ แต่ชอบสัปรดเมืองเหนือ ก็แปลกดี คนเมืองกรุงบางคนก็ชอบสัปรดใต้
คนเหนือบางคนก็ชอบสัปรดระยอง..ฮิ ชื่อผลไม้เรียกเหมือนกันว่า สัปรด

เออ..เคยสงสัยบ้างมั้ย..คะ ว่าเวลาเค้าว่าคนไม่เอาไหน ทำไมต้องว่า.." ไม่เป็นสัปรด "

สัปรดมันไม่ดีตรงไหน...มันผิดตรงไหน (วะ)...ที่เกิดมาเป็นสัปรด...ห่วย...

สมัยเรียนหนังสือชั้นมัธยม เป็นผู้หญิงต้องเรียนวิชาการเรือน ผู้ใหญ่เค้าว่าจบมาจะได้หาผอง่ายหน่อย
อาจารย์สอนให้ร้อยมาลัยชาววัง พอเห็นฝีมือของปอป้า อาจารย์โวยว่า

" ...แหม..หล่อนจ๋า ทำอะไรของหล่อนยะ ไม่เป็นสัปรดเล้ยยย.."

ปอป้า ก็สวนกลับ..เอ๊ย..ตอบกลับด้วยความเคารพว่า

"...จานขา ก็จานให้ร้อยพวงมาลัย แล้วมันจะเป็นสัปรดได้ไงล่ะ..คะ.."

ผลปรากฏว่า หล่อนจ๋า โดนทำโทษ ไปคาบไม้บรรทัดยืนขาเดียวอยู่นอกห้อง
เรียกว่า งานนั้น โดนประจานให้ผู้คนเห็นทั้งโรงเรียน..555



มีความสุขมาก ๆ นะคะ

555 งั้นไปด้วยกันได้ รัชชี่ก็กินผลไม้อยู่ไม่กี่อย่าง ถูกผู้ใหญ่ว่าเหมือนกันว่าไม่ยอมกินของที่มีประโยชน์

ยิ่งตอนเด็ก ๆ ยิ่งไม่กินผัก ผู้ใหญ่ต้องตามล่าหาอะไรไม่รู้มาให้กิน (แบบของโบราณ) เพื่อให้มีสารอาหาร
ปัจจุบันพอไหวเรื่องกินผัก แต่ผักหน้าตาประหลาดก็ไม่กิน

แต่สับปะรดอันนี้ใบน่ารักดีนะ

บ้านเขาสวยดีนะ เท่ ๆ ดีตามสไตล์ศิลปิน

มี request เปิดท้ายรถด้วย เดี๋ยวต้องไปสร้างภาพก่อน 5555

รถรก (ท้ายรถ) เพราะว่าตอนนี้ที่บริษัทมีกิจกรรม 5 ส.. เลยย้ายของส่วนหนึ่งขนกลับบ้าน แต่ไปกองที่ท้ายรถแทน

เอาไว้ ถ้าสร้างภาพเสร็จเมื่อไหร่แล้วจะมาเปิดท้ายรถให้ดูค่ะ

มีบล็อกเกอร์คนหนึ่ง request ให้เปิดตู้หนังสือที่บ้านมาโชว์ด้วย ยังบอกกลับไปในทำนองเดียวกันว่าขอไปสร้างภาพก่อนเช่นกัน เพราะเดิมตั้งใจว่าจะวางหนังสือเป็นหมวด ๆ ไป ๆ มา ๆ มันวางสะเปะสะปะค่ะ

กร๊ากกกกกกกกกกกกกก กินไปหลายลูกด้วยความเกรงใจ

เค้าอยากมีโอกาสเกรงใจแบบนั้นบ้างจัง

บ้านเรือนไทยสวยจัง น่าอยู่ด้วย

ไอเดียในการสร้างสรรงานศิลปะ ของทั้งสองท่านไร้ขอบเขตจริงๆ
ได้ดูผลงานของทั้งสองท่าน สุดยอดฝีมือ
มีสับปะรดนางแลให้ชิมด้วย น่าไป น่าไป

Amazing art-work
just i've seen on mobile
i luv to eat piapple,usually eat it till make the pain in my mouth but ok ,eat too much doesn't make u fat

สัประรถภูแล รู้สึกจะเห็นมีขายที่บางขุนนนท์ครับ วันเสาร์ตอนพักเที่ยงผมกะพี่ ๆ ที่ำทำงาน ไปเดินกันบ่อย อยุ่แถว ๆ ก่อนถึงกรมบังคับคดีน่ะครับ หวานอร่อยดีครับ

เรือนกาแลสวยจัง...สงสัยทำไมมี 3 หลัง พ่อ แม่ ลูก หรือ สามี เมียหลวง เมียน้อย แบบพระลอ พระเพื่อน พระแพงคะ ...เอ..น่าจะประการสุดท้ายเพราะพระเพื่อน พระแพง พระลอ อยู่ภาคเหนือ....55555....

จำไม่ได้ว่าเคยทานป่ะนะสัปปะรดนางแล แต่ชื่อน่ะคุ้นมาก แต่สัปปะรดนี่ไม่ทานมาเป็นสิบปีแล้วค่ะ คือ มีคนรู้จักเป็นคนฟิลิปปินส์ เค้าบอกว่าผู้หญิงที่นั่นไม่กินสัปปะรดแล้วบอกเหตุผลที่เขียนอธิบายไม่ถูก..ตั้งแต่นั้นก็เลยเลิกทานเฉยเลย..อีกอย่างทานมากๆ แล้วแสบลิ้นทานน้ำไม่อร่อยทานอะไรก็ไม่อร่อย เมื่อก่อนทานเป็นลูกๆไม่ว่าสัปปะรดที่ไหน จิ้มพริกกะเกลืออร่อยที่..ซู๊ด..ดด..ด..เห็นสัปปะรดในบล๊อกนี้แล้วอยากทานด้วยความน่ารัก..แต่ก็สงสัยและอยากถามคุณอัยย์ว่า สัปปะรดที่เห็นทานคำเดียวได้ป่ะคะ...อยากรู้จริงๆ นะนั่น...555555.....

สวยและกินมากค่ะ



มะเขือเทศสุกแล้ว เอามาให้คุณอัยย์ชิมค่ะ

เห็นบ้านดำทะมึน กับ สับปะรดนางแล

ก็เดาออกทันทีว่า ต้องเป็นบ้านของศิลปินท่านนี้

ที่จริงผลไม้ชนิดนี้ไม่ค่อยนิยม เพราะกัดลิ้นน่าดู

แต่ถ้าเป็นนางแลแล้ว

ชอบมากค่ะ พี่

หวัดดียามค่ำ

ลูกเล็กหวานกรอบ...ภูแล

ลูกใหญ่หวานฉ่ำไม่มีตา...นางแล

มีคนนำไปปลูกนอกพื้นที่รสชาติเปลี่ยน เหมือนมะขามหวานเพชรบูรณ์ ปลูกนอกพื้นที่รสก็เปลี่ยน

จะกินที่ไหนรสก็ไม่เปลี่ยน

รักษาสุขภาพด้วย

ชอบคำว่าภาพแนวนรก กับแนวสวรรค์
ขออนุญาตนำไปใช้ คงไม่สงวนลิขสิทธิ์นะครับคุณอัยย์

เมื่อไม่นานมานี้ อ.ถวัลย์รวบรวมผลงานแสดง
ที่หอศิลป์ธนาคารกรุงเทพ สาขาผ่านฟ้า ในวาระอายุครบ 60 ปี
ท่านว่า นั่นจะเป็นการแสดงเดี่ยวครั้งแรกและครั้งสุดท้ายในเมืองไทย
ผมได้ไปชมงานอยู่หลายวัน ดูภาพเดิมซ้ำๆ และที่สำคัญ
ได้ฟังการบรรยายของ อ.ถวัลย์ราว 2-3 ชม.

ศิลปินทั้งสองท่าน แนวนรกกับแนวสวรรค์ มีบางอย่างที่คล้ายกัน เช่น
เสื้อผ้าที่สวมใส่ที่เป็นเอกลักษณ์ไปอีกนานเท่านาน
ขยันทำงานศิลปะ พรีเซนต์เก่ง
และภาพเขียนขายได้ราคาแพงมาก...

ข้อแตกต่างที่เห็น คือ
ภาพแนวสวรรค์ ได้เอาลวดลายในจิตนาการออกมาทำ
เป็นของจริงที่จับต้องได้

อ้าวลืมพูดถึงสับปะรดเลย...

ได้มาดูรูปใหญ่ สวยงามมากครับ ทั้ง สถาปัตยกรรม งานศิลปะของอาจารย์ถวัลย์ ดัชนี รวมถึงสับปะรด

แต่ก่อนผมเคยได้ยินว่า ผู้ชายกินสับปะรดเยอะๆ แล้วเพิ่มพลังทางเพศ เลยกินใหญ่เลยครับ ไม่รู้จริงรึเปล่า

อยู่พัทยาครับ เข้ามากู๊ดไนท์

สับปะรดน่ากินจัง ปกติผมไม่ชอบกินสับปะรดเลย มันแสบลิ้น ..สงสัยต้องไปหาที่ลองชิมดู
...อยากไปเหนือเนอะคับ ช่วงนี้ท่าทางอากาศจะดี
...คิดถึงน้ำตกปลายฝน ต้นหนาว จัง น้ำกำลังสีสวย ฟ้าใส ๆ แต่ช่วงนี้คงไม่มีโอกาสได้ไปเที่ยวไหน

เห็นบ้านในรูปแรกยังนึกในใจว่า “โห..เจ้าของบ้านแม่งต้องไม่ธรรมดาแน่” ต่อมาก็ “ฮึ่ม..จานปีศาจ เสกให้สับปะรดเปรี้ยวมีรสหวานได้” และแล้วก็ นั่นไง..ถวัลย์ ดัชนี

ใครมองศิลปะเหล่านั้นว่าสวยงามแสดงว่าต้องมีด้านมืดอยู่ในตัวพอสมควร เบื้องลึกของทุกคนย่อมมีความชั่วช้าโหดร้ายแฝงอยู่ไม่มากก็น้อย ความน่าเกลียดน่ากลัวแฝงไว้ซึ่งความงดงาม ความสวยงามก็แฝงไว้ด้วยความโหดร้ายเช่นกัน สำหรับผมชอบแบบแรกมากกว่า

นับว่าเป็นบุญที่ได้ไปเยือน

มาต่อครับคุณอัยย์

อันที่จริงผมชอบภาพแนวนรกมากกว่า เรื่องนี้นานาจิตตัง
แนวนรก ส่วนใหญ่เป็นภาพขาวดำ นานๆจะเห็นสีแดงสักที
ส่วนภาพหลากสีแทบไม่ได้เห็นเลย ท่านแม่นเรื่องอนาโตมี่
วาดด้วยแปรงมากขนาดใหญ่ รวดเร็ว ถ่ายทอดอย่างฉับพลัน
ชมภาพได้นานๆ ราวกับจะหยั่งรู้ความคิดของศิลปินขณะนั้น

ส่วนภาพแนวสวรรค์ ใช้ปลายพู่กันอันเล็กๆ แต่งแต้มด้วยสมาธิ
ใช้เวลา ค่อยๆถ่ายทอดความคิดลงบนผืนผ้าใบ มีสีสรรค์
ที่สวยงาม
ผู้คนทุกผู้ทุกวัย ทุกสถานะทางสังคมรับรู้ภาพเขียนแนวสวรรค์ได้
โดยไม่ต้องอธิบายให้มากความ...

มาส่งคนน่ารัก เข้านอน..ค่ะ

ต้องเข้าคิวรอนานมั่ก ๆ กว่าจะมาถึงบ้านคนน่ารัก แต่ก็ไม่เหนือความพยายาม...จ้ะ



ฝันดี ราตรีสวัสดิ์...ค่ะ

sunday morning khun I how about this weekend

สับปะรดนางแลที่รสชาติถูกใจนั้น
ผมเข้าใจว่าคงตัดมาใหม่ๆจากไร่ ความสดใหม่ยังอยู่

ผมกินสับปะรดมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้ก็ยังกินอยู่
ที่บ้านชาวสวน เขากินสับประรดกับข้าวสวย ถือเป็นอาหารคาวได้ด้วย

ผมว่าสับปะรดถ้ากินหลังอาหารหนักน่าจะดี เช่น หลังกินพวกเนื้อเหนี่ยวๆ
มันจะช่วยย่อยโปรตีนไม่ให้ตกค้างในลำไส้
พวกบาบีคิวจะมีสับปะรดเป็นส่วนประกอบอยู่ด้วย คนที่
ไม่ขอบสับปะรด จะพาลไม่ชอบบาบิคิวไปด้วย...

กรี๊ดดดด เข้าได้แล้ววววว

สวัสดีคร้าพี่สาววว จ๋า หูยย คิดถึงมั่กๆ

อะไรเนี่ย สัปรด ลูกจิ๋ว ไม่เคยเห็น ไม่เคยกิน
แต่น่ากิน น่าเก็บ น่าตั้งโชว์ในตู้กับข้าวมั่กๆ อิอิ

อร่อยได้ในคำเดียว ต้นอ้อเชื่อเลยว่ามันต้องอร่อยแน่ๆ

แต่ทำไมมาซื้อที่นี่มันเปรี้ยว หรือเพราะว่า การปลูกแต่ละที่
มันทำให้ออกมาไม่เหมือนกัน ที่นี่ต้องเป็นมะนาวปลอมตัวมาเป็นสัปรดแทน ฮ่าๆๆๆ

บ้าน อ.ถวิล งามมั่กๆ งามแบบแนวๆภาพแรก สวยงามจัง ยังกับ ศาลพระภูมิขยายใหญ่ ทาสีดำดูเคร่งขรึม บ้านไม้นี่มีสเน่ห์มากๆนะคะพี่อัยย์

แต่ติดใจสัปรดอ่ะ อยากกัดให้หมดในคำเดียว น่ากินชะมัด

คิดถึงพี่สาวนะคะ อยากจะเข้ามาทุกๆวัน แต่ของยังลงไม่ไม่หมด นี่ก็เข้าไปไม่ได้อีกหลายบ้านเลย

พี่สาว สบายดีนะคะ ยังไงก็ อย่าเพิ่งลืมน้องลิงคนนี้ล่ะค่ะ อิอิ
บะบายคร้า จุ๊บๆๆ

อยากไปเที่ยวค่ะบ้านอาจารย์ถวัลย์

เข้ามาชมบล็อกของนักล่าเป็นวันแรก อ๊ะ โดนเลย มีสับปะรดภูแลด้วย (อ๊ะ ภูแล กับ นางแล นี่มันเหมือนกันด้วยหรือเปล่าง่ะ บอกหน่อย)

แล้วข้างโต๊ะคอมเรานี่ จานเบ้อเริ่ม ปอกใหม่ๆ ของแท้จากร่องยาง ทั้งกรอบทั้งหวาน อื๋ย..หอมชื่นใจ ออกจากตู้เย็นใหม่ๆ อากาศร้อนๆ ซิ๊ด (เข็ดฟันนะไม่ใช่อาราย)

ขอบอกนักล่าอีกอย่าง นักล่าต้องไม่เคยชิมแน่เลย สิ่งที่ผมจะบอกคือ ยำสับปะรด (หรือยำยานัดบ้านผม)

เพียงสับสับปะรดเป็นชิ้นเล็กๆใส่ถ้วย ตามด้วยกะปิดี น้ำตาลปิ๊บ พริกขี้หนูซอย หอมแดงซอย กุ้งแห้งตำ หรือลวกก้งสดก็ตามใจ น้ำปลานิด อย่ามาก เพราะกะปิเค็มอยู่แล้วผงปรุงรสอีกหน่อย คลุกเคล้าให้เข้ากัน ความเปรี้ยวคงไม่ต้องเพราะสับปะรดเปรี้ยวอยู่แล้ว แต่ถ้าคนชอบเปรี่ยวก็เพิ่มมะนาวไปซักเสี้ยว แค่นี้ก็ได้อาหารพื้นบ้านภูเก็ต ยำยานัด กินเป็นกับข้าว แกล้มด้วยทอดปลาเค็มนิดหน่อย อูว์..นักล่าทำตาโตแล้วเห็นไหมล่ะ ว่าแต่ที่เล่ามานี้ เคยกินอ๊ะป่าว ถ้าไม่เคย ลองทำเลยนะ

มาส่งข่าววาอัพบล็อกแล้วครับคุณอัยย์
ลองอัพบล็อกเรื่องศิลปะดูบ้างครับ

มาแบบเดียวกับคุณ IM ค่ะ อือื

pieapples party,s blog.
about my work
every diner,hotel i go they serve me with simply friuts pieapple and water-melon every meals

sleep wel tonite

คุณอัยย์ขา
พี่ก็อยากจะทานสัปรดหรอกนะคะ
แต่มีปัญหาทุกทีที่ทานค่ะ..เลยอดซะ

ช่วงนี้อากาศเย็นแล้ว..คุณอัยย์ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

ยังไม่เคยกินสับปะรดแคระแบบนี้
เป็นคนชอบสับปะรด กินได้ทุกวัน
โดยเฉพาะสับปะรดฉ่ำๆ หวานๆ แผล่บๆๆๆ

สวัสดีวันจันทร์...ค่ะ

“ จันทร์ “ แปลว่าดวงเดือน หรือใช้เรียกเทวดาองค์หนึ่งในนิยาย
ส่วนตำราโหราศาสตร์เขาว่า เป็นชื่อดาวพระเคราะห์ที่ ๒

วันจันทร์เป็นวันที่ ๒ แต่เป็นวันแรกของการทำงานในแต่ละสัปดาห์

ถ้าพูดถึงความรู้สึกของคนทั่วไปกับพระจันทร์
คือความอ่อนโยน นุ่มนวล ดุจแสงสีอ่อน ๆ ของดวงจันทร์

ขอให้ทุกท่านมีความสุขกายเย็นใจ ดั่งแสงแห่งดวงจันทร์
ที่มองคราใดก็ให้แต่ความเย็นตาเย็นใจ...ตลอดไป





รีบแวะมาหาคุณอัยย์ ก่อน..เด๋วต้องออกไปธุระข้างนอก..

คิดถึงเสมอ...นะคะ

สวัสดีครับ บก.อัยย์

กลับมาจากไปเที่ยวเมืองลาและเชียงตุงแล้วครับ กลับมาเพื่อทำงาน(หนัก)ต่อ

พูดถึงสับปะรด ถ้าหวานจะถูกกับนิสัยผม ส่วนถ้าเปรี้ยวมาก ๆ ไม่เอาด้วยเพราะแสบลิ้นและเสียวฟัน

เคยดูงาน อ.ถวัลย์ ดัชนีที่ สำนักงานส่งเสริมการท่องเที่ยวถนนศรีอยุธยา เมื่อปี พ.ศ.๒๕๐๑ แถมยังได้เข้าไปนั่งในพิธีเปิดงานด้วย มีนายธนิต อยู่โพธิ์ อธิบดีกรมศิลปากร มาเป็นประธานเปิดงาน

ช่วงนั้น อ.ถวัลย์จบมาจากต่างประเทศใหม่ ๆ คู่กับศิลปินวาดภาพสีน้ำอีกคน นึกชื่อไม่ออก

งานของ อ.ถวัลย์ตอนนั้นเป็นแนนวพุทธศาสนา ชอบวาดเศียรพระและปรัชญาทางศาสนา จนหลายปีต่อมาถูกหาว่าวาดภาพดูหมิ่นพระสงฆ์ ในภาพที่พระถือพัดแล้วมีดวงตาโพลงอยู่หลังพัด ทำให้นิสิตนักศึกษากลุ่มหนึ่งยกพวกเข้าไปทำลายทิ้งถึงในงานที่จัดแสดง

แล้วทำไมตอนนี้มาเป็นแนวนรก ปรกติงานของ อ.ถวัลย์จะเป็นภาพที่เกี่ยวกับคน สัตว์ เน้นกล้ามเนื้อและกระดูก
หรือเพราะว่าเคยวาดเรื่องพระแล้วโดนต่อต้าน

เคยได้ยินว่างานของอ.ถวัลย์ เศรษฐีซื้อเซ็นเช็กแล้วให้ไปใส่จำนวนเงินเอาเอง ใส่เอาตามสบายจะเอาเท่าไหร่

ใจผมชอบงานประเภทสวรรค์แบบที่ดูง่าย ๆ สบายตามากกว่า

ศิลปินมักมีอัตตาสูง พอสร้างงานออกมาแล้วใครดูไม่เข้าใจก็หาว่าเขาโง่ แม้แต่ในวงการนักเขียนก็เช่นกัน ผมไม่เคยเห่อชอบตามใครเลย

ทั้งงานวาดรูปและงานเขียนผมจึงชอบเขียนและอ่านในแบบที่ผมชอบ ใครหาว่าโง่ ล้าหลังก็ช่าง

ชอบงานของอาจารย์ถวัลย์ ดัดชนี ตั้งแต่สมัยที่ป้าแอ๊ดเรียนอยู่เพาะช่างแล้วค่ะ
เพราะท่านอาจารย์ไพโรจน์ สโมสร ท่านชอบเล่าให้ฟังถึงเพื่อนคนนี้
มีอะไรแปลกๆ อยู่ตลอดเวลา เช่น ตอนที่ไปสอนที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ท่านก็ขี่ม้าแทนขับรถ
การ์ดแต่งงานของท่านก็ไม่เหมือนใครในโลกนี้

แต่ป้าแอ๊ดก็ยังไปไม่ถึงบ้านท่านที่เชียงรายสักครั้ง
ไปแค่วัดร่องขุ่นจองคุณเฉลิมชัย ฯ เท่านั้นเอง
และเป็นศิลปินคนละรุ่นเสียด้วย

วันนี้มาชวน นักล่าฯ ไปชม "น้ำตกตาดกวางสี" กันแล้วค่ะ



เหนื่อยจัง ขอพักผ่อนก่อนนะคะ

หวัดดีคร้าพี่สาว
แวะมาแอบงับสัปรดซักสามสี่ลูก
มองๆไป มันเล็กกว่าส้มอีก
ถ้างั้น คงกินหมดในคำเดียว
เพราะ ต้นอ้อลองกินส้ม 1 ลูก
ในคำเดียว อ้าปากยัด โอ๊วว มหัศจรรย์ มันทำได้
อิอิ

คิดถึงนะคะ อ่านนอุ่นรักอยู่ค่ะ แม๊
เป็นภาคต่อ แวะรักซะด้วย

คิดถึงสุดติ่งค่าพี่สาว สุดเลิฟ
ว่าแต่ ยังเข้าบ้าน พี่ภัทรไม่ได้เลยค่ะ

ปรายชอบนะ อะไรที่เป็นสีดำกับสีขาว มันเหมือนกับ
แสงเล็กๆที่สว่างไสวออกมาจากสีดำ

เข้ามาดูกี่ครั้งก็ชอบทุกครั้ง

ครั้งหนึ่งปรายเคยแต่งแต่ชุดดำทั้งชุด

จนคนถามว่า ไว้ทุกข์ให้กับใครหรอ

ไม่รู้จะตอบยังไงเลยบอกว่า ไว้ทุกข์ให้กับตัวเองคะ

ตอนนั้นไม่ได้ตั้งใจพูดกวนเลยนะ กะพูดขำๆ

แต่กลายเป็นว่าเขาบอกว่าเราตอบกวนทีนอะ

เคยทานสัปปะรดที่หัวหินค่ะ. ขายท้ายรถกะบะ ข้างถนนนั่นแหละ ลูกเล็กนิดเดียวค่ะ สีซีดๆด้วยซ้ำ หวาน หอม อร่อยสุดยอด ซื้อกลับมาเพียบเลย เพราะเค้าขายถูกมากด้วย. กลับมาได้ไม่นาน ขับรถไปหัวหินอีก กะว่าจะไปซื้ออีก แต่ไม่มีแล้ว. ไม่รู้ว่าพันธุ์อะไรน่ะสิ

เคยทานสัปปะรดที่หัวหินค่ะ. ขายท้ายรถกะบะ ข้างถนนนั่นแหละ ลูกเล็กนิดเดียวค่ะ สีซีดๆด้วยซ้ำ หวาน หอม อร่อยสุดยอด ซื้อกลับมาเพียบเลย เพราะเค้าขายถูกมากด้วย. กลับมาได้ไม่นาน ขับรถไปหัวหินอีก กะว่าจะไปซื้ออีก แต่ไม่มีแล้ว. ไม่รู้ว่าพันธุ์อะไรน่ะสิ