เมื่อไม่กี่วันนี้พาเด็กๆไปodaibaแน่นอนว่าต้องแวะร้านประจำของเขาคือ Toys R usร้านขายของเล่นร้านยักษ์ผู้ใหญ่ที่มีฐานะเป็นบิดามารดามักจดเข้าทะเบียน"เข้าข่ายร้านอันตราย"ถือว่าเป็นร้านที่มีผลต่อความมั่นคงของเงินในบัญชีของครอบครัวแต่ความจริงแล้ว...เด็กๆบ้านนี้ไม่เคยเลยแม้สักครั้งที่จะร้องลงดิ้นพล่านกลางพื้นเพื่อเรียกร้องจะเอาของเล่นชิ้นนั้นชิ้นนี้ให้เอือมระอาเพราะเขารู้ดีว่า ของเล่นใช่จะได้รับการซื้อให้ได้ง่ายๆต้องโอกาสพิเศษจริงๆ ปีละครั้งสองครั้งอย่างวันเกิด หรือ คริสตมาสหรือไม่ก็เก็บตังค์สะสมมาซื้อเอง(บางทีให้ตังค์ซื้อหนมค่ะ หากไม่ใช้ก็เก็บหยอดกระปุกกันเอง)เพราะฉะนั้นสำหรับเด็กๆแล้ว แค่ได้มาเมียงมองแตะๆจับๆwindow shoppingก็ยังดีพอเข้าไปในร้านแล้วฉันก็ปล่อยเขาไปตามที่ๆเขาอยากจะดูอากิมักจะไปตรงมุมของplastic modelมะลิจะไปตรงมุมของsoftต่างๆของnintendoปกติฉันจะติดตามมะลิด้วยแต่ครั้งนี้ฉันก็อยากเดินดูรอบๆสักหน่อยเลยนัดเวลากันฉันเองเดินไปเรื่อย ไม่ได้มีจุดหมายอะไรแล้วดันมาหยุดกึ้กตรงที่เลนของตุ๊กตาบ้าบี๋ทั้งหลายขณะยืนดูตุ๊กตาตัวหนึ่งได้ซักนาทีกว่าก็ได้ยินเสียงเด็กคนหนึ่งดังลั่น"แม่....แม่...ดูตุ๊กตาตัวนี้สิคะ หน้าตาน่ากลัวจัง"เด็กหญิงอายุประมาณซัก ๗-๘ขวบดึงชายเสื้อแม่ของเขาอ้าว...ชี้มายังตุ๊กตาที่ฉันกำลังยืนดูอยู่นี่หว่า"บาร์บี้น่ารักกว่าตั้งแยะ"เด็กคนนั้นพูดอะไรต่อไปอีก แต่ฉันไม่ได้สนใจนักเพราะฉันกำลังสนใจเจ้าตุ๊กตาตัวนี้มากกว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่ตาฉันเมียงมองเจ้าตุ๊กตาหัวโตตัวนี้ไม่ว่าจะตัวเล็กหรือตัวใหญ่กิเลสครอบงำฉันมานานพอสมควรเจ้ากิเลสมันคอยสั่งฉันทุกทีแหละว่า"ซื้อเดะ ซื้อเดะ...อยากได้ไม่ใช่เหรอตัวนี้ผมยาวสลวยเชียวแต่งตัวเป็นเจ้าหญิงหัวแม่โป้งด้วยนะ"แต่ฉันก็ไม่ได้ทำตามใจตามกิเลสตัวเองด้วยเหตุผลว่า "ไร้สาระและฟุ่มเฟือย"บ้าง "จะบ้าเหรอ"บ้างอ่า...แต่หนนี้กิเลสมาแรงมากผิดปกติมันบอกฉันว่า"ก็เมื่อตอนคริสตมาส เคนโกะเขาถามไม่ใช่เหรอว่าได้ซื้อของขวัญให้ตัวเองบ้างหรือเปล่าเธอยังไม่ได้ซื้ออะไรให้ตัวเองชื่นใจเลยนี่""ก็ฉันกะจะประหยัดไง"ฉันเถียงกิเลส แต่โดนมันสวนกลับออกมาว่า"นานๆที ซื้อของให้ตัวเองเล็กๆน้อยๆบ้างจะเป็นไรไปจะได้มีพลังรับใช้คนในบ้านต่อไปได้ไง"อืมมม...เหตุผลของเจ้ากิเลสเข้าทีแฮะยืนสองจิตสองใจอยู่นานถ้าใครเห็นฉันตอนนั้นคงงงเพราะฉันยืนนิ่งมองตุ๊กตาอยู่นานมากจริงๆตัวใหญ่มันแพงไปตั้งแต่เกิดมาไม่เคยซื้อของเล่นแพงแบบนี้ตัวเล็กอาจพอไหวนะ..เจริญสติเร๊ว อยากได้ก็รู้ว่าอยากได้ เจริญแล้ว รู้ว่าอยากได้แล้ว แต่ก็ยังอยากได้อยู่ดี ฮี่ฮี่มือของฉันเอื้อมไปหยิบแผ่นคูปองที่วางตรงหน้าตุ๊กตานั้นเหวอออ...ฉันเดินใจหวิวๆด้วยความที่ใจพ่ายแพ้กับกิเลสส่วนตัวฉันเอาคูปองไปจ่ายตังค์แล้วนำไปยื่นเพื่อรับตุ๊กตาจากเคาน์เตอร์รับสินค้าเฮ่อ....ในที่สุดก็แพ้กิเลสเจ้ากรรมจนได้กรูไม่เป็นไร...นี่ค่ะ ตุ๊กตาตัวใหม่Blythe -Penny littleตัวสูงประมาณ๑๓เซนติเมตรตากระพริบได้ด้วยผมยาวสีทอง มีที่คาดดอกไม้ ชุดสีชมพูบานแฉ่งมีฐานรองรับเป็นดอกไม้ด้วย โอ้โห อื้อหือ(เค้าเอามาจากนิทานเรื่อง เจ้าหญิงหัวแม่โป้ง)ไม่อยากจะสัญญากับตัวเองเลยว่าจะไม่ซื้ออะไรแบบนี้อีกกลัวผิดสัญญาฉันเอาตุ๊กตาตัวใหม่ให้มะลิดู มะลิเขาก็งงๆถามว่าฉันซื้อมาทำไมฉันเลยบอกว่าตุ๊กตาแบบนี้เคยอยากได้มาตั้งแต่เด็กๆ(ตอบไปเขินไป ไมกรูไม่รู้จักโตซะทีว้าาา)มะลิเขากลัวพวกตุ๊กตาเปิดปิดตาได้มาตั้งแต่ยังเล็กๆเพราะฉะนั้นตุ๊กตาแบบนี้จะไม่มีอยู่ในครอบครองของเค้าเลยมีแต่พวกตุ๊กตาหมีตุ๊กตาหมาตุ๊กตากาตุ๊กตาไก่(สองตัวหลัง โม้ฮ่ะ)เมื่อไม่มีคนร่วมฝันก็เลยเฉาๆเล็กน้อยถ้ามะลิเขาเล่นฉันยังพลอยได้แจมๆด้วยน่ะต่อจากนี้ถือเป็นของแถมประดับบล็อกแล้วกันเจมส์ และ บาร์บี้ซื้อมาสี่ปีแล้วมั้งเจมส์ charactorจากเรื่อง พีชยักษ์(เรื่องแต่งของนักเขียนคนโปรด Roald Dahl)animationเครือwalt disneyที่เป็นผลงานของTim Burtonที่สร้างเรื่องCorpse Bride กับชาร์ลีและโรงงานช็อกโกแลตไงคะเป็นของแถมจากที่ซื้อวิดิโอค่ะ(ความจริงเกือบๆจะบอกได้ว่าตัดสินใจซื้อเพราะตุ๊กตา)บาร์บี้นี่ก็ซื้อจากToy R us เหมือนกันวันนั้นช่วงเทศกาล บาร์บี้นอนแน่นิ่งอยู่ในกระบะเซลกระหน่ำ ตัวละ ๓-๔ร้อยเยนเอ๊งงงด้วยคิดว่ามะลิเขาจะสนใจปรากฎว่าไม่สนเลยแฮะ เล่นเองก็ได้ว้าาา(ตั้งใจเอามาเล่นเองก็บอกเถอะ)และนี่คือBratz ซื้อมาเมื่อสามสี่ปีเช่นกันพอดีฉันไปเห็นที่ร้านของคนจีนแถวๆตลาดนัดameyokoแขวนป้ายว่าตัวละ๓๕๐เยน แขวนเหมือนขายของแถวๆสำเพ็งเลยเห็นสัดส่วนแปลกดี หัวโต(เหมือนใครว้าา)เท้าโต และหน้าตาเกร๋ไกร๋เลยซื้อมาพอมาลองsearchในเน็ตดู ทำให้ได้รู้ว่าช่วงนั้นฮิตBratzกันมากในอเมริกาและญี่ปุ่นเพราะเสื้อผ้าจะออกแนววัยรุ่นมาก(ว้าย ซื้อของฮิตนี่ผิดนโยบายของตนเองนะฮะ)ตามร้านของเล่น แพงกว่านี้เยอะเป็นเกือบ๗-๘เท่าซื้อของมาได้ถูกนี่มันเป็นปลื้มเหมือนกัน(ปลื้มอะไรเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า)ข้อดีอีกอย่างของ บาร์บี้กับBraztz แล้วก็Blytheนี่ คือ แอ่นแอนแอ๊น...เล่นเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ค่ะ(หนุกดีๆๆ)(โอ้โห ตุ๊กตาวิเศษ เล่นเปลี่ยนเสื้อผ้าได้!!!)คิดๆเหมือนกัน ว่าคงมีสักวันที่พอจะสลัดกิเลสออกจากตัวได้มากกว่านี้แล้วว่าแต่นึกภาพตอนตัวเองสละสมบัติพวกนี้ไม่ออกเลย..
ฉันเป็นเพียงผู้หญิงหัวโตคนนึง....เป็นเรื่องน่าดีใจสำหรับทุกเช้าที่ตื่นมาพบว่าตัวเองยังมีลมหายใจ
)
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
