กลอนแปด ไพเราะดีนะครับ
เห็นป่าพงไพร่รกรุงรังดี
เจ้าหญิงโมโนโนเกะนี้
ใช่งานที่ลูกชายฮายาโตะผู้กำกับมาสืบทอด
งานใช่ไหมครับ ที่โดนวิจารณ์งานจิบลี่ว่า
เน้นตลาดผู้ใหญ่ จนหลงลืมปรัชญาการทำงาน
ของคนรุ่นพ่อ
เพราะข้อวิจารณ์นี้มั้ง จึงไม่กระตุ้นให้อยากชมเท่าไร


อะโน ได้ยลโนดาเมะมูวีสองแล้ว
มีทั้งเดาตรงบ้าง มั่วไปทางบ้าง
ถือว่าเอาใจแฟนานุแฟนสุดๆ
เลยจบลงได้สวยงาม ไ่มมีอะไรติดค้างคากัน

ไม่ใช่ค่ะ งานของคุณมิยาซากิ โกโร่ นั้นคือเรื่อง กิโด เซนกิ

ส่วนเรื่อง Monoke Hime นั้นได้รับคำชมมากมาย รายได้จะเป็นรองก็แค่ไททานิคเท่านั้นค่ะ เรื่องนี้แฝงปรัชญาไว้เยอะมาก ภาพสวย และ เต็มไปด้วยจินตนาการกว้างไกล พาเราท่องดินแดนลี้ลับ ป่าดงพงไพร ที่ไม่เคยไปมาก่อน

ประทับใจงานภาพ และ คาแรคเตอร์เป็นพิเศษค่ะ โดยเฉพาะ "เทพ" ที่กลางวันเป็นกวางทและกลายเป็นผู้สัญจรยามค่ำคืนในราตรี ภาพที่เทพย่ำพื้นดินแล้วต้นไม้งอกงามตามรอยย่างก้าว ยังติดตาจนบัดนี้ มหัศจรรย์จริง ๆ

กิโด เซนกิ เป็นเรื่องที่ค่อนข้างซับซ้อนในตัว คุณโกโร่ จริง ๆ ทำก็ไม่ถึงกับขี้ริ้วขี้เหร่อะไร แต่เงาของของอาจารย์ฮายาโอะกว้างใหญ่เกินไปค่ะ

และจริง ๆ แล้ว Protege ของค่ายจิบลิ ไม่ใช่คุณโกโร่ด้วย ตอนที่อาจารย์จะวางมือนั้น อาจารย์วางตัว คุณโยชิฟุมิ คอนโดะไว้ เจ้าของผลงาน Whisper of the heart น่ะค่ะ ซึ่งนั่นก็ผ่านมาเป็นสิบปีแล้ว แต่คุณคอนโดะมาจากไปก่อนวัยอันควร

ตอนนี้ผู้กำกับในค่ายที่น่าจับตามอง คือ ผู้กำกับเรื่อง The Borrower ค่ะ ใช้ได้ทีเดียว อายุยังน้อยอยู่ซะด้วย สามสิบกว่า ๆ เท่านั้น

ทุกเพลงจากเรื่องนี้ ไพเราะซาบซึ้งใจ ยังฟังอยู่จนทุกวันนี้ สัตว์หรือเทพทุกตัวในเรื่องมหัศจรรย์เกินบรรยาย ชอบทุกตัวเลยค่ะ โดยเฉพาะ ยาคู พาหนะคู่ใจแสนรู้ของพระเอก ภาพยนตร์เรื่องนี้ลึกล้ำลงตัว ตัดสินไม่ได้ว่าใครผิดใครถูก ต้องใช้จิตใจบริสุทธิ์ของธรรมชาติมองทุกเหตุการณ์ที่เรียงร้อยกัน จึงจะเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติได้ดีขึ้นค่ะ

เพลงนี้ไพเราะมากครับ

ขอบคุณสำหรับคำชมในกระทู้นะคะ

ดิฉันว่าสอนเด็กระดับไหนก้มีปัญหาทั้งนั้นละค่ะ

เด็กบางคนเขารู้สึกว่าเป็นเรื่องเท่ห์ที่ได้ท้าทายก้ต้องค่อยๆแก้ค่อยๆปรับพฤติกรรมกันไป