Teacher's life diary : Busy Summer และ เซียงเพียวอิ๊ว

ชีวิตคนเป็นครูช่วงปิดเทอมใครว่าว่าง ? พวกเพื่อนฝูงทั้งหลายมักนึกอิจฉาว่าเป็นครูนี้ดี พอเด็กปิดเทอมครูก็ได้ปิดด้วย .... ใช่ซะที่ไหนเล่า ปิดเทอมก็ยังต้องมาทำงานงก ๆ เหมือนพวกหร่อนแหละย่ะ ฉันว่า แล้วก็อธิบายให้ฟังเสร็จสรรพว่าปิดเทอมทำอะไรบ้าง ไหนจะเตรียมการสอน ไหนจะจัดตารางสอนเทอมหน้า แบ่งชั่วโมงเลือกวิชา แถมต้องนิเทศนักศึกษาภาคพิเศษอีกแน่ะ

"หา" .... เพื่อน ๆ ถาม "นิเทศคืออะไรวะ" โอเคมันอาจจะเป็นศัพท์เฉพาะไปหน่อย ก็พวกเราไม่ได้เรียนมาทางครูนี่นะ ก็เลยตอบไปว่า "มันก็คือการแอบย่องไปจับผิดนักศึกษาเวลาฝึกงานนั่นไงล่ะเธอจ๋า" อ๊ะ ๆ ประโยคนี้ฉันไม่ได้คิดเองนะ หัวหน้าสาขาเขาคิดมาให้ ก็เขาบอกว่า "น้อง ๆ คะ เวลาไปนิเทศห้ามบอกเด็กนะ ต้องแอบไปดู ไปเช้า ๆ ไปนั่งรอว่ามากี่โมง มาสายรึเปล่า ถ้าโผล่ไปตอนสายก็ต้องโฉบ ๆ ไปดูแต่งตัวเรียบร้อยไหม ผูกไทด์ไหม กระโปรงสั้นรึเปล่า ถ้าเจอแล้วต้องหักคะแนนนะคะน้อง" ในขณะฝึกงานนี้ฉันต้องไปนิเทศอย่างน้อยสองครั้งล่ะ แต่ฉันมักจะโทรบอกนักศึกษาก่อนเสมอ ... ทำไมน่ะหรือ ไม่งั้นก็ไปไม่เจอแล้วเสียเที่ยวนะสิ

บ้านอยู่ฝั่งธนไป จับผิด เอ๊ย ! นิเทศนักศึกษาแถวรัชดาฯ Landmark ของศาล และ สำนักงานอัยการเทือกนั่นน่ะ ไม่ได้ไปนิเทศฟอจูน หรือ โพไซดอนนะเธอ คงเห็นสิว่าบ้านแถวฝั่งธนกะ Landmark ที่จะไป ... มันใกล้กันอยู่ซะเมื่อไหร่ ฉันนิเทศหลายที่นะเธอ ๆ ทั้งหลาย เวลาไปนิเทศรัชดาฯเนี่ยใช้เวลาวันนึงเลยนะ ออกเก้าโมงกลับบ้านห้าโมงเย็นพอดี ชีวิตครูตัวน้อย ๆ รถก็ไม่มีขับ แควนก็ไม่มีกะเขาที่จะขับไปรับไปส่งได้ ก็ใช้ชีวิตปากจัดตีนถีบอย่างนี้แหละตัวเธอว์ หึ หึ


ช่วงซัมเมอร์นี่ ... นอกจากงานนิเทศแล้ว ไอ้ที่ยุ่งขิงไม่แพ้กันก็คือรับเด็กใหม่ไงล่ะเธอ นอกจากต้องคุมสอบข้อเขียนแล้ว ก็มาปวดเศียรเวียนเกล้ากับการเป็นกรรมการสอบสัมภาษณ์ด้วยน่ะซี้ .... แต่ฉันชอบนะ ฉันอยากจะรู้ว่าใครหนาจะได้มาเรียนกับเรา หน้าตาท่าทางเป็นอย่างไร ก็แหม ... สอบสัมภาษณ์เนี่ยปราการด่านสุดท้ายเชียวนา ถ้ากรรมการให้ผ่านก็เป็นอันว่าได้มาเรียนกะเราล่ะ แถมบางทีได้ฟังอะไรขำ ๆ ด้วยนะจะบอกให้


เนี่ย ... เมื่อวานก็เพิ่งไปเป็นกรรมการสอบสัมภาษณ์มา ก็มีทั้งเด็กผู้หญิงเด็กผู้ชายล่ะนะ แต่ละคนมีคำตอบเด็ดขาดทั้งน้าน เหมาะแก่การรับเข้าเรียนมากมาย - -'' อย่างคนแรกฉันถามด้วยคำถามเบสิคลดความตื่นเต้น ให้แนะนำตัว ... แหม พ่อเจ้าพระคุณบอกมาแต่ชื่อ แถมไม่มี portfolio อะไรติดมาซักอย่าง เอ้า ... ไม่เป็นไร ไหน ๆ บอกผลการเรียนมาซิ เป็นยังไง อ๋อ .. ปานกลางขรับ แล้วปานกลางนั่นมันเท่าไหร่ล่ะ 1.97 ขรับ - -'' อ้อ ... ฉันก็ฮากริบไปพักนึง

อาจจะเป็นนักกิจกรรมก็ได้นะ .... ฉันคิด แล้วอยู่โรงเรียนทำกิจกรรมอะไรบ้างไหม ... ทั่ว ๆ ไปขรับ แล้วทั่วไปของแกมันอะไร๊ (คิดในใจนะ ไม่ได้พูดออกมาหรอก) เฮ้อ ... ไม่ถามต่อก็ได้ ยังไงก็คงไม่ได้น้ำได้เนื้อไปมากกว่านี้ ทีนี้เขาก็ให้ฉันทดสอบภาษาอังกฤษกับภาษาไทยด้วย ฉันก็ว่า อ่ะ คุณดู passage ที่ 1 ทำหน้างง ๆ ฉันว่าต่อ อ่าน paragraph แรกนะ ให้เวลา 1 นาทีแล้วจับใจความเป็นภาษาไทยให้ฉันฟัง

อืมม์ ไม่ได้ขรับ เจ้าคนแรกตอบ อ่ะ ไม่เป็นไร ฉันคิด ... งั้นคุณแปลอะไรออกบางในประโยคที่คุณอ่านเนี่ย คำตอบคืออาการนิ่ง ฉันเริ่มหยิบยาดมมาดมหนึ่งที โอเค้ ... มันต้องมีซักอย่างแหละน่ะที่แปลได้ เอ้า ฉันเริ่มถามนำ Three แปลว่าอะไร สามขรับ นั่นไงเล่าอย่างน้อยก็นับเลขเป็น ฉันถามคำนามที่อยู่ถัดมา Brothers ล่ะ (เพราะคำที่ฉันถามคือ Three brothers ประธานของประโยค) ไม่รู้ขรับ เซียงเพียวอิ๊วหนที่สองสำหรับฉัน - -'' ให้มันได้อย่างนี้สิโรบิ้น

อ่ะ ให้โอกาสอีกครั้ง ... ไหนคุณบอกจุดแข็งที่จะทำให้มหาวิทยาลัยของเรารับคุณเข้าเรียนซิ "ผมเป็นคนดีขรับ" น้านนนนนนน สรุปจะตอบได้ซักคำถามไหม ฉันหยิบยาดมขึ้นมาอีกเป็นหนที่สาม พลางคิดในใจว่านี่มันเกิดนรกอะไรขึ้นมิทราบกับการศึกษาไทย จากนั้นยิ้มหวานเคลือบยาพิษหนึ่งทีก่อนบอกว่าการสัมภาษณ์จบสิ้นเพียงแค่นี้ แล้วค่อยจรดปากกาลงไปในแบบฟอร์มลงคะแนน เธอจ๋า เธอว่าฉันควรจะให้เขาผ่านดีไหม - -''


แล้ว summer ของฉันก็ยังยุ่งขิงต่อไป พร้อมกับเซียงเพียวอิ๊วขวดใหม่ติดกระเป๋าเดินเข้าห้องสัมภาษณ์อีกครา

Create Date : 24 เมษายน 2553		3 comments
Last Update : 24 เมษายน 2553 10:09:41 น.
Counter : 341 Pageviews.
Share Tweet