.....เช้าวันนี้ อากาศที่นครศรีธรรมราช..ดูขมุกขมัว เพราะมีฝนตกพรำ ๆอยู่ตลอดเวลา..ถึงอากาศจะไม่แจ่มใสนัก..แต่วันนี้ พ่อก็ตื่นนอนมาด้วยความรู้สึกแจ่มใสเป็นพิเศษ..เพราะวันนี้เป็นสำคัญอีกวันหนึ่งในชีวิตพ่อ...วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของ " โตน " ลูกชายคนเดียวของพ่อ....

.....พ่อยังจำวันนี้เมื่อ ๔ ปีที่แล้วได้ดี...พ่อขับรถบึ่งจากเมืองกาญจน์ พาแม่อิ๋งไปรอคลอดที่ รพ.ศูนย์ราชบุรี.....ตลอดเวลาที่แม่อิ๋งและโตนอยู่ในห้องผ่าตัด...พ่อยืนรออยู่หน้าห้องผ่าตัดตั้งแต่นาทีแรกจนถึงนาทีที่พยาบาลมาตามพ่อเข้าไปหาแม่อิ๋งกับโตน....พ่อรออยู่ด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้นระคนกับความกังวล..หัวใจพ่อเต้นจนแทบจะกระโดดออกมาจากอกพ่อได้...ในสมองพ่อมีแต่ความวุ่นวายสับสน...ทั้งห่วงความปลอดภัยของแม่อิ๋ง ห่วงความปลอดภัยของโตน...ห่วงว่าโตนจะเกิดมาไม่แข็งแรงสมบูรณ์....

...นาทีแรกที่พ่อได้เห็นหน้าโตนในวันนั้น..น้ำตาของพ่อก็ไหลออกมา..พ่อไม่รู้ว่าน้ำตาที่ไหลในวันนั้น..เค้าเรียกว่าน้ำตาแห่งความปิติรึเปล่า...แต่พ่อดีใจเหลือเกินที่ลูกของพ่อเกิดมาสมบูรณ์และแข็งแรงและแม่อิ๋งปลอดภัยดี...พ่อสัญญากับตัวเองว่า..จะดูแลและเลี้ยงดูโตนให้ดีที่สุด ให้เหมือนที่ปู่กับย่า เคยดูแลเลี้ยงดูพ่อมา...พ่อจะให้ความรักและทุกสิ่งทุกอย่างกับโตน เท่าที่กำลังและความสามารถของพ่อจะทำได้...โตนครับ..วันนี้พ่ออยู่ไกลเหลือเกิน..ถึงวันนี้พ่อจะไม่มีโอกาส พาโตนไปเที่ยว ไปทานไอศครีม หรือ ไม่มีโอกาสช่วยโตนเป่าเค้กในงานวันเกิดของโตน...แต่ตอนนี้ คุณย่ากับอาติ๊ก คงทำหน้าที่นั้นแทนพ่อได้..พ่อไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้พบกัน..พ่อขอให้โตนเป็นเด็กดี..ตั้งใจเรียน..ขอให้โตนมีสุขภาพแข็งแรง..รักแม่อิ๋ง รักคุณตา คุณยาย คุณปู่ คุณย่า อาติ๊ก มาก ๆนะครับ...อย่าดื้ออย่าซนนะครับ...

Create Date : 07 มีนาคม 2551
Last Update : 7 มีนาคม 2551 10:35:07 น.		80 comments
Counter : 3000 Pageviews.
Share Tweet