ว่านน้ำ ณ พันทิป : Someone you hate to love.
|
|||
*++**+* ปฏิบัติการตามล่าหาบ้านใหม่สุดขอบฟ้า - ณ จุดเริ่ม *+**++* Every saga has a beginning. ไม่มีมหากาพย์ใด ที่ไร้จุดเริ่ม.. การตามหาบ้านใหม่ของฉันก็เช่นกัน.. "ย้ายบ้านใหม่กันเถอะ" แม่เอ่ยขึ้นมาในบ่ายวันหนึ่ง เอาวะ บอกให้ย้ายก็ย้าย ฉันซึ่งเป็นลูกบังเกิดเกล้า พร้อมจะทำตามคำสั่งแม่อยู่แล้ว แต่ก็อดจะแปลกใจไม่ได้ว่าแม่จะย้ายบ้านใหม่ไปทำไม ในเมื่อบ้าน( คอนโด )ที่อยู่ทุกวันนี้ ถึงจะเก่าและโทรมไปหน่อย แต่ก็ออกจะเพียบพร้อมสมบูรณ์ทุกอย่าง.. ตั้งอยู่ใจกลางเมือง เดินตดยังไม่ทันหายเหม็นก็ถึงสีลม ( จริงๆนะ ใครอยากจะลองตดดูก็ได้ จะพาไป ) ใกล้ทั้งรถไฟฟ้า และรถไฟใต้ดิน รถเมล์ก็ผ่านหลายสาย ( ถึงจะไม่ค่อยได้ขึ้นก็เหอะ ) เดินลงไปข้างล่างก็เป็นศูนย์อาหารมหึมา หลับตาเลือกจิ้มได้เลยว่าอยากกินอะไร ทั้ง 7-11 และ Family Mart ก็พร้อมใจกันมาตั้งขนาบซ้ายขวาหน้าหลัง แล้วแม่ยังจะเอาอะไรอีกเนี่ยยยย.. "ที่ตึกช่วงนี้ขโมยเยอะ ไม่รู้เหรอ" อ้อ มิน่า ถึงเห็นแม่คุยกะแม่บ้านสีหน้าซีเครียดอยู่นานสองนาน แถมยังคุณตำหนวดใน/นอกเครื่องแบบที่หมั่นแวะเวียนมาคอนโดฉันอยู่บ่อยๆอีก ทีแรกนึกว่ามาติดพันสาวจีนห้องไหนซะอีก ไอ้เราก็แอบหูเรดาห์เข้าไปฟัง ไม่ยักรู้อะไรกะเขา มารู้ก็จากแม่ตัวเอง( จากแม่บ้านอีกที )นี่เอง เคสขโมยขโจรไหลพร่างพรูมาจากปากคำของแม่ชนิดไม่ยั้ง บางอย่างก็อุกอาจชนิดว่าขึ้นบ้าน( ห้อง )กันกลางวันแสกๆ บางรายจ๊ะเจ้าของห้อง เผ่นแทบไม่ทัน แต่บางรายฉันก็ว่า"เว่อร์"ชนิดใส่ใข่ไปนี๊ดส์นึงเหมียนกัน เช่นเคสไอ้หนุ่มหื่นกามที่ดอดมุดช่องมิเตอร์น้ำไปปล้ำสาวห้องข้างๆ ( ช่องมิเตอร์น้ำแคบๆชนิดเอาหัวลอดไปยังหวั่นว่าจะติดแหงกอยู่ตรงนั้นเนี่ยนะ โอ้ว ไม่.. ) . หลังจากประมวลปากคำของแม่มานั่งคิดสะระตะ ตัดประเด็นปลีกย่อยจุกจิก เช่น อยู่ชั้น 13 เลขไม่ดี ( ไม่ได้อยู่เมืองฝารั้งนี่นา ช่างมันเหอะ ) หรือบ้านนี้ฮวงจุ้ยไม่ดี พ่อถึงตาย ( ไม่มีผืนดินไหนไม่เคยมีคนตายหรอกน่า แม่ก็.. ) และเหลียวมองรอบกายดูแล้ว.. พบแต่กองของสุมทุมเต็มไปหมด.. ห็น่าจะอยู่หรอกนะ.. หลังจากพ่อไม่อยู่แล้ว ห้องที่เคยอยู่3ห้อง ( จะนับจริงๆก็ 4 ห้อง ) ก็ขยับร่นมาเหลือ2ห้อง ไหนจะข้าวของจากออฟฟิศของพ่ออีก สุมตรงนั้นกองตรงนี้เต็มไปหมด จะย้าย จะเก็บ จะทิ้งยังไง ก็ไม่มีวันหมด แล้วยังอลอวลไปด้วยความหลังเดิม ที่คงกัดกร่อนใจแม่อยู่ทุกวัน.. หวนนึกถึงคำพูดเปรยๆของแม่ที่เคยบอกว่า "บ้านตอนนี้ไม่เหมือนบ้าน เหมือนห้องเก็บของมากกว่า" นี่แหละ ที่เป็นแรงผลักดัน ให้ฉันคิดว่าถึงเวลาจะต้องขยับขยายแล้วซะที!!! . พอคิดปั้บ ใจฉันก็แล่นปราดไปคอนโดที่อยู่ตึกข้างๆทันที แบบว่ามีความหลังต่อกันมาน่ะ.. จำได้มาตลอดว่า ตอนฉันย้ายมาคอนโดนี้ใหม่ๆ.. ซึ่งก็นานโขแล้วน่ะนะ เคยย่องไปนั่งเกาะราวบันไดหนีไฟตอนเช้าๆ ชะโงกไปดูบ้านข้างๆอย่างไม่เคยหน่าย สายหมอกยังลอยอ้อยอิ่งอยู่เหนือสายธาร บัวกลีบสล้างแรกแย้มรับแสงอรุณเคียงข้างเก๋งจีนกลางน้ำ ช่างเป็นภาพที่งดงามอะไรเช่นนี้.. ความทรงจำในวัยเยาว์ของบ้านนั้นยังคงตราตรึงอยู่ไม่เลือน นานต่อมา บ้านนี้( อันที่จริงเป็นคงต้องเรียกว่าโรงงาน??? ถ้าดูจากป้ายที่ติดไว้หน้าบ้าน )ก็ถูกเปลี่ยนมือ และถูกรื้อถางไป รวมถึงพื้นที่ส่วนเล็กๆในใจส่วนหนึ่งของฉันด้วย.. มีคอนโดหรูหราขึ้นมาแทนที่ บดบังความทรงจำในวัยเด็กไปเสียสิ้น หากจะย้อนกลับมานึกถึงอีกที ก็เมื่อตอนที่มีคนมาติดต่อจะซื้อห้องฉัน แล้วถามว่าใช่คอนโดของแลนด์แอนเฮ้าส์รึเปล่าน่ะแหละ ถึงได้หวนนึกถึงบ้านหลังงาม และคอนโดที่ช่วงชิงความทรงจำเมื่อครั้งยังเยาว์ของฉันไป มันจะอะไรนักหนา กับคอนโดนี้นะ คนถึงนึกว่าเป็นคอนโดนี้อยู่เรื่อย.. พอสบโอกาส( ที่แม่ฉันจะหาที่อยู่ใหม่เนี่ยแหละ ) ฉันเลยถือโอกาสบุกเข้าไปเห็นให้รู้แก่ตา ว่าคอนโดข้างๆบ้านฉันนี่มันยังไงกันนัก!!! . เช้าวันนั้น ฉันยืนสงบนิ่งอยู่หน้าคอนโดเป้าหมาย ยังดีที่เป็นมุมอับที่คุณยามไม่เห็นฉัน ไม่งั้นคุณยามคง งงเต๊ก ว่ายัยนี่มายืนทำอะไรหน้าตึก คอนโดที่ฉันได้แต่เฝ้ามองภายนอกมาตลอด ตั้งแต่มันเป็นบ้านหลังงาม จนมาเป็นตึกแฝดมีสระว่ายน้ำกั้นกลางแบบนี้ ฉันกำลังจะได้เข้าไปข้างในแล้ว.. . เมื่อถามไถ่คุณยาม ได้ตำแหน่งที่ตั้งของนิติฯ ฉันก็เข้าไปถามอย่างสุภาพว่ามีห้องที่ต้องการขายบ้างหรือเปล่า ( หาว่าตึกมีห้องขายรึเปล่า เข้าหานิติฯ ง่ายสุด อิอิ ) นิติฯดูไม่อีนังขังขอบอะไรนัก คงเพราะยังเช้าอยู่ ลุกขึ้นเนือยๆว่ามีอยู่หนึ่งห้อง จะพาไปดู ฉันใจเต้นขึ้นมานิดนึง นึกข่มใจว่าจะเต้นไปทำไม ทำยังกะจะไปพบหนุ่มไปได้ นิติฯพาลงตึกนั้น ขึ้นทางนี้อย่างชำนาญ ( แหงล่ะ นิติฯของตึกนี่ ) จนมาถึงหน้าห้องที่ประกาศขายอยู่.. 62 ตรม. 4.5 ล้าน ก็คงนับว่าไม่แพงเท่าไหร่ สำหรับยี่ห้อ และทำเลนี้ . กริ๊ก.. . นิติฯเปิดประตูห้องให้ฉันเข้าไป กลิ่นอับๆ พุ่งเข้าปะทะหน้าทันที ฉันทำหน้าพิพักพิพ่วนอย่างไม่ทันตั้งตัว นิติฯเองก็คงรู้สึกเช่นเดียวกัน เลยอ้อมแอ้มเป็นเชิงแก้ตัวว่า ห้องมันปิดอยู่ ไม่มีใครใช้ ฉันเลยยิ้มแหยๆตอบเธอไป แล้วเดินสำรวจห้องต่างๆ ทั้งห้องน้ำ ห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องนอน.. ห้องขนาด62 ตรม. จะว่าไป ก็นับว่าเล็กกว่าห้องที่ฉันอยู่ปัจจุบันเกือบๆ 15 ตรม.ก็จริงอยู่ แต่จะเล็กจะใหญ่ นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับฉัน.. แปลนห้องที่ดูคดเคี้ยวไปตามแปลนตึกกึ่งๆจะเป็นห้าเหลี่ยม ( มั้ง.. บรรยายไม่ค่อยถูก ) เนี่ยสิ ที่ดูเปลืองเนื้อที่ใช้สอยเป็นที่สุด แต่ที่ไม่ชอบใจที่สุด ก็คงจะเป็นห้องนอนที่เล็กเต็มที แม่ย้ายมาอยู่นี่ คงไม่มีความสุขมากไปกว่าเดิมเท่าไหร่นัก แค่นี้ก็นับว่าห้องนี้"แพง"ไปแล้ว สำหรับฉัน ถึงจะเป็นตึกที่ฉันหมายมั่นมานานก็เถอะ.. เราใช้เวลาอยู่ในห้องนั้นอีกไม่นานนัก และกล่าวคำอำลานิติฯมาในที่สุด พร้อมบอกเธอว่า ถ้ามีคนจะขายห้องอีก ให้ติดต่อมาด้วย.. . แสงอาทิตย์เริ่มแผดกล้า เมื่อฉันมายืนอยู่หน้าที่ๆฉันเคยเฝ้าชะแง้มองมานาน ฉันป้องตาแหงนหน้าขึ้นมองแสงจ้านั้น พร้อมกับความรู้สึกที่ว่า "บ้านใหม่"ของฉันยังอยู่ไกลเหหลือเกิน.. โดย: เมี๊ยวๆ IP: 58.10.172.29 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:35:50 น.
อู๊ยยยย มารออ่าน
รอถึงตอนที่มีจอมยุทธเฒ่า ออกมาช่วย โฮะๆๆ โดย: เครา IP: 61.91.71.74 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:36:18 น.
มาปูเสื่อรอ
โดย: jeangirl IP: 61.91.66.245 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:51:08 น.
เขียนยังกะนิยายแน่ะ....น้ำเพียบเลยนะยะ ตกลงได้คอนโดใหม่แล้วไม่ใช่เหยอ??
โดย: คิงฯ (คิงเพนกวิน ) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:58:51 น.
กำลังเก็บเกี่ยวประสบการณ์ค่ะ ... มารออ่านด้วยคน
นะค่ะ โดย: JewNid วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:47:34 น.
แค่เริ่มก็สนุกแล้วล่ะ
เขียนอีกนะคะ..จะตามอ่าน (ถึงจะรู้ตอนจบว่าคุณได้คอนโดน่าสวยน่าอยู่แล้วก็ตาม) โดย: parachute วันที่: 14 พฤศจิกายน 2548 เวลา:17:09:31 น.
เย่ มาอ่าน และรออ่าน ด้วยครับ
โดย: เดินสองดวงจันทร์ IP: 211.76.97.247 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:24:45 น.
ต่อๆ รออ่านด้วยคน
โดย: alfapha IP: 202.142.200.253 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:44:01 น.
เขียนยังกะนิยายเลยค่ะ
หยั่งงี้ก้อต้องช่วยลุ้นกะนางเอก (รึเปล่า) แล้วซิคะว่าจะเจอหนุ่มในฝัน เอ๊ย คอนโดในฝันเมื่อไหร่ น่าติดตาม น่าติดตาม โดย: เจ้าหญิงส้ม วันที่: 17 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:16:37 น.
มาเยี่ยมมาชมครับ
ตกลงได้คอนโดใหม่แล้วเหรอ คนอื่นเค้ารู้กันได้ยังไงอ่ะครับ โดย: SamCommander (SamCommander ) วันที่: 18 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:30:51 น.
คุณวานน้ำเขียนได้น่าอ่านมากเลย
จะรออ่านตอนต่อไป ว่าได้คอนโดปัจจุบันยังไง และจะรอดูคุณว่านตกแต่งคอนโดใหม่ด้วยคะ โดย: keng_575 IP: 202.57.172.54 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:59:37 น.
คนอื่นเค้าอ่านจากกระทู้เอาอ่ะค่ะ แหะๆๆ
บล๊อกนี่เขียนย้อนความหลังเมื่อปีที่แล้วอ่ะค่ะ.. โดย: ว่านน้ำ วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:36:39 น.
มาเป็นสมาชิกคนอยู่คอนโดเหมือนกันครับ แต่ผ่อนอย่างเดียวอะตอนนี้ ตัวอยู่บ้านนอกครับ
โดย: christian chang IP: 210.1.18.82 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:4:53:36 น.
ความทรงจำบนชั้นสิบสาม นะเหรอ..
ยังไงก็ไม่มีวันลืมหรอก.. โดย: naiart IP: 71.128.92.120 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:02:50 น.
เขียนน่าอ่านมากเลยครับ
ชอบอารมณ์ขันของคุณว่านจัง ฮ่าๆๆ โดย: ชีพ IP: 58.10.102.111 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:52:32 น.
|
ว่านน้ำ
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?] ว่านน้ำ ณ พันทิป : Someone you hate to love. สมาชิกสามัญประจำบ้าน ณ พันทิป.คอม ตั้งแต่แรกรุ่นแต่ไม่ใช่รุ่นแรก.. สาวกรุ๊ปบี เดือนตุลา ราศีกันย์ ลัคนาพิจิก สนใจในเรื่องอาหาร หลงใหลในประเทศญี่ปุ่น ยิ่งรู้มาก ยิ่งรู้น้อย คือสิ่งที่รู้สึกอยู่เสมอ.. ด้วยความเป็นคนที่หากสงสัยหรือสนใจ ก็จะค้นคว้า-วิเคราะห์-วิจัย-วินิจฉัยคิดหาคำตอบ เลยยากที่จะสรุปได้ว่าตัวเองถนัดเรื่องไหนที่สุด เว็บว่านน้ำ.คอมนี้จึงรวมเรื่องราวหลายสิ่งซึ่งตนสนใจไว้ด้วยกัน มี Facebook Page ที่ http://www.facebook.com/wannampantip ตามติดว่านน้ำโหมดเฉพาะกิจการบ่น+ทวีต ไม่เน้นสาระได้ที่ Twitter @wan_nam กด G+ กันได้ที่ http://plus.google.com/115940677017390288830 ( แต่ไม่ค่อยอัพเดทเท่าไหร่ ตามใน Facebook Page ดีแล้ว (^^ ) ) ขอบคุณที่ติดตามกัน = ) Group Blog All Blog Friends Blog
Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |