ต้นหอมน้อย ลูกสาวตัวน้อยของแม่

นับวัน ความชื่นใจในตัวลูกสาวคนนี้ของแม่ ก็เพิ่มขึ้น

ต้นหอม เป็นลูกสาวที่เป็นสุดหัวใจของแม่จริงๆ

ต้นหอม เป็นเด็กที่ช่างคิด และช่างสังเกตมาก แม่อาจจะเข้าข้างลูกสาวคนนี้ของแม่มากเกินไปก็ได้

แต่ต้นหอมในความรู้สึกของแม่ ต้นหอมเป็นเด็กที่ละเอียดอ่อนและช่างสังเกต

รู้จัก take and give 

เมื่อวานนี้ ต้นหอมชวนแม่เล่นเต้นในห้อง แม่บอกเด๋วก่อน แม่ทายาหม่องก่อน แม่เดินชนโต๊ะ

ต้นหอม ก็เดินมาโอบแม่เท่าที่มือเล็กๆจะโอบรอบตัวอ้วนๆของแม่ได้ ตบเบาๆที่รอบตัวแม่

แล้วก็บอกว่า โอ๋ๆๆๆ ไม่เจ็บแล้วนะ หนูเป่าเพี้ยงให้  ไม่ต้องร้องไห้หรอกนะ (ใครเค้าร้องไห้กัน)

ทุกคำพูด ลอกคำพูดของแม่มาทุกคำเลย

หรือหลายครั้งที่ต้นหอมจะรู้ว่า อะไรควรหรือไม่

ตอนนี้ต้นหอมอยู่ในวัยที่จะมีจินตนาการเยอะ และถูกกระตุ้นด้วยสิ่งรอบตัวได้มาก แต่ก็ยังรู้จักคิด

ต้นหอมเลยพูดเรื่องการหนีออกจากบ้าน ซึ่งแม่ก็คิดว่าเป็นเรื่องของการเลียนแบบทีวี

ดังนั้น แม่เลยบอกว่า หนีออกจากบ้านต้นหอมจะไปเจอะอะไรมัง โดยเฉพาะคนไม่ดี ที่จะเอาไปตัดแขนตัดขาทิ้ง ไปเป็นขอทาน อันนี้เป็นเรือ่งที่แม่เคยพูดกับต้นหอมมานานมากแล้ว ตั้งแต่ต้นหอมสองขวบกว่า แล้วก็ไม่คิดว่าต้นหอมจะจำเรื่องนี้ได้อีก  เพราะเรื่องหนีออกจากบ้านไม่เคยมาพูดอีกเลย

เมื่อวานนี้เหมือนกัน ต้นหอม ก็นั่งเล่านิทาน แบบแต่งเองของต้นหอม ซึ่งแม่ก็ฟังมังไม่ฟังมัง แล้วก็จินตนาการไปเรื่อยๆ

จู่ๆ ก็มาบอกว่า "แม่ ต้นหอมจะหนีออกจากบ้านนะ" ( แม่ฟัง ก็หันไปมองหน้า) ต้นหอม ก็รีบบอกว่า "แม่เรื่องนี้ล้อเล่นนะ ไม่ใช่เรื่องจริง" ฮ่าๆๆ

แม่ " แม่คิดว่าต้นหอมจะหนีออกจากบ้านจริงๆ แม่จะได้ช่วยหยิบกระเป๋า เสื้อผ้าให้เลย เอาไหม "

ต้นหอม " แงๆๆๆๆ ไม่เอาแม่ ต้นหอมบอกว่าเรื่องล้อเล่นไง ต้นหอมไม่ไปหรอกเด๋วเจอคนไม่ดีเอาไปตัดแขนตัดขาเป็นขอทานที่สะพานลอย"

สำหรับแม่ แม่ไม่ซีเรียสเรื่องจินตนาการของต้นหอม แต่ต้นหอมแยกแยะได้ว่า อันไหนเป็นเรื่องที่เล่น หรือว่าเรื่องจริง อันนี้สิ แม่รู้สึกได้เลยว่า ต้นหอมเป็นเด็กช่างคิดและมีเหตุมีผลมาก ทำให้แม่ภูมิใจในตัวหนูมาก

เออ...ไปเรื่องนี้อีกแล้ว

จริงๆว่าจะเล่าเรื่องต้นหอมไปsummer อนุบาลหนึ่ง

แม่ย้ายต้นหอมจากที่เนอสเซอร์รี่ ที่หนึ่ง ที่รร.เดิมของต้นหอม เค้าบอกว่าเป็นรร.สองภาษา แต่แม่ดูครูสองภาษาของรร.แล้ว แม่คิดว่าธรรมดา แถมค่าเทอม ก็ไม่ถูกเลย แถมเน้นเรื่องเรียน แม่เห็นแต่เด็กๆแค่อนุบาล ก็ขลุกหัวปักหัวปำอยู่กับโต๊ะเขียนหนังสือ ซึ่งแม่ไม่ชอบเลย แม่ชอบให้เด็กมีโอกาสเรียนรู้เรื่องราวสนุกๆมากกว่าการเคร่งกับตำรา ตั้งแต่ตัวกระจิ๊ด

ซึ่ง ครูใหญ่ที่นี่ก็เรียกแม่ไปคุยหลายรอบไม่ให้ต้นหอมย้าย  แหม..ก็ต้นหอมตัวดีนะสิ เล่นไปประกาศเวลางอนครูประจำชั้น ว่า "ต้นหอมจะไม่อยู่ .... แล้ว ต้นหอมจะไปอยู่รร.ใหม่" ครูเลยรู้เรื่องเลยว่าแม่เตรียมจะย้ายต้นหอมไปเรียนที่ใหม่ แม่เลยโดนครูเรียกไปคุย จนแม่เหนื่อย เองเลย  ตอนหลังๆ เจอหน้าครูเวลาไปส่งต้นหอมตอนเช้า แม่จะพยายามหลบ เช่นพา ต้นหอมเดินอ้อมสนามเลย ฮ่าๆ หรือไม่ก็ถ้าเจอต่อหน้าตรงๆ ก็จะแบบว่า ไม่มีเวลาแล้วคะ ไปทำงานสายแล้ว คุยไม่ได้ แล้วก็วิ่งปรูดร้อยเมตร ลากต้นหอมไปส่งครูประจำชั้น แล้วแม่ก็เด้งหนีไปเลย

เพราะเรื่องนี้หล่ะ แม่เลยต้องนั่งคุยกับต้นหอมใหม่ว่า เรื่องนี้ ไม่ควรไปประกาศแบบนั้นนะ ตอนหลังๆแม่พาต้นหอมไปหัดว่ายน้ำที่รร.ใหม่ แม่ก็เลยต้องจับมือต้นหอมมาสัญญากันว่า ไปหัดว่ายน้ำที่รร.ใหม่ ห้ามไปคุยกับครูประจำชั้นนะ  ซึ่งอันนี้ต้นหอมก็น่ารักมาก ไม่บอกครูเลยจนย้ายรร.ใหม่ก็ไม่เคยบอก เป็นเด็กทีรักษาสัญญาได้ดีมากเลย

สำหรับรร.ใหม่ เค้าบอกว่า เป็นเชิงบูรณาการ  เออ..แม่ก็ไม่ค่อยรู้จักหรอกนะ ว่ามันคืออะไร แม่แค่อ่านจากโปรแกรมที่เค้าจะสอนเด็กๆ แล้วก็ดูสิ่งแวดล้อมรร. แม่ก็โอเคเลย  จริงๆแล้ว ที่รร ใหม่ค่าเทอมอะไร ก็ไม่ได้แตกต่างจากที่เก่าเท่าไหร่ แต่ก็ดูมีกิจกรรมอะไรให้เด็กเยอะดี แม่เลยชอบ มีกิจกรรมสอนทำอาหารง่ายๆ  มีสระว่ายน้ำน้ำเค็มด้วย สิ่งแวดล้อมก้ต้นไม้เยอะดี แถมต้นหอม ก็ชอบบ้านบอลใหญ่ๆด้วย

ตอนนี้ต้นหอมไปรร.ซัมเมอร์ อาทิตย์ที่สองแล้ว อาทิตย์แรก แม่ก็บอกให้ต้นหอมเตรียมตัวไปที่ใหม่ด้วย ต้นหอม ก็ดูเหมือนทำใจยอมรับ เพราะว่าแม่บอกว่า ถ้าต้นหอมอยู่ที่เก่า รร.ก็ต้องเปลี่ยนคุณครูให้ต้นหอม เหมือนกัน เพราะว่าต้นหอมโตขึ้น เค้าก็จะเปลี่ยนครูทุกปี

วันแรกที่ไปรร. แม่รู้ต้นหอมกังวลกับรร.ใหม่ สิ่งแวดล้อมใหม่ คนไม่รู้จักรายล้อมไปหมด แต่แม่ก้รู้เหมือนกันว่าต้นหอมของแม่ ปรับตัวได้ จัดการความกลัวของตัวเองได้  ต้นหอมบอกแม่ว่า "แม่ ต้นหอมขอร้องไห้นิดหนึ่งนะ ตอนไปรร. "

แม่" จะร้องไห้ทำไมกันลูก "

ต้นหอม " เด็กๆๆ ไปรร.ใหม่ ก็ต้องร้องไห้สิแม่ " เอ้า.. มีแบบนี้ด้วยเหรอ 

แม่ "โอเค ลูก อยากร้องก็ร้องไป แต่ร้องแล้วต้องหยุดนะ "

ไปถึงรร. วันแรก แม่พาต้นหอมไปส่งที่ห้อง แม่รู้ถึงความกังวลของต้นหอม ต้นหอมสีหน้าไม่ค่อยดี กังวลจับมือแม่แน่นตลอดเวลา แต่แม่ก็บอกว่าต้นหอม" แม่รู้ว่าหนูกลัว แม่ก็เข้าใจ แต่ต้นหอม ก็จัดการความกลัวได้นะ  เด็กๆ หลายคน เค้าก็อยู่รร.กัน ไม่มีพ่อแม่ อยู่ต้องอยู่กับครูไปก่อน พอตอนเย็นก็กลับบ้านกัน "

ต้นหอมก็พยักหน้ารับ ปนด้วยเสียงคราง ฮือๆๆ แต่น้ำตายังไม่ตก แต่พอไปถึงห้องเรียน เห็นเด็กสองสามคนนั่งร้องไห้กัน เท่านั้น ต่อมน้ำตาตกทันที เริ่มร้องไห้มัง แม่ก็เลยนั่งกอดต้นหอมสักพัก แล้วก็คอยปลอบว่าไม่มีอะไร  สักพักเดียวจริงๆ ต้นหอม ร้องไห้จนเหนื่อย  แม่เลยถามว่า เหนื่อยหรือยัง กินน้ำไหม ต้นหอม ก็บอกว่ากิน แม่เลยให้กินน้ำ แล้วก็บอกว่าหยุดร้องแล้วนะ ต้นหอมก้พยักหน้ารับ แม่เลยปรบมือให้ ครูที่นั่งดูอยู่ ก็เลยปรบมือให้ แม่เลยบอกว่า งั้นแม่ไปทำงานแล้วนะ ต้นหอม ก็พยักหน้ารับ พร้อมกับ บ๊ายบาย แล้วก็ส่งจูบ แล้วก็บอกว่า แม่ไปทำงานได้แล้ว เด๋วก็สายอีก

เออ...แม่อึ้งเล็กๆ แต่ครูเนี่ยสิ อึ้งใหญ่ไปหน่อย ว่าเออ..แค่นี้เอง

ฮ่าๆๆ แม่เชื่อแล้วว่าต้นหอมต้องทำได้ แม่เลย ลัลล้าไปทำงานต่อ

ต้นหอมคนเก่งของแม่จริงๆ  วันที่สอง แม่ก็ถามว่าต้นหอมจะร้องไห้อีกไหมเนี่ย  ต้นหอมก็มองหน้าแม่เหมือนลังเล

แม่เลยบอกว่า "จะร้องไห้ไปทำไมให้เหนื่อย ต้นหอมจะร้องหรือไม่ร้อง แม่ก็ต้องให้ไปรร.อยู่ดี"

ต้นหอมเลยบอกว่า " นั่นสิจะร้องไปทำไมให้เหนื่อยเนอะแม่ " ฮ่าๆๆ ลูกแม่หลอกง่ายจัง ไม่ใช่หรอกต้นหอมมีเหตุผลมากกว่า

ต้นหอมก็ไปรร. โดยไม่ร้องไห้เลย แล้วก็กลับมาเล่าให้แม่ฟังว่า ทำอะไรที่รร. เช่นครูให้ไปเล่นบ้านบอล ไปกินข้าว ไปสวดมนต์ด้วยนะแม่ แล้วก็ กินข้าว กินนม แล้วก็นอน แล้วก็ตื่นมากินนม แล้วก็รอกลับบ้าน

แล้วเรื่องกินนมเนี่ย ก็เหมือนกัน ต้นหอมนะสามขวบครึ่งแล้ว แม่ไม่ได้ซีเรียสเรื่องให้ต้นหอมเลิกขวดนมเลย เพราะต้นหอม เป็นเด็กตัวเล็ก กินอะไรได้ แม่ก็ให้กินเต็มที่ แต่ไม่ค่อยได้กินเนี่ยสิ

 แต่แม่บอกต้นหอมไว้ล่วงหน้านานมาแล้วว่า ต้นหอมถ้าต้นหอมขึ้น อนุบาลหนึ่ง หนูจะนอนดูดขวดนมไม่ได้แล้วนะ  ต้นหอม ก็ถามว่า ทำไม  แม่ก็เลยบอกว่า เด็กๆคนอื่นขึ้นอนุบาลหนึ่งเค้าโตเกินจะดูดขวดนมแล้ว แล้วไม่มีเด็กๆคนไหนพกขวดนมไปรร.ด้วย  ต้นหอมก็ดูเหมือนจะยอมรับในกติกานี้

พอไปรร.วันแรก แม่ก็ไม่ให้ขวดนมไป ให้นมกล่องไปกินแทน ตอนเย็นกลับมาแม่เลยถามว่า โอเคไหม มีเด็กๆคนไหนดูดขวดนมมัง ต้นหอมบอกว่าไม่มี งั้นต้นหอม ก็ไม่ดูดขวดนมแล้วนะ ต้นหอมก็บอกว่าไม่แล้ว

วันต่อมา แม่เองนั่นแหละที่เป็นกังวลมากกว่าต้นหอมว่า กลัวต้นหอมกินนมไม่อิ่ม กินนมน้อย กินข้าวน้อย แม่เลยถามว่า อยากกินนมขวดหรือเปล่า เพราะว่าแม่จะได้ไปคุยกับครูก่อน

ต้นหอมตอบแม่ว่า " แม่ อนุบาลหนึ่งใครเค้ากินนมขวดกันหล่ะ ต้นหอมไม่กินหรอก  ต้นหอมกินนมหมดกล่องนะแม่ "โห... ลูกสาวของแม่ รับผิดชอบดีเหลือเกินนะลูกจ๋า

ต้นหอม ไม่มีปัญหาเรื่องการปรับตัวกับรร.เลย แล้วต้นหอมก็ค่อนข้างดูแลตัวเองได้ในระดับหนึ่ง คุณครูจะเขียนเรื่องการปรับตัว และอารมณ์ของต้นหอม ส่วนใหญ่ ก็ร่าเริงแจ่มใส โต้ตอบสนทนากับครูได้ดี วันนี้ คุณครูเขียนชมต้นหอมมาในสมุด ซึ่งแม่รู้สึกภูมิใจในตัวหนูมาก คุณครูบอกว่าต้นหอมเป็นเด็กฉลาด และช่างคิด อันนี้แม่ก็รู้สึกว่าต้นหอมเป็นเด็กที่คิดเป็น จะว่ายังไงหล่ะ คือมี process ในการคิดแล้ว เพราะว่าการรู้จักฟัง และ วิเคราะห์สิ่งที่ฟังเป็น ดังนั้นสิ่งที่ต้นหอมจะพูดมักจะผ่านขบวนการวิเคราะห์มาก่อน ซึ่งจะมีเหตุผลของสิ่งที่ต้นหอมพูดทุกครั้งเลย ( หุๆๆ อันนี้แม่อาจจะเว่อร์เกินไปหน่อยหรือเปล่านะ) แต่แม่รู้สึกได้แบบนี้จริงๆ  ซึ่งแม่ก็คิดว่า คนที่เป็นแม่ ก็ต้องคิดเข้าข้างลูกตัวเอง เป็นธรรมดา

ถึงแม้ว่า ขบวนการในการคิดของต้นหอมอาจจะไม่ค่อยถูก เช่น ครั้งหนึ่ง ต้นหอมเจอ แมงมุมยักษ์ในห้องน้ำ ซึ่งต้นหอมไม่เคยเห็นมาก่อน และคิดว่ามันคงตัวโตมากในความคิดต้นหอม

ซึ่งแม่ก็จะพยายามให้ต้นหอมหาเหตุผลเพื่อขจัดความกลัวนั้น  แม่จะบอกว่าต้นหอม แม่ว่า แมงมุมมันกลัวต้นหอมมากว่านะ มันวิ่งหนีไปแล้ว  แต่แม่ยังบอกไม่จบ หันมาอีกที มีหน้าเล็กๆ ค่อยชะโงก โผล่จากห้องนอนมาดูว่าแม่จัดการยังไงกับแมงมุม ทั้งที่เมื่อตะกี้ยังเกาะเสื้อแม่อยู่เลย ต้นหอมวิ่งปรูดหนีเข้าห้องก่อนแม่จะพูดจบด้วยซ้ำ

แม่เลยเดินไปถามต้นหอม "ต้นหอม แม่ถามหน่อยสิ ต้นหอมกลัวแมงมุมทำไม ต้นหอมกับ แมงมุม ใครตัวใหญ่กว่ากัน "

ตันหอม " แม่ ก็แมงมุมนะสิ "

แม่ " ไม่ช่ายสิ เอางี้นะ ต้นหอมกับแมงมุมใครตัวเล็กกว่ากัน "

ต้นหอม " ก็ต้องต้นหอมสิแม่ "

โห..แม่เลย ยอมแพ้ ต้นหอมเชื่อว่าแมงมุมตัวใหญ่กว่า เพราะว่าต้นหอมไม่เคยเห็นและกลัวมัน ฮ่าๆๆ

แม่เลยจัดการเอาไม้กวาดๆๆ มันลงถังขยะไปซะเลย

โดยรวมแล้ว ต้นหอมเป็นลูกสาวที่แม่รักและภูมิใจมากกที่สุด เป็นสิ่งที่ดีและล้ำค่าที่สุดในชีวิตของแม่เลย

Create Date : 06 เมษายน 2553
Last Update : 6 เมษายน 2553 0:17:24 น.		10 comments
Counter : 983 Pageviews.
Share Tweet