|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
จากบทประพันธ์ของ ทมยันตี
ถ้าไม่มีกลางคืน มนุษย์จะไม่รู้จักคุณแห่งแสงอาทิตย์
ถ้าไม่มีทุกข์ มนุษย์จะไม่รู้จักคุณแห่งธรรมะ
ถ้าไม่มีความชั่ว จะไม่รู้จักความดี
ฉะนั้น อย่ากลัวความทุกข์ อย่าตำหนิความชั่ว
เพราะบางทีมันจะทำให้เราหันกลับมาเดินถูกทางได้ ถ้าเรารู้จักนำมาใช้
เราเดินมาบนถนนสายนี้ ด้วยความมั่นใจ
มันเป็น...ทาง...ที่เราจะได้กลับบ้าน
ในความมั่นใจเหล่านั้น มีคนมากมายเยาะหยันดูแคลน
เราจึงไม่สนใจ ใครจะ เห็น อย่างไร เพราะ
เห็น นั้นจริง แต่สิ่งที่ถูกเห็นต่างหากไม่เหมือนกัน
เราเพียงขอให้ สิ่งที่เราเห็น นำเราไปสู่ความดีงามเท่านั้น
ทุกลมหายใจ มนุษย์ จงภูมิใจในชีวิต
จงลิขิตชีวิตตัวเองด้วยมืออันบริสุทธิ์
เพราะมือที่มนุษย์ผยองได้ ควรเป็นมือแห่งตนเท่านั้น!
ในความรัก พี่รินไม่เลือกตัวเอง
แต่เลือกเกียรติยศและไม่ใช่ของพี่ริน
หากเป็นเกียรติยศของน้องดา
น้องดางดงามมาตลอด ขอให้งดงามจนวาระสุดท้าย"
"น้องดารักพี่ริน ด้วยทั้งหมดเท่าที่มนุษย์จะพึงรักได้
รักโดยไม่ต้องการอะไรตอบแทน แม้แต่
ความรัก"
รักที่ยิ่งใหญ่แท้จริง จะอยู่ในหัวใจที่ยิ่งใหญ่พอกัน
กว้างขวางพอกัน และเชื่อใจอย่างที่สุด
จะด้วยกาลเวลา จะด้วยความเปลี่ยนแปลงใดๆ
มีหรือที่เธอเคยลืมเขาผู้นั้น
จะยามรักยามผาสุข ยามแค้น ยามโทมนัสอย่างแรงกล้า
"อย่าลืมฉัน" นั้นยังทรงอิทธิพลสำหรับเธอ
ตลอดมา
ดอกไม้แห่งคำมั่นสัญญา
ฟอร์เก็ตมีนอต "อย่าลืมฉัน"
ใช่
อย่าลืมฉัน อย่าลืมใจที่กระซิบว่า
อย่าลืมกัน
ใช่
ใยใดจะบางเท่าใยรัก ใยใดจะหนักเท่าใยใจ
"พี่ปาไปล่ะนะ แล้วจะคิดถึงคุณคนเล็กทุกวัน"
เพียง "ความคิดถึง" คงพาเขากลับมาไม่ได้
หากใยเสน่หา เหนี่ยวแน่นนั้น นำพาให้เขากลับมา
ทั้งที่มี เส้นทางให้เดินทั่วโลก
ทั้งที่มีเส้นทางให้เลือกเดินอันมิรู้สิ้น
หากปารินทร์เลือกทางเดินกลับ
บ้านสวน
คู่อริเก่า
เจ้าตัวร้าย การกลับมาคราวนี้
ปารินทร์รู้ตัว
ยากแล้วที่เขาจะย่างไปไหนห่างไกล "การะบุหนิง" อีก
นานเท่าใดหนอ
ที่เขาคิดว่าแม้แต่ถ้าหัวใจก็ไม่มีเหลือ
นานเท่าใด ที่เขาว่างเปล่า ชืดชา
บัดนี้
ทุกก้าวย่าง เหยียบย้ำซ้ำลง
บนบาดแผลแห่งหัวใจตน แผล
ที่เขาคิดเอาเองว่าแห้งสนิท
ไม่มีแม้กระทั่งริ้วรอยแผลเป็น จริงแท้
มันยังกลัดหนองกินลึก
เพียงแต่เขาหลีกเลี่ยง ไม่ยอมแตะต้องมันเท่านั้น
"ผมเคยคิดว่าจะเลิกรักเขาได้
แต่
ความจริงคือ ผมเก็บเขาซ่อนไว้
เหมือนไข่มุกในถ้ำเม็ดนั้นแหละ มันยังคงงดงามอยู่เสมอ
และเป็นสิ่งมีค่าที่สุดที่อยู่ในใจผมตลอดไป"
Remember you love me. When we were young one day.
ถูกแล้ว
ไม่ว่าเมื่อนี้หรือเมื่อหน้า ไม่ว่ายามแจ่มใสหรือขมขื่น
ไม่ว่ายามหลบลี้หรืออยู่ใกล้ๆ หัวใจมีแต่คำว่า รัก
รัก
ตลอดมา
ในความฝัน ชีวิตย่อมสดใสประดุจสายรุ้งบนฟากฟ้าเสมอ
แต่ในความเป็นจริง ชีวิตมักจะต้องทนต่อความขมขื่น
ปวดร้าว ที่ทยอยกันเข้ามาไม่ขาดระยะ
แต่
ชีวิตก็เป็นอย่างนี้
"คนที่เคยมีแผลชีวิต มักจะโกรธนัก
เวลามีคนมาเลาะสะเก็ดแผลของตัว
แต่พอโดนราดยาแรงๆ เข้า คราวนี้มันจะหายสนิท
ไม่เหลือสะเก็ดไว้ให้ใครเลาะได้อีกเลย"
จะอย่างไร กับหัวใจที่เดียวดายและเงียบเหงา
เรามักใช้ปราการของความแข็งกร้าว
ปิดบังร่องรอยของความอ่อนแอ
ในขณะที่ทุกเวลา
ทุกลมหายใจเข้าออก
หัวใจเรากลับร่ำร้องต้องการใครสักคนอย่าง แท้จริง
จะมีใครสักคนรู้ไหม เธอซ่อนความนัยสิ่งใดเอาไว้บ้าง
จะมีใครสักคนรู้ไหม ในก้นบึ้งแห่งดวงใจ
เธอเจ็บลึกปานใด เกียรติศักดิ์ และความพินาศ
ถ้าไม่ใช่ของคนที่เรารัก เราจะไม่รู้สึก
เมื่อเป็นเช่นนี้ ต้นไม้ที่ชื่อ "ความพยาบาท"
จึงเติบโต แข็งแรง
ไม่หยุดยั้ง
เรา
เพื่อนแก้ว
แพงทอง
สองพี่น้อง
ได้เกิดมาเพื่อที่จะรัก และก็ได้สังเวยชีวิตเพื่อรักนั้นไปแล้ว
รักของข้าฯ จะถูกกล่าวขวัญในแง่ใดก็ตาม
แต่ในข้อเท็จจริง ข้าฯ รักเพื่อรัก เท่านั้นเอง
เป็นความผิดของเรา
สองพี่น้องกระนั้นหรือ
ที่จะรักใครสักคน ที่พร้อมไปด้วยจริยาวัตรแห่งความเป็นชายชาญ
ใครผู้นั้น
ถูกมนตราชักนำมา และข้าฯ
ก็ถูกทัณฑ์แห่งมนตรานั้นอย่างแสนสาหัส
ในโลกแห่งความเป็นจริง คนเราอาจพานพ้องพบกัน
และแล้วก็แยกย้ายห่างหายกันไป
เขาไม่มีสิทธิ์ในเธอ เฉกเช่นเธอไม่มีสิทธิ์ในเขา
เธอ
รอคอยใครสักคน ที่เธอจะรักได้
เธอ
รอคอยใครสักคน ที่จะรักเธอจริงแท้
บัดนี้ เธอได้พบ "ใคร" คนนั้นแล้ว
"ฉันได้เพื่อนแล้วค่ะ" เธอบอกเสียงใส "
เพื่อนแท้แน่นอน
ฉันจะเป็นของเขาคนเดียว
ในโลกจะมีเรา สองคน"
ยอดรัก
เธอมี
วันที่รอคอย หากเขาเล่า
เขาต้องคอยอีกเท่าไหร่ จึงจะได้เธอคืนมา
การรอคอย
ความรู้สึกว่าหัวใจของเรานั้น
คอยใครอยู่สักคน และรับรู้ถึงว่ามีใครคนนั้นคอยเราอยู่
หัวใจที่ต่างเฝ้าคอยกันและกัน คือความรักถวิลหาที่แสนหวาน
คือความงามของหัวใจที่เปี่ยมสุข
และหอมหวนอยู่กับวันเวลาแห่งความหวัง
วันและเวลาที่เราทั้งสองจะได้พบกัน
เพื่อรักกันให้เต็มหัวใจที่เฝ้าคอย
เนิ่นนาน
ตะวันได้ลากจากไปแล้ว ใช่! ใครบ้างจะนึกว่า ตะวัน
จะลาจากไปอย่างรวดเร็วเช่นนี้
ยามเมื่อเขายังอยู่
ฉันไม่ได้นึกถึงความอบอุ่นที่ฉายสาดมาแม้แต่สักนิด
หากเมื่อ ตะวันลา ไปแล้วซิ
ฉันจึงได้รู้ถึงความเยือกเย็นอย่างลึกล้ำ
อันไม่มีสิ่งใดมาทดแทนได้เลย
กล่าวกันว่า ทางชีวิตจะเริ่มต้นมาอย่างไรก็ตาม
หากเมื่อรอยลิขิตขีดให้แวดวงพัวพันด้วยใยรัก
กระแสแห่งความสนิทเสน่หา
จะไม่มีวันเสื่อมสลาย
เพราะรัก
คือการให้ ไม่ต้องการการตอบแทน
แสงสว่างแห่งชีวิตอุบัติขึ้น และบัดนี้
แสงสว่างนั้นได้ดับลงแล้ว
ฝากรอยจูบและหยดน้ำตา มากับกลีบกุหลาบทุกกลีบ"
ถ้อยคำหอมหวานที่อมความเศร้าไว้อย่างลุ่มลึกในความรู้สึกนี้
เขียนไว้บนการ์ดใบหนึ่ง ซึ่งผูกติดกับดอกไม้ช่องาม
วางบนหลุมฝังศพของบุคคลอันเป็นที่รัก
และได้จุดประกายความคิดของ "ทมยันตี"
จนเกิด "คู่กรรม" อมตะนิยายที่ครองใจผู้อ่านมายาวนาน
ความรักของผู้ชายคนนั้น งดงามแน่นอน
ที่สำคัญคือ เธอก็รักเขาเช่นกัน
หากเป็นความรักแท้ หรือ รักสำรอง
คุณผู้หญิงครับ ระหว่างโซ่เกียรติยศ และมาลัยแห่งรัก
....คุณจะเลือกสิ่งใด
ด้วยรัก
ขวัญค่ะ
| Create Date : 24 เมษายน 2551 |
| Last Update : 24 เมษายน 2551 3:01:27 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 878 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: คนสาธารณะ  วันที่: 24 เมษายน 2551 เวลา:13:09:08 น. |
|
|
|
| โดย: อาเซ IP: 58.9.34.60 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:43:35 น. |
|
|
|
| โดย: น้ำฝน IP: 118.173.69.34 วันที่: 7 ตุลาคม 2553 เวลา:10:37:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [