คุณ เคยไหม คืนวันที่หัวใจเค้าถอดวาง
แล้วมากระซิบแผ่วอยู่ข้างหูอย่างหมดเรียวหมดแรง ...ว่าไม่ไหวแล้วนะ....
.......
แล้วถามจริงๆเถอะ คุณเคยรับฟังเสียง
อ้อนวอนของเขาบ้างไหมว่า
พอเถอะนะ...
อย่าทำร้ายฉันอีกเลย..

สำหรับฉัน....
ฝ่าหนาวเปียกฝนโดนลมแรงร้ายมาก็หลายสิบปี
และใช้หัวใจแลกกับใจมานับครั้งไม่ถ้วน
พาเค้าไปชุ่มชื่น พาเค้าไปร้อนรน
พาไปตกระกำ ช้ำเลือดช้ำหนองมาก็หลายที
เคยถึงขนาดทำน้ำตาท่วมใจ
ยังไม่รวมความแปลบที่ทำให้หัวใจ
ต้องเจ็บจี๊ดๆ เป็นระยะๆ
ที่พูดว่าปวดหัวใจเนี่ย คนไม่เคยเป็นไม่รู้หรอก
ว่ามันปวดที่หัวใจจริงๆ ปวดจี๊ดๆ ที่ตรงขั้วหัวใจเลย

ด้วยเพราะฉันพาเค้าไปโศกมากไป
หรือเพราะฉันทุ่มสุดใจกับใจทุกดวงในทุกๆครั้งก็ไม่รู้

เมื่อคืน ได้ยินเสียงเค้ามากระซิบ บอกว่า ไม่ไหว
ได้ยินแล้วสงสารเค้าเหลือเกิน
อดหดหู่เวทนากับชะตากรรมของหัวใจไม่ได้

ลำพังถ้าเค้าได้อยู่คนเดียว ก็คงไม่เป็นอะไร
เพราะหาโน่นนี่มาหล่อเลี้ยง
เติมวิตามินให้กับหัวใจได้อย่างสม่ำเสมอ
......................................

พาใจไปดูหนัง ฟังเพลงเพราะๆ เล่นกับหมา
พาไปปีนเขา หรือพาเค้าไปนั่งเตียงผ้าใบริมหาด
หาหนังสือดีๆ ข้อคิดธรรมะดีๆ
ให้ได้ใช้ใจมาใคร่ครวญ ให้เค้าได้จมจ่อ และลุ่มลึก
ชะล้างตะกอนที่นอนอยู่ที่ก้นบึ้งได้เป็นอย่างดี
แทนที่จะใช้น้ำตามาทำดีท็อกใจเหมือนทุกครั้ง
..............................

นั่นก็เพราะฉันไม่เข็ดหลาบกับการพาหัวใจ
ไปเรียนรู้ใจดวงอื่นๆ
...........................
พาใจไปหาคนไร้ใจ....
ทำให้หัวใจต้องถอนร่นย่อยยับเจ็บจับกลับมา
..............................
บางครั้งก็พาไปหาคนที่เค้ายังมีใจอีกหลายๆดวง
ต้องให้ห่วงต้องใส่ใจ ต้องให้พูดถึง ต้องให้ดูแล
แต่ใจ......แลกกันได้เพียงแค่หนึ่ง เกินกว่านั้น คงไม่ใช่แค่ใจ.....
ฉันจึงต้องถอนหัวใจ แล้วก้าวถอยหลังอ
อกมาตั้งหลักใหม่
..................................
บ่อยครั้งพาหัวใจไปแลกกับใจดวงแล้งร้าย
คอยแต่จะคาดหวัง คอยแต่จะทำลาย
ปากเจรจาปราศรัย แต่ก็กลับเฉือนเชือดเลือดเนื้อกันได้

เขียนถึงตรงนี้แล้วยิ่งสงสารใจหนัก
ฉันยังพาเค้าไปพบเจอหรือต่อยอดความสัมพันธ์
กับใจเยี่ยงนี้อยู่ได้อย่างไร......
................................
เค้าคงเจ็บลึกกับรอยลวงทั้งหลาย
ทั้งๆที่รู้ทั้งรู้ ก็ต้องแสร้งให้สงบ
แต่บ่อยครั้งเหมือนกัน ที่ได้ยินคำให้ร้ายลับหลัง
หรือคำลวงต่อหน้า

แล้วหัวใจ เค้าก็เต้นแรง เต้นเร็ว ....
โดยมิทันได้คิด .....ว่าใจ....
เค้ากำลังอยากตะโกนบอกว่า..
.เค้าไม่ไหวแล้ว พอที หยุดเถอะ
..............................
พึ่งมาสำเนียกเอาเมื่อตอนที่รู้สึกตัวว่า
มีแต่ใครๆพูดว่า ทำไมเราถึงไม่ชอบรับโทรศัพท์
หาตัวยากเหลือเกิน ไม่รู้จะไปตามที่ไหน
โทรไปไม่เคยโทรกลับ หรือคุยๆอยู่ก็วางหูซะดื้อๆ ...
บางทีเห็นกันอยู่ใกล้ๆ
กลับเดินหนีไปอีกทางซะอย่างนั้น
กับบางคนก็อยากจะพยายามใช้ใจดีดีเข้าสู้
แต่พอไปเจอหน้าก็ยิ้มให้ไม่ไหว
เพราะใจไม่มีแรงพอ....
.................................
ใจตัวเดียวแท้ๆที่รู้ดีว่าใครมาแบบไหน
ใช้ใจแบบไหนมาแลกมาคุยกับเราอยู่
..........................

ลึกลงไป... ใจฉันคงอยากอยู่นิ่งๆ
กับใจอีกดวงไปนานๆ
แต่ตลอดมาทั้งชีวิตก็ไม่เคยมีเลยสักใจ
ที่จะจริงแท้ ที่จะให้หลอมรวม
ที่จะให้หัวใจได้พักผ่อนและเอนตัวนอนฟังเสียงเพลงกล่อม
.......................
ไม่เคยปฎิเสธว่าหัวใจดวงนี้
สามารถอยู่เพียงดวงเดียวได้

แต่ที่ยังอยู่ เพราะมันต้องอยู่ ....
ถ้าเลือกได้ ใครสักคน ใจสักใจ
ก็อยากมีใจดีๆสักดวง ไว้อยู่เคียงข้าง....
ห้ได้ถูกใจ ให้ได้เรียนรู้ใจ ให้ได้ศึกษาใจ
ให้ได้ถนอมน้ำใจ....ให้ได้รักษาดวงใจ
ให้ได้ใส่ใจ ให้ได้ดูแลใจกัน

และรวมเป็นเนื้อใจหนึ่งเดียวกับใครสักคนกันทั้งนั้น

ทุกวันของชีวิตฉัน จึงยังคงใช้เค้าอย่างฟุ่มเฟือย ...
.จนถึงวันนี้...วันที่เค้ามากระซิบแผ่ว....
ว่า.....ไม่ไหวแล้ว .......ไม่ไหวแล้ว ....... ขวัญ......พอทีเถอะ.......อย่าทำร้ายฉันอีกเลย

ขวัญ

Create Date : 23 เมษายน 2551
Last Update : 26 พฤษภาคม 2551 5:48:37 น.		1 comments
Counter : 812 Pageviews.
Share Tweet