แล้วก็ถึงวันจันทร์ดับ-เพลงแรมพิศวาท มอบแด่ ปอ ป้าค่ะ

เพลงนี้มอบแด่ ปอ ป้าค่ะ สู้ๆกับโรคร้าย ขอให้หายไวๆนะคะ

เพลง แรมพิศวาส
รวงทอง ทองลั่นทม ขับร้องค่ะ
เป็นเพลงที่มีจินตนาการสูงมากที่เดียว


เห็นเดือนรูปเคียวเกี่ยวกิ่งฟ้า
เมฆน้อยลอยมา นภาสลัวมัวเกลื่อน
ดวงดาววาวแวมข้างแรมลับเดือน
แรมเอ๋ยแรมเลือน
เหมือนเรารักแรมร้างไกล

ฉันคงมีกรรมติดตามย้อน
อกเอ๋ยอาวรณ์รักมาแรมรอนไปได้
จะรอจะคอยอีกนานเท่าใด
ดินฟ้าจะช่วยให้โชคที่ร้ายกลับดี

เด่นเดือนเลือนแรมครบเดือนก็แจ่มงามหนัก
หมุนเวียนตามจักรราศรี
แต่ความรักฉันแรมเลือน..แรมเดือน...แรมปี
โถ..ป่านฉะนี้คงไม่กลับมาหา

แม้เดือนแรมมองไม่ผ่องศรี
ดาวน้อยยังมี ระวีแทนที่ในหล้า
แต่อกเราหักด้วยแรมรักลา
จะเห็นใจใครมา....ช่วยรักษาเล่าเอย

ขวัญค่ะ

บทนี้กลอนของปอป้า
แสงระยิบ วิบวาบ ทาบท้องฟ้า
ดวงดารา คู่จันทร์ งามเฉิดฉาย
แสงนวลจันทร์ สาดส่อง ต้องกาย
ยามพระพาย เอื่อยเอื่อย เรื่อยเรียงมา

ยามใดที่ แสงจันทร์ ต้องกายเจ้า
ดั่งพี่เคล้า เคลียคลอ เจ้าขวัญตา
แม้กายห่าง รักมิสร่าง ร้างลา
ยอดชีวา แสนรัก ภักดีน้อง ๐๐๐

แหงนมองฟ้า นภาเกลื่อน ด้วยดวงดาว
วิบวิบวาว พราวแพรว คู่แสงจันทร์
ฟ้าจะมืด จะสว่าง หมุนเปลี่ยนวัน
แต่ดวงจันทร์ ติดตรึงใจ ไม่หน่ายหนี

แหงนมองฟ้า คราใด ใจเป็นสุข
แม้ทุกข์กาย เศร้าหาย ใจเปรมปรีดิ์
แม้กายห่าง มิร้างรา ยอดชีวี
" ขวัญ " คนนี้ อยู่ในใจ ไม่ลืมเลือน ๐๐๐


บทนี้กลอนของท่านเทพ...พี่สดายุ

ฝากจันทร์....

๐ เมื่อแห่งหน..ไกลห่างมาขวางกั้น
เกินพร่ำพร้องรำพันถึงกันได้
จำเก็บกักปรารถนา, แรงอาลัย
รอรอบไขจวงจันทร์..ฝากพรรณนา

๐ มีจันทร์เพียงดวงเดียวกลางเปลี่ยวเปล่า
และอีกสองรูปเงา..คอยเฝ้าหา
รูปหนึ่งนั้นแรงถวิล..ท่วมวิญญาณ์
หวังรูปในปรารถนา..ตั้งตาคอย

๐ เถิด..จันทร์ช่วยทอดทอ..ลออแสง
ลงโลมแหล่งกำสรดให้ถดถอย
จากทรวงผู้ยังถวิล..ไม่สิ้นรอย
เติมละห้อยห่วงเห็น..อย่าเว้นวัน

๐ ดูสิ..จันทร์อำพนที่บนสรวง
ทอแสงล่วงโลมโลก..เลือนโศกศัลย์
ราวเชื้อเชิญให้ร่ำ..บทรำพัน
จะช่วยผันนัยยัง..อีกฝั่งฟ้า

๐ บนสรวง..จันทร์ดวงเดิม
มีภาษเติมเต็มดวง..แทนห่วงหา
หวังเชื่อมสู่อกใจคนไกลตา
รับรู้ความปรารถนา..แรงอาวรณ์

๐ ในทุกช่วง..ในท่วงที
ใจหนึ่งที่วนว่าย..เกินถ่ายถอน
เพียรจะฝากจันทร์เจ้า..ช่วยเว้าวอน
ช่วยเก็บอ้อนออดนั้น..ฝากจันทร์ - คืน

๐ จันทร์เอย..ช่วยทอทาบ
ปล่อยแสงฉาบรูปคราญเพิ่มหวานชื่น
ฝากโลมนวลพรรณสล้าง-ทุกย่างยืน
แตะต้องใจใครตื่น..ด้วยคลื่นคำ

๐ ฝากถ้อย..กระซิบสั่ง
เนื้อความทั้งสิ้นล้วน, การครวญคร่ำ
ที่อาวรณ์เชี่ยวกรากพาตรากตรำ
จมกระแสเชี่ยวล้ำ..แห่งน้ำใจ

๐ กระนั้นแล้ว..จันทร์เอ๋ย
เมื่อผ่านเผย-รำพันถึงกันได้
จักปลดปล่อยปรารถนา, แรงอาลัย
สู่โสตใครให้สดับ..แนบกับทรวง

๐ กระนั้นแล้ว..จันทร์เอ๋ย
ฝากกรองเอ่ยจำนรรจ์..กล่อมขวัญสรวง
ฝากแสงพลอดเนื้อนุ่มเนียนพุ่มพวง
พร้อมแสนห่วงเปี่ยมล้น...จากคนไกล


กลอนของขวัญบ้าง

เดือนรูปเคียวเกี่ยวก้อยกับสร้อยฟ้า
โคมระย้าแห่งดาวเริ่มพราวแสง
เรืองรองแห่งหิ่งห้อยค่อยอ่อนแรง
มนต์รักแห่งศรัทธา...เริ่มพล่าเลือน

แล้ววันที่แพ้พ่าย...กรายมาถึง
ขวัญก็ซึ้งเพลงกรรมคอยย้ำเฉือน
ไม่อาจโทษโกรธฟ้า...ว่าบิดเบือน
ศักดินาเราเหมือนเปื้อนฝุ่นดิน

เถอะเมื่อหัวใจเราเขาทิ้งขว้าง
ให้อย่างอย่างแพ้พ่ายลายถลำ
แม้จะต้องเปลี่ยวเปล่าเศร้าระกำ
ก็จะไม่เอ่ยคำมาพร่ำวอน

เพราะใจเราดึงดื้อคอยถือสิทธิ์
ปล่อยตามอิสระใจไม่เหมือนก่อน
สำนึกผิดคิดได้ใจร้าวรอน
เมื่อรักซ้อนซ่อนรักหนักฤทัย

รินน้ำค้างโรยร่วงจากห้วงฟ้า
เหมือนน้ำตาแห่งหวังเราหลั่งไหล
สะท้อนขวัญหวั่นหวาดเหมือนขาดใจ
หลับอยู่ใน...ห้วงท้อ...ทรมาน

นิมิตแห่งความจริงถูกทิ้งเปล่า
แล้วอ้อมกอดแห่งเศร้ามาเผาผลาญ
รอจุมพิตแห่งความหวังยังอีกนาน
ต้องปิดม่าน....กรรมของเรา...เพียงเท่านี้!!!

Create Date : 25 มีนาคม 2552		2 comments
Last Update : 12 พฤษภาคม 2555 10:47:45 น.
Counter : 1277 Pageviews.
Share Tweet