เชียงใหม่...ไปแล้วอ้วน

เป็นเสาร์อาทิตย์ที่ถึงตาเราต้องไปเชียงใหม่ เพราะพี่สาวไปทุกอาทิตย์เพื่อดูแลการสร้างบ้าน โดยขอสมาชิกที่บ้านสับเปลี่ยนหมุนเวียนกันไปเป็นเพื่อน หนนี้ตาเรา เป็นการนั่งรถเที่ยวละ 8 ชั่วโมงอย่างน้อย ไปกลับ 16 ชั่วโมง โอ้วแม่เจ้า it's so เมื่อยน่ะ ที่ต้องนั่งรถเพราะเครื่องเต็ม ที่พักก็เต็ม เพราะงานพืชสวนโลก งานเริ่มพร้อมๆ กับได้เวลาที่เราต้องไป แถมขนของอีก จะบินหรือนั่งรถไฟหรือรถทัวร์ไปก็ต้องหารถเช่า อู๊ย ปวดหัว พี่สาวก็เลยตัดสินใจขับรถรวด 3 อาทิตย์ติดกันแล้ว กว่าบ้านจะเสร็จพอดีรถพัง เพราะการไปหนนี้ ถึงได้รู้ว่าที่พี่สาวเลือกซื้อบ้านของหมู่บ้านนี้ จริงๆ แล้วตอนแรกอยากได้แถวแม่ริม อารมณ์ภูเขา แม่น้ำหน่อย ซึ่งเราก็งงแต่แรกว่าทำไมพี่ที่มีรสนิยมแบบนั้น กลับซื้อบ้านใกล้สนามบินแทน เหตุมันมาจากว่าพี่สาว 2 คนตระเวนดูบ้านทุกหมู่บ้านนอกเมือง แล้วไปเจอพนักงานขายหมู่บ้านนี้ ทำท่าดูถูกว่าไม่มีปัญญาซื้อ นิสัยเธอฆ่าได้หยามไม่ได้ ซื้อซะเลย ของเป็นล้าน ใช้การตัดสินใจประดุจราคา 500 โอ้ว เครียด โธ่บ้านริมน้ำของชั้น ต้องสลายไปเพราะปากเสียๆ ของคนที่ชั้นไม่รู้จัก แถมพี่เบอร์ 1 บอกว่าพี่เบอร์ 3 ก็รู้สึกเหมือนกันแล้วยุให้ซื้ออีกต่างหาก งานนี้แปลกมาก แสดงว่าในปากพนักงานขายต้องไม่ธรรมดา ขนาดทำให้พี่ 2 คนขาดสติพร้อมกันได้ เป็นมุขขายป่าวหว่า

บ้านทำสีแล้ว ปูกระเบื้องบางห้องแล้ว กำลังเลือกเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ก็ไปเดินกับเธอทุกที่ ตามที่เล็งไว้ก่อน ก็โอเค แต่ไปหนนี้ ที่ประทับใจจริงๆ กลับเป็นเรื่องที่ไม่ได้คิดถึงเลย คือ เรื่องกิน

เริ่มจากขับผ่านจังหวัดต่างๆ มื้อเช้า คือ ต้มเลือดหมูรสเด็ดที่สิงห์บุรี หม้อใหญ่ต้มคนได้ 2 คน คนขายทำแซวเราก็เลยขอแถมหมูสับซะเลย ตลกรับประทานน่ะเรื่องถนัด หมูสับบะช่อนุ่มๆ น้ำซุปกลมกล่อม โอ๊ย มีความสุข จากนั้นก็มื้อเที่ยงที่เถิน ลำปาง เป็นร้านที่มีฉู่ฉี่ปลาดุกทอดกรอบโรยตะไคร้ซอย อื้ม มีความสุขอีกแล้ว แต่เผ็ดนิดหน่อย จากนั้นก็ยิงตรงเข้าเชียงใหม่ แต่เสบียงในรถตรึม ทั้งขนม เครื่องดื่ม นม สแปลช แช่เย็น ถึงเชียงใหม่รีบไปดูบ้านก่อนเพราะต้องคุยกับหัวหน้าคนงาน ต่อด้วยเข้าที่พักที่เป็น guest house เพราะที่ประจำเต็ม ที่ไม่ประจำก็เต็ม แล้วก็ออกไปดูของ คือ Home Pro ที่อยู่ในคาร์ฟูร์ ด้วยความที่เรายังไม่ได้กินมื้อเย็น เดินเข้าห้างท้องเลยเริ่มปั่นป่วนเพราะกลิ่นของกิน แต่ยังไหว ดูของก่อน จากโต๊ะกินข้าว เก้าอี้ ที่นอน ผ้าม่าน ห้องน้ำ หูจับประตู โอ้ ม่ายหวายแล้ว น้ำตาลในเลือดต่ำเตี้ยติดดิน ว่าแล้วก็สะกิดพระพี่นาง บอกเธอว่าขอหาอะไรที่นี่กระแทกปากก่อน เพราะรู้ว่าเดี๋ยวต้องต่อ Index เห็น Mr.Donut ก็ว่าจะเอาง่ายๆ ซักชิ้น พี่สาวก็ชี้ให้ดูผลิตภัณฑ์ใหม่ ประมาณเป็นโดนัทไส้ช็อคโกแลต ที่เคลือบช็อคโกแลตอีกที ใส่กล่องงามหรูดูโอฬาร เอาซะเลย กำลังอยากกินช็อคโกแลต ได้แล้วก็แกะเลย มี 3 แบบเลือกมาชิ้นนึง กัดลงไป โอ๊ย ไส้ช็อคโกแลตทะลัก อร่อยดีแฮะ กลับมากทม. เดี๋ยวจะหากินอีก แต่ชื่อไรไม่รู้ เพราะกินอย่างเดียว พี่เห็นกินเงียบรีบหันกลับมาบอกว่าอย่ากินซ้ำ (แบบนึงมี 2 ชิ้น) รีบรักษาผลประโยชน์ตัวเอง กินหมดก่อนถึง Index อีก (อยู่ติดกัน) แล้วก็เดิน เดิน เดิน โอ๊ย ความอยากบังเกิด กิเลสจับตัว เดินแล้วก็เครียด อยากๆๆๆๆซื้อๆๆๆๆ เลิก ไปหาข้าวเย็น

ได้ชื่อว่ามากับคนโตทั้งที ต้องกินแต่ร้านดังๆ ของจังหวัดไม่งั้นเสียชื่อเค้า มื้อเย็นเลยเป็นร้านข้าวหมูกรอบที่มีป้ายมติชนแนะนำ ตรงข้ามโรงพยาบาลสวนดอก ร้านชื่อไรไม่รู้เพราะหิวหน้ามืด ไปถึงก็สั่งข้าวหมูกรอบ หมูกับน้ำราดอร่อยดี แต่น้ำจิ้มที่หน้าตาเป็นพริกตำสีเขียวๆ ที่น่าจะเปรี้ยวกลับเค็มมมม เค็มจัง ไรหว่า หรือคนที่นี่กินอย่างนี้ เฮ้อ คิดถึงข้าวหมูกรอบนายไซ แต่ก็สั่งข้าวหมูแดงอีกชามเพราะไม่อิ่ม คนเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ พี่บอกว่าถ้าดึกๆ คนจะแน่นมาก เสร็จแล้วก็ขับรถดูสีสันถนนคนเดิน ก่อนกลับไปนอน เพราะง่วงมาก ขามาไม่กล้าหลับเลย กลัวพี่หลับใน

มื้อเช้ากะว่าจะไปร้านฝ้าย เพราะพี่สาวบอกไม่งั้นก็โจ๊ก แล้วยิงยาวไปมื้อเที่ยง โจ๊กม่ายด้าย ม่ายอิ่ม แต่ก็ไม่ได้ไปฝ้าย (อุตส่าห์ฝันถึงซุปข้าวโพด กับเค้ก) เพราะต้องไปวโรรสก่อน สั่งดอกกุหลาบเค้าไว้ ร้านประจำ กุหลาบก้านยาวดอกละ 8 บาท ถูกมากๆๆๆๆ แล้วเลยเดินดูดอกไม้ หน้านี้เป็นหน้าของพันธุ์เบญจมาศทั้งหลาย Margaret ทุกสีเลย แต่เราไม่ชอบเลยไม่ได้ซื้อ แล้วก็ซื้อของกิน ก็ไปเจอร้านขายบะหมี่หมูแดงห่อละ 10 บาท น่ากิน..ซื้อ ขนมครกทำใหม่ๆ..ซื้อ แถมใส่กระทงใบตองด้วย ใช้ไม้กลัดอีก ชอบบบบ ถ้าเป็นกทม.ก็ใช้แม็กซ์เย็บ ขนมครกที่นี่ให้น้ำตาลด้วย คนที่นี่สงสัยทานหวาน แล้วก็ได้ข้าวเหนียว หมูทอด ไส้อั่ว เป็นเสบียงขากลับ แคบหมู น้ำพริกหนุ่มของฝาก แล้วก็เดินออกมา ระหว่างทางบนรถเลยลองกินขนมครก เข้าใจเลยว่าทำไมต้องให้น้ำตาล เพราะกะทิเค้าเป็นกะทิล้วนๆ มันๆ ไม่ได้ต้มเกลือ น้ำตาล พอจิ้มน้ำตาลก็หวานๆ มันๆ เสียดายซื้อมาน้อยไปหน่อย ว่าจะไปร้านฝ้าย พี่สาวก็บอกให้แวะร้านซาลาเปาเจ้าดัง (วิกุลพาณิชย์) ก่อน เพราะจะซื้อไปฝากพวกธุรการหมู่บ้าน ปรากฏว่าเจอพายุคุณป้าๆ จากกทม. ที่มางานพืชสวนโลก แย่งกันใหญ่เลยตัดใจ งานนี้หมดรมณ์ คนเยอะทุกที่ รถเยอะมากกกกกกก มีแต่ทะเบียนกรุงเทพ พวกผู้ปกครองที่โรงเรียนก็บอกว่าจะขับรถไปเพราะขี้เกียจไปสุวรรณภูมิ คนกทม.มา แย่งกิน แย่งใช้ ถ้าเลือกได้จะไม่ไปไหนหน้าเทศกาลเลย เซ็งงงงง เดินในตลาดก็เบียด หยุดดูอะไรก็ไม่ชิดในกัน จนสาวๆ แถวนั้นต้องว่าออกมาดังๆ รถก็ติด พอพลาดหวังจากซาลาเปา พี่สาวเลยบอกว่าไปร้านกล้วยแขกที่ต้องแจกบัตรคิวดีกว่าแถวสันป่าข่อย ก็เลยไป ใจก็นึกว่าจะเจอคนเยอะ ที่ไหนได้มีเราคนเดียว สั่งแป๊บนึงก็มากันใหญ่ ของเรายังหยิบไม่เสร็จก็มีอีก 4 คิวต่อมา ถือบัตรคิวกัน จะอร่อยขนาดไหนเนี่ย ขึ้นรถมาก็ว่าจะชิมจะชิม ไปๆ มาๆ กินแหลกเกือบหมดถุงคนเดียว แป้งอร่อยมากกกกกก กรอบบบบบบจนตอนเคี้ยวเสียงดังมาก เลยอิ่มตื้อ อดกินร้านฝ้ายเลย พี่ก็ปลอบใจว่าเดี๋ยวพาไปกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อเจ้าอร่อยตรงห้างฉัตร แถวๆ ลำปาง (มั้ง ตอนนี้อย่าเพิ่งถามเรื่องเส้นทาง อย่าเพิ่งดูถูก รอบ้านเสร็จก่อนเท้อ ถามมาเลย เหอะๆ)

ไปถึงก็ช่วยกันหา เพราะไม่รู้อะไรเลย รู้แต่ลูกชิ้นใหญ่ มองๆ ไปเห็นคนเยอะ ป้ายชัด ท่าจะร้านนี้ ลงไปใช่เลย ลูกชิ้นไม่ใช่ "ใหญ่" ต้องเรียกว่ามันเป็น "โคตรลูกชิ้นเนื้อ" ประมาณชามเดียวลูกเดียวอยู่ กินพื้นที่ชามไป 2 ใน 3 น่ะ เสียดายลืมถ่ายรูปมัวแต่ตะลึง ไม่งั้นจะลงรูปด้วย เห็นแล้วอยากเอาตะเกียบจิ้มแล้วแทะ เห็นเด็กคนนึงทำอยู่ ในที่สุดก็อดไม่ได้ อร่อยดี ลูกชิ้นโลละ 170 เลยซื้อกลับบ้านด้วย มองลูกชิ้นแล้วนึกว่าถ้าเราไม่ได้หั่น แล้วลูกนั้นทั้งลูกอยู่อยู่ในกระเพาะ เอ็กซเรย์ดูหมอคงนึกว่าเนื้องอกเลย ใหญ่มาก เราสั่งเก๊กฮวย หอมมากเลย ไม่เหมือนที่กทม. สงสัยเก๊กฮวยภาคเหนือคุณภาพดี อิ่มแล้วก็ไปเรื่อยๆ ถึงกำแพงเพชรก็กินฉาก๊วยชากังราว อืม เย็น หวาน เหนียวนิดหน่อย แล้วก็ยิงยาวถึงบ้าน

งานนี้ อิ่ม อร่อย ขนาดกินยั้งๆ นะเนี่ย หนหน้าต้องไปถนนคนเดินให้ได้ จะเป็นคนเชียงใหม่แล้ว ตื่นเต้วๆๆๆ

Create Date : 29 สิงหาคม 2550 Last Update : 29 สิงหาคม 2550 1:29:52 น. Counter : 372 Pageviews.		0 comments
Share Tweet