อาถรรพ์กางเกงยีนส์อิมพอร์ต

เราเป็นอีกคนหนึ่งที่มียีนส์เป็นเครื่องแบบยามท่องเที่ยว สมัยไหนเค้าฮิตอะไรมีด้วยหมด ไม่ว่าจะเป็นลีวายส์รุ่นต่างๆ 501 ริมแดง สีขาว ฯลฯ หรือจะสมัย Banana Republic สีสันหลากหลาย ช่วงนี้ฮิตสีดำ ช่วงนี้ฮิตสีซีด ใส่มาหมดยกเว้นที่ขาดๆ เพราะแม่ไม่ให้ พอแม่เริ่มไม่ยุ่งกับเราก็รู้สึกว่าตัวเองแก่เกิน

ไอ้ที่พูดมาทั้งหมด เป็นยีนส์ที่ซื้อในประเทศไทยทั้งนั้น ก็ใส่มาด้วยดี ไม่เคยมีปัญหา เก่าๆ ขาดๆ ไปตามกาลเวลา

อยู่มาวันหนึ่ง ก็ถึงวันที่ bossini และ giordano เข้าเมืองไทย เคยไปเล็งๆ ดูยีนส์มัน ก็สวยดีแฮะ แต่ก็ไม่เคยซื้อ จนโชคชะตาบันดาลให้ได้ไปสิงคโปร์อยู่บ่อยๆ ทั้งเที่ยวและเรื่องงาน เคยถึงขนาดไป 6 ครั้งใน 3 เดือน แถมไปแต่ช่วง Big Sales เลยเจอยีนส์ 2 ยี่ห้อนี้ลดราคาถูกมากถึงมากที่สุด ก็เลยสอยมาซะหลายตัว อย่างต่ำก็ซื้อทุกครั้งๆ ละตัว

...และแล้วก็เจออาถรรพ์...

จัดงานใหญ่สุดของโรงเรียน คือ Fun Fair ปีแรก ต้องการความสะดวกลุกนั่งสบาย เลือกยีนส์ที่ผสม spandex ตัวโปรดมาสวมใส่ เดินเหินคล่องแคล่วถูกใจยิ่งนัก แต่งานวันนั้นต้องพกปากกาตลอด เลยยัดใส่กระเป๋ากางเกง...
ผ่านไป 2 ช.ม. เพื่อนทักอะไรเปื้อน...
มัน คือ หมึกสีน้ำเงิน ที่ซึมออกจากปากกา ประมาณว่าเราเดินทีก็ไปกระทุ้งก้นปากกาที จนในที่สุดมันเลยหกออกมา จะเปลี่ยนกางเกงก็ไม่ได้ ก็ทนกันไป...
กลับถึงบ้าน กางเกงเปื้อนแบบดูออกว่าคงซักออกยาก ส่วนขาก็ประหนึ่งมีปานน้ำเงินดวงใหญ่ อาบน้ำซะหลายวันกว่าหมึกจะออกหมด ช่วงนั้นใส่ขาสั้นไม่ได้ เศร้ามากและสั่งตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำอีก เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเอาปากกาใส่กางเกงอย่างนี้ไม่ได้

Fun Fair ปีต่อมา สมกับที่เป็นเรา...ทำเหมือนเดิมเด๊ะ ด้วยเหตุผลเดิมๆ เด๊ะ กับกางเกงอิมพอร์ตตัวใหม่ที่เพิ่งไปสอยมาตอนกรกฎา และเปื้อนอีก!!!

ชั้นมันคนไม่มีสำนึก

เจ็บนี้อีกนาน..........เจ็บนี้ไม่ลืม (ต้องเป็นเวอร์ชั่นพี่อ๊อฟพงษ์พัฒน์ ถึงจะโหยหวนได้ใจ)

ปีต่อมา กับกางเกงอิมพอร์ตตัวใหม่ใสกิ๊ง งานนี้ไม่มีใส่ปากกาให้ระทม แต่เราก็คือเรา ได้ซูกัสมาจากไหนไม่รู้ก็เลยเก็บใส่กระเป๋ากางเกงช่องเก็บเหรียญ แล้วก็ลืมดับ เอาไปส่งซักโยนใส่เครื่อง

และแล้วเด็กที่บ้านก็บอกพระมารดาว่า คุณคะ มันมีอะไรไม่รู้แลบออกมาขาวๆ แม่ก็ไปดูก็เห็นว่าซูกัสได้แปลงร่างเป็นหมากฝรั่ง ติดหนึบเหนียวหนับเป็นเส้นๆ อยู่ในกระเป๋า ด้วยไอเดียอันเจิดจ้าและไม่เคยซ้ำใครของคุณแม่อิชั้น คิดเอาเองว่าปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ได้ แต่จะซักก็ลำบาก เลาะทิ้งเลยดีกว่า! ว่าแล้วก็เริ่มเลาะกระเป๋าช่องเล็ก โดยเริ่มจากตะเข็บด้านล่าง เลาะๆๆๆ แล้วก็...เลาะตะเข็บบนไม่ได้ เพราะมันหนามาก แม่ก็เลยคิดเอาเองว่างั้นก็เลิกเลาะ!! แค่กลับมันออกมาซัก แล้วเย็บคืนก็ไม่ได้เพราะบ้านไม่มีจักร เลยปล่อยมันไว้อย่างนั้น!!!

ทุกวันนี้เวลาใส่ยีนส์ตัวนี้ จะเหมือนมีลิ้นแลบออกมา ต้องคอยเอามือยัดกลับลงไป เกลียดใครก็ดึงออกมาแลบลิ้นใส่มันซะเลย

3 ปีเสร็จไป 3 ตัว กระเป๋าข้างขวาล้วน กำลังจะซื้อตัวใหม่ อาถรรพ์มันจะหมดไปรึยังหว่า

Create Date : 20 ตุลาคม 2552 Last Update : 20 ตุลาคม 2552 12:37:43 น. Counter : 962 Pageviews.		6 comments
Share Tweet