ท่านเจียวต้าย เขียนกลอนบทนี้ เมื่ออายุ ๘๓ ปีเศษๆ ใกล้ ๘๔ ค่ะ
ยังเฉียบเลยนะคะ

สังเกต การจบแต่ละวรรคซีคะ
ชั้นครู ก็แบบนี้ละค่ะ

สามก๊กฉบับคำกลอน



เล่าเจี้ยง.....เจ้าเมืองผู้งมงาย

ฝ่าย เล่าเจี้ยง เจ้าเมืองแคว้นเสฉวน
คิดเรรวนกลัวภัยจากเตียวฬ่อ
ส่งเตียวสง เป็นทูตไปไม่รีรอ
โจโฉขอพันผูกปลูกไมตรี

แต่เตียวสงใจนั้นเกลียดโจโฉ
จึงพูดจาโยกโย้ไม่ถูกที่
ขัดทุกเรื่องที่ยกมาว่าอวดดี
ถูกไล่ตีหนีตายไปเกงจิ๋ว

เจอเล่าปี่นอบน้อมถ่อมตัวรับ
ก็เลยกลับถูกใจไม่ฉุนฉิว
แล้วอ้างว่าเล่าเจี้ยงใจปลาซิว
ชวนเล่าปี่ให้รีบลิ่วไปยึดครอง

ตัวเล่าปี่ดีใจที่ได้แจ้ง
เพราะยังแหยงหาทางไปไม่ให้หมอง
ด้วยเป็นญาติแซ่เล่าที่เกี่ยวดอง
ศักดิ์เป็นน้องเชื้อวงศัฮั่นชั้นปลายแถว

เตียวสงกลับมาบอกแก่เล่าเจี้ยง
ญาติข้างเคียงรีบเชิญมาท่าคงแจ๋ว
เล่าเจี้ยงเชื่อแม้ใครค้านตั้งหลายแนว
ไม่ฟังแล้วให้หวดเจ้งไปพามา

หวดเจ้งพาเล่าปี่เข้าเสฉวน
ทั้งขบวนทัพใหญ๋อย่างสง่า
จะได้ช่วยป้องกันนัครา
ให้พ้นภัยนานาจากข้าศึก

แต่ไม่นานความปิดไว้ไม่สนิท
จากเป็นมิตรกลับเป็นภัยให้สะอึก
เล่าปี่ยึดเสฉวนได้ดังใจนึก
เล่าเจี้ยงจึงระลึกถึงฝ่ายค้าน

เล่าปี่นั้นเจ้าเล่ห์ที่ลวงหลอก
เห็นภายนอกนอบน้อมยอมประสาน
ส่วนภายในมีแต่ใจทะเยอทะยาน
มือกราบกรานซ่อนดาบไว้ใครไม่รู้

เล่าปี่จึงครองทั้งเกงจิ๋วและเสฉวน
เมืองขึ้นล้วนเชื่อฟังรั้งไม่อยู่
เป็นฮ่องเต้จ๊กก๊กอย่างเฟื่องฟู
ตั้งต่อสู้ง่อก๊กวุยก๊กเอย.

เข้ามาอ่านต่อค่ะ

ลงชื่อค่ะ