BlogGang.com : : sirivinit : ตำนานพระนางพญา

ตำนานพระนางพญา

ตำนานพระนางพญา

คอลัมน์ พันธุ์แท้พระเครื่อง
โดยราม วัชรประดิษฐ์

วัดนางพญา จังหวัดพิษณุโลก เป็นวัดที่มีขนาดไม่ใหญ่นัก อยู่ในอาณาบริเวณเดียวกับวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ หรือ วัดใหญ่ และวัดราชบูรณะ สาเหตุที่เรียกว่า "วัดนางพญา" นั้น สันนิษฐานว่ามาจากชื่อของพระวิสุทธิกษัตริย์ตรี ซึ่งเป็นอัครชายาของพระมหาธรรมราชา และเป็นพระราชมารดาของพระสุพรรณกัลยา,

สมเด็จพระนเรศวรมหาราช และสมเด็จพระเอกาทศรถ ซึ่งปรากฏหลักฐานว่าทรงเป็นผู้สถาปนาพระอารามแห่งนี้ตั้งแต่สมัยสุโขทัย ต่อมาวัดนางพญาได้ถูกทิ้งร้างเป็นเวลานานเนื่องจากการสงคราม จนกระทั่งเมื่อมีการขุดค้นพบพระนางพญาขึ้น ทำให้วัดนางพญาได้กลับมามีชื่อเสียงอีกครั้ง

ในคราวที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จประพาสมณฑลฝ่ายเหนือในปี ร.ศ.120 (พ.ศ.2444) ทรงมีพระราชหัตถเลขาบันทึกไว้ว่า

"...อนุสนธิรายงานวันที่ 19 เวลาเช้า 2 โมงเศษ ลงเรือข้ามฟากไปขึ้นที่วัดมหาธาตุ แล้วเดินไปจนสุดถนน อันเป็นถนนเดิมปูด้วยอิฐลายสองตามถนนริมน้ำไปเข้าวัดนางพญา เดินไปริมคู ฤๅสระรอบวัด...อนึ่ง ที่เล่าถึงเมื่อเวลาเช้านี้ขาดไปหน่อยหนึ่ง เมื่อเสร็จการจุดเทียนไชยแล้ว ไปดูวัดนางพญา ซึ่งอยู่ต่อจากวัดมหาธาตุติดกันทีเดียว วัดนี้มีแต่วิหาร ไม่มีอุโบสถ มีโรงเรียนพิษณุโลกพิทยาคมตั้งอยู่ในนั้นโรงหนึ่ง พระสอน มีนักเรียนมาก ที่คับแคบไม่พอ..."

ในหนังสือ "นำเที่ยวเมืองสองแคว" ของ คุณบุญชด แสงค่าย ได้กล่าวถึงวัดนางพญาไว้ว่า

"...วัดนางพญา อยู่เบื้องตะวันออกของวัดราชบูรณะ วัดอันเป็นที่สำนักสงฆ์ไม่สู้ใหญ่โตนัก และพระสงฆ์ก็มีน้อยกว่า ด้านตะวันออกและด้านใต้เป็นสวนไม้ผลและไม้ป่า ด้านตะวันตกจดกับตัวอุโบสถ ด้านเหนือเป็นด้านหน้าของวัด มีศาลาลูกกรงยกพื้นสูง ซึ่งแต่ก่อนเคยใช้เป็นสถานที่เรียนของร.ร.ประจำมณฑลพิษณุโลก "พิษณุโลกพิทยาคม" และอุโบสถอีกหลังหนึ่ง แต่อุโบสถนี้ไม่มีลาน และกำแพงกั้นเหมือนอุโบสถวัดราชบูรณะ ภายในมีพระประธานใหญ่แหละผนังมีภาพวาดสีสวยๆ ด้านหลังอุโบสถมีเจดีย์องค์ใหญ่พอปานกลางอยู่ด้วย และมีองค์เล็กๆ หลายองค์"

จากหลักฐานที่ปรากฏ "ตรียัมปวาย" ได้เขียนไว้ในหนังสือ ปริอรรถาธิบายแห่งพระเครื่องฯ เล่มที่ 2 เรื่อง นางพญาและพระเครื่องสำคัญว่า มีการพบพระพิมพ์นางพญากรุวัดนางพญา ขึ้นที่กรุวัดอินทรวิหาร กรุงเทพมหา นคร เนื่องมาจากการที่ท่านได้มีโอกาสสนทนากับนักพระเครื่องอาวุโสชื่อ นายอารีย์ พรหมประสิทธิ บริเวณข้างศาลอาญากรุงเทพฯ

ซึ่งเป็นศูนย์รวมผู้นิยมสะสมพระเครื่องสมัยก่อน ซึ่งนายอารีย์ได้เปิดเผยว่ามีพระพิมพ์นางพญาซึ่งได้มาจากกรุวัดอินทรวิหาร และเมื่อท่านตรียัมปวายได้พยายามติดตามสืบสาวเรื่องราวก็ได้พบว่าเป็นนางพญาพิมพ์เดียวกับกรุวัดนางพญา จังหวัดพิษณุโลก มีจำนวนถึง 70 กว่าองค์ หลายองค์มีสนิมเหล็กของบาตรพระจับผิวเนื้อแน่นเป็นสีช็อกโกแลต

นายอารีย์ได้เล่าให้ฟังว่า ในปี พ.ศ.2479 มีผู้ร้าย 2 คน ลักลอบเข้าไปเจาะพระเจดีย์องค์หนึ่งในวัดอินทรวิหาร เพื่อต้องการค้นหาของมีค่าอันเป็นสมบัติโบราณภายในกรุพระเจดีย์องค์นั้น และได้พบพระนางพญาบรรจุอยู่เต็มภายในบาตร บาตรหนึ่งมีจำนวนประมาณ 700 องค์ และมีแผ่นลานเงินลานทอง และลานนาก แต่ละแผ่นมีน้ำหนัก 1 บาท ขนาดประมาณเท่าฝ่ามือ และมีคำจารึกบอกเรื่องราวการบรรจุพระนางพญากรุนี้ มีความว่า

"...พระพิมพ์ที่บรรจุอยู่ในกรุนี้เป็นพระพิมพ์ที่เอามาจากวัดนางพญา จังหวัดพิษณุโลก ในปี พ.ศ.2444 ซึ่งเป็นปีที่พระบาทสมเด็จปรมินทร มหาจุฬาลงกรณ์ รัชกาลที่ 5 แห่งราชวงศ์จักรีเสด็จประพาสจังหวัดพิษณุโลกเพื่อนมัส การพระพุทธชินราช และทอดพระเนตรการหล่อพระพุทธชินราชจำลองในวาระดิถีอันเป็นมหามงคลนี้

ได้มีราษฎรผู้จงรักภักดีแด่ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท โดยนำพระพิมพ์มาถวายแด่ล้นเกล้าล้นกระหม่อมเป็นอันมาก และเมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงรับไว้ ก็ได้พระราชทานจ่ายแจกแก่พระบรมวงศานุวงศ์และเจ้านายใหญ่น้อย ตลอดจนบรรดาข้าราชบริพารที่ตามเสด็จในครั้งนั้นโดยทั่วถึงกัน และเนื่องจากพระพิมพ์นี้มีจำนวนมาก ส่วนหนึ่งจึงได้มีผู้รวบรวมมาบรรจุไว้ในกรุพระเจดีย์นี้"

อย่างไรก็ตาม เป็นความน่าเสียดายอย่างยิ่งที่แผ่นจารึกทั้ง 3 อันเป็นหลักฐานที่สำคัญได้หายสาบสูญไปแล้วครับผม

หน้า 23

ขอบคุณ ข่าวสดออนไลน์

คอลัมน์ พันธุ์แท้พระเครื่อง
คุณราม วัชรประดิษฐ์

ภุมวารสิริสวัสดิ์ค่ะ

Create Date : 08 พฤศจิกายน 2554

Last Update : 8 พฤศจิกายน 2554 19:31:17 น.

0 comments

Counter : 3315 Pageviews.