สวัสดีค่ะ

นาถสิ มาก่อนเวลา วันนี้ ตื่นเช้าค่ะ

อ่านแล้ว คาดผิด คิดว่าเขาจะมาฆ่าเพื่อนร่วมโต๊ะพี่ห่อ
มันงง ตั้งแต่พี่บรรยายว่าเขาก้าวลง...ก้าวลง มันน่าจะลงจากรถสี่ล้อ ผู้ชายซ้อนท้ายมอร์เตอร์ไซค์ การยกตัวให้พ้นเบาะหลัง เขาลง ..น่าจะได้

พี่ก็มีสนามลงหลายที่นะคะ
โล่ห์เงิน ก็ของตำรวจซีคะ

ในเวลาระทึกอย่างนั้น สุดจะมีสติค่ะ ยิ่งนั่งดื่ม มันยาก ใครจะนึก...

ยิ่งมองโลกในแง่ดีอย่างพี่ คาดไม่ถึง ไม่สามารถจะนึกได้ เขาถึงว่าไว้ใจอะไรไม่ได้ ถึงคราวมันจะเสียเงิน เสียของ และเสียใจ ที่กากเดนสังคม มัน..มันเป็นคนหนุ่มล่ำสัน แต่ไร้เกียรติสิ้นดี ทำเช่นนี้ มันน่าหดหู่ใจไหมเล่า เสียใจตรง เสียดายความเป็นคนในตัวมัน

นาถรังเกียจคนแบบนี้สุดๆ

อโหสิให้เขาแล้ว...คำพูดที่ยิ่งใหญ่มาก
มันหรือจะส่งคืน เลวทรามปานนี้ พูดแล้วเกิดอารมณ์
ทำใจยากค่ะ

อย่างน้อยเขาก็ให้บทเรียนแก่ผมที่หลังจากนั้นมานับสิบ ๆ ปีผมไม่เคยวางกระเป๋าถือบนโต๊ะด้านนอกอีกเลยครับ

ถ้าเป็นโต๊ะพับแบบธรรมดา ผมแขวนไว้กับแง่ใต้โต๊ะครับ.