BlogGang.com : : sirivinit : เพลงจากวรรณคดี/วรรณกรรม (2) :พรานล่อเนื้อ

เพลงจากวรรณคดี/วรรณกรรม (2) :พรานล่อเนื้อ

เพลงจากวรรณคดี/วรรณกรรม
:พรานล่อเนื้อ

โดย คีตา พญาไท

เพลงที่ ครูแก้ว อัจฉริยะกุล นำเอามาจาก โคลงของ ศรีปราชญ์ นอกจาก เพลงกระต่ายโง่ และ เพลงนวลปรางนางหมอง แล้ว ยังมี เพลงพรานล่อเนื้อ อยู่ด้วย อีกเพลงหนึ่ง

เพลงพรานล่อเนื้อ

คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล
ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน

เจ้า ยักคิ้ว ให้พี่ เจ้ายิ้มในที เหมือนเจ้าจะมี รักอารมณ์
ยั่วเรียม ให้เหงา มิใช่เจ้าชื่นชม อกเรียมก็ตรม ตรมเพราะ คมตาเจ้า

เรียม พะวักพะวง เรียมคิดทะนง แล้วเรียมก็คง หลงตายเปล่า
ดังพรานล่อเนื้อ เงื้อแล้วเล็ง เพ่งเอา ยั่วใจให้เมา เมาแล้วยิง นั่นแล

น้าวศรเล็ง เพ่งเอาทุกสิ่ง หากเจ้าหมายยิง ก็ยิงซิแม่
ยิง อกเรียม สักแผล เงื้อแล้วแม่ อย่าแปร อย่าเปลี่ยนใจ

เรียม เจ็บช้ำอุรา เจ้าเงื้อเจ้าง่า แล้วเจ้าก็ลาถอย ทันใด
เจ็บปวดหนักหนา เงื้อแล้วรา เลิกไป เจ็บยิ่งสิ่งใด ไยไม่ยิง พี่เลย

ครูแก้ว อัจฉริยะกุล เลือกใช้คำว่า เจ้า แทน คำสรรพนาม บุรุษที่ ๒ อยู่ด้วยกัน ๙ คำ คือ...เจ้า ยักคิ้ว / เจ้า ยิ้มในที / เจ้า จะมี / มิใช่ เจ้า / คมตา เจ้า / หาก เจ้า หมายยิง / เจ้า เงื้อ / เจ้า ง่า / เจ้า ก็ล่า

เลือกใช้ คำว่า เรียม แทน คำสรรพนาม บุรุษที่ ๑ อยู่ ๗ คำ ด้วยกัน คือ...ยั่ว เรียม / อก เรียม / เรียม พะวักพะวง / เรียม คิดทะนง / แล้ว เรียม ก็คง / ยิงอก เรียม สักแผล / เรียม เจ็บช้ำอุรา

ส่วนที่เป็น วรรคทอง ของ เพลงพรานล่อเนื้อ เพลงนี้ก็คือ...น้าวศรเล็ง เพ่งเอาทุกสิ่ง หากเจ้าหมายยิง ก็ยิงซิแม่ ยิงอกเรียมสักแผล เงื้อแล้วแม่ อย่าแปร อย่าเปลี่ยนใจ

ซึ่งสอดคล้องเข้ากันกับ ทำนองเพลง ของ ครูเอื้อ สุนทรสนาน ที่กระชับ ได้จังหวะลงตัวพอดี และขับร้อง ตีความโดย วินัย จุลละบุษะปะ เพลงนี้จึงเป็นที่นิยมในหมู่นักเต้นรำ และแฟนๆ เพลงสุนทราภรณ์ กันมาก

ครูแก้ว อัจฉริยะกุล ได้ความบันดาลใจในการแต่ง เพลงพรานล่อเนื้อ มาจาก โคลงของ ศรีปราชญ์ ที่ว่า...เจ้าอย่ายักคิ้วให้ เรียมเหงา ดูดุจนายพรานเขา ล่อเนื้อ จะยิงก็ยิงเอา อกพี่ ราแม่ เจ็บไป่ปานเจ้าเงื้อ เงือดแล้วลาโรย

คัดตัดความมาจาก เพลงจากวรรณคดี/วรรณกรรม (2) :พรานล่อเนื้อ

ขอขอบคุณ

ผู้จัดการออนไลน์
คีตา พญาไท

สวัสดิ์สิริชีววารค่ะ

Create Date : 07 กรกฎาคม 2554

Last Update : 7 กรกฎาคม 2554 11:22:51 น.

0 comments

Counter : 3301 Pageviews.