BlogGang.com : : sirivinit : อันทวน เชคอฟ นายแพทย์ นักเขียนชาวรัสเซีย

อันทวน เชคอฟ นายแพทย์ นักเขียนชาวรัสเซีย

อันทวน เชคอฟ เชื้อชาติรัสเซีย

อันทวน เชคอฟ รับอิทธิพลจาก ไอวาน เทอร์เกเนฟ, นิโคลัย โกกอล, เฮนริค อิบเซน, เลโอ ตอลสตอย, โอโนเร เดอ บาลซาค

มีอิทธิพลต่อ คอนแสตนติน สตานิสสลาฟสกี, แมกซิม กอร์กี, มิเคล บุลกาคอฟ, จอห์น ชีฟเวอร์, เจมส์ จอยซ์, เออร์เนสต์ เฮมิงเวย์, แคทเธอรีน แมนสฟิลด์, วลาดิเมียร์ นาโบคอฟ, เจ. ดี. ซาลินเจอร์, เทนเนสซี วิลเลียมส์, เวอร์จิเนีย วูล์ฟ, แฟรงค์ โอคอนเนอร์, บ็อบ ดิลลัน, แอลิซ มันโร, เรย์มอนด์ คาร์เวอร์, เดวิด มีนส์, กูรัม โดชานาชวิลิ, ชาร์ลส์ บูเคาว์สกี

อันทวน เชคอฟ (รัสเซีย: Анто́н Па́влович Че́хов Anton Pavlovich Chyekhov, อังกฤษ: Anton Chekhov) (29 มกราคม ค.ศ. 1860 - (15 กรกฎาคม ค.ศ. 1904) อันทวน เชคอฟเป็นนายแพทย์ นักเขียนเรื่องสั้น และ นักเขียนบทละครคนสำคัญชาวรัสเซีย

ถือกันว่าเป็นนักเขียนผู้มีความสามารถมากที่สุดคนหนึ่งของวรรณกรรมเรื่องสั้น เชคอฟเขียนบทละครสี่เรื่องที่ถือกันว่าเป็นงานคลาสสิคโดยนักเขียนและนักวิพากษ์วรรณกรรม

ระหว่างที่ทำงานเขียนเชคอฟก็ยังเป็นนายแพทย์ไปด้วยในขณะเดียวกัน ครั้งหนึ่งเชคอฟเปรียบการเป็นแพทย์กับการเขียนว่า "การแพทย์เป็นภรรยาตามกฎหมายและการเขียนเป็นภรรยาน้อย"

เชคอฟหันหลังให้กับโรงละครเมื่อบทละครเรื่อง The Seagull (ไทย: นกนางนวล) ที่เขียนในปี ค.ศ. 1896 ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า

แต่ได้รับการรับรองเป็นอย่างดีเมื่อถูกนำกลับมาแสดงอีกครั้งในปี ค.ศ. 1898 โดยโรงละครศิลปะมอสโคว์ของคอนแสตนติน สตานิสสลาฟสกี (Constantin Stanislavski) ซึ่งต่อมาก็สร้างละคร Uncle Vanya (ไทย: ลุงวานยา)

และสร้างละครสองเรื่องสุดท้ายของเชคอฟเป็นครั้งแรก Three Sisters (ไทย: สามศรีพี่น้อง) และ The Cherry Orchard (ไทย: สวนเชอร์รี)

งานบทละครสี่ชิ้นนี้เป็นงานที่ท้าทายนักแสดง และผู้ชมเพราะแทนที่จะเป็นการสื่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เชคอฟใช้ "บรรยากาศ" (theatre of mood) และ "ฝังชีวิตลงในเนื้อหา" (submerged life in the text)[6]

ในระยะแรกเชคอฟเขียนเรื่องสั้นเพื่อหารายได้ แต่เมื่อแรงบันดาลใจทางด้านศิลปะเริ่มก่อตัวขึ้น เชคอฟก็เริ่มใช้วิธีใหม่ที่เป็นการปฏิรูปการเขียนเรื่องสั้นสมัยใหม่

ความเป็นเอกลักษณ์ของเชคอฟ อยู่ที่การเป็นผู้เริ่มใช้วิธีเขียนที่เรียกว่า "การเขียนตามกระแสสำนึก" (stream of consciousness writing) ที่ต่อมานำมาใช้โดยเจมส์ จอยซ์ และนักเขียนแบบวรรณกรรมสมัยใหม่นิยม (Modernist literature) คนอื่นๆ ที่มารวมกับการไม่ยอมสรุปความเห็นทางด้านจริยธรรม ตามธรรมเนียมโครงสร้างของการเขียนวรรณกรรมก่อนหน้านั้น

เชคอฟไม่ยอมแก้ตัวแต่อย่างใด ในข้อที่ว่าบทละครทีตนเองเขียนเป็นบทละครที่ยากต่อความเข้าใจของผู้อ่าน โดยยืนกรานว่าหน้าที่ของศิลปินคือการตั้งคำถามมิใช่การตอบคำถาม

งานเขียนบางชิ้น

บทละคร

On the Harmful Effects of Tobacco (ไทย: เรื่องอันตรายของยาสูบ) (ค.ศ. 1886)

Ivanov (ไทย: อิวานอฟ) (ค.ศ. 1887)

The Seagull (ไทย: นกนางนวล) (ค.ศ. 1896)

The Proposal (ไทย: ขอแต่งงาน) (ค.ศ. 1888-ค.ศ. 1889)

Uncle Vanya (ไทย: สามศรีพี่น้อง) (ค.ศ. 1899)

Three Sisters (ไทย: สามศรีพี่น้อง) (ค.ศ. 1900)

The Cherry Orchard (ไทย: สวนเชอร์รี) (ค.ศ. 1904)

บทละคร

The Student (ไทย: นักเรียน) (ค.ศ. 1894)

Easter Eve (ไทย: ค่ำวันก่อนอีสเตอร์) (ค.ศ. 1886)

The Bet (ไทย: พนัน) (ค.ศ. 1889)

The Black Monk (ไทย: พระดำ) (ค.ศ. 1894)

An Artist's Story (ไทย: เรื่องของศิลปิน) (ค.ศ. 1896)

The Lady with the Dog (ไทย: สตรีกับสุนัข) (ค.ศ. 1899)

On Official Duty (ไทย: ทำหน้าที่) (ค.ศ. 1899)

In the Ravine (ไทย: ในห้วย) (ค.ศ. 1900)

Betrothed (ไทย: คู่หมั้น) (ค.ศ. 1903)

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สวัสดิ์สิริธีววาร สิริมานรมเยศค่ะ

Create Date : 06 พฤษภาคม 2553

Last Update : 6 พฤษภาคม 2553 13:35:07 น.

0 comments

Counter : 3926 Pageviews.