BlogGang.com : : sirivinit : ราชรัฏฐาภิสิทธิ์ รัฐจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

ราชรัฏฐาภิสิทธิ์ รัฐจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

รัฐจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ในปี ค.ศ. 1789
แต่ละรัฐที่เห็นเป็นสีต่างๆ ต่างก็มีสิทธิทางการปกครอง
และทางด้านการยุติธรรมที่ต่างกันไปตามแต่จะระบุ
โดยพระจักรพรรดิ

ราชรัฏฐาภิสิทธิ์ (เยอรมัน: Reichsfreiheit หรือ Reichsunmittelbarkeit, อังกฤษ: Imperial immediacy) เป็นฐานะหรือสิทธิทางการเมืองที่มอบให้แก่ราชนครรัฐอิสระ คริสต์ศาสนสถาน หรือ ราชรัฐชั้นรองโดยจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

รัฐที่ได้รับ "ราชรัฏฐาภิสิทธิ์" เช่น “แอบบีอภิสิทธิ์” หรือ “ดินแดนอภิสิทธิ์” อยู่ภายใต้การปกครองโดยตรงของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์ สิทธิ์และราชสภา (Reichstag) โดยไม่ตัองมีเจ้าผู้ครองอื่นเป็นตัวกลาง ในภาษาสมัยปัจจุบัน ก็หมายถึงรูปแบบของรัฐที่ปกครองตนเอง

ผลได้ผลเสีย

ผลได้ของการเป็นราชรัฏฐาภิสิทธิ์คือสิทธิในการเรียกเก็บภาษีและค่าธรรมเนียม มีตลาด ผลิตเหรียญกษาปณ์ มีกองทัพ และมีระบบยุติธรรมของตนเองได้

สิทธิหลังสุดอาจจะรวม “ศาลเลือด” (Blutgericht) หรือศาลอาญาที่มีสิทธิลงโทษผู้ทำผิดถึงประหารชีวิตได้ สิทธิเหล่านี้ขึ้นอยู่การการมอบให้ในพระราชประกาศสิทธิ โดยพระจักรพรรดิ

ผลเสียของการเป็นราชรัฏฐาภิสิทธิ์ อาจจะรวมทั้งการเข้ายุ่งเกี่ยวโดยตรงโดยตรงของจักรวรรดิ เช่นที่เกิดขึ้นหลายครั้งในเมืองทางตะวันตกเฉียงใต้ หลังจากสงครามชมาคาลดิค (Schmalkaldic War)

และการจำกัดหรือการสูญเสียสิทธิ ที่ได้รับมอบทั้งหมดถ้าพระจักรพรรดิ หรือราชสภาไม่สามารถปกป้องสิทธิดังกล่าวได้ จากการต่อต้านหรือรุกรานจากภายนอก

เช่นที่เกิดขึ้นระหว่างสงครามมหาสัมพันธมิตรครั้งที่หนึ่ง ของสงครามการปฏิวัติฝรั่งเศส (French Revolutionary Wars) หรือระหว่างสงครามมหาสัมพันธมิตรครั้งที่สอง ในสงครามนโปเลียน

สนธิสัญญาลูเนวิลล์ ที่ลงนามกันเมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม ค.ศ. 1801 ระหว่างสาธารณรัฐฝรั่งเศส และจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ระบุให้พระจักรพรรดิสละพระราชสิทธิทุกอย่าง ที่มีต่อจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ในการประชุมครั้งสุดท้ายของราชสภา (เยอรมัน: Reichsdeputationshauptschluss) ในปี ค.ศ. 1802 ถึงปี ค.ศ. 1803

หรือที่เรียกว่า “การปฏิรูปดินแดนในเยอรมนี” ราชนครรัฐอิสระและสังฆาจักรเกือบทั้งหมดต่างก็สูญเสีย “ราชรัฏฐาภิสิทธิ์” และถูกผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของฆราวัสจักรที่ปกราชวงศ์ต่างๆ

ปัญหาในความเข้าใจจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

การที่จะทำความเข้าใจถึงการมอบหรือการใช้ “ราชรัฏฐาภิสิทธิ์” ทำให้ประวัติของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ เป็นระบบที่ยากต่อการเข้าใจ โดยเฉพาะในบรรดานักประวัติศาสตร์

แม้แต่โดยนักประวัติศาสตร์ร่วมสมัยเช่นโยฮันน์ โวล์ฟกัง ฟอน เกอเธอ และ โยฮันน์ กอทท์ลีบ ฟิคท์ (Johann Gottlieb Fichte) ผู้เรียกจักรวรรดิว่า “มหายักษ์”

ในกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 นักประวัติศาสตร์ผู้เขียนเกี่ยวกับจักรวรรดิว่าไม่เป็นทั้ง “โรมัน” และ ไม่ทั้ง “ศักดิ์สิทธิ์” หรือ ไม่แม้แต่เป็น “จักรวรรดิ” เมื่อเทียบกับ “จักรวรรดิบริติช” มีความเห็นว่า

จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ เป็นความล้มเหลวอันใหญ่หลวงที่รุ่งเรืองถึงจุดสูงสุดเมื่อต้นยุคกลาง และเสื่อมโทรมลงตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

หลังจากการตีพิมพ์งานของเจมส์ ไบรซ์ชิ้นใหญ่เกี่ยวกับจักรวรรดิที่มีชื่ออันเหมาะสมว่า “จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์” เป็นเวลาเกือบหนึ่งร้อยปี

ทัศนคตินี้ก็เป็นทัศนคติของนักประวัติศาสตร์ ของสมัยใหม่ตอนต้นเกือบทุกคนเรื่อยมา ซึ่งมีส่วนในการวางรากฐานของปรัชญา เกี่ยวกับประวัติศาสตร์เยอรมันที่เป็นที่โต้แย้งกันที่เรียกว่า “วิถีพิเศษ” (Sonderweg)

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สิริสวัสดิ์ภุมวาร เปรมปรีดิ์มานกมลโรจน์ค่ะ

Create Date : 10 เมษายน 2553

Last Update : 4 พฤษภาคม 2553 12:56:04 น.

0 comments

Counter : 1298 Pageviews.