BlogGang.com : : sirivinit : เจ็ดอาณาจักร หรือ เครือจักรภพแองโกล

เจ็ดอาณาจักร หรือ เครือจักรภพแองโกล - แซ็กซอน

อังกฤษแสดงที่ตั้งของแองโกล - แซ็กซอน
ราวปี ค.ศ. 600

อังกฤษราวปี ค.ศ. 800 แสดงให้เห็นบริเวณ
เวสเซ็กซ์ทางตะวันตกเฉียงใต้; เมอร์เซียตอนกลาง;
นอร์ทธัมเบรียทางตะวันออกเฉียงเหนือ; และ
อีสแองเกลีย เอสเซ็กซ์ เค้นท์
และ ซัสเซ็กซ์ทางตะวันออกเฉียงใต้

เจ็ดอาณาจักร หรือ เครือจักรภพแองโกล-แซ็กซอน ( Heptarchy) Heptarchy (ภาษากรีก: ἑπτά + ἀρχή หรือ “เจ็ด” + “อาณาจักร”) เป็นชื่อที่ใช้เรียกรวมอาณาจักรแองโกล-แซ็กซอนต่างๆ ในบริเวณทางใต้ ตะวันออก และตอนกลางของสหราชอาณาจักร ในปลายสมัยโบราณและต้นสมัยยุคกลาง

ซึ่งต่อมารวมตัวกันเป็นดินแดนแองเกิล (อังกฤษ) (ในขณะนั้นดินแดนที่รู้จักกันในนาม สกอตแลนด์ และ เวลส์ ยังแยกตัวเป็นแคว้นเล็กแคว้นน้อย)

หลักฐานแรกที่กล่าวถึง เครือจักรภพแองโกล-แซ็กซอนเป็นหลักฐานจากคริสต์ศตวรรษที่ 12 ที่บันทึกโดยนักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษ เฮนรี ฮันทิงดัน (Henry of Huntingdon) และเป็นคำที่ใช้กันมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 16

เครือจักรภพแองโกล-แซ็กซอนครอบคลุมระยะเวลาระหว่าง ค.ศ. 500 ถึง ค.ศ. 850 ซึ่งเป็นระยะเวลาตั้งแต่ทหารโรมันถอนตัว จากอังกฤษไปจนกระทั่งถึงรัชสมัยของการรวมอาณาจักรต่างๆ เข้าด้วยกันโดยพระเจ้าเอ็กเบิร์ตแห่งเวสเซ็กซ์

คำว่า “เจ็ดอาณาจักร” หมายถึงราชอาณาจักรเจ็ดราชอาณาจักร ซึ่งต่อมารวมตัวกันเป็นราชอาณาจักรอังกฤษ ซึ่งประกอบด้วยราชอาณาจักร: นอร์ทธัมเบรีย, เมอร์เซีย, อีสต์แองเกลีย, เอสเซ็กซ์, เค้นท์, ซัสเซ็กซ์ และ เวสเซ็กซ์

ในช่วงเวลานี้แต่ละอาณาจักรก็รวบรวมแคว้นเล็กแคว้นน้อย ให้เป็นอาณาจักรที่มั่นคงขึ้น แต่เหตุการณ์สำคัญที่ทำให้มีการเปลี่ยนแปลงนั้นยังเป็นที่ถกเถึยงกันอยู่

นอกจากนั้นแต่ละอาณาจักรประมุขบางคน เช่นประมุขของนอร์ทธัมเบรีย เมอร์เซีย และ เวสเซ็กซ์ ก็พยายามอ้างสิทธิในดินแดนอื่นของอังกฤษ แม้ว่าจะรวมตัวกันแล้วแต่ในภาษาพูด ในหมู่ประชาชนก็ยังมีการกล่าวถึงอาณาจักรต่างๆ เหล่านี้อย่างอิสระต่อกัน

มาจนถึงรัชสมัยของ พระเจ้าเอ็ดวี และ พระเจ้าเอ็ดการ์ ราวกลางคริสต์ศตวรรษที่ 10

ตามความเป็นจริงแล้ว การรวมเจ็ดอาณาจักรเป็นกระบวนการต่อเนื่อง ในคริสต์ศตวรรษที่ 9 ไวกิงเข้ามารุกรานปล้นสดมภ์อังกฤษ และตั้งถิ่นฐานบริเวณยอร์ค ซึ่งกลายมาเป็นบริเวณเดนลอว์ ซึ่งมีความแข็งแกร่งพอที่จะเป็นอันตรายต่ออาณาจักร์ทางใต้ ที่มักจะมีความขัดแย้งกัน

อาณาจักรจึงจำเป็นต้องพยายามรวมตัวกัน เพื่อต่อต้านศัตรูร่วมกัน ฉะนั้นเมื่อสมเด็จพระเจ้าอัลเฟรดมหาราช ทรงต่อต้านชนเดนมาร์กเมื่อปลายคริสต์ศตวรรษที่ 9 ก็ทรงทำในฐานะผู้นำของแองโกล-แซ็กซอน

พระเจ้าแผ่นดินแห่งเวสเซ็กซ์องค์ต่อๆ มา โดยเฉพาะสมเด็จพระเจ้าเอเธลสตันแห่งอังกฤษ ทรงเน้นความสำคัญของความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน จนกระทั่งการแยกเป็นอาณาจักรเล็กอาณาจักรน้อยอย่างที่เป็นมาก่อนหมดความหมายลง

เมื่อไม่นานมานี้จากหลักฐานการค้นคว้าพบว่า บางอาณาจักรในเครือจักรภพแองโกล-แซ็กซอนโดยเฉพาะเอสเซ็กซ์ และ ซัสเซ็กซ์ ไม่มีฐานะเท่าเทียมกับอาณาจักรอื่นๆ

นอกไปจากนั้น ในบรรดาสมาชิกของเครือจักรภพก็มิได้มีเพียงเจ็ด แต่ยังมีอาณาจักรย่อยอีกหลายอาณาจักร ที่มีบทบาทสำคัญมากกว่าที่เคยคาดไว้

เช่น อนุอาณาจักรเบอร์นิเซีย (Bernicia) และ อนุอาณาจักรไดรา (Deira) ภายในราชอาณาจักรนอร์ทธัมเบรีย หรือ อาณาจักรลินด์ซีย์ (Lindsey) ในลิงคอล์นเชอร์ และอื่นๆ อีกมาก

ฉนั้นคำว่า “เจ็ดอาณาจักร” จึงเป็นคำที่ไม่เหมาะสม ที่จะใช้เมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 และนักประวัติศาสตร์บางคนก็ไม่ใช้คำนี้กันแล้วเนื่องด้วยเห็นว่า ความหมายของคำไม่ตรงกับความเป็นจริง แต่ก็ยังมีการใช้เพื่อความสะดวกในการบรรยายการก่อตั้ง ราชอาณาจักรอังกฤษในสมัยนั้น

เจ็ดอาณาจักรของแองโกล-แซ็กซอน
ราชอาณาจักร 7 อาณาจักรของแองโกล-แซ็กซอนรวม:

ราชอาณาจักรเค้นท์
ราชอาณาจักรซัสเซ็กซ์
ราชอาณาจักรเวสเซ็กซ์
ราชอาณาจักรเอสเซ็กซ์
ราชอาณาจักรอีสต์แองเกลีย
ราชอาณาจักรเมอร์เซีย
ราชอาณาจักรนอร์ทธัมเบรีย รวมทั้งอนุอาณาจักรเบอร์นิเซีย และ อนุอาณาจักรไดรา

อาณาจักรย่อยและดินแดนปกครอง ภายในเจ็ดอาณาจักร

ราชอาณาจักรคอร์นวอลล์
ราชอาณาจักรเซอร์รี
Ynys Weith หรือ ไอล์ออฟไวท์ (Isle of Wight) หรือที่เรียกว่า Wihtwara

Meonwara
Iclingas ก่อนที่จะมาเป็นเมอร์เซีย
ราชอาณาจักรลินซีย์
Hwicce
Magonsæte

Pecsæte
Wreocensæte
Tomsæte
Haestingas
ราชอาณาจักรมิดเดิลแองเกิล

ขอขอบคุณ วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สิริสวัสดิ์วุธวาร เปรมปรีดิ์มานรมณีย์นะคะ

Create Date : 09 มีนาคม 2554

Last Update : 9 มีนาคม 2554 7:24:08 น.

0 comments

Counter : 1691 Pageviews.