BlogGang.com : : sirivinit :

ฉินซือคารวะศพเหล่าตัน

ภาพโดย จูตา （朱耷-ค.ศ.1676-1705）
หรือ ปาต้าซันเหริน（八大山人）
จิตรกรยุคสมัยราชวงศ์ชิง

เมื่อเหล่าตัน สิ้นชีวิต ฉินซือเดินเข้าไปคารวะศพ เพียงส่งเสียงร้องสามครั้ง ก็เดินผละจากไป

“ท่านเป็นสหายกับอาจารย์หรือไม่?” ศิษย์เหลาจื่อถาม

“ถูกแล้ว”

“และท่านคิดว่าเหมาะสมแล้วหรือ ที่มาคำนับศพด้วยอาการเยี่ยงนี้?”

“เหมาะแล้ว” ฉินซือตอบ “ทีแรกข้านับถือเขาเป็นมนุษย์ที่แท้ แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าไม่ใช่เช่นนั้น เมื่อครู่ที่ผ่านมา ที่ข้าเข้าไปคำนับศพ ก็พบชายชราร่ำไห้คร่ำครวญราวอาลัยบุตรชาย และชายหนุ่มสะอื้นโหยไห้ราวอาลัยรักมารดา

การที่มีผู้คนเยี่ยงนี้มาแวดล้อม เหล่าตันจะต้องทำอะไรบางอย่างที่ทำให้ผู้คนเหล่านั้นกล่าวขวัญถึง แม้เขาจะไม่ได้เรียกร้องต้องการ หรืออยากให้ผู้คนเหล่านั้นร่ำไห้อาลัยรัก

นี่คือการฝ่าฝืนฟ้า หันหลังให้กับสัจธรรม และลืมต้นกำเนิดของตน แต่โบราณมาเรียกสิ่งนี้ว่าเป็นโทษทัณฑ์แห่งการฝ่าฝืนฟ้า อาจารย์ของเจ้าถือกำเนิดมา ก็เพราะถึงเวลาของเขา

เมื่ออาจารย์ของเจ้าสิ้นชีวิตไป ก็เป็นไปตามวัฏจักรของสรรพสิ่ง หากยอมรับกาลเวลา และยินดีดำเนินตาม ฉะนี้แล้วไม่ว่าทุกข์หรือสุข ย่อมไม่อาจกล้ำกรายได้ แต่โบราณมาเรียกขานสิ่งนี้ว่าการเป็นการปลดปล่อยแห่งฟ้า

“แม้นน้ำมันมอดหมดจากคบไฟ เพลิงก็ยังลุกโชติช่วง และไม่มีผู้ใดอาจล่วงรู้ถึงจุดสิ้นสุดของมัน”

แปลเรียบเรียงตัดตอนจากหนังสือจวงจื่อ（庄子） บทที่สาม ความลับในการผดุงชีวิต （养身主）

ขอบคุณ ผู้จัดการออนไลน์

สิริสวัสดิ์วุธวารค่ะ

Create Date : 11 กรกฎาคม 2555

0 comments

Last Update : 11 กรกฎาคม 2555 18:02:07 น.

Counter : 2016 Pageviews.