เดี๋ยวนี้เวลาไปเดินดูซีดีเพลงใหม่ๆ ตามแผง ไม่ว่าจะทิ้งช่วงเวลาห่างกันหนึ่งอาิทิตย์ สองอาทิตย์ หรือจะสามอาทิตย์ ก็แทบไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงอะไร อัลบั้มไหนวางยังไง ก็ยังสถิตย์อยู่เช่นเดิม 
...
บางวงออกอัลบั้มใหม่ตั้งนานแล้ว แต่ความเปลี่ยนแปลงตำแหน่งวางที่เมืองไทยยังไม่เห็นความคืบหน้า เคยคุยเล่นๆ กับเพื่อนว่าพอจะเข้าใจคนที่จะเอาเข้ามาอยู่เหมือนกัน ถ้าวงไหนอัลบั้มไหน ไม่ขึ้นทำเนียบชนิดดีหนึ่งประเภทหนึ่งก็คงมาถึงเมืองไทยยาก ใครล่ะจะอยากขาดทุนเข้าเนื้อ เพราะฉะนั้นโอกาสของวงหน้าใหม่ที่มีเพลงดีน่าสนใจก็คงยิ่งยากกว่าหลายเท่า
หรืออีกข้อสงสัยก็คือ คนไม่ซื้อซีดีกันแล้ว เศรษฐกิจคงมีผลโดยตรงนั่นแหละ เงินหนึ่งพันบาทเหมือนเดิม แต่เดี๋ยวนี้อาจซื้อของได้แค่ไม่กี่อย่าง ซีดีเพลงที่อยากจะซื้อก็คงล่าถอยไปหรือไม่ก็ยกเลิก หนังสือหนังหา สินค้าฟุ่มเฟือย เดินห้างก็วินโดว์ช้อปปิ้งอย่างเดียว เวลาจะซื้อจริงไปตลาดนัด ฯลฯ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เราและผองเพื่อนก็ไม่มีใครเป็นคนวงในอะไรกับเค้าแม้แต่เศษเสี้ยว ข้อความข้างบนนั่นเป็นข้อสันนิษฐานของกลุ่มสตรีนั่งเพ้อเจ้อกันลำพังเท่านั้น ปราศจากข้อเท็จจริง-ข้ออ้างอิงใดๆ 
นึกถึงประวัติศาสตร์เก่าๆ ที่เคยเรียนตั้งแต่เด็กแและเข้าหม้อไปเรียบร้อย ว่าก่อนศิลปะจะรุ่งเรืองได้ บ้านเมืองต้องสงบไร้ศึกสงคราม ความต้องการพื้นฐานต้องเข้าถึงซะก่อน พวกของฟุ่มเฟือยเหล่านี้จึงมีโอกาสมาเยี่ยมหน้าเคาะประตูบ้าน
เหมือนชีวิตคนทำงานคนหนึ่ง เมื่อสมัยเริ่มทำงานแรกๆ ก็กินข้าวร้านข้างทางได้ พอเงินเดือนออกก็ฉลองกินฟาสต์ฟู้ดตามห้างสักครั้งหนึ่ง พอทำงานไปซักห้าหกปี ตำแหน่งหน้าที่เริ่มก้าวหน้า สิบปีกว่าผ่านไปก็เลือกได้โดยไม่ต้องดูราคาก่อนหน้าตาอาหาร เสื้อผ้ามีราคาแพงขึ้นเพราะคุ้มค่ากว่ากันในเรื่องอายุการใช้งาน รถญี่ปุ่นธรรมดารุ่นต่ำสุดไม่อยู่ในลิสต์เพราะมีทางเลือกมากขึ้น ที่เขียนมานั่นยกตัวอย่างสมมติไปเรื่อยเปื่อย ไม่ได้มีนัยยะสำคัญหรือพาดพิงใคร แต่โดยรวมแล้วหมายถึงคนเราเมื่อมีรายได้มากขึ้น ย่อมมีทางเลือกในการซื้อสินค้ามากขึ้น (ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่พบเห็นได้ทั่วไปนี่นะ)
...
สรุปเลาๆ ได้ว่า ศิลปะเป็นของฟุ่มเฟือย เพราะในยามที่ทางเลือกของคนมีน้อยลง เขาย่อมจะต้องเลือกสิ่งสำคัญที่สุดก่อน ซึ่งก็ไม่ใช่ความผิดใคร แต่การที่ใครจะเลือกโหลดแทนการซื้อ หรือพึ่งพาแผงเอ็มพีสาม คงต้องแล้วแต่วิจารณญาณส่วนบุคคล (ทุกคนก็รู้กันอยู่แล้ว ?)
เป็นเรื่องที่แอบทำใจอยู่คนเดียวเงียบๆ มาพักใหญ่ว่าที่ประเทศนี้คงไม่มีศิลปินต่างประเทศมาเยือนอีกอย่างน้อยก็ปีนี้-ปีหน้า เหตุผลหนึ่งก็จากข้อความข้างต้น ซีดีขายไม่ได้อย่างอื่นคงไม่ต้องพูดถึง ส่วนอีกข้อก็ขอละไว้ในฐานที่แฟนเพลงผู้รอคอย 100Rock 2009 รู้กันดีอยู่แล้ว
ประมาณว่ามองตาก็รู้ใจอะไรแบบนั้นแหละ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [