ใจหาย!!?!!?
ตอนนี้ข้าวของเครื่องใช้ทั้งของแม่ และเอื้อได้ถูกแพ็คลงกระเป๋าไปบ้างแล้ว บางส่วนจะฝากลงกระเป๋าคุณปู่ คุณย่าบ้าง ซึ่งอันนี้ยังไม่ได้จัด เราได้ตั๋วเครื่องบินเรียบร้อยแล้ว เลือกสายการบินกาต้า ด้วยเหตุผลเดียวคือราคาถูกที่สุดเท่าที่จะเช็คได้ ^_^ ซึ่งกำหนดวันเดินทางคือ 29กันยายน 52 ที่ลงท้ายด้วยเก้านี่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอันใดกับฤกษ์ยามเลย เพียงแต่เป็นวันที่สะดวกที่สุดทั้งคนไปส่ง และคนรอรับ แต่คนขายตั๋วดันบอกว่าวันนี้มันเป็นวันฤกษ์ดีน่ะพี่เลยเต็มเร็ว ไม่งั้นเราจะได้ตั๋วราคาถูกกว่านี้อีก (เสียดายจัง ตัดสินใจช้าไปหน่อย TT)
ตารางการเดินทาง
เครื่องบินจะออกจากสนามบินสุวรรณภูมิเวลา 20:30 น. ถึงสนามบินโดฮา 23:30 น. เพื่อเปลี่ยนเครื่อง จากนั้นก็ออกจากโดฮา 01:30 น. ถึงสนามบินแมนเชสเตอร์ 07:30 น. จากนั้นเราก็ต่อรถไฟไปเมือง Lancaster อีกประมาณ 1 ชม.
พอใกล้ถึงวันเดินทางก็ใจหายเหมือนกัน อยู่บ้านเราก็สบายดีจะกินอะไรก็มีคนทำให้ งานบ้านก็มีแม่บ้านช่วยทำ ลูกก็มีคนช่วยเลี้ยงถึงแม้ว่าเอื้อจะไม่ติดใครเลย นอกจากแม่ แต่ก็ยังดีที่มีคนช่วย ว่าไปแล้วก็สุขสบายตามอัตภาพ และที่สำคัญพ่อ แม่ พี่ น้อง เพื่อนสนิทมิตรสหายก็ไปมาหาสู่กันได้ง่าย.... (แล้วตรูจะดิ้นรนไปทำไมกันฟร่ะเนี้ย!!!)
คำตอบ....
โอกาสดี ๆ ไม่ได้มีมาบ่อย ๆ หรือลองคิดดูเล่น ๆ ว่า เด็กไทย(แท้) อายุ 4 ขวบ ครอบครัวฐานะปานกลาง พ่อแม่ไม่ได้มีอาชีพการงานที่จะต้องไปทำธุรกิจในต่างแดนแม้แต่น้อย จะมีโอกาสได้ไปเติบโต ใช้ชีวิตกับครอบครัว และเรียนหนังสือในประเทศอังกฤษจะมีซักกี่คนกันนะ??
คุณพ่อเอื้อบอกว่า เอื้อน่ะโชคดี ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง แต่นักเดินทางตัวน้อยนี้อายุไม่ถึง 10 ขวบคงได้ไปเที่ยวทั่วยุโรปแล้ว
แม่ก็หวังว่าเอื้อจะใช้โอกาสที่มีให้เกิดประโยชน์กับตัวเอื้อมากที่สุด
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
เด็กๆ ถ้าได้เดินทางบ่อยๆ จะดูแลตัวเองเก่ง
หนูเอื้อก็คงเป็นแบบนั้นนะครับ