เอื้อเลิกนมแม่(ซะแล้ว) ตอนอายุ 3 ขวบที่ผ่านมา(ได้ 2 เดือนแล้ว) เราไม่มีเหตุการณ์ "อย่านม" (จริง ๆ เคยคิดไว้ตั้งแต่เอื้อขวบนึง)เพราะเอื้อเลิกไปเอง พอเข้าโรงเรียนเอื้อก็เริ่มเลิกขอกินนมแม่ แล้วก็เหมือนลืม ๆ ไปเอง มีบ้างบางวันขอกินนมแม่ (เหมือนนึกขึ้นมาได้) สำหรับแม่ก็มีใจหายบ้าง แต่ตอนนี้เอื้อก็ตัวโตมากแล้วสูงตั้ง 101 ซม. หนัก 14 กก. (เวลามันเร็วจริง ๆ ขอคอนเฟิร์ม -"-) ก็เป็นช่วงเวลาที่เหมาะที่ควรแล้วล่ะเนอะ ทุกวันนี้ถ้าเอื้อให้แม่อุ้ม เอื้อก็จะได้คำตอบว่า "เอื้อตัวโตแล้วลูก แม่อุ้มไม่ไหวแล้วล่ะ" ซึ่งบางครั้งดูเอื้อก็เข้าใจดี แต่บางครั้งก็ไม่ยอม -*-
ตอนกินนมแม่อยู่เอื้อเป็นเด็กกินนมวัวน้อยมาก (น้อยแบบน่าเป็นห่วง -"-) แต่พอเลิกนมแม่แล้ว... เอื้อเปลี่ยนไป๋!!!..นมกล่อง กล่องละ 210 มล. บางวันเอื้อกิน 1 แพคหมดเกลี้ยง (6 กล่อง) คือนม 1 ลัง ฮีกินไม่ถึง 1 อาทิตย์หน่ะ ช่วงนมกล่องยังไม่ขึ้นราคานี่ก็พอไหวอยู่นะ แต่ถ้าขึ้นราคา...ก็ยังกลุ้มใจอยู่เลย หรือว่าจะผสมน้ำให้กินดีน้า... หุ หุ หุ ใจร้ายไปรึเปล่านะ ??!!?!?!?
นอกจากความแสบ ซน ซ่าส์ของเอื้อที่ทำให้ทุกคนในบ้านรักหมดใจแล้ว เอื้อก็ยังมีมุมโศกด้วย อ่ะแฮ่ม!!...นั่นก็คือ...เอื้อจะบอบบางกับเรื่องพลัดพราก โดยเฉพาะแม่กับลูกที่ต้องพลัดพรากกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องในหนังสือนิทาน การ์ตูน เอื้อจะปล่อยโฮทันที ตบท้ายด้วยการสะอื้นฮั่ก ๆ...-"- หนังสือนิทานเรื่องไหนที่เอื้อจัดให้เป็นเรทโศกแม่ก็จะพึ่งหลีกเลี่ยงที่จะอ่านให้เอื้อฟัง ไม่งั้นนิทานก่อนนอนที่ควรจะทำให้เอื้อนอนหลับสบายก็กลายเป็นนิทานที่ทำให้เอื้อนอนทั้งน้ำตาไปซะงั้น -*-
มีหลักฐานความซน ซาส์ของเอื้อมาฝากด้วย เอื้อจัดทำฐานฝึก(ซน)พิเศษขึ้นมา โดยเอาก้าอี้มาวางเรียง ๆ ต่อกัน แล้วเอื้อก็ลงคลานไปตามแนวเก้าอี้นั้น แถมมีน้ำใจชวนแม่ด้วยนะ แต่แม่คงไม่สามารถล่ะลูกนะ -'-
เมื่อเช้ากำลังคิดถึงว่าจะแวะมาเยี่ยมอยู่ พอดีงานเข้าก่อน มาตอนเย็นเจอคุณแม่แวะมาทักทายแดเนียลแล้ว