งานเข้า!?!?!

เราหิ้วโน้ตบุ๊กมาจากเมืองไทยเครื่องเดียวที่เป็นเครื่องของคุณพ่อเอื้อ เนื่องจากมีนักเรียนทุนบางคนเล่าให้ฟังว่าตามหลักสูตรแล้วทางมหา'ลัยจะมีโน้ตบุ๊กให้ เราก็เลยหิ้วมาแค่เครื่องเดียวก็พอน๊า... แต่ทำไปทำมาทางมหา'ลัยไม่มีให้ซะงั้น แม่เลยต้องควักกระเป๋าซื้ออีกเครื่องหลังจากเล่นเก้าอี้ดนตรีแย่งกันใช้โน้ตบุ๊กอยู่พักนึง เครื่องใหม่นี้ก็มีผู้ใช้งานอย่างเป็นทางการอยู่ 2 คน คือ แม่กับเอื้อ หลังจากซื้อมาได้แค่ 4 เดือน เอื้อก็ทำนมหกใส่จากคีย์บอร์ด ทะลุถึงพื้น งานเข้าเลยทีเดียว ถ้าเมนบอร์ดเจ๊งก็จบกัน แต่โชคยังดีที่เสียแค่คีย์บอร์ด เลยชิว ๆ จ่ายค่าไม่ระวังไปพันกว่าบาท T_T (ทำงานกันเป็นวันเลย) และก็ไม่รู้ว่าที่ซื้อประกันไว้จะเป็นการจบสิ้นกันด้วยรึเปล่า??? เพราะคุณพ่อเอื้อไปสั่งคีย์บอร์ดจากอีเบย์มาเปลี่ยนเอง ที่นั่งอัพบล็อกอยู่นี่ก็ไปยืมคีย์บอร์ดมาจากห้องแล็บคุณพ่อเอื้อ แล้วก์พิมพ์สัมผัสเอา เพราะไม่มีสติ๊กเกอร์ภาษาไทย และตอนนี้เอื้อก็ถูกสั่งห้ามเอาของกินมากินใกล้โน้ตบุ๊กเด็ดขาด เพราะครั้งต่อไปอาจไม่โชคดีแบบนี้



ช่วงนี้ไม่ได้อัพบล็อกซะนาน เพราะงานเข้ามากมายทั้งเรื่องคีย์บอร์ด เรื่องตะลอนทัวร์กับกลุ่มแม่บ้าน และทำกิจกรรมแม่บ้านต่างแดนที่โบสถ์ ฯลฯ ส่วนเอื้อก็เป็นเด็กดีซะส่วนใหญ่ และช่วงนี้ก็เป็นช่วงเทศกาลอีสเตอร์ เอื้อก็ปิดเทอม 2 วีค มีเรื่องเดียวที่ต้องดุกันก็คือ เรื่องกินข้าว ต้องตั้งไว้ไหว้เจ้าก่อนถึงกินรึไงไม่รู้ -"- กินข้าวเช้ายาวถึงเที่ยงกันเลย โดนดุกันเป็นปกติ แม่ก็เบื่อจะดุ เอื้อก็คงเบื่อจะฟังเหมือนกัน เอาเป็นว่าใครจะทนได้นานกว่ากัน อืม ให้มันรู้ไป.... -'-

ช่วงนี้ก็ชีพจรลงเท้ากันอยู่เนือง ๆ เน้นไม่เสียกะตังค์แล้วจะไปเขียนเก็บไว้ที่เอื้อพาเที่ยว (หวังว่าจะได้เขียนอ่ะนะ)

บ้านเราเพิ่งผ่านเทศกาลกินปูทะเลไปหมาด ๆ ทั้ง ๆ ที่นี่เขาเป็นเทศกาลอีสเตอร์กัน เพราะที่ร้านอาหารไทยที่แม่ทำงานอยู่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นปูมาตายพร้อม ๆ กันแบบไม่ได้นัดหมายซะงั้น แม่เลยกล้าซื้อมากินเพราะมันตายแล้ว สนนราคาถูกกว่าบ้านเรา อ่ะนะไม่เชื่่ออย่าลบหลู่ คือราคาปูตายหรือเป็นราคาเดียวกันอ่ะนะ แต่ว่าถูกกว่าเมืองไทยที่นี่ตกราวกก.ละ 250 บาทเท่านั้น แม่ซื้อมา 2 ตัว น้ำหนักประมาณกก.นิด ๆ หลังจากนั้นที่ร้านอาหารขายไม่ออกอีก 6 ตัว ก็เลยทยอยส่งมาให้แม่ เพราะถ้าเก็บไว้ก็ต้องทิ้ง!!! รู้งี้ไม่น่าเสียเงินซื้อเลยตรู -"- ก็เอามาผัดผงกระหรี่ ผัดน้ำพริกเผา แล้วก็เรียกบรรดานักเรียนไทยมาร่วมวงด้วย ก็อิ่มอร่อยไปตาม ๆ กัน



และช่วงนี้นอกจากค่าใช้จ่ายของเราสามคนพ่อ แม่ ลูกแล้ว ก็ยังต้องจ่ายค่าคุ้มครองอีก!??!!!! นั้นก็คือเป็ดหัวเขียวนั้นเอง มาเคาะกระจกเก็บค่าคุ้มครองอยู่ทุกวัน วันละหลายรอบซะด้วยต้องเตรียมขนมปังให้ทุกวัน วันไหนขนมปังหมดก็ต้องลงทุนเป็นข้าวสุกกันเลยทีเดียว



เทอมที่ผ่านมาเอื้อก็มีเพื่อนรักแล้วชื่ออูซแอร์ เพื่อนเอื้อเพิ่งย้ายมาเทอมที่ผ่านมานี่เอง เอื้อจะกลับมาเล่าให้ฟังว่าชอบเล่นกับอูซแอร์มาก ส่วนอูซแอร์ก็ยังไม่มีเพื่อนเลยเข้ากับเอื้อได้ดี แต่ก่อนปิดเทอมเพื่อนรักทั้งคู่ก็เล่นกันแรงไปหน่อย เป็นกีฬายอดฮิตบ้านเราอยู่พักนึง....ปาหิน!!!!! เอื้อกลับมาพร้อมกับรอยจ้ำสีม่วงที่หน้าประมาณ 5 รอยใหญ่ ๆ คุณครูถามเอื้อว่าไปโดนอะไรมา เอื้อก็ไม่ตอบ คุณครูเลยให้พ่อ แม่ถามได้ความว่า....เล่นกับอูซแอร์ ปาหินกัน คงแอบเล่นหน่ะ เพราะที่โรงเรียนไม่ให้เล่นปาหิน เป็นไงล่ะกีฬาไทยมาไกลถึงนี่....


ก็ได้แต่หวังว่ากีฬาสีเมืองไทยที่เล่นกันยาวน๊าน นาน....หลายปีไม่จบซะที ระหว่างสีแดงกับสีเหลืองคงไม่ฮิตมาถึงนี่ล่ะนะ

Create Date : 05 เมษายน 2553 Last Update : 5 เมษายน 2553 22:13:07 น. Counter : 1383 Pageviews.		8 comments
Share Tweet