ผลงานของเอื้อ

อย่างที่เคยเล่าไปก่อนหน้านี้แล้วว่าเอื้อสร้างสรรค์ผลงานออกมาอย่างต่อเนื่อง.... (อาจจะได้ส่งชื่อเข้าชิงรางวันเอื้อก้าร์!! ^_^) จนตอนนี้กระดาษเต็มบ้าน เดือนร้อนคุณพ่อเอื้อต้องหอบ A4 จากที่ทำงานมาบ่อย ๆ เพื่อเป็นวัสดุให้เอื้อได้ระเลง ระบาย วาด ลาก เขียน แปะ ทุกแบบที่จะทำได้ จากนั้นก็เป็นหน้าที่แจ๋วจากไทยทำการเก็บ เช็ด ดูดฝุ่น -"- เป็นด้วยประการฉะนี้...







ช่วงนี้ภาษาของเอื้อก็ดีขึ้นตามลำดับที่อยู่นานขึ้น เอื้อเริ่มจากฟังอย่างเดียว ไม่พูด เหมือนกับเด็กเล็ก ๆ ที่เริ่มหัดพูด เขาจะฟังพ่อ แม่ คนรอบข้างรู้เรื่อง แต่ยังไม่พูด เป็นแบบนั้นเลย จากนั้นก็เริ่มพูดเป็นคำ ๆ เป็น 2 คำ เป็น 3 คำ แล้วก็เริ่มเป็นประโยค แต่ถ้าถามว่าเอื้ออยู่ขั้นไหนล่ะตอนนี้ 2 คำ หรือเป็นประโยคแล้ว อันนี้ตอบไม่ได้อ่ะ... เพราะที่บ้านเรายังคงรักษาการพูดภาษาไทยไว้อย่างเหนียวแน่นจะด้วยเหตุผลใด ๆ ก็ตาม แต่พ่อกับแม่เห็นพ้องกันว่าเอื้อจะต้องพูดภาษาไทยได้อย่างชัดถ้อยชัดคำ เป็นผลให้เอื้อไม่ค่อยพูดภาษาอังกฤษที่บ้าน ยกเว้นว่าลืมตัวหลุดมาบ้าง เท่าที่จำได้ก็มี
Some milk please.
Could I have some milk please.
This is treasure.
Where are you?
Are you ready?
I found you.
แล้วก็เป็นคำ ๆ พวกสัตว์ ผลไม้ ของเล่นต่าง ๆ

ก็เลยเป็นคำถามสามัญไปเลย จากบรรดาเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ คนไทยที่รู้จักเอื้อว่า... "เอื้อพูดภาษาอังกฤษได้รึยัง?" แต่คาดว่าปีหน้าคงไม่ได้ยินคำถามนี้แล้วล่ะ (รึเปล่านะ????)

ล่าสุดเอื้อได้ใบประกาศ special award จากโรงเรียน คำถามแรกจากแม่ "เอื้อครับเพื่อน ๆ ได้กันทุกคนรึเปล่าครับ?" แล้วก็สังเกตจากเพื่อน ๆ บางคนก็ไม่ได้ถือใบอะไรออกมาจากห้องเรียน พร้อมกับได้คำตอบจากเอื้อว่า..."ไม่ ไม่ได้ทุกคน" เป็นไงล่ะแม่ลูก เชื่อมั่นกันเจร้ง ๆ....



ส่วนแม่ก็เรียนรู้ไปพร้อม ๆ กับเอื้อก่อนมาการฟังเป็นศูนย์ ตอนนี้ก็ดีขึ้นตามลำดับเช่นเดียวกับเอื้อ จะมีก็การพูดที่ยังไม่สามารถพูดได้คล่องอย่างที่อยากจะพูด แต่ก็ถือว่าดีมากกว่าเดิมมากมาย ตอนนี้ก็มีกิจกรรมกลุ่มมากขึ้นเริ่มจากการได้เข้ากลุ่ม International women' group หรือจะเรียกว่ากลุ่มแม่บ้าน จากนั้นก็ถูกชักชวนเข้ากลุ่มแม่บ้านที่โบสถ์ St Thomas (ฟังดูคล้ายชักชวนไปเป็นดาราประมาณนั้น แหะ ๆ ๆ) ที่โบสถ์ก็มีการทานอาหารกลางวันร่วมกัน พูดคุยสารทุกข์สุขดิบ เรื่องทั่ว ๆ ไป จากนั้นก็กิจกรรมแม่บ้านอย่างครั้งแรกที่ไปก็เพ็นท์ถ้วยเซรามิก สำหรับใส่ไข่อีสเตอร์(ช็อกเกอร์เลต)กลับบ้านมาให้เอื้อกินอย่างเอร็ดอร่อย ปิดท้ายด้วยการเรียนไบเบิ้ล ชาวพุทธอย่างเราก็เข้าร่วมเพื่อเป็นการฝึกภาษา แต่ถ้าถามอะไรก็ตอบไม่ค่อยได้หรอกนะ ก็ทำเงียบ ๆ ไปซ่ะ -"-

จากนั้นก็ถูกชวนเข้าไปเรียนภาษาอังกฤษจากคุณครูที่เกษียณแล้ว แต่ใจรักช่วยสอนภาษาอังกฤษให้ฟรีกับกลุ่มแม่บ้าน oversea ตอนนี้เลยมีเพื่อนมากมายตั้งแต่เปรู ตุรกี รัสเซีย มาซีโดเนีย เกาหลี ไตหวัน จีน ศรีลังกา มาเลย์เซีย อินเดีย อินโดนีเซีย แม็กซิกัน โรมาเนีย อิหร่าน และที่จำไม่ได้อีก คราวนี้เป็นไงล่ะ อิแม่ ตอนแรกบ่นอยากมีเพื่อนต่างประเทศ ตอนนี้เลยมีซะหลายประเทศเลย!!!!

และก็มีเพื่อนสนิทแล้ว อ่ะนะเหมาเอาเองว่าสนิท....คนแรกคือแคนดี้ เจอกันครั้งแรกที่ International women's group เป็นคุณแม่ชาวเปรูที่แต่งงานกับคนอังกฤษ ภาษาอังกฤษคล่องปื้ด แต่สำเนียงฟังออกว่าไม่ใช่คนอังกฤษ เป็นคนที่น่ารักมากมาย จนต้องขอบรรยายความน่ารัก มีน้ำใจไว้ซะหน่อย เริ่มจากเป็นคนชักชวนอิแม่ไปร่วมกิจกรรมที่โบสถ์ โดยอาสามารับมาส่งเสร็จสรรพ ช่างประเสริฐจริงๆ อาจจะเพราะลูกเราอยู่โรงเรียนเดียวกันด้วย จากนั้นแคนดี้ก็อาสาพาอิแม่ไปส่งที่บ้านคุณครูที่สอนภาษาอังกฤษให้แม่บ้าน oversea อีก ยังไม่หมด...ทั้งยังพาไปหารายละเอียดเรียนภาษาที่วิทยาลัยในเมืองอีก เผื่อเป็นทางเลือกในการพัฒนาภาษา และด้วยรู้ว่าอิแม่ไม่ได้เอกภาษาอังกฤษ แคนดี้ก็ลงไปเป็นเพื่อน อืม.... ช่างเป็นคนดีมีน้ำใจจริง ๆ แคนดี้ที่น่ารัก

คนที่สอง...เป็นคุณแม่ลูกชายวัยขวบเศษๆ ชาวศรีลังกา ชื่อดีล่า รู้จักกันที่ International women's group คุณสามีของดีล่ามาเรียนป.เอก ด้านวิศกรรมไฟฟ้า แถมเป็นชาวพุทธเหมือนกันด้วย ดีล่าเป็นคนเงียบ ๆ (เหมือนกันเลย) อาจจะเพราะภาษาอังกฤษไม่แข็งแรงก็เลยเงียบ ๆ แต่ชอบคุยกับอิแม่ เอ่องงไหมล่ะ... เราเข้ากันได้ดี อีเมล์หากัน เป็นคุณแม่ที่น่ารักลูกชายก็เลี้ยงง่ายซ่ะ แม่ไปไหนลูกไปด้วย อืม...ก็หวังว่าเราจะพัฒนาภาษาอังกฤษไปด้วยกัน

จากนั้นก็หวังว่าจะมีคนที่สาม สี่ ห้า ตามมานะ ที่จ่อคิวว่าน่าจะไปด้วยกันได้ก็คือคุณแม่ชาวมาเลเซีย ชื่อแอปเปิ้ล แบบว่าบ้านพักก็ติดกัน แต่ยังไม่เคยคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวซักที เป็นไงล่ะ นี่ล่ะเงียบของแท้ -"-

Create Date : 10 มีนาคม 2553 Last Update : 11 มีนาคม 2553 20:39:00 น. Counter : 963 Pageviews.		6 comments
Share Tweet