พอดีครั้งที่แล้วแปะรูปกีฬาสีโรงเรียนเอื้อ เลยนึกถึงกีฬาสีที่ไทยขึ้นมา มีหลายอย่างน่าคิด!!!
โรงเรียนที่ไทย (ตั้งแต่ระดับกลาง จนถึงระดับดี)
- นักเรียนต้องมีเสื้อสีอย่างเป็นระเบียบทุกคน
- กีฬาแข่งขันกันจริงจังมาก
- มีเชียร์ลีดเดอร์ มีกองเชียร์ ซุ้มซ้อมกันเต็มที่
- มีพาเหรด มีดรัมเมเยอร์
- ส่วนใหญ่ผู้ปกครองไม่ได้มีส่วนร่วมในกีฬาสี แต่มีส่วนร่วมในการจ่ายเงิน ค่าเสื้อผ้า หน้า ผม ในกรณีที่ลูกต้องแต่งตัวสวยงาม
โรงเรียนที่เอื้อเรียน (เป็นโรงเรียนเล็ก ๆ ในเมืองเล็ก ๆ)
- นักเรียนใส่เสื้ออะไรก็ได้ ขอให้สีบ่งบอกว่าสีอะไร จะอ่อนบ้าง เข้มบ้างไม่ว่ากัน หรือถ้าค้นทั้งตู้เสื้อผ้าแล้วหาไม่ได้ ก็ใส่เสื้อขาวที่เป็นเสื้อเรียนพละที่โรงเรียนอยู่แล้ว คุณครูจะหาเสื้อเอี้ยมตามสีที่ตัวเองสังกัดให้ใส่ ซึ่งนักเรียนจะอยู่สีเดิมตลอด 7 ปี ในโรงเรียน เช่นเอื้ออยู่สีเขียว ก็เขียวกัน 7 ปีเลย
- การแข่งขันก็สนุกสนาน ไม่ได้จริงจังมากมาย
- ไม่มีเชียร์สีดเดอร์ ไม่มีกองเชียร์
- ไม่มีพาเหรด ไม่มีดรัมเมเยอร์
- พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย เข้ามาให้กำลังใจ ลูก หลานได้เต็มที่ ไม่จำกัดจำนวน
สิ่งที่แม่ได้เห็นจากความเหมือนและต่างจากกีฬาสีที่นี่ และที่ไทย
โรงเรียนที่ไทย
- แม้จะแต่งตัวอย่างเป็นระเบียบ แต่เราไม่เคยมีระเบียบวินัยกันอย่างจริงจัง
- เราจริงจังในการแข่งกีฬา แต่เรากลับไม่รู้จักแพ้-ชนะ
- เราต้องการความสมบูรณ์แบบ มีกองเชียร์ มีลีดเดอร์ แต่เรากลับไม่คิดจะทำอะไรให้สมบูรณ์แบบ
- ไม่มีทำเนียมให้พ่อ แม่ ผู้ปกครองเข้ามามีส่วนร่วมในกีฬาสีของเด็กในโรงเรียน หรืออีกนัยพ่อ แม่ ก็ไม่มีเวลาเข้าร่วม
โรงเรียนที่เอื้อเรียน
- ทุกคนเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง จะเสื้ออะไร แบบไหน ขอแค่สีได้เป็นพอ แสดงให้เห็นว่าทุกคนไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน แต่ขอให้เป็นกลุ่มเดียวกัน
- การแข่งขันเป็นการเล่นสนุก ๆ ให้ทุกคนมีส่วนร่วม รู้จักแพ้ รู้จักชนะ
- ไม่ต้องสมบูรณ์แบบ เพราะเป้าหมายไม่ได้อยู่ที่สมบูรณ์แบบ แต่ได้ออกกำลังกาย ได้เล่นสนุก
- ให้พ่อ แม่ ผู้ปกครองมีส่วนร่วมกับลูก หลานได้เต็มที่
ไม่ได้ตอกย้ำสังคมไทย เราทุกคนต่างรู้ดีอะไรเกิดขึ้นในสังคมไทย และระบบการศึกษาไทย เพียงแต่บางคนอยากพูด บางคนไม่อยากพูด บางคนตามน้ำไป บางคนพยายามฝืน
.
เป็นคนหนึ่งที่เคยคิดฝืน คิดจะส่งเอื้อไปเรียนโรงเรียนทางเลือกที่สุดกู่ ไม่มีการสอบ ไม่มีการให้คะแนน กะอยู่ยาวจากป. 1 ถึง ม. 6 เลย พาเอื้อไปสมัครเรียบร้อยแล้ว แต่ผลทุนปริญญาเอกของคุณพ่อเอื้อมารออยู่ เลยเปลี่ยนแผนกระทันหัน จากโรงเรียนทางเลือกในไทย มาเป็นโรงเรียนวัดในอังกฤษ
ซึ่งก็ทำให้ได้เห็นโลกที่กว้างขึ้น เสียงเล็ก ๆ หนึ่งเสียงคงเปลี่ยนอะไรไม่ได้ ได้แต่เปลี่ยนตัวเอง และครอบครัว
.
ให้เป็นแบบที่อยากเป็น
.
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [