ช่วงนี้เอื้อชอบทำอะไรด้วยตัวเอง(มากขึ้น)
(แม่ว่า.. เอื้อน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนะ)
เริ่มจากถอดกางเกงฉี่เอง
เอื้อจะวิ่งไปหน้าบ้านบ้าง หลังบ้านบ้าง แล้วก็ถอดกางเกงฉี่เอง
ถ้าแม่ไปช่วย เอื้อจะบอกว่า ไม่ ๆ เอื้อถอดเอง
(ฮ่ะ ๆ ๆ รอเวลานี้มานานแล้ว สบายไปเรื่องนึง)
จัดการกับขวดนมของตัวเอง
เริ่มจากจะเปิดฝาขวดนมเอง ถ้าแม่เผลอไปเปิดให้ก่อน เอื้อก็จะปิดฝา แล้วก็เปิดใหม่อีกรอบ
เก็บขวดนมปิดฝาขวด รวมถึงหยิบขวดนมเอง
ถ้าเอื้อกินอิ่มแล้ว เอื้อก็จะปิดขวด แล้วเอาไปวางไว้บนโต๊ะ แต่พอจะกินต่อเอื้อก็ต้องหยิบเองเท่านั้น ถ้าใครเผลอไปหยิบให้ (ด้วยความเคยชิน) เอื้อก็จะเอาขวดกลับไปตั้งไว้ที่โต๊ะ แล้วหยิบใหม่เอง
(---ดูเขาทำ---)
วันก่อนหนักหนาขนาดจะล้างขวดนมเอง
ระหว่างที่แม่เริ่มลงมือ
(นาน ๆ ทำที เพราะปกติเป็นหน้าที่ของคุณพ่อ)
เอื้อก็วิ่งปราดเข้ามา พร้อมยกเก้าอี้พลาสติกมาด้วย เพื่อจะมาล้างขวดนมเอง
แม่ก็ได้ที ต้องฝึกไว้ต่อไปจะได้ล้างขวดนมเอง
(แผนเลิกขวด ล้มไม่เป็นท่าเพราะคุณย่าสั่งห้ามเด็ดขาด... ใครมีมุขดีๆ ส่งต่อมาบ้างนะ ถือว่าเป็นวิทยาทาน)
เป็นการล้างขวดนมที่วิบากที่สุด
ล้างไป ดุกันไป
แม่ - เอื้อหันแปรงไปทางอื่นซิลูก ฟองมันกระเด็นมาทางแม่
เอื้อ - หันแปรงไปอีกทางแล้ว แต่มันไม่ถนัดนี่แม่ (เอื้อคงคิดในใจ)
สุดท้าย แขน หน้า หัวแม่ ก็เต็มไปด้วยฟอง ไม่เว้นแม้แต่ฝาผนัง
(---โปรดนึกภาพตาม---)
พี่มะลิ - เอื้อทำอะไรครับ ช่วยยุ่งรึเปล่า
เอื้อ - เด็กทำงาน
(---อ๊ะ!! เข้าใจตอบนะ เด็กทำงาน---)
แต่ที่แน่ๆ ตอบคำถามได้ถูกใจ อิอิ คิดได้ไงเนี่ย
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
เด็กทำงาน
เข้าใจตอบจริงๆ
จะคอยมาติดตาม แผนเลิกขวด ต่อ
ขอบคุณสำหรับเสียงปรบมือครับ