วันก่อนคุณพ่อเล่าว่า ตอนที่เอื้อกับคุณแม่ไปอยู่บ้านคุณยายในช่วงที่เรากลับไปเมืองไทยเมื่อสิงหาคม ปีที่แล้ว (2554) แล้วถึงเวลาคุณพ่อมารับเราสองแม่ลูกที่บ้านคุณยาย เอื้อวิ่งไปกอดคุณพ่อด้วยน้ำตานองหน้าด้วยความคิดถึง แม่เลยลองนึกดูว่าเราสองคนแม่ลูกเคยจากกันข้ามวันข้ามคืนบ้างไหม คิดไปคิดมา ตั้งแต่เอื้อเกิดมีอยู่ครั้งเดียวตอนที่เอื้ออายุได้ไม่ถึง 10 วัน เอื้อตัวเหลืองต้องไปนอนอาบแดดที่โรงพยาบาลหนึ่งคืน จากนั้นมาแม่อยู่ที่ไหน เอื้อก็อยู่ที่นั้น แม้ว่าแม่จะกลับบ้านดึกแค่ไหน เช้ามาเราก็ได้เจอหน้ากัน เลยไม่รู้ว่าถ้าเอื้อกับแม่ต้องห่างกันหลาย ๆ วัน ไม่รู้ว่าใครจะร้องไห้หากัน?!?!?!
อาทิตย์ ที่จะถึงนี้คุณพ่อเอื้อต้องไปปฏิบัตภาระกิจ หรือจะพูดอีกนัยว่าแอบไปเที่ยวแบบเป็นทางการที่อิตาลี 2 อาทิตย์ ไม่รู้ว่าตอนเอื้อเจอคุณพ่อจะร้องไห้รึเปล่า?!?!?!
อ่ะนะจ่าหัวไว้ว่ากีฬาสี แต่อรัมภบทที่ไม่เกี่ยวกับกีฬาสีเลยมาครึ่งเรื่องแล้ว… ว่าแล้วก็เข้าเรื่องเลยล่ะกัน เกือบครึ่งเดือนมาแล้วที่โรงเรียนเอื้อมีกีฬาสี เอื้อก็อยู่สีเขียวเหมือนเดิม โรงเรียนที่นี่ไม่ต้องมีเสื้อกีฬาเหมือนบ้านเรา แค่หาเสื้ออะไรก็ได้ที่สีตรงกับทีมเป็นอันใช้ได้ เอื้อเลยได้ใส่เสื้อสีเขียวตัวเดิมมา 3 ปีแล้ว ปีหน้าแม่สัญญาว่าจะหาตัวใหม่ให้นะ เพราะตัวนี้มันเริ่มเล็กเกินไปซะแล้วล่ะ
ส่วนกีฬานั้นเด็กทุกคนจะได้เล่นทุกกีฬาที่มีแข่งโดยแบ่งเป็น 2 วัน วันแรกเป็นของเด็กเล็กคือชั้น Reception, Year 1 และ2 หรือเรียกว่า KS1 (Key Stage 1) ส่วนวันที่สองก็เป็น Year3 ถึง 6 คือ KS2
กีฬาของ KS1 ก็เป็นกีฬาแบบเด็ก ๆ ทุกคนจะได้เล่นทุกกีฬาที่มี เช่นโยนของให้ลงห่วง, เตะลูกบอลให้ตรงเป้า, เดินเลี้ยงลูกบอลเล็ก ๆ บนไม้คล้าย ๆ ไม้เทนนิสผ่านทางคดเคี้ยว, วิ่งเก็บของชายหาด, วิ่งไข่ และวิ่งแข่ง จากนั้นก็รวมคะแนน ทีมไหนได้คะแนนรวมสูงสุดก็ชนะ
ปีนี้เอื้อได้สองรางวัลคือ ได้รางวัลที่สองวิ่งไข่ และได้รางวัลที่สามวิ่งเก็บของชายหาด ดูแล้วเอื้อมีทักษะทางกีฬามากกว่าพ่อและแม่นะเนี้ย!!!
เพื่อนรัก.. รอนนี่ บอลลี่ และเอื้อ
) วันที่: 11 กรกฎาคม 2555 เวลา:15:14:59 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [