แม่ – เอื้อวาดอะไรอยู่ครับ
เอื้อ – คุณแม่ทาย?
แม่ – หุ่นยนต์?
เอื้อ – Nope.
แม่ – เรือรบ?
เอื้อ – Nearly!
แม่ – ยอมแพ้แล้ว
เอื้อ – เรือบรรทุกเครื่องบินรบ
แม่ – อืม… ศูนย์บัญชาการรบเหรอครับ?
เอื้อ – (ทำหน้าสงสัย)?!?!?! ทำไมต้องเป็น zero บัญชาการรบ!?!?!
แม่ – เอ่ออมม… เอื้อครับ “ศูนย์” ที่คุณแม่พูดมันหมายถึง centre ครับ
เอื้อ – อ๋อออ….. (ยิ้มแบบเขิน ๆ)
เอื้อได้พูดภาษาไทยกับพ่อ และแม่ ซึ่งเราก็พูดกันแต่คำง่าย ๆ เดิม ๆ พอใช้คำยาก ๆ เอื้อก็งง แม่ก็เลี่ยงที่จะใช้คำหรูหรา แต่ผลเสียคือพอมีคำไทยใหม่ ๆ เข้ามาเอื้อก็จะงงเสมอ ๆ
วันก่อนได้อ่านข้อความเกี่ยวกับเด็กสองภาษา(ขึ้นไป) มีข้อดีหลาย ๆ อย่าง เช่นจะมีสมาธิและรวบรวมข้อมูลต่างๆ ได้มากกว่าเด็กภาษาเดียว ซึ่งแม่ไม่แน่ใจนัก
แต่สิ่งที่แม่ได้เห็นจากเอื้อ และเด็กอีกหลายชาติที่ต้องพูดหลายภาษา หนึ่งในนั้นเป็นเด็กหนุ่มน้อยฮูล่า 3 ขวบกว่า ๆ แม่เป็นจีน พ่อนอรเวย์ ฮูล่าพูดจีนกับแม่ นอร์วีเจี้ยนกับพ่อ พูดอังกฤษกับคนอื่นที่ไม่เข้าข่ายทั้งจีน และนอรเวย์ เห็นแล้วทึ่งเลยทีเดียว แม่ว่าเด็กพวกที่จำเป็นต้องใช้สองภาษาหรือมากกว่าก็เพราะต้องการเอาตัวรอดให้ได้ในที่ต่าง ๆ และสถานการณ์ต่าง ๆ มากกว่า….
เรย์ว่า ยังไงเด็กหลายภาษาก็ได้เปรียบค่ะ