วันก่อนคุณป้า คุณพ่อ แม่ และเอื้อ ไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านเจียง ลูกชิ้นปลากัน
ตั้งแต่เอื้อเริ่มกินข้าวเอง (เป็นบางมื้อ) แม่ยังไม่เคยพาเอื้อเข้าร้านอาหารเลย อย่างดีก็แค่ฟู้ดเซนเตอร์ ซึ่งไม่ต้องพูดถึง...
หกเลอะเทอะ ตั้งแต่โต๊ะ เสื้อ กางเกง จนถึงพื้นนั้นล่ะ ไม่รวมถึงเรื่องปีนป่ายโต๊ะ เก้าอี้ จนต้องจับกันวุ่นวายไปหมด
พอก้าวเข้าร้าน แม่ก็เริ่มกังวล...
หลังจากอุ้มเอื้อนั่งเก้าอี้ก๋วยเตี๋ยวแล้ว ก็นึกในใจว่าวันนี้จะขนาดไหนหนอ...
พอเราได้ก๋วยเตี๋ยวกันครบทุกคน (แม่กับเอื้อกินด้วยกัน) แม่ตัดสินใจจะป้อนเอื้อเอง แต่เอื้อไม่ยอม พยายามแย่งยื้อช้อนจนแม่จนใจ ต้องขอถ้วยกับช้อนเพิ่มอีกหนึ่งชุดให้เอื้อ แล้วเอื้อก็ตักกินเองสมใจ
ภาพเบื้องหน้าที่เห็นคือ เด็กอายุไม่เต็ม 2 ขวบดี นั่งเรียบร้อย ตักก๋วยเตี๋ยวกินเอง ไม่ลุกเดินทั่วร้าน ไม่ปีนป่ายให้เห็นอย่างเคย...
จนคุณป้าเอื้อ ชมเปราะว่าหลานชายสุดที่รัก น่ารัก เก่งจริงๆ...
หารู้ไม่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่สงบเสงี่ยมแบบนี้ ซึ่งแม่ก็ยังคงแปลกใจอยู่จนถึงทุกวันนี้
เอ๊ะ...ใช่ลูกเรารึเปล่าเนี้ย???
วันที่: 25 เมษายน 2550 เวลา:21:19:26 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [