++ตัวโตก็พร๊อมมมม++

เลือกเส้นทางเข้าอุทยานแห่งชาติเขาสามร้อยยอด

อุ๋มเคยเข้ามาลึกสุดแค่ถ้ำไทร อยากบอกว่าลึกเข้าไปวิวก็สวยดีเหมือนกันน๊า

ถ่ายรูปชมวิว ท้องฟ้าสีฟ๊าฟ้าไปเรื่อยๆ....ก็ออกมาเพชรเกษม

แวะเติมพลังคาเฟอีนกันที่ร้านกาแฟข้างทางในปัมพ์ LPG

(จำชื่อปัมพ์ไม่ได้แต่เป็นปัมพ์แรกหลังจากทะลุมาเส้นเพชรเกษม)

กาแฟอร่ยเลย เห็นพี่ชายบอกว่าเป็นของ Bon Coffee

(แอบกระซิบ ว่ารสชาติดีกว่าร้านดังๆอีกนะ คนขายก็กันเอง ราคาไม่แพงเลย)

++@ ร้านกาแฟ (ขอบคุณพร๊อพจากพี่ชายนะคร๊า 55)++

จากนั้นก็ขับตรงไปเรื่อยๆ วัดระยะทางจาก Resort -> ด่านสิงขรก็ราวๆ 50 km

แวะถ่ายรูปกับป้าย “แคบสุดในประเทศไทย” แล้วดูร้านรวงแถวนั้นสักครู่

ซื้อแป้งพม่ามาฝากพี่ทรายด้วย แล้วก็จะมีพวกไม้ขายเยอะ

ใครที่ชอบของแต่งบ้านงานไม้ฝีมือดีดี ราคาไม่แพง ก็น่าสนใจ

แต่อุ๋มไม่รู้น๊า ว่าถ้าขนมาแล้วจะเจอตรวจอะไรหรือเปล่า

++@ ด่านสิงขร++

เสร็จจากจุดถ่ายภาพตรงป้ายแคบสุดฯ ก็ขับรถต่อไปตรงประตูด่านสิงขร

ตรงนี้ก็จะมีของขายถูกๆ และกล้วยไม้เยอะแยะมากมาย

เป็นพวกกล้วยไม้ป่าทั้งนั้น ซึ่งจริงๆแล้ว มันผิดกฎหมายนะนี่

แต่เห็นมีขายกันกลาดเกลื่อน คนรักกล้วยไม้ป่ามาที่นี่คงรัองไห้ เหอๆ

เดินชิลซักพัก โทรฟี่ก็ขอซื้อสร้อยข้อมือ 10 บาท

แล้วแวะซื้อไอติม ก่อนเกาะตาไปเดินเล่น อุ๋มก็ซื้อหมวกให้โทรฟี่

กลับมาอีกที กรี๊ดดดด....ลูกกลายเป็นเด็กพม่าไปเรียบร้อย

กินไอ้ติมเลอะมากกก เสียดายมะมีรูป แต่เห็นสภาพแล้ว ขำกร๊ากกกก

เดินเล่นกันซักพัก ส่วนใหญ่หาน้ำทานกัน แล้วก็ดูบรรยากาศ

ซื้อหมวก กันมาคนละใบสองใบ

(ซึ่งถูกมากกก 30-80 บาท เป็นหมวกสานๆแบบเค้าฮิตๆกัน)

ร้อนกันพอสังเขป จุดหมายต่อไปคือ Aquarium ที่หว้ากอ

แต่....ขับรถมาแล้วเด็กบ่นหิว .. เลยขับเลยมาหาอะไรทานแถวๆอ่าวมะนาวกัน

โทรฟี่ได้ยินคำว่า “อ่าวมะนาว” แค่นั้นแหละ

เธอก็แสดงความจำนงว่า “โทรฟี่จะไปเก็บมะนาววววว” เลยทันที

(โทรฟี่ ชอบบีบมะนาวมั่ก)

ถึงหาด ก็ถาม ไหนๆๆๆ มะนาว เอ่ออออชื่ออ่าวลูก ไม่ใช่ถิ่นขายมะนาว

ท้องอิ่มกันเรียบร้อย แต่อากาศร้อนมาก เหนื่อยกันมากกกกก

ก็กะว่าจะไปพักผ่อนกันที่เขื่อนจุดหมายต่อไป

แต่พอเห็นว่าแยกเข้าจากเพชรเกษมไป 23 km เท่านั้นแหละ

บวกกันความเหนื่อย ก็เลยเบรกเอี๊ยดกันทุกคน

ทุกคนลงมติกันว่า เหนื่อยค่อทๆๆๆๆ ไม่ไปแล้ว

(ซึ่งจริงๆ 23 km ถ้ายังไม่เหนื่อยคงลุยโลด)

เลยกลับรีสอร์ตกันโลด เลือกมาทางเขาสามร้อยยอดเหมือนเดิม

แล้วจากที่จะแวะถ้ำกัน ก็ไม่เอาแล้ว บ๊ายบาย หมดแฮงงงงร้อนโฮกขนาดนี้

ถึงจะเป็น สาวๆ หนุ่มๆ ก็เหอะ โบกธงขาวกันเป็นแถว

กลับมาโรงแรม นอนแอ้งแม้ง โยนโทรฟี่ให้คุณตาพาว่ายน้ำ

ตกเย็นก็พากันไปเล่นที่หาดทรายกันเหมือนเดิม

วันนี้โทรฟี่กล้ามาก กล้าจนกลัวจะเดินลงทะเลไปเลย 55

หนุ่มๆเค้าก็พายเรือแคนนูกันไปที่เกาะที่เห็นลิบๆ 2 เกาะ

ผู้ใหญ่ด้วยความห่วง ก็มายืนเฝ้า

++เล่นทรายหาดปรานบุรี++

ทำให้รู้ว่าในสายตาผู้ใหญ่ ถึงแม้เราจะโตแค่ไหนก็ตาม เค้าก็ยังห่วงหวงเหมือนเรายังเด็กน่ะแหละ

มองย้อนกลับไป...ความห่วงของเค้า ก็คงเท่ากับความห่วงของเราที่มีต่อลูกอ่ะเนอะ

เพราะฉะนั้น เวลาเค้าถาม what where when why ? กับเรา

ก็อย่าได้ไปรำคาญ หรือหงุดหงิดท่านเลยเนอะ

เพราะที่ท่านแสดงออก ก็มาจากความห่วงใยเราล้วนๆ

(อื่ม เข้าโหมดซึ้งได้ไงง่ะ)

วันนี้...ด้วยความขี้เกียจเช่นเดิม ก็ยังไปซบอกครัวป้าเอื้อง-ป้าอิ้ง

กุ้งทะเลวันนี้ ตัวใหญ่มากกกก แต่ไม่สั่งปู ราคาหาร/คนแล้วก็คนละร้อยกว่าบาทเอง

แต่วันนี้อาหารเช่นกั้งทอดกระเทียม รสชาดแหม่งๆ

กินเสร็จ ขับรถตามหารถขายโรตี

ส่วนคันหนุ่มสาว (หมายความว่า พวกที่เค้าไม่มีลูกอ่ะนะ 55)

ก็ไปแวะยิงปืน ปาลูกดอก งานสงกรานต์ริมหาดกัน

โทรฟีเลยได้อานิสงค์ ตุ๊กตามา 2 ตัว

วันนี้โทรฟี่หลับคร่อกกกกกเหมือนเดิมไปทั้งๆที่โรตีคาปาก (รวมทั้งแม่ด้วย)

คิดดูว่าหลับสนิทขนาดไหน ขนาดถอดเสื้อ เช็ดตัว แปรงฟัน ยังไม่ตื่น

บ๊ายบาย วันที่เหน็ดเหนื่อย(เพราะความร้อน) แต่สนุกสุดๆ

พรุ่งนี้เราต้องกลับบ้านกันแล้ว..

Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz……ZZZzzzzzzzz

Create Date : 01 กรกฎาคม 2554
Last Update : 1 กรกฎาคม 2554 13:56:29 น.		0 comments
Counter : 1268 Pageviews.
Share Tweet