ย่ำอยู่กับที่
ย่ำอยู่กับที่...........
สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้ก้าวไปไหนเลย
เพื่อนๆ ญาติๆ หรือไม่ว่าใครๆก็ตาม เค้าไปถึงไหนกันแล้ว พอลองกลับมามองที่ตัวเอง ฉันก็ยังย่ำอยู่บนพื้นปูนแตกๆเหมือนเดิม ไม่ว่าปูนมันจะแตกเป็นฝุ่นเป็นผงแค่ไหนก็ตาม เท้ามันก็ไม่ก้าวออกจากตรงนั้นเสียที
เมื่อยแล้วไม่อยากเดิน หรือไม่ก็ ไปดีกว่า แต่ตะปูตำเดินไม่ได้ หรือไม่ก็ มีเชือกพันขาไว้ หรือไม่ก็มีคนมาเรียกไว้
ทั้งหมดนี้ อันที่จริงมันเกิดจากตัวเราเอง เมื่อยแล้วไม่อยากเดิน---- ก็อยู่ที่ใจเรา อยู่ที่เราคิด สะกดจิตตัวเองว่าเมื่อย ตะปูตำเดินไม่ได้--- แล้วทำไมก่อนหน้านั้นเดินไม่ดู มีเชือกพันขาไว้--- แกะออกก็ได้หนิ มีคนมาเรียกไว้--- จะไปฟังทำไม ก็แค่แกล้งไม่ได้ยิน
เห็นป่ะ...ขึ้นอยู่กับเราหมดเลย เราลองมองย้อนดู ไอ้เรื่องแย่ๆที่เราคิดว่ามันเกิดขึ้นในชีวิตเรา ทุกอย่างเราเป็นคนก่อเรื่องเองทั้งนั้น รนหาที่เองทั้งนั้น
จริงๆนะ อย่างขโมยขึ้นบ้าน ก็เพราะเราทิ้งบ้านไปเอง เรียนไม่จบ ก็เพราะไม่ขยันเอง งานไม่มีทำ ก็ไม่หางานเอง เจอคนแย่ๆ ก็ดันไปรู้จักเค้าเอง
เออ...เนอะ คนเรา รนหาที่เอง
| Create Date : 30 กรกฎาคม 2555 |
| Last Update : 30 กรกฎาคม 2555 14:27:18 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1034 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
อย่างขโมยขึ้นบ้านตอนที่เราอยู่หล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น
เราจะโดนฆ่าหรือป่าว มันจะทำร้ายอะไรเราบ้าง ???
กรณีไม่มีงานทำ บางคนร่อนใบสมัครไปเป็นสิบ ๆ แห่ง
ทำไมเค้ายังตกงานอยู่หล่ะ ??
อย่าคิดอะไรที่มันบั่นทอนตัวเองเลยค่ะ โดยเฉพาะอย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับคนอื่นเลยค่ะ ลองมองดูในปัจจุบันคุณมีความสุขกับตัวเองหรือป่าว
อย่าคิดอะไรมากนะ