ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ เนื่องในวโรกาสวันคล้ายวันพระราชสมภพของสมเด็ดพระบรมราชินีนาทของปวงชนชาวไทย ข้าพระพุทธเจ้าของน้อมใจถวยพระพร ขอพระองค์จงทรงพระเจริญด้วยจตุรพิธพรชัย และมีพระชนน์มายุยิ่งยืนนาน ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า ครอบครัวโพธิ์งาม และด้วยความสำนึกที่มีอยู่ล้นในหัวอกถึงความมีพระคุณของแม่ ซึ่งวาระอันยิ่งใหญ่เนื่องในโอกาสวันแม่มาถึง จึงขอเทิดพระคุณแม่ด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่มีของลูกคนนี้ พระคุณแม่ที่มีเหลือล้นต่อลูกนั้นยากที่จะหาคำใดมาเปรียบ ยากที่จะหาคำใดมากล่าวอ้าง จึงขอกลั่นเป็นคำกลอนประสานกับเนื้อหาบางส่วนของบทเพลงจากใจลูกสู่ใจแม่... เมื่อใดที่ได้ฟังเพลง “แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง แม่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล แม่เราเฝ้าโอละเห่กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเหไปจนไกล... แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักด้วยใจ...เติบโตโอ้เล็กจนใหญ่นี่และหนาอาไรไม่ใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม...” ฟังที่ไรก็รู้สึกกินใจทุกที เกิดอาการอินพร้อมกับมีอะไรสักอย่างมาจุกที่คอแล้วก็พูดไม่ออก เป็นซึ้งถึงความจริงดังต่อไปนี้ หยดน้ำนมผสมรักจากอกแม่ พิสุทธิ์แท้เพียงน้ำทิพย์จากสวรรค์ กลั่นด้วยเลือดด้วยรักด้วยผูกพัน ด้วยชีวันหลั่งล้นล้ำเป็นน้ำนม ถึงธารทิพย์หลั่งไหลมาให้ดื่ม ไม่ปริ่มเปรมเอมใจเหมือนธารถัณ ถึงนางฟ้ามาโอบอุ้มคอยคุ้มกัน ไม่เทาทันรักจากถัณปันดื่มกิน หยดนํ้านมเพียงหนึ่งลูกซึ้งนัก ยากที่จักทดแทนให้ได้หมดสิ้น พระคุณแม่ล้นฟ้าล้นแผ่นดิน มิรู้สิ้นสุดทางจะอ้างคุณ หยดนํ้านมของแม่มีค่านัก ความอบอุ่นกรุ่นไอรักอันยิ่งใหญ่ อ้อมกอดแม่อบอุ่นยิ่งกว่าสิ่งใด ด้วยสองมือหนึ่งหัวใจเพื่อแก้วตา “อุ่นใดๆ โลกนี้ไม่มีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขนกอดแม่ตระกอง รักเจ้าจึงปลูกรักลูกแม่ย่อมหัวงใย ไม่อยากจากไปไกลแม้เพียบครึ่งวัน... อิ่มใดๆ โลกนี้ไม่มีเทียบเทียม อิ่มอกอิ่มใจอิ่มรักลูกหลับนอน น้ำนมจากอกอาหารของความอาทร แม่พร่ำเตือนพร่ำสอนสอนสั่ง...” แล้วเพลงนี้ก็ดังขึ้นจะพูดอย่างไรจะกล่าวอย่างไรดีหนอถึงจะเปรียบได้กับ รักใดเล่ายิ่งใหญ่เกินรักแม่ คือรักแท้แด่ลูกน้อยคอยห่วงหา ตั้งแต่เล็กแม่คอยอุ้มคุ้มชีวา รักของแม่คือมาลาประดับใจ เมื่อยังเล็กแม่พร่ำสอนภาษา หวังลูกยาเติบใหญ่ได้อ่านเขียน เป็นคนเก่งคนดีมีความเพียร แม่ดุจเทียนอันสว่างกลางดวงใจ แม่ทำงานตรากตรำไม่พร่ำบ่น เพื่อให้ลูกทุกคนได้ศึกษา เพื่อปลูกฝังความรู้คู่ปัญญา หวังลูกยาเติบใหญ่เป็นนายคน นํ้าใจแม่ลํ้าเลิศประเสริฐพร้อม แม่ถนอมโอบเอื้ือช่วยเกื้อหนุน เฝ้ากล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกด้วยการุณ แม่คุ้มครองค้ำจุนหนุนนำเอย “ป่านนี้จะเป็นอย่างไรจากมาไกลแสนนาน... คิดถึง คิดถึงบ้านจากมาตั้งนานเมื่อไรจะได้กลับ... แม่จ๋าแม่รู้บางใหมว่าดวงใจดวงนี้เป็นเป็นห่วง... จากลูกน้อยที่แม่ห่วงหวงอยู่เมืองหลวงศิวิไลไกลบ้านเรา... คิดถึงแม่ขึ้นมาน้ำตามันก็ไกล... อยากกลับไปซบลงที่ตรงตักแม่... ในอ้อมกอดรักจริงที่เที้ยงแท้ ในอกแม่สุขเกินใคร...” ฟังเพลงนี้ทีไรบาดลึกเข้าไปในความรู้สึกทุกที ตอนจากบ้านมาใหม่ๆ ก็คิดถึงบ้านคิดถึงพ่อคิดถึงแม่แทบขาดใจ แต่ก็ต้องฝืนใจเพื่ออนาคตที่ดี เพื่อวันข้างหน้าแม่จะได้สบายซะที... นำคำสอน ก่อนอำลา น้ำตาตก ในหัวอก คนเป็นแม่ คงหวั่นไหว ลูกจำจาก พรากอกแม่ ไปแต่ไกล ตั้งคำถาม นิยามใจ ตลอดมา มาเล่าเรียน หาความรู้ อยู่ไกลถิ่น บ้างอดหลับ ยอมอดกิน เพื่อศึกษา จะคว้าชัย ความสำเร็จ กลับคืนมา กราบแทบเท้า มารดา ทดแทนคุณ ด้วยตอนี้ลูกอยู่ไกลถึงต่างแดน จะกลับไปเยี่ยมไปหาก็ยากเหลือเกิน ที่ทำได้ตอนนี้คือส่งใจและส่งเสียงผ่านสายใยไปหา...แม่จ๋าหนูรักแม่จ๊ะ ทั้งสามภพยกชั่งขึ้นตั้งเปรียบ จะหาเทียบพระคุณแม่สุดแลหา ความอบอุ่นจากสุริยันถึงจันทรา อกมารดาอุ่นกว่าใดไหนเทียบเทียม แม่คือโคมส่องสว่างทางชีวิต คอยชี้ทิศผิดถูกลูกสดใส ลูกร่มเย็นเพราะแม่เป็นเช่นโพธิ์ไทร ทั้งดวงใจเทิดทูนพระคุณเอย “อีกไม่นานลูกจะกลับไป... หอมดวงใจเจ็บช้ำเกินทน... เก็บเรื่องราววุ่นวายสับสน... ใจที่วงวนของคนในเมืองกรุง... อีกไม่นานลูกจะกลับไป... หอมดวงใจเจ็บช้ำเกินทน... เกิบเรื่องราววุ่นวายสับสน...กับบางคนที่ใจไม่แน่นอน...ลืมเรื่องบางคนไปซบลงที่ตรงตักแ่ม่...” แม่จ๋าหนูรักแม่จ้ะ...

Create Date : 09 สิงหาคม 2549
Last Update : 17 สิงหาคม 2549 0:01:38 น.		41 comments
Counter : 1119 Pageviews.
Share Tweet