Bloggang.com : เจ้าการเวกเสียงหวาน : :: จากยอดดอย ถึงรอยอินทร์และโสมส่องแสง

:: จากยอดดอย ถึงรอยอินทร์และโสมส่องแสง

:: By chance

ได้เข้าไปเยี่ยมชม blog ของคุณ Chulapinan ด้วยความบังเอิญ
จะว่าไป จริงๆแล้วเราสองคนเคยเห็นกับแว้บๆ แบบว่า แว้บไปแว้บมาใน blog ของ เจ้าลูกปลาน้อย แต่ยังไม่เคยทักทายกันซะที ด้วยความบัญเอิญโดยแท้ จากข้อความให้กำลังใจเพียงสั้นๆ ทำให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น

และได้รู้ว่าเราชอบนิยายเรื่องเดียวกัน..โสมส่องแสง และ รอยอินทร์

ทำให้หวนกลับไปเมื่อสมัยวันรุ่นแรก(แย้ม)

ทั้งสองเรื่องเป็นเรื่องที่อยู่ในเซตนิยายแรกๆที่เริ่มอ่าน จำได้ว่าอ่านจบแล้วก็เริ่มอ่านใหม่-เริ่มอ่านใหม่ อยู่ประมาณ 3 รอบ เสียน้ำตาให้เจ้ารอยฯทุกรอบ

เป็นผลงานของ 'ทมยันตี' ที่ประทับใจมาก (สองเรื่องนี้ใช้นามปากกาว่า 'โรสลาเรน') แม้ว่าตอนจบจะทำร้ายจิตใจใครหลายคนก็ตาม และที่ติดตราตรึงใจมาจนถึงทุกวันนี้อีกอย่างก็คือ ประโยคที่ว่า

'ด้วยหน้าที่รับผิดชอบ คือคำตอบที่รบอยู่มิรู้สิ้น'

จำไม่ได้ว่าใครพูด พูดกะใคร พูดตอนไหน เพราะอ่านมาสิบกว่าปีแล้ว แต่ประโยคนี้ยังคงฝังลึกอยู่ในจิตใจ และได้เอาออกมาใช้บ่อยๆ โดยเฉพาะตอนที่ต้องว่ากล่าวตักเตือนน้องๆเรื่องการทำงาน ระเบียบวินัยในตนเอง และเตือนตัวเองเวลาขี้เกียจทำงาน เวลาที่เจออุปสรรคต่างๆ หรือเวลาที่อยากจะหนีปัญหา

จนเมื่อประมาณ 5-6 ปีก่อน ได้ยินเพลงบนรถเมล์ แล้วมาสะดุดกับท่อนที่ว่า 'ด้วยหน้าที่รับผิดชอบ คือคำตอบที่รบอยู่มิรู้สิ้น' โอว..มันมาจากเนื้อเพลงหรือนี่ จบเพลง คุณดีเจก็บอกชื่อเพลงแต่ดันจำไม่ได้ซะงั้น

แล้วเพลงนี้ก็หายไปจากความทรงจำ จนเมื่อได้ไปเจอใน blog ของคุณจุฬาภินันท์ นั่นแหล่ะ ถึงได้เรียกความทรงจำส่วนนี้กลับมา

:: Google for you

เป็นครั้งแรกที่ search ใน Google ด้วย keyword ที่ยาวมาก.ก... เพราะพิมพ์คำว่า 'ด้วยหน้าที่รับผิดชอบ คือคำตอบที่รบอยู่มิรู้สิ้น' ลงไปดุ่ยๆเลย ในใจก็คิดว่า ถ้ามันเก่งจริง มันต้องหาได้ล่ะว้า.. เออเว้ย!! มันเก่งจริงว่ะ

:: Wikipedia for all

'ด้วยหน้าที่รับผิดชอบ คือคำตอบที่รบอยู่มิรู้สิ้น' เป็นเนื้อเพลงท่อนหนึ่งจากเพลง 'จากยอดดอย' ที่สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงมีพระเสาวนีย์ให้พันตรีณรงค์เดช นันทโพธิ์เดช และ อ.แมนรัตน์ ศรีกรานนท์ ประพันธ์คำร้องและทำนองถวาย เป็นเพลงที่มีเนื้อหาให้กำลังใจทหารที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่ชายแดน เมื่อครั้งต่อสู้กับคอมมิวนิสต์

เพลงนี้เป็นที่รู้จักกันทั่วไปเมื่อจรัล มโนเพ็ชร ขอพระราชทานพระราชานุญาต นำมาขับร้องในอัลบั้ม "จากยอดดอย" เมื่อ พ.ศ. 2522 ในรูปแบบเพลงโฟล์คซอง ปัจจุบันเป็นเพลงประจำสถาบันของมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์

คำร้อง: พันตรีณรงค์เดช นันทโพธิ์เดช
ทำนอง: แมนรัตน์ ศรีกรานนท์

จากยอดดอย แดนไกลใครจะเห็น
ยากลำเค็ญ เพียงใดใจยังมั่น
จะปกป้อง ผองภัยชั่วนิรันดร์
สิ้นชีวัน ก็ยังห่วงหวงแผ่นดิน
ด้วยหน้าที่ ชีวิตรับผิดชอบ
คือคำตอบ ที่รบอยู่มิรู้สิ้น
ความภูมิใจ ลึกล้ำด่ำอาจิณ
รักแผ่นดิน รักเกียรติศักดิ์นักรบไทย
คิดถึงยอด หฤทัยใจจะขาด
แต่ไม่อาจ ตัดใจทิ้งไปได้
ด้วยหน้าที่ ศรัทธาท้าใจกาย
คงความหมาย เกินค่ากว่าชีวี
ส่งใจข้ามขอบฟ้า ห่วงหาเสมอ
หวังเพียงเธอ นึกถึงผู้อยู่ที่นี่
ขอให้รอ วันรุ่งของพรุ่งนี้
ฟ้าคงมี พรชัยให้กับเรา

:: Blogger Opinion

-: นวนิยาย
โสมส่องแสง และ รอยอินทร์ เป็นสองเรื่องที่จริงๆแล้วก็คือเรื่องเดียวกันนั่นแหล่ะ แต่ 'โสมส่องแสง' เป็นตอนของผู้พันภูริต กับ เจ้านางรอยคำ (หรือเจ้าจ้อย) เป็นตัวเอก ส่วนรอยอินทร์ เป็นตอนของเจ้ารอยอินทร์ กับ มิรา เป็นตัวเอก

(สอง)เรื่องนี้เป็นสองในหลายเรื่องของโรสลาเรนที่แสดงให้เห็นถึงหน้าที่กับความรัก ความเสียสละได้ชัดเจนมาก ซึ่งก็ตามนามปากกาที่ใช้ ถ้าใช้ 'โรสลาเรน' เมื่อไหร่ เชื่อขนมกินได้ว่า ภาษาสวย เรื่องราวจะแสดงถึงหน้าที่กับความรัก

สไตล์ของ 'โรสลาเรน' จะเน้นที่ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอก เนื้อหาพื้นเรื่องเชิงลึกที่อยู่รอบข้างตัวเอก มักจะทิ้งไว้ให้ผู้อ่านคิดต่อเอาเอง โดยมักจะใช้เป็น keywords เล็กๆ ซ่อนอยู่ในบทสนทนา อ่านแล้วต้องคิดต่อเอง ซึ่งก็ถือว่าเป็นข้อดี เพราะทำให้เรื่องไม่หนัก ไม่เครียด มีมุขขำๆกุ๊กกิ๊กบ้าง

อกอุ่น นี้กว้าง แข็งนัก ปกปักษ์ รักษาจำได้
ยามทุกข์ ยามมี โพยภัย อุ่นใน อกนี้ อย่ามีเกรง

-: ละคร
จำได้ว่า เป็นเรื่องแรกของ จอย ศิริลักษณ์ ผ่องโชค แบบว่าเพิ่งหัดใส่รองเท้าส้นสูงเดินกันเลยล่ะ (จำได้ เพราะมีฉากที่ใส่ส้นสูงเดินบริเวณลานบิน ดูแล้วขำๆ เพราะดูรู้ว่าไม่เคยใส่ส้นสูงมาก่อน ..น่ารักดี)

ในละครรวบเอาสองเรื่องนี้มาเป็นเรื่องเดียวกัน แล้วใช้ชื่อว่า 'โสมส่องแสง'
ฉายทางช่อง 3 ปี 2537 (ตอนนั้นอายุเท่าไหร่กันน้า..

)
ผลิตโดย .. บริษัท ยูม่า99 จำกัด
บทโทรทัศน์โดย .. เอื้องอรุณ สมิตสุวรรณ
กำกับการแสดง .. นพพล โกมารชุน
เจ้ารอยอินทร์ .. ฉัตรชัย เปล่งพานิช
มิรา .. มาช่า วัฒนพานิช
ภูริต .. พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
เจ้านางรอยคำ .. ศิริลักษณ์ ผ่องโชค

เรื่องนี้มี 6 รางวัลโทรทัศน์ทองคำเป็นประกันด้วย
1. ละครยอดเยี่ยม
2. ผู้กำกับการแสดงดีเด่น
3. ดาราสนับสนุนชายดีเด่น (พงษ์พัฒน์)
4. เพลงนำละครดีเด่น
5. ผู้เขียนบทละครดีเด่น
6. ฉากละครดีเด่น

:: Special

ไม่คิดว่าจะยังมีคนจำเนื้อเพลง 'โสมส่องแสง' ได้นะเนี่ย แกล้ง MSN ไปถามเล่นๆ ดันบอกว่าจำได้ซะงั้น แถมพิมพ์เนื้อเพลงส่งมาให้เสร็จสรรพ..น้องสาวเรานั่นเอง Encyclopedia เพลงละครเลยล่ะ

ขอแค่มีลมหายใจ ขอแค่มีเธอข้างกาย
ไม่หวั่นหวาดแม้ชีวิต เพราะในหัวใจฉันมีเธอ
แต่เธอกลับจากกันแสนไกล เหมือนหมดสิ้นลมหายใจ
จะอยู่ตรงนี้อย่างไร เมื่อในหัวใจชั้นต้องการเพียงเธอ

อยากให้ทุกคนได้อ่าน แล้วจะรู้ซึ้งถึงเนื้อเพลงท่อนที่ว่า

'ด้วยหน้าที่ ชีวิตรับผิดชอบ คือคำตอบ ที่รบอยู่มิรู้สิ้น'

ปล. Blog นี้ออกจะงงๆหน่อยนะ เพราะไม่รู้จะจัดนี้ไว้ในหมวดไหนดี มีปนๆกันทั้งเพลง-นวนิยาย-ละคร

Create Date : 26 มีนาคม 2551

Last Update : 24 กรกฎาคม 2551 12:23:21 น.

11 comments

Counter : 1383 Pageviews.

โอ้โห ช่างค้นหาจริงๆ พี่ (ขอเรียกตัวเองว่างั้นเลยนะคะ) ขอตบมือกดังๆให้ ได้เจอกันคราวนี้เราจะได้รู้จักกันมากขึ้นแน่นอนค่ะ

เรื่องของเจ้ารอยอินทร์ พี่ก็ได้ข้อคิดเรื่อง "หน้าที่" เหมือนกันค่ะ

แล้วจะมาเยี่ยมใหม่นะคะ

โดย: Chulapinan

วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:19:46:47 น.

เรากลายเป็นสะพานเชื่อมสัมพันธภาพไปแล้วหรือนี่

โดย: latics1

วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:20:45:37 น.

ชอบค่ะ

โดย: medkhanun

วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:20:49:14 น.

โดย: นายแจม

วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:21:21:53 น.

ยังไม่เคยอ่านเลยค่ะ น่าสนใจจัง ชอบผลงานของทมยันตีมากเลยค่ะ

ปล.คุณการเวกจะไปงานหนังสือมั๊ยคะ

โดย: apple_cinnamon

วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:14:18:00 น.

ในบล็อกของเจ้าการเวกเสียงหวานมีเขียนถึงเพชรพระอุมาด้วย แล้วจะเข้ามาอ่านนะคะ

อ้อ เรียกพี่ว่า พี่แหม่ม แบบปลาก็ได้ค่ะ หนูการเวกเสียงหวานล่ะคะ ให้พี่แหม่มเรียกว่ายังไงดี

โดย: Chulapinan

วันที่: 29 มีนาคม 2551 เวลา:2:04:39 น.