...ก่อนจะได้สายไหมมา

ก็เทียวไปกลับร้านขายกระต่ายวันละหลาย ๆ รอบ

ด้วยความคิดที่ว่า ถ้าไม่อยากเลี้ยงจริง ๆ

ซักวันคงเบื่อที่จะไปยืนมอง ๆ มันแบบนั้น

หรือถ้ามีใครซื้อมันไปซะก่อน เราอาจจะตัดใจไม่เลี้ยงซะเลย...

แต่เหมือนชะตาฟ้ากำหนดให้สายไหมได้มาอยู่กะสาวน้อยผู้น่ารัก

ผ่านไปกี่วัน มันก็ยังอยู่ที่ร้านอยู่ดี

เช้าวันเสาร์บึ่งมอไซค์ออกไปด้วยเงินจำนวนเท่าค่าตัวสายไหม+อาหาร

ไม่มีขาดไม่มีเกิน

ซื้อสายไหม ใส่กล่อง ใส่ตะกร้าหน้ารถ

ฮัมเพลง ยิ้มหน้าบาน

ขับไปเลี้ยวโค้งแรก

พระเจ้า.......เจอตำรวจ

ไม่มีหมวกกันน๊อค ไม่มีใบขับขี่

ไม่มีใบคู่มือรถ

ไม่มีแม้กระทั่งตังค์ซักกะบาท (ซวยแท้)

"พี่คะ(ความจริงหน้าตาแกน่าจะเป็นลุงด้วยซ้ำ)

หนูมีกระต่ายตัวเดียวเนี้ย เอาปะคะ"

แกงงเป็นไก่ตาแตก...

หลังจากถามหาหลักฐานอะไรก็ไม่มีซักอย่าง

แถมจะเอากระต่ายมาติดสินบน

"น้อง..เอางี้ พี่ไม่รู้จะเอาไงกับน้องดี

เขียนชื่อกะที่อยู่ใส่นี่ละกัน"

"นี่"...ในที่นี้ คือปกหลังของปึ๊งใบสั่ง

เหอะๆๆ รีบเขียนทันทีค่ะ

แต่...ใส่ชื่อที่แม่เคยคิดจะให้เปลี่ยน (แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยน)

กับนามสกุลที่พึ่งคิดขึ้นได้ใหม่

พร้อมด้วยที่อยู่ของใครซักคน(ที่เราไม่รู้จัก) ลงไป

แล้วก็ยิ้มหวานพร้อมยกมือไหว้

แล้วรีบบึ้งรถไปก่อนที่ตำรวจจะไหวตัวทัน

ไอ่ไหมเอ๊ย..มาด้วยกันวันแรก ก็จะพากันซวยซะแล้ว

Create Date : 07 พฤษภาคม 2551
Last Update : 7 พฤษภาคม 2551 20:19:38 น.		4 comments
Counter : 402 Pageviews.
Share Tweet