สัตบรรณรัญจวน
หริ่งหริ่งกริ่งเรไรประไพโศก โชยชายโบกโยกไพรอาลัยถวิล ใบไม้หล่นร่วงไถลไหวสู่ดิน หลังฝนซาหลั่งรินสินธุ์ละไม
เทียนประดับขับราตรีทวีขำ สัตบรรณระบำกลิ่นประทินใส ลมระชวยระรวยผินชรินใจ รินรินไหลอาบแก้มแต้มนิศาชล
หอมอบอวลยะยวนเย้าคละเคล้าหา กลิ่นกานดาโอบกายาพาฉงน เคยแนบเนื้อหนุนนอนอ่อนระคน อึ่งคำรนบรรเลงซบกลบสองเรา
รำเพยผ่านทะยานซาบซ่านผิว เย็นสยิวหวิวกายรำพายเหงา อุ่นอิงแอบแนบกายหมายบรรเทา คืนนั้นเพียงสองเรากระเซ้าครวญ
ดั่งพญาสัตบรรณรำพันฝัน เคยเคียงเคล้าสบันคร่ำคอยหวน คืนนี้...พี่คอยเจ้าเร้ารัญจวน แสนยั่วยวนก่อนจะสิ้นกลิ่นโรยรา
Create Date : 06 สิงหาคม 2554 |
|
17 comments |
Last Update : 6 สิงหาคม 2554 16:56:32 น. |
Counter : 9935 Pageviews. |
|
|
|
เสียงเจ้าจับจิตเพราะเสนาะพริ้ง
กลิ่นหอมเอยอบอวลพร้อมเสียงกริ่ง
นั่งนิ่งนิ่ง พินิจเพลิน งามจับใจ
--------------
หวัดดีค่ะพี่ยอด
วันนี้ไปเม้นให้ริน เหงา ๆ โหวงเหวงไปด้วยเลยน้า
สู้ๆนะคะพี่ยอด
เอาเป็นว่าอย่าคิดมากดีกว่า
ใช่ก็คือใช่ ไม่ใช่ก็คือใช่ค่ะ อิอิ
ยิ้มกับตัวเองเยอะ ๆนะคะพี่ชาย
กำลังใจกองโตๆ มีให้เสมอ ^^