มีนาคม 2553

 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
21
22
24
26
28
29
30
31
 
 
ตอนที่ 3 เหล่าราชาในตำนาน 2


“คุณพ่อคะ ช่วยด้วยค่ะ” เธอวิ่งไปเรียกบาทหลวงแล้วพาชายหนุ่มไปที่ห้องพยาบาล
“ที่นี่เป็นเหมือนโรงพยาบาลมาตั้งแต่สมัยสงครามกลางเมืองแล้วล่ะ” คุณพ่อวัย 50 กว่าเอ่ย
“ที่นี่ปลอดภัย ไม่ต้องห่วงหรอกนะ” ลิปดาบอกเขา

“พวกเขาเป็นใครกันคะ ทำไมเขาต้องทำร้ายคุณ “
“พวกเขาเป็นนักฆ่าจากทีม Maxlava พวกเขาต้องการ AT ของผม”
“MaxLava…”
“ท่าทางจะโดนมาหนักนะ” คุณพ่อเข้ามาดูอาการแล้วเตรียมเครื่องมือรักษา
“ทำไมพวกเขาต้องทำขนาดนี้ด้วยคะ”
เจสันอาการค่อนข้างหนักแต่เขาก็รู้สึก ตัวอยู่ตลอดเวลา

“พวกคุณ...ขอบคุณมากที่ช่วยผมเรื่องของผมมันซับซ้อนคงเล่าให้คุณฟังไม่ได้ หรอกครับ”

“ฮ้าๆๆ...ท่าทางจะเป็นเรื่องไม่ค่อยดีล่ะสิ” คุณพ่อยกอ่างน้ำมาวางข้างเตียงแล้วถอดรองเท้า AT ออกจากเท้าเขา ทีแรกชายหนุ่มขัดขืน ลิปดาเข้ามาช่วย

“คงเพราะ AT คู่นี้สินะ กระเรียนขาว” คุณพ่อเอ่ย
“ทำไมคุณรู้จักมันด้วยครับ”

“คุณคงปิดบังพวกเราไม่ได้แล้วล่ะ ถ้าหากคุณคือราชา 1 ใน 5 ราชานก แล้วก็ควรที่จะเล่าให้พวกเราฟัง” บาทหลวงเอ่ย

“พวกคุณเป็นใครกัน” เจสันเอ่ยถามอย่างไม่ไว้ใจ
“ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ เราไม่ใช่คนที่จะทำร้ายคุณ”

“ถ้าผมจะเล่าให้คุณฟังมันก็ต้องมีเหตุผลที่สมควร พวกคุณเล่น AT หรือเปล่า ผู้ชายคนนั้นคงเล่น แต่คุณล่ะ...” เขาหันมาที่หญิงสาวและบาทหลวง
“555..... พ่อไม่ได้เล่นหรอกนะ แต่แม่หนูคนนี้เขาเล่น” ท่านบาทหลวงตอบแทน

ชาย หนุ่มมีท่าทีตกใจ มองหญิงสาวรูปร่างบอบบางตรงหน้า เธอช่างไม่เหมาะกับการสวมสเก็ตบอสเอาเสียเลย

“ใช่ผมเล่น AT แต่ผมไม่ได้อยู่ทีม MaxLava หรอกครับ และทีมของผมก็ไม่ใช่ทีมที่จะเข้าแข่งกับทีมใดด้วย” โทมัสเอ่ย
“มีด้วยเหรอครับทีมนั้น”

“ทีมของผมเป็นร้านซ่อม AT ครับ และทำหน้าทีซ่อม AT ให้กับเหล่า AT ทุกคนไม่เลือกทีมไหน และจะมี 5 คนพิเศษที่ถูกกำหนดหน้าที่หลักเอาไว้ หน้าที่ของผมก็คือจูน AT ให้กับราชา” โทมัสอธิบายให้เขาฟัง
“เทพธิดาแห่งการเชื่อมต่อ.....ฮิฮิ...” เจสันหัวเราะเบา

“คุณคงเข้าใจผิดสินะ ที่จริงแล้วราชามีทั้งหมด 6 คนต่างหากล่ะ พวกคุณคือใครกันแน่....” เขายังไม่เชื่อ

“ถูกแล้วล่ะราชามีเพียง 5 เท่านั้น…คุณเองก็เป็น 1 ในนั้นน่าจะรู้จักดีนะ ถ้ายังจำได้”คุณพ่อเอ่ย

เจสันนิ่งงันนึกถึงตอนที่เขาถูกเลือกเป็น ราชาเมื่อ 14 ปีก่อนมีเพียง 5 คนจริงๆ
“แต่ตอนนั้นเขาว่ากันว่าจะมีคนที่ 6”
“คนที่ 6 ไม่ใช่ราชาหรอก แต่เป็น พญาอินทรีสีน้ำเงินต่างหากล่ะ” คุณพ่อเอ่ยต่อ
“คุณรู้ด้วยเหรอครับ!!!!” เขาเอ่ยอย่างตกใจ

คุณพ่อได้แต่ยิ้ม

“เรื่องนั้นเมื่อ 14 ปีก่อนมันเป็นเรื่องที่เล่าขานในกลุ่มทหารหน่วยลับที่ต้องการพัฒนาอาวุธเอา ไว้ใช้ในสงครามสินะ มันอาจจะเป็นอาวุธที่มีอานุภาพรุนแรงก็ได้หากเราใช้ในทางที่ผิดๆ ว่ากันว่า ปีกของราชาทั้ง 5 จะเป็นพลังคอยเสริมให้กองทัพแข็งแกร่ง และพลังที่แข็งแกร่งมากที่สุดคือพญาอินทรีสีน้ำเงินที่ไม่เคยมีใครได้พบเห็น มันเลย มันอาจจะเป็นเพียงตำนานที่เล่าให้กันฟังก็ได้”

“ไม่หรอกครับมันเป็นเรื่องจริง พญาอินทรีสีน้ำเงินได้ถือกำเนิดขึ้นมาแล้ว ผมได้เห็นแค่ครั้งเดียวเท่านั้นก่อนที่จะเกิดจราจลในครั้งนั้น พวกผมต่างแตกกระจายไปคนละทิศละทาง บางคนก็ตกไปอยู่ในกลุ่มของเหล่าปฏิวัติ ที่ต้องการยึดเอาอำนาจไป แต่ผมก็หนีออกมาได้ และกำลังตามหาเพื่อนๆที่เหลืออยู่”
“ทำไมคุณถึงต้องตามหาด้วยล่ะคะ” ลิปดาถามขึ้น

“เพราะมันเป็นคำปฏิญาณของเหล่านักรบว่าจะร่วมมือกันสู้เพื่อปกป้องโลกของเรา เอาไว้จากคนชั่ว ผมคิดว่าทุกคนคงมีแผลจากการปฏิวัติครั้งนั้นเหมือนกันและต้องการสะสางมันให้ จบ”

ภาพของพ่อแว๊บขึ้นมาในหัวของลิปดา...รอยยิ้มใจดีที่คอยให้กำลัง ใจลูกๆเสมอ
“แล้วคุณล่ะอยู่ทีมไหน?”

“ฉัน....อยู่ทีมที่เป็นเพียงตำนานของเมืองนี้........ตั้งแต่พ่อฉันตายฉันก็ ปฏิญาณตนเอาไว้ว่าจะไม่ออกมาปรากฏให้ใครได้ยินชื่ออีก ถ้าคุณเป็น 1 ใน ราชา แล้วคงจะจำชื่อนี้ได้ …..Darkly blue eagle…..” ลิปดาบอกแก่เขา
เจสัน จ้องมองเธอตาค้างนิ่งราวกับเขาเห็นปีกนกอินทรีสีน้ำเงินที่กลางหลังเธอ

“ฮิฮิฮิ........ผมจำได้ดีเสมอ และไม่คิดมาก่อนว่าจะได้เจอที่นี่ ชื่อนั้นเป็นเพียงชื่อที่พวกผมถูกตั้งโดยผู้ก่อตั้งโครงการเอาไว้ ผมไม่เคยเห็นหรอกว่าปีกสีน้ำเงินมันเป็นยังไง แต่วันนี้ผมได้เห็นแล้ว...มันช่างสวยงามจริงๆ” เขาเอ่ยอย่างดีใจ

“ลูก คงจะไม่รู้จักพวกเราสินะ เพราะตอนที่เจ้าถูกเลือกน่ะตอนนั้นคุณเวลตันอยู่ที่เขตใต้ เขตอื่นๆที่เขามารวมตัวกันที่เขตกลางลูกคงไม่ได้มากับพวกเรา” บาทหลวงเอ่ย

“เปล่า ครับ...ผมมาที่นี่เหมือนกันแต่เกิดเหตุเสียก่อนและพ่อผมก็เสียชีวิตจาก เหตุการณ์ครั้งนั้นด้วยและ ผมก็พยายามหนีกลับบ้านจนได้”

“บอกผมมาว่าจะให้ผมทำอะไร ผมพร้อมจะสู้เพื่อคุณ” เขาหันไปเอ่ยกับลิปดา

“พวกเราเหล่าราชาต่างก็เกิดมาเพื่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กัน และเพื่อการนั้นผมจะร่วมมือกับคุณ”

“...ได้....ได้ค่ะ......” ลิปดายังไม่ทันตั้งตัวกับการขอร่วมวงของอีกฝ่ายก็ตกใจไม่น้อย

“คุณชื่ออะไรกันครับ ผมเจสัน ชิปเปอร์”
“ฉันลิปดา เวลตัน”

“โทมัส เมดิอาร์”

“เรียกคุณพ่อก็พอครับ”
“ขอบคุณครับทุกคน” เขาเอ่ยอย่างซาบซึ้งใจ

คุณพ่อบาทหลวงให้ทุกคนออกไปจากห้องก่อนเพื่อ ที่จะดูอาการของเจสัน ลิปดากับโทมัสจึงออกมารออยู่หน้าห้อง

“ตอนนี้เขาหลับไปแล้วล่ะ” คุณพ่อออกมาบอกทั้งสองหลังจากที่ทำแผลและให้เขากินยาไปเรียบร้อยแล้ว

“ลิปดากลับบ้านได้แล้วล่ะมันดึกมากแล้วนะ ไม่ต้องห่วงทางนี้แล้ว”
“ค่ะคุณพ่อ.....”

“เดี๋ยวผมจะไปส่งลิปดาเองครับ”
“ฝากด้วยนะโทมัส”
“ไม่เป็นไรครับ”

ทั้งโทมัสกับลิปดาเดินกลับ บ้านด้วยกัน

“นี่จะเป็นสงครามหรือเปล่าคะ” ลิปดาเอ่ยถามเขา
“คงจะใช่มั้ง สงครามที่ทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่าง คุณกลัวไหม?”

“ไม่ค่ะ ฉันอาจจะหลีกเลี่ยงมันมาตลอดตั้งแต่คุณพ่อตายฉันก็เลยตั้งใจว่าจะหันหลังให้ กับมัน แต่ว่าถ้ามันเป็นแบบนี้ฉันคงจะหนีไม่ได้แล้ว เพื่อปกป้องทุกคน ฉันไม่เคยกลัวฉันพร้อมจะสู้” เธอฉายแววตาอย่างมุ่งมั่นออกมา โทมัสได้แต่ยิ้ม

“จะยังไงผมก็พร้อมจะช่วยคุณนะครับ”
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง.......ฉันจะหยุดสงครามครั้งนี้ให้ได้ค่ะ” เธอหันไปบอกเขาก่อนจะไขกุญแจเข้าบ้าน

“อ่ะ......อาร์ม....นายมาทำอะไรตรงนี้” หน้าเธอแทบจะชนกับหน้าของอาร์มที่ทมึงทึงอยู่หน้าประตู

“เป็นฉันต่างหากล่ะที่ต้องถามเธอ เธอไปไหนมานี่มัน ตี 1 แล้วนะ”
“อ้อ...ฉัน....”
เขาเห็นเงาของโทมัสอยู่หน้าบ้าน

“แล้วนั่น...” เขาโผล่ออกไปดู

“คุณเป็นใคร” เขาเอ่ยถามหน้าไม่สู้เป็นมิตรนัก

“ผมโทมัส เมดิอาร์ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณอาร์ม ผมขอตัวก่อนนะครับ” เขาพูดเพียงเท่านั้นก็ขอตัวไป
อาร์มหันมาเล่นงานลิปดาต่อ

“เธอไปไหนมา....แล้วทำไมต้องมากับผู้ชายคนนั้น?”

“ฉัน......เอ่อ” ลิปดาไม่รู้จะอธิบายให้เขาฟังยังไงดี
อาร์มฉุดเธอเข้าบ้านและปิดประตู ทันที

“เธอไปไหนมา...บอกฉันมาเดี๋ยวนี้” ท่าทางเขาเอาจริงมากจนลิปดาชักจะกลัวขึ้นมา

“ฉัน......ไม่ได้ไปทำอะไรเสียหายนะ.....” เธอรีบปฏิเสธ
“แล้วเธอไปทำอะไรกลับมาซะดึกดื่นขนาดนี้” อาร์มนั่งกอดอกหน้าเข้มราวกับพ่อที่กำลังซักลูกสาวที่ทำผิด

“ก็พอนายเจอกับคุณเคย์ ฉันก็แยกมาแล้วบังเอิญเจอกับผู้ชายคนหนึ่งกำลังโดนชายสองคนใส่ AT วิ่งไล่ทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสน่ะสิฉันจะเข้าไปช่วย แล้วคุณโทมัสก็เข้ามาเจอเข้าเขาก็ช่วยฉันอีกที หลังจากนั้นเราก็เลยพาเขาไปโรงพยาบาล แล้วก็กลับมาบ้านนี่ล่ะ”
อาร์มมีสี หน้าตกใจเล็กน้อย

“แล้วเธอเป็นอะไรหรือเปล่า”

“เปล่า...ฉันไม่เป็นไร” เธอนึกดีใจที่เขายังห่วง
“แล้วนายล่ะไปกับคุณเคย์สนุกไหม?”

“ชิ...จะสนุกอะไร คุณเคย์ชวนฉันไปทานข้าวก็จริง ฉันก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่อาบน้ำยังตัวเหม็นอยู่เลยก็เลยคิดว่าจะขอกลับบ้าน มาอาบน้ำก่อน แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าเอาซองเงินใส่ไว้ในกระเป๋าของเธอ ฉันก็เลยนั่งรอเธออยู่ที่บ้าน ฉันรอแล้วรออีกตั้งนานเธอก็ไม่มา ฉันก็เลยออกไปตาม ไปทุกที่ฉันก็ไม่เจอ กะจะไปแจ้งความแล้วด้วย แต่มันก็ยังไม่ถึง 24 ชั่วโมงก็เลยกลับมารอที่บ้านเผื่อเธอจะกลับมา จนถึงตี 1 นี่แหล่ะ”

ลิปดาลุกขึ้นยืนเปิดกระเป๋าโยนซองเงินให้เขา อาร์มตกใจ

“แค่นี้ใช่ไหม ขอโทษนะที่ทำให้นายพลาดเดทกับคุณเคย์ นายไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเพราะฉันไม่เอาเงินของนายไปทำอะไร” เธอพูดด้วยสีหน้าที่ผิดหวังน้ำใสๆ มันเริ่มจะเอ่อที่เบ้าตา เธอจึงรีบหมุนตัวจะเดินขึ้นบ้าน
นี่ฉันคิดว่าเขาจะเป็นห่วงฉันซะอีกที่ พูดมาทั้งหมดนี่ก็เพราะอย่างนี้นี่เอง
อาร์มลุกขึ้นยืนอย่างโมโห

“นี่...ยัยบ้า แทนที่เธอจะสำนึกผิดสักหน่อยนะที่ทำให้ฉันเป็นห่วงแทบตาย ตอนที่ฉันวิ่งตามหาเธอฉันคิดไปสารพัดว่าเธอจะเป็นอะไรหรือเปล่า เธอไม่เคยเดินไปไหนคนเดียว เธอน่ะทั้งซุ่มซ่าม เงอะงะ เกิดตกท่อ หรือมีอันธพาลทำมิดีมิร้ายล่ะจะทำไง ฉันไปช่วยเธอไม่ทันล่ะจะทำไง แล้วยังกลับมาซะดึกขนาดนี้ ใครที่ไหนมาส่งก็ไม่รู้ จะไม่ให้ฉันห่วงเธอได้ยังไง ยัยบ้า” เขาระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างเหลืออด

ลิปดา ไม่ได้หันหน้ากลับมาเพราะตอนนี้น้ำใสๆ มันไหลอาบแก้มทั้งสองจนเปียกแล้ว

ฉัน เองก็ไม่อยากให้เธอเป็นห่วงฉันหรอก และฉันก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้....

“ตอนที่เธอโผล่หน้าเข้ามา ฉันดีใจแทบแย่ อย่างน้อยเธอก็ไม่เป็นไร” เสียงเขาอ่อนลง

“ขอ.....โทษนะ...อาร์ม...” เสียงเธอสั่นเคลือ เขาเดินมายืนข้างๆจับที่หัวเธอ

“ลิปดา….ต่อไปเธอไม่ต้องหันหลังเดินจากฉันอีกนะ เราจะไปด้วยกัน”
เธอ ไม่คิดว่าเขาจะห่วงเธอมากขนาดนี้
“ก็นายกับคุณเคย์......”

“ไม่หรอก...ถ้าฉันจะเดทกับคุณเคย์......ต้องเป็นวันที่ฉันพร้อมจะไปกับเธอ”
“เข้าใจแล้ว......” เธอตอบเขาแล้วเดินขึ้นบ้านไป



Create Date : 20 มีนาคม 2553
Last Update : 30 มีนาคม 2553 6:07:26 น.
Counter : 1112 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

unitan
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]