Bloggang.com : หยุ่ยยุ้ย : บันทึกชีวิตของบอมเบย์ ... บทที่ 9 กลับสู่อ้อมกอดแม่

บันทึกชีวิตของบอมเบย์ ... บทที่ 9 กลับสู่อ้อมกอดแม่

cursor

ตลอดระยะเวลาหกเดือนที่น้อยไปเรียนหนังสือในตัวเมืองอุบล ที่บ้านก็ดูจะเงียบเหงาทุกวัน เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของคนในครอบครัวดูลดน้อยลงไป โดยเฉพาะผู้เป็นแม่ที่เฝ้ารอคอยการกลับมาเยี่ยมของน้อยทุกนาที

“เป็นไรจ๊ะแม่” พ่อถามแม่อย่างห่วงใย เมื่อเห็นแม่นั่งเหม่ออยู่นอกบ้าน

แม่เผยยิ้มเศร้า ๆ ก่อนจะตอบเสียงเบา “คิดถึงน้อยมันน่ะพ่อ ไม่รู้ตอนนี้เป็นไงบ้าง ทั้งเรียน ทั้งทำงาน...ลูกเราอายุแค่ 16 เองนะพ่อ” แม่พูดเสียงสั่นเครือ

“ลูกเราเป็นผู้ชายนะแม่ ต้องปล่อยเขาไปเผชิญโลกภายนอกบ้าง” พ่อให้เหตุผล

“รู้จ๊ะพ่อ แต่มันจะหนักไปหรือเปล่า น้อยมันไปหกเดือนแล้วนะ มันยังไม่มีเวลามาเยี่ยมเราเลยซักวัน”

“มันอาจจะอยากพักผ่อนบ้างน่ะแม่ ถ้าให้มันนั่งรถมาหาเราก็ใช้เวลา อีกอย่าง เวลามันคงไม่มีนะแม่”

แม่ไม่ตอบพ่อ พร้อมมองเหม่อไปรอบ ๆ บ้าน ที่ ๆ เคยมีน้อยวิ่งเล่น น้อยที่นับวันจะเติบใหญ่ หากยังเป็นเด็กน้อยของแม่อยู่เหมือนเดิม

ฝนตกปรอยๆในเช้ามืด เสียงกบเขียดร้องระงม ภายในเถียงนามีหลายชีวิตนอนรวมกันอย่างมีความสุข ทั้งที่วันนี้เป็นวันเสาร์ แต่ทุกคนรวมทั้งพ่อต่างก็ต้องรีบตื่นและเร่งเพื่อไปดำนา

ก่อนที่ทุกคนจะออกไปปฏิบัติภารกิจ แม่ได้แจกถุงพลาสติกใบใหญ่ที่ได้มาจากถุงปุ๋ยนั่นเอง ซึ่งเจาะรูที่หัวและแขนทั้งสองข้าง เพื่อสวมใส่กันเปียกฝน รวมถึงหมวกใบใหญ่คนละใบ เล็กทำหน้าที่ไถนา เจ้าทุยดูเหมือนจะรับบทหนักพอดู หากแต่ไม่เคยมีปฏิกิริยาที่ไม่พอใจ

พ่อและลูกทั้งเจ็ดต่างก็ตั้งใจดำนาบนพื้นที่ที่กว้างขวางกว่า 30 ไร่ ซึ่งกว่าจะดำนาเสร็จก็คงใช้เวลาเป็นเดือน มีแต่แม่เท่านั้นที่ต้องทำหน้าที่นึ่งข้าวเหนียวและทำกับข้าวไว้รอพ่อและลูก ๆ ภายในเถียงนาน้อย ที่ๆทุกคนอาศัยอยู่รวมกัน

เมนูอาหารวันนี้ คือ นึ่งปลาช่อนตัวใหญ่ 1 ตัว พร้อมกับน้ำพริกปลาร้าถ้วยใหญ่และข้าวเหนียวกระติบยักษ์ แม่มองดูอาหารที่เตรียมไว้ แล้วพาลให้นึกถึงน้อย เพราะน้อยจะบอกให้แม่นึ่งปลาให้กินอยู่บ่อย ๆ

“คิดถึงใครอยู่เหรอแม่”

“คิดถึงไอ้น้อยมัน” แม่ตอบโดยไม่ทันหันมองดูต้นเสียง หากแต่เจ้าของเสียงนั้นคุ้นๆเหมือนใครคนหนึ่งที่แม่รอคอยอยู่

“น้อย” แม่มองไปตามต้นเสียงและอุทานออกมาเสียงดังมีความสุข

“ครับแม่” น้อยโผเข้ากอดแม่

“แม่คิดถึงน้อยมาก ไม่เห็นมาเยี่ยมแม่เลย จดหมายก็ไม่เขียนมาหาแม่” แม่พูดเชิงตัดพ้อ

“น้อยไม่มีเวลาครับ ทำงานและก็เรียน อีกครึ่งปีน่าจะจบแล้วแม่” น้อยกอดแม่ไม่ยอมห่าง

“เออ วันนี้แม่ทำนึ่งปลาช่อนด้วยนะ อาหารโปรดของน้อยเลย” แม่บอก

“จริงเหรอแม่ หิวแล้วอ่ะเนี่ย แต่น้อยขอไปอาบน้ำฝนก่อนนะ เพราะเดินมาจากถนนใหญ่ กว่าจะถึงเถียงนาก็เปียกหมดแล้วเนี่ย มันไกลจังเลยเนอะแม่ 2 กิโลได้มั้ง” น้อยพูดกับแม่

“เออ ไปอาบเหอะ แล้ววิ่งไปเรียกพ่อกับพี่ ๆ ที่ทุ่งด้วยนะ แม่ทำกับข้าวเสร็จแล้ว มากินข้าวกัน”

“อยู่ตรงไหนครับ” น้อยถาม

“ตรงคูนาต้นตาลจ๊ะ” แม่ตอบ

“ครับแม่” น้อยพูดพร้อมถอดเสื้อวิ่งฝ่าฝนไปตามทุ่งนา ที่ๆไม่มีแม้ความสะดวกสบาย ไม่มีตลาดให้เลือกซื้อของ ไม่มีบ้านเรือนสวยงาม หากแต่สิ่งเดียวที่ที่นี่ให้น้อยได้คือความรักและความอบอุ่นนั่นเอง

ค่ำคืนกลางทุ่งนา พระจันทร์เต็มดวงถูกบดบังด้วยเมฆดำ เสียงฝนกระทบกับหญ้าคาแห้งที่ใช้ทำเป็นหลังคาเถียงน้อย ฟังดูไพเราะจับใจ เสียงสัตว์น้อยใหญ่ร่วมกันขับกล่อม เตียงไม้ไผ่ใหญ่ ถูกแบ่งออกเป็นสองเตียง เพราะสมาชิกครอบครัวของน้อยรวมกันแล้วร่วมสิบคน

ภายในมุ้งสีขาวหม่น ถึงมีรูขาดเล็กๆน้อยๆ ก็สามารถกันยุงได้เป็นอย่างดี เพราะแม่จะใช้ยางพลาสติดมัดรูนั้นไว้ หากแต่สิ่งเหล่านี้ไม่เคยเป็นที่สนใจของครอบครัวน้อยแม้แต่นิด ไม่ได้รู้สึกแตกต่างจากบ้านเรือนอื่น เพราะบ้านแถวนี้ส่วนมากจะฐานะใกล้เคียงกัน คืนนี้น้อย แม่และพ่อนอนฟังเสียงฝนตกอย่างมีความสุข

“ไปเรียนเป็นไงบ้างน้อย ทำงานไปด้วยน่ะเหนื่อยไหม” แม่ถามน้อยด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เหนื่อยเลยแม่ ที่ทำงานเจ้านายใจดี เงินเดือนก็ได้สี่พันนะแม่ งานเสิร์ฟก็แสนจะสบาย ที่เรียนก็ใกล้ด้วยครับ” น้อยพูดให้แม่สบายใจ ทั้งที่ต้องโกหกแต่มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดที่จะทำให้แม่และพ่อไม่ต้องห่วง เงินเดือนพันสี่ กับการล้างจาน หากผู้เป็นพ่อและแม่ได้ฟัง คงทำใจลำบาก

“แล้วจะจบปีไหนลูก” พ่อถามน้อย

“ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ก็อาจจะต้นปีหน้า ก็ใช้เวลาเรียนหนึ่งปีพอดีพ่อ” น้อยตอบพ่อเสียงสดใส

“ถ้ามันลำบากก็กลับมาอยู่บ้านเรานะลูก พ่อและแม่เป็นห่วง” พ่อพูดกับน้อยน้ำเสียงอ่อนโยน

น้อยเอียงหน้าหนีพ่อ น้ำตาของเด็กน้อยไหลพราก เพราะพ่อไม่เคยพูดปลอบใจหรือแสดงอาการเป็นห่วงเป็นใยน้อยเช่นนี้ เพียงแต่ครั้งนี้ที่คำนี้ออกจากปากพ่อ ทำให้น้อยดีใจมากอย่างบอกไม่ถูก หรือพ่อจะรับรู้ถึงสิ่งที่น้อยได้พบเจอมา สิ่งแวดล้อมที่คอยแต่จะห้ำหั่นกันของคนในเมือง คอยแต่จะชิงดีชิงเด่น โดยไม่คิดถึงสิ่งที่ดีที่คนเราควรมอบให้แก่กัน

“นอนเถอะครับ พรุ่งนี้น้อยจะตื่นแต่เช้า เดี๋ยวจะไปช้อนลูกปลามาให้แม่หมกใส่ผักแมงรักให้กิน” น้อยตั้งใจพูดเสียงดังกลบน้ำตาของความดีใจ

“จ๊ะ เดี๋ยวแม่ไปด้วย แม่เห็นที่ทุ่งนาตรงต้นมะม่วงน่ะ ปลาเต็มเลย เดี๋ยวเราไปด้วยกันนะ” แม่บอกน้อย

“ครับ” น้อยตอบพร้อมยื่นมือมากอดแม่และพ่อ

ภายในเถียงนากลางทุ่ง มีความรักอบอวลอยู่เต็มท้องนา หรือสิ่งที่น้อยใฝ่ฝันและพยายามไขว่คว้า จะไม่ใช่สิ่งที่น้อยต้องการ หากแต่ที่นี่หรือเปล่า ที่จะทำให้น้อยมีความสุขได้มากที่สุด

เช้าวันอาทิตย์ น้อยรีบตื่นเร็วตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อและแม่ตั้งแต่เมื่อคืน พี่สาว พี่ชายและพ่อต่างเร่งลงนาตั้งแต่เช้าตรู่ น้อยและแม่ได้อุปกรณ์ช้อนปลา พร้อมถังน้ำไว้ใส่เจ้าปลาตัวน้อย

“นั่นไงแม่ ที่ริมน้ำตรงนั้น มีปลาเต็มเลย” น้อยชี้บอกแม่พร้อมจ้ำอ้าวเตรียมช้อนลูกปลาฝูงใหญ่

“เบา ๆ นะลูก เดี๋ยวมันตื่นกัน จะไม่ได้กินนะ” แม่บอก

น้อยตั้งใจช้อนลูกปลาขึ้นมาและต้องตาโตเพราะฝูงปลาตัวเล็กตัวน้อยติดขึ้นมาเต็มตาข่าย

“โอ้โฮ้ แม่ ดูดิ ปลาเยอะมาก พอแล้วมั้งแม่ ที่เหลือปล่อยไว้ให้มันโต” น้อยออกความเห็น

“จ๊ะ ครั้งเดียวพอแล้วเหรอ ไหนดูสิ ได้เยอะไหม” แม่ชำเลืองดูปลาที่น้อยช้อนขึ้นมา

“โอ้โห เยอะเหมือนกันเนอะ คงทำหมกได้ซักสองถ้วยเนอะ แม่ว่าเราไปเก็บหอยตามรอยไถดีกว่าน้อย จะได้เอาไปทำลาบหอยใส่ไข่มดแดงที่พ่อชอบด้วย ดีไหม” แม่ถามน้อย

“ดีครับ อยากกินเหมือนกันครับ” น้อยบอกแม่

น้อยและแม่เดินเคียงข้างกันไปตามทุ่งนาที่แสนกว้างใหญ่ ที่ๆมองไปบนฟากฟ้า ก็เจอหยดน้ำฝนปรอย ๆ เย็นฉ่ำ ต้นไม้น้อยใหญ่ไหวเอนตามแรงลมที่พัดโชยอย่างอ่อนโยน

น้อยอยากหยุดเวลาแห่งความสุขทุกอย่างไว้แค่วันนี้ เพราะความหวาดกลัวกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ไม่รู้ว่าโลกในวันข้างหน้าจะโหดร้ายกับน้อยมากเพียงใด หรือน้อยนำความฝันของตนเองวางไว้ไกลเกินความเป็นจริง เกินกว่าที่เด็กยากจนค่นแค้นคนหนึ่งจะไขว่คว้ามันมาได้ หรือจะหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้...ไว้แค่ความสุขที่น้อยได้รับทุกครั้งที่อยู่กับครอบครัว

ความคิดสับสนเริ่มรุมเร้าเด็กชายที่มีความฝัน มีความทะเยอทะยานเกินร้อย หากแต่วันนี้ ความฝันนั้นมันอาจหยุดลง เพราะปัญหาเล็กน้อยที่พบเจอ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ที่เด็กวัยสิบหกคนหนึ่งจะใช้ความคิดเพื่อหลบหลีก และไม่จมปลักอยู่กับมัน

“บ๊าย บายครับ พ่อครับ แม่ครับ” น้อยโบกมือลาพ่อและแม่ ที่มาส่งน้อยขึ้นรถประจำทาง ทั้งที่น้อยบอกพ่อและแม่ว่าไม่ต้องมาส่ง เพราะจากเถียงนากว่าจะถึงถนนใหญ่ ต้องเดินลัดเลาะตามทุ่งนาและป่าโปร่งกว่า 2 กิโลเมตร หากแต่ผู้เป็นแม่ยังยืนยันที่ยังอยากจะมาส่งลูกชาย พ่อเลยต้องมาเป็นเพื่อนแม่อีกที

รถประจำทางวิ่งจากจุดที่น้อยขึ้น ปลายทางที่อำเภอวารินชำราบ กว่า 20 กิโลเมตร และน้อยต้องต่อรถเมล์หรือรถสองแถวเข้าไปในตัวเมืองอีก ใช้เวลารวมกันราวสองชั่วโมง

ในขณะที่รถประจำทางวิ่งอย่างเชื่องช้า น้อยนั่งทอดสายตาอยู่ริมหน้าต่าง สายลมกระทบหน้าและไรผมของน้อยที่เริ่มยาว ใบหน้ามิได้รับรู้ถึงแรงกระทบของลมหรือสิ่งใด ๆ หากแต่ในใจน้อยยังครุ่นคิดถึงใบหน้าพ่อและแม่ที่เพิ่งจากกันไม่กี่นาที หากแต่เวลาสองวันที่น้อยมาเยี่ยมครอบครัว ดูเหมือนเป็นเวลาที่มีความหมายสำหรับน้อยมาก

น้อยมองทุ่งนาที่รถวิ่งผ่านไปเรื่อยๆ วิวข้างทางส่วนมากจะเป็นทุ่งนา สัตว์เลี้ยง วัว ควายและต้นไม้สีเขียวเป็นส่วนใหญ่ น้อยนั่งเพลินจนเผลอหลับ หากแต่ในหูได้ยินเพลงแว่วมากระทบจิตใจและเหมือนย้ำเตือนให้น้อยมุ่งมั่นกับความฝันอีกครั้งหนึ่ง

“เมื่อสุริยน ย่ำสนธยา หมู่นกกาก็บินมาสู่รัง
ให้มาคิดถึงท้องทุ่งนา เสียจัง
ป่านฉะนี้คงคอยหวัง
เมื่อไหร่จะกลับบ้านนา
มาอยู่เมืองกรุงใจก็มุ่งแต่อยากจะดัง
ด้วยความหวังอยากจะเป็นดารา
.............................................”

เพลงของพุ่มพวง ดวงจันทร์ถูกเปิดโดยโชเฟอร์รถประจำทาง น้อยนอนฟังและยิ้มอย่างมีความสุข

“ใช่แล้ว...” น้อยบอกตัวเอง สิ่งที่น้อยอยากทำตอนนี้คือต้องเรียนและอดทนก่อน เรื่องความฝันในอนาคตจะทำได้หรือไม่ช่างมัน แต่ตอนนี้การเรียนสำคัญที่สุด น้อยคิดพร้อมหัวใจที่พองโตและกำลังใจอัดแน่นเต็มร้อย ไม่ใช่เพียงเพื่อตัวน้อยเท่านั้น แต่เพื่อพ่อและแม่ที่น้อยรักมากที่สุดต่างหาก

Create Date : 16 ตุลาคม 2552

Last Update : 16 ตุลาคม 2552 20:08:36 น.

79 comments

Counter : 876 Pageviews.

ส่งเพลงนี้มาประกอบการอ่านเรื่องของน้อยนะคะ

โดย: หยุ่ยยุ้ย

วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:20:10:08 น.

มาจองที่นั่งไว้ก่อนนะยุ้ย
เดี๋ยวตระเวณหาเสียงให้เสร็จแล้วกลับมาอ่าน

น้อย .........รอด้วยนะ!!!

ตะโกนแบบ เชน

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:20:54:40 น.

อ่านแล้วอิจฉาน้อยจังเลยคะ
บรรยากาศทุ่งนาแว่บๆเลยคะคุณยุ้ย
ชอบจัง...

โดย: mutcha_nu

วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:21:47:02 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ

แวะมาสูดอากาศชายทุ่งครับ

โดย: pakma_13

วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:6:13:43 น.

ตั้งแต่อ่านบา

บทนี้ ดูสวยงาม สมบูรณ์กว่าทุกตอน

ทั้งภาพชนบท และอารมณ์ความรู้สึก

เริ่มไหลแล้ว...

เริ่มดูเป็นวรรณกรรมเยาวชนแระ

เขียนต่อไปเรื่อยๆ จะค่อยๆดีขึ้น...จนโปร...

................

ป.ล.มีเรื่องผีมาเล่าเพิ่มจ้ะ

โดย: นักล่าน้ำตก IP: 111.84.41.133 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:8:25:26 น.

สวัสดีเช้าวันหยุดค่ะ คุณยุ้ย

อ่านตรงบทที่ล้อมวงทานอาหารกัน
ทั้งปลาช่อนเอย น้ำพริกเอย จิ้มข้าวเหนียวร้อนๆ
น่าอร่อยไปเลยนะคะ

วันหยุดอีกแล้ว พักผ่อนมีความสุขมากๆนะคะ คุณยุ้ยจ๋า

โดย: nLatte

วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:8:55:20 น.

“คิดถึงใครอยู่เหรอแม่”

“คิดถึงไอ้น้อยมัน” แม่ตอบโดยไม่ทันหันมองดูต้นเสียง หากแต่เจ้าของเสียงนั้นคุ้นๆเหมือนใครคนหนึ่งที่แม่รอคอยอยู่

........
อ่านตรงนี้แล้วนึกภาพไปด้วยช่างมีความสุขแทนแม่ของน้อยจริงๆ
ยิ่งอ่านตอนที่นัดหมายกันไปข้อนปลาด้วยแล้วอยากไปใช้ชีวิตแบบนั้น สมัยก่อนลุงก็ไปช้อนปลาช้อนลูกน้ำลูกไรตามคลองตามวัดเกือบทุกวัน

ปล.เดี๋ยวมาอ่านต่อไปเก็บของก่อน ฝนมามืดเลย

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:14:15:34 น.

สวัสดีค่ะพี่ยุ้ย
คริคริคริ
แบบว่าดองบล็อกโดยไม่ได้ตั้งใจค่ะพี่
แต่วันนี้อัพแล้วค่า

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:14:47:06 น.

แวะมาเยี่ยมครับ..คุณยุ้ย..

เสาร์อาทิตย์ไปเที่ยวไหนเปล่าครับ
ผมเองงานเริ่มเบาบางลงแล้ว

อยากไปเที่ยวจัง..อิอิ
พาเอด้ามาเยี่ยมด้วยครับผม

โดย: Little Knight

วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:15:28:17 น.

อ่านแล้วได้บรรยากาศของท้องทุ่ง

มีกลิ่นไอของหญ้าฟางลอยมาไกลๆ ช่างสุขจริงๆ

ความสุขของน้อยที่ได้อยู่กับครอบครัวช่วงสั้นๆ กับความ

ทะเยอทะยานกำลังต่อสู้กัน

ชอบตอนนี้มากครับคุณยุ้ย

โดย: Insignia_Museum

วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:18:19:43 น.

ถึงจะสูงแต่ไม่หนาวก็พอไหวค่ะพี่ยุ้ย
ไม่กลัวตกเพราะมีปีกไว้กางถลาเล่นลมลงมาได้
แต่ถ้าให้อยู่จริงๆคงไม่เอาค่ะ
กลัวความสูง

คืนนี้หลับฝันดีนะคะ

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:21:36:25 น.

มาอ่านเรื่องราวของน้อยสนุกทุกบทเลยเจ้า

ไม่ได้แวะมาทักทายคุณยุ้ยหลายวันเลย สบายดีนะเจ้า

โดย: แม่เฮือน

วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:2:39:54 น.

พาเอด้ามาเยี่ยมยามเช้าครับ..คุณยุ้ย..

ช่วงนี้ไม่ค่อยมีรูปถ่าบแบบ บอมเบย์ หรอครับ..
ชอบดูชอบเม้นท์ครับ..อิอิ

โดย: Little Knight

วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:7:43:54 น.

โดย: พี่รี่+ต๊อก

วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:10:23:08 น.

เห็นบรรยากาศตอนวิ่งไปเล่นตามท้องนา แล้วชวนให้อยากไปถ่ายภาพทุ่งนาสวยๆ อยู่เหมือนกัน
มีความสุขกับวันหยุดวันอาทิตย์ที่สดใสด้วยนะครับ

โดย: ถปรร

วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:13:02:45 น.

หวัดดีค่ะคุณหยุ่ยยุ้ย

ท่าทางจะเป็นหวัดอีกแล้วแน่ๆเลยนะคะ รักษาสุขภาพด้วยจ้า
เมื่อวันก่อนน้องที่ทำงานบ่นเจ็บคอ ตอนบ่ายตัวร้อนจี๋ต้องไปหาหมอด่วนๆ
เฮ้อ....หวังว่าที่โดนมรสุมจะเป็นเรื่องของดินฟ้าอากาศนะคะ อิอิ

วันนี้ไปงานบวชมาตอนเช้า ไปซื้ออุปกรณ์วาดภาพตอนสาย
และไปซื้อผัก ผลไม้ และอาหารเจกับที่บ้านค่ะ....คิวแน่นมากเลยวันนี้

คุณหยุ่ยยุ้ยกินเจหรือเปล่าเอ่ย ข้าพเจ้ากินเป็นเพื่อนคุณแม่ล่ะ
หนุกๆละกัน...แต่มันก็ไม่ได้หาทานยากนี่นะ

โดย: D*U*A*N (thisisduan

) วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:13:16:04 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ยุ้ย

กลับมาแล้วครับ
แม้หมิงหมิงจะยังไม่หายดี 100 %
แต่อาการก็ดีขึ้นมากแล้ว

ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใย
ที่มอบให้กับหมิงหมิงนะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 19 ตุลาคม 2552 เวลา:8:09:42 น.

ขอบคุณพี่ยุ้ยด้วยนะครับ
ที่ร่วมทำบุญด้วยกันครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 19 ตุลาคม 2552 เวลา:13:28:58 น.

ไปโดนฝนมาหรือเปล่ายุ้ยแล้วดีขึ้นหรือยัง
เสียงแหบก็หายาอมซะ แล้วอย่ากินน้ำเย็นล่ะ

ปล.ปกติลุงชอบสีหลายๆสีแหละแต่ที่ชอบมากๆก็ สีน้ำเงิน หรือ เขียว ถ้าตามวันเกิดก็ต้อง ชมพู

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 19 ตุลาคม 2552 เวลา:20:43:51 น.

แวะมาเยี่ยมครับ

รบกวนขอชื่อที่อยู่หลังไมค์ด้วยครับปีใหม่นี้ผมกะจะทำโพสการ์แจกเพื่อนๆในbloggangครับ

โดย: อนันต์ครับ

วันที่: 19 ตุลาคม 2552 เวลา:21:19:23 น.

เห็นว่าเป็นหวัดเหรอ ขอให้หายไวไวครับ
ขอบคุณที่แวะมาหากันในวันว่างๆเหงาๆนะครับ

:)

โดย: F0 IP: 58.8.173.66 วันที่: 20 ตุลาคม 2552 เวลา:0:13:25 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ยุ้ย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 20 ตุลาคม 2552 เวลา:6:18:42 น.

อ่านแล้วรู้สึกว่าต่างจังหวัดน่าอยู่จังค่ะ

ps. คุณน้องรู้มั้ยว่าตอนบิ๊กบราเธอร์ คุณพี่เชียร์คุณน้องสุดชีวิตเลย

โดย: plenaka

วันที่: 20 ตุลาคม 2552 เวลา:9:21:57 น.

แวะมาหาค่าคุณยุ้ย หลังจากเป็นไข้ทับฤดูซะหลายวัน ยาวเลยทีนี้ ^^" ตกลงพิมจองบัตรดูลมหายใจ เดอะมิวสิคคัลเรียบร้อยแระ วันที่ 5 เดือนหน้ารอบทุ่มครึ่งค่ะ ถ้าคุณยุ้ยเดินผ่านคนที่นุ่งกระโปรงบาน ๆ แบบปริศนากับท่านชายพจน์แบบ Drama มากๆ ทักได้เลยค่ะ อิอิ

โดย: ชิฟฟอนคาปูชิโน่

วันที่: 20 ตุลาคม 2552 เวลา:12:22:54 น.

แฮ่ ๆ คนข้างตัวพิมเค้าแอบจองตั๋วตัดหน้าเซอร์ไพร์สไปแล้วค่ะ ช่วงนี้ทำตัวน่าร้ากกก อิอิ

โดย: ชิฟฟอนคาปูชิโน่

วันที่: 20 ตุลาคม 2552 เวลา:19:42:55 น.

สีชมพูนั่นชอบเพราะเป็นสีวันเกิดน่ะ แต่มันหวานไปเสื้อผ้าเลยไม่เคยซื้อสีชมพู ขืนใส่คงแปลกดีนะ

แล้วเวลายุ้ยดูซีรียส์หนังเกาหลีกว่าจะจบเรื่องน้ำตาไม่ท่วมบ้านเหรอ

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 20 ตุลาคม 2552 เวลา:19:56:25 น.

แวะมาอ่านจ๊ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 20 ตุลาคม 2552 เวลา:21:12:19 น.

รีบๆมาทักทายก่อน

ก่อนเนตจะอืด...(เป็นทุกคืน ไม่อยากแก้อะไรแร้ว)

โดย: นักล่าน้ำตก IP: 115.67.44.209 วันที่: 20 ตุลาคม 2552 เวลา:21:15:58 น.

อ่านแล้วนึกถึงตัวเอง
ตอนจากบ้านมาเรียนเลยค่ะ

คิดถึงบรรยากาศท้องทุ่งและ
กลิ่นโคลนสาปควายจังค่ะ

คืนนี้ขอให้นอนหลับฝันดีนะคะ

โดย: Fullgold

วันที่: 20 ตุลาคม 2552 เวลา:21:23:21 น.

นอนหลับฝันดีนะคะคุณยุ้ย อย่านอนดึกน๊า beauty sleep ^__^

ฝันดีจ้า - Hi5 กราฟฟิคสำหรับคอมเมนต์

โดย: ชิฟฟอนคาปูชิโน่

วันที่: 20 ตุลาคม 2552 เวลา:22:41:43 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ยุ้ย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:5:53:02 น.

สวัสดีครับคุณยุ้ย..

พาเอด้ามาวิ่งเล่น Blog นี้..

โดย: Little Knight

วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:16:06:16 น.

เข้ามาอ่านอีกเที่ยวเอาให้เข้มข้นหน่อย

ชอบที่น้อยคิดตรงนี้มาก

.............
สิ่งที่น้อยอยากทำตอนนี้คือต้องเรียนและอดทนก่อน เรื่องความฝันในอนาคตจะทำได้หรือไม่ช่างมัน แต่ตอนนี้การเรียนสำคัญที่สุด น้อยคิดพร้อมหัวใจที่พองโตและกำลังใจอัดแน่นเต็มร้อย ไม่ใช่เพียงเพื่อตัวน้อยเท่านั้น แต่เพื่อพ่อและแม่ที่น้อยรักมากที่สุดต่างหาก
..............

คิดได้แบบนี้ไม่มีปัญหาในการเดินหน้าไปสู่ความฝันในอนาคตแน่นอน เป็นเด็กบ้านนอกบางคนคงล้มเลิกความตั้งใจไปแล้ว

Friends18.com Orkut MySpace Hi5 Scrap Images

Friends18.com Good Evening Comments

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:17:41:16 น.

หอบกุหลาบมาสวัสดียามเย็นค่ะคุณยุ้ย ^__^ พิมแอบลองใส่ชุดแล้วนะคะรู้สึกอยากย้อนไปอยู่ยุคนั้นจัง ใจรักสุด ๆ อิอิ

ThaiComment.com

โดย: ชิฟฟอนคาปูชิโน่

วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:17:49:46 น.

ฝนตกชุ่มฉ่ำทั้งวันจริงๆวันนี้
ปกติไข้หวัดคัดจมูกไม่ค่อยเป็นเลยยุ้ย

แล้วนี่หายป่วยดีหรือยัง

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:20:46:44 น.

สงสัยเป็นเพราะเคยอยู่เมืองนอกเมืองหนาวน่ะยุ้ย
เลยไม่ค่อยเป็นหวัด

คุยโม้มากๆเดี๋ยวเลยเป็นหวัดแน่ๆ

ปล.พรุ่งนี้ทำงานอีกวันก็ได้หยุดสามวันแล้วนะ
ไปเที่ยวไหนหรือเปล่า ไปหาหนังสือธรรมะที่วัดชลประทานมั้ย

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:21:12:51 น.

แวะมาราตรีสวัสดิ์ค่าคุณยุ้ย ท่านชายพจน์ยุไม่ขึ้น 555 เสื้อโปโลกางเกงยีนส์โลด ^^

โดย: ชิฟฟอนคาปูชิโน่

วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:21:56:13 น.

ลองไปหามาดูค่ะพี่
รับรองคนเซนซิทีฟมีน้ำตาแน่ๆ
เพราะนาห์พิสูจน์มาแล้ว

คืนนี้ฝันดีนะคะ

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:22:41:55 น.

ฝันดีนะครับพี่ยุ้ย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:22:43:06 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ยุ้ย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 22 ตุลาคม 2552 เวลา:6:52:00 น.

สงสัยจะเลือกเที่ยวใกล้ๆในกรุงเทพฯแค่นั้นแหละยุ้ย
นานๆจะมีนาทีทองที่ถนนโล่งๆ

เที่ยวให้สนุกนะยุ้ย นึกว่าโดนเรียกประชุมด่วนอีก

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 22 ตุลาคม 2552 เวลา:22:12:22 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ยุ้ย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:7:29:43 น.

ช่วงป่วยไมไ่ด้ถ่ายรูปหมิงหมิงเลยครับพี่ยุ้ย
รูปนี้ก็ถ่ายเอาไว้ก่อนป่วย

นั่นสิ ----- ว่าจะไปหาเจลของเด็กมาใส่ให้หมิงหมิงเหมือนกันครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:11:17:14 น.

สวัสดีครับคุณยุ้ย

สุขสันวันหยุดครับ
มารออ่านตอนต่อไปครับ

สำหรับภาพที่ผมนำมาลงบล็อกนั้น ไม่มีบันทึก
เหตุการณ์นั้นไว้ ให้ภาพแต่ละภาพอธิบาย
ตัวเองครับ

โดย: Insignia_Museum

วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:20:30:43 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ยุ้ย

ได้หยุดยาวไปเที่ยวไหนมั้ยน้อ อิอิอิ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:7:41:52 น.

มาทักทายจ้า...

เที่ยวเหนื่อยมาก ปวดเมื่อยไปทั้งตัว

โดย: นักล่าน้ำตก IP: 118.173.144.127 วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:20:12:49 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ยุ้ย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:7:19:12 น.

หวัดดีค่ะคุณหยุ้ย
คุณหยุ้ยไม่สบายหายยังเอ่ย
รักษาสุขภาพนะค่ะ
หมู่นี้อากาศเปลี่ยน มั่วๆ แปลกๆ
พวกเราต้องระวังสุขภาพให้มากๆ

ปล. แถวลำปางต้นคูนน่าไม่อาย
ออกดอกเฉยเลยอะ...กิ้วๆ 555

โดย: มัจฉานุ..ม่ะได้ล็อคอิน IP: 118.172.109.198 วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:9:49:17 น.

หมดวันหยุดแล้วยุ้ยเตรียมตัวทำงานได้แล้ว

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:18:56:03 น.

หวัดดีตอนเที่ยงคะ ทานข้าวยังคะ

โดย: c_nia

วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:12:11:56 น.

ขอโทษ...ของแท้เลย..
อิอิ...แก้ไขให้แล้วครับ..

ขอโทษจริงๆ..

โดย: Little Knight

วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:20:49:16 น.

หวัดดีจ๊ะคุณยุ้ย เพิ่งจะกลับมาเล่นบล๊อค แว่บเข้ามาแล้วก็แว่บออกไป ขออนุญาตไปทักทายเพื่อน ๆ ก่อน แล้วจะกลับมาอ่านรอบหลังละกันน้า

โดย: haiku

วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:21:09:11 น.

แดดร้อนทั้งวันเลยวันนี้ยุ้ย แต่ดึกๆสงสัยจะมีฝนอีกแน่
อยากให้ถึงหน้าหนาวเร็วๆ

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:21:23:07 น.

row chom pap LamPang nacrub

โดย: พี่รี่+ต๊อก

วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:21:52:41 น.

มาแว้ว

มาถึงเที่ยงๆมะวาน แต่งานเข้า ก็เลยไม่ได้เข้าเน็ตเลยจ้ะ

คิดถึงมากกกจ้า

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:10:34:16 น.

หวัดดีตอนเที่ยงค่ะ มาชวนไปกินข้าวกับแกงเขียวหวานน้ำเต้าหู้ที่บ้านค่ะ

โดย: c_nia

วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:12:36:12 น.

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมกันเสมอครับ
พักนี้หนูหล่อเดินสายยากมาก เน็ตที่นี่
อืดจนเหนื่อย

คุณยุ้ยสบายดีนะครับ รักษาสุขภาพด้วย

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:20:48:59 น.

โชคดีกลับมาได้อีก

แหะๆๆ คือว่า กลอนประตูเค้าแจ้นไปเปิด
กลอนหน้าต่างแล้วเพ้อเจ้อเลื่อนลอยออก
ไปโลดเลยครับ อาจต้องถึงดามแข้งขาแขน
แมนด้วยก็ไม่รู้ครับ โดนคุณลุงดึงไว้ด้วย
แล้ว คงอาการไม่หนักเท่าไหร่ 555

โดย: หนูหล่อ (nulaw.m

) วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:21:47:46 น.

อ่านจบแล้วค่า อ่านไปเอาใจช่วยน้อยไป กว่าจะถึงฝั่งฝันคงอีกหลายเฮือก หวังว่าน้อยคงไม่ท้อไปซะก่อน

ฝนกะลังตก วันนี้คงหลับสบายแน่

ฝันดีนะคะคุณยุ้ย

โดย: haiku

วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:22:42:17 น.

+ โอวววว ... ขอบคุณคุณยุ้ยนะครับ ที่ไปเยี่ยมเยียนกัน

+ แว้กกกก! ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องของ ป๋า มานานมากๆ โผล่มาตรงนี้ เหมือนหนังขาดตอนต่อไม่ติดเลยแฮะเรา

+ คุณยุ้ยน่ารวมเล่ม แล้วเอาไปออกเป็นพ็อกเก็ตบุ๊ค หาตังค์กินหนมเลยนะครับเนี่ย ไหนๆ ก็รวบรวมมาได้ยาวเฟื้อยขนาดนี้แล้ว อุๆ

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 28 ตุลาคม 2552 เวลา:12:59:31 น.

พูดอย่างกับสมุทรปราการไกลจากกรุงเทพฯมากเลยนะยุ้ย อากาศถึงต่างกัน

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 28 ตุลาคม 2552 เวลา:20:30:33 น.

ค่อยยังชั่วแล้วเหรอค่ะ
ดีค่ะรักษาแบบธรรมชาติ
ใช้เวลานานหน่อย แต่ก็ไม่ต้องดื้อยา
หายไวๆ นะคะ
คิดถึงน้อยแล้วอะ

โดย: มัจฉานุ มะล๊อคอิน (mutcha_nu

) วันที่: 28 ตุลาคม 2552 เวลา:21:50:51 น.

หวัดดีค่ะคุณยุ้ย
ชอบหนุ่ม ๆ เกาหลีเหมือนกันเหรอคะ ฮ่า ๆ ๆ
เดี๋ยวจัดให้ค่ะ ฮ่า ๆ ๆ ของชอบเหมือนกันค่ะ
ดูแล้วสดชื่น กระปรี้ กระเปร่า จริง ๆ เลย

หนุ่มหล่อกึนซอก กำลังเล่นเรื่อง you're handsome ค่ะ
น่าดูมาก ๆ เลย
ได้อ่านเรื่องย่อ เรื่องนี้แล้วยังคะ
ปล. วันหลังจะหาหนุ่มน่ารัก ๆ มาฝากอีกค่ะ อิอิ

โดย: มินทิวา

วันที่: 29 ตุลาคม 2552 เวลา:8:35:29 น.

พี่ยุ้ย หนู๋เฟื่องจะไปเกาหลีวันที่ 1

ฝากโหวตกาทงหลงทางด้วยนะคะ

เหอๆเด๋วเอาหนุ่มเกาหลีมาฝากเด้อ

โดย: pafun.p

วันที่: 29 ตุลาคม 2552 เวลา:10:04:31 น.

หวัดดียามเที่ยงแบบง่วงๆค่ะคุณหยุ่ยยุ้ย

เมื่อคืนนี้กลับดึกมากๆ แถมถอยรถไปเสยก้อนหินอีกแล้วอ่ะ...เฮ้อๆๆ
คุณหยุ่ยยุ้ยเป็นไงบ้างคะ หายป่วยแล้วยังเอ่ย
ข้าพเจ้าตอนนี้เจ็บคอนิดหน่อย คาดว่าจะเจ็บมากในวันพรุ่งนี้ 5555

ไปหาอะไรทานก่อนนะคะ

โดย: D*U*A*N (thisisduan

) วันที่: 29 ตุลาคม 2552 เวลา:12:13:10 น.

บทที่ 9 นานมั่กๆ

.........

มาตามไปชมดอกไม้ที่บ้านจ้ะ...

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 29 ตุลาคม 2552 เวลา:14:46:45 น.

แวะมาทักทายวันสุดท้ายของการทำงานค่ะคุณยุ้ย รู้สึกว่าเริ่มได้กลิ่นลมหนาวแล้วนะคะ ^__^ มืดเร็วขึ้น และผิวชักจะเริ่มแห้ง ๆ ไม่รู้ว่าปีนี้จะหนาวซักกี่วัน

nice day ka

โดย: ชิฟฟอนคาปูชิโน่

วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:7:51:35 น.

รูปสวย น่ารัก glitter emoticon //www.yenta4.com

มาเยี่ยมค่ะ

โดย: mutcha_nu

วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:11:20:05 น.

วันศุกร์อีกแล้วยุ้ยเร็วจริงๆนะ

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:21:18:29 น.

เพลง ME AND YOU AND A DOG NAMED BOO
เป็นเพลงของ LOBO ไม่ใช่คุ้นเฉยๆสมัยก่อนชอบมากๆร้องได้เลยแหละ

กุ้ง กิติตคุณ เอามาร้องก็เพราะเหมือนกัน

ไปนอนก่อนแล้วเริ่มจะง่วง

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:22:30:30 น.

ขอบคุณค่ะคุณยุ้ย ^__^ พิมก็ดีใจกับเขาเช่นกันค่ะ นศ.แพทย์ในเรื่องเล่านั้น เราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันค่ะ

โดย: ชิฟฟอนคาปูชิโน่

วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:22:52:46 น.

อ่อ พิมลืมเล่าให้ฟังเรื่องหนึ่งค่ะ แอบอมยิ้ม อิอิ คือตอนที่คณะกรรมการสอบสัมภาษณ์ถามว่า "ถ้าไม่ให้ผ่านเพราะยังไม่พร้อมจะเรียนที่นี่ล่ะ" เค้าก็บอกว่า "นั่นแสดงว่าตัวผมยังไม่พร้อมจริง ๆ และจะขอกลับไปเตรียมใหม่เพื่อมานั่งอยู่ตรงนี้ในปีหน้าอีกครั้ง" แล้วก็ไหว้ขอบคุณ ก่อนที่จะเดินออกจากห้อง คนที่สัมภาษณ์ก็บอกว่า "เวลามาเรียนที่นี่แล้ว อย่าลืมใส่รองเท้าล่ะ" อิอิ (เขาไปใช้ชีวิตอยู่กับชุมชนชาวอโศก ซึ่งที่นั่นเค้าไม่สวมรองเท้ากันค่ะคุณยุ้ย)

โดย: ชิฟฟอนคาปูชิโน่

วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:23:02:40 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ยุ้ย

หมิงหมิงและพ่อก๋า
กลับมารายงานตัวอีกครั้งครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 31 ตุลาคม 2552 เวลา:5:58:04 น.

ไม่รู้คุณยุ้ย ดูเรื่อง ความรักของซุปเปอร์สตาร์ ยังคะ
ถ้ายัง หยิบเรื่องนี้ ขึ้นมาดูก่อนก็ได้ค่ะ
ดูแล้วก็เข้าอีหรอบเดิม คือหลงรักพระเอกอีกแล้ว
แต่ คิด ๆ ดู ยังไม่เห็นมีเรื่องไหนที่ไม่
ตกหลุมรักพระเอกเลยอ่ะค่ะ ฮ่า ๆ ๆ
เรื่องนี้ ซอยจิวู ก็สวยมาก ๆ
อ่ะ ลืมไป เรื่องนี้มีพระรองที่หลงรักนางเอกอีก 3 คน
คอนเฟริม์ว่าน่าร๊ากทุก ๆ คนค่ะ ฮ่า ๆ ๆ
ปล. มินเองก็ยังไม่ได้ดูอีกเกือบ 10 เรื่องอ่ะ
ใหม่ ๆ ทั้งนั้น เพื่อนมันส่งมาให้ ไม่มีเวลาเลยค่ะช่วงนี้
หยุดพักผ่อน ดูหนังให้มีความสุข นะคะ

โดย: มินทิวา

วันที่: 31 ตุลาคม 2552 เวลา:8:46:46 น.