บุญบรรพ์ (บรรพ ๑-๒)/ศรีฟ้า ลดาวัลย์

บุญบรรพ์ (บรรพ ๑-๒)/ศรีฟ้า ลดาวัลย์
สนพ.เพื่อนดี

จากปกหลังบุญบรรพ์ บรรพ ๑
จุดประสงค์ของการเขียนเรื่อง ‘บุญบรรพ์’ ซึ่งน่าจะแสดงไว้ก่อนนั้นมีอยู่สองประการ ประการหนึ่งเพื่อเฉลิมพระเกียรติบุรพกษัตริย์ ตั้งแต่สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชเป็นต้นมา อีกประการหนึ่งเพื่อเฉลิมพระเกียรติ สมเด็จพระศรีสุลาลัย พระบรมราชชนนีพันปีหลวงในรัชกาลที่ ๓ ซึ่งเมื่อสถาปนาพระบรมราชจักรีวงศ์แล้ว ท่านเป็นสามัญชนพระองค์แรกที่ทรงพระอิสริยยศ ‘สมเด็จพระพันปีหลวง’ และเมื่อเสด็จสวรรคต พระบรมศพได้ประดิษฐาน ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท
ทว่ามิใช่เป็นการเฉลิมพระเกียรติพระวาสนาบุญญาบารมีของพระองค์ หากแต่เฉลิมพระเกียรติในฐานะที่ทรงเป็น ‘แม่’ ผู้ประเสริฐ ทรงอบรมเลี้ยงดูพระบรมราชโอรสให้ทรงคุณธรรมอันวิเศษ จนกระทั่งเสด็จขึ้นครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์ผู้ทรงเห็นแก่บ้านเมืองยิ่งกว่าประโยชน์สุขส่วนพระองค์ และในฐานะที่ทรงเป็น ‘เมีย’ ผู้ประเสริฐ ยึดมั่นในความสุขสบายพระราชหฤทัยของพระบรมราชสวามีเป็นที่ตั้ง

+++

เริ่มที่บรรพ ๑ ก่อนนะคะ

เริ่มเรื่องจากปลายแผ่นดินของสมเด็จพระเจ้าตากสิน จนกระทั่งถึงต้นแผ่นดินใน ร.๓ อ่านสนุกมากค่ะ ผู้เขียนสอดร้อยเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์เข้ากับนวนิยายได้อย่างกลมกลืน ผ่านตัวละครในยุคสมัยนั้นอย่าง “ทองมา” (ตอนอ่าน จขบ.นึกถึงแม่ช้อยในเรื่องสี่แผ่นดินค่ะ) ทองมาเป็นญาติกับคุณเพ็ง เมื่อมาอาศัยอยู่ด้วยนั้นก็มีหน้าที่เป็นพี่เลี้ยง ‘หนูมาเรียม’ ธิดาของคุณหญิงเพ็งและพระยานนทบุรี และติดสอยห้อยตามเรื่อยมาจนกระทั่ง ‘แม่หนูมาเรียม’ ของทองมา เป็นเจ้าจอมมารดาเรียมใน ร.๒ และต่อมาดำรงพระยศเป็นสมเด็จพระศรีสุลาลัย พระราชชนนีใน ร.๓

ในเนื้อเรื่องจะกล่าวถึงพระราชกรณียกิจของพระมหากษัตริย์ การศึกการสงครามกับเพื่อนบ้าน การค้าขายกับต่างประเทศ การทูต และการทำนุบำรุงวัดวาอาราม รวมถึงงานพระราชพิธีต่างๆ และพระราชประวัติส่วนพระองค์ อ่านสนุกมาก เพลิน และได้ความรู้ค่ะ คนที่ชอบเรื่องประวัติศาสตร์ หรือแม้แต่คนที่ไม่ชอบหรือไม่อยากอ่านประวัติศาสตร์ที่เป็นสารคดีล้วนๆก็น่าจะชอบเล่มนี้นะคะ

ในท้ายเล่มมีคู่มือการอ่านบุญบรรพ์ ซึ่งมีประโยชน์มาก อันประกอบด้วยเรื่องราวต่างๆที่ควรรู้แยกย่อยออกมาจากในเรื่อง เช่น เรื่องสายตระกูลของสมเด็จพระศรีสุลาลัย ประวัติขุนนางที่มีบทบาทเด่นๆในเรื่อง ที่มาของตำแหน่งบรรดาศักดิ์ ฯลฯ แม้ว่าจะเป็นคู่มือ แต่แนะนำว่าให้อ่านนิยายก่อนแล้วค่อยอ่านคู่มือตามหลังนะคะ จะนึกภาพและเข้าใจได้ง่ายขึ้น

บรรพ ๒

กล่าวถึงพระราชกรณียกิจต่างๆในแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯค่ะ ตั้งแต่การศึกกับเพื่อนบ้าน เป็นแผ่นดินที่มีศึกสงครามมากอีกแผ่นดินหนึ่ง รอบด้านกันเลยทีเดียวค่ะ เรื่องการค้าสำเภา เหตุการณ์ที่ชาวต่างชาติเข้ามาขอทำสนธิสัญญา รวมไปถึงเรื่องศาสนาที่ในเวลานั้น พระนุ่งห่มตามแบบรามัญซึ่งเรื่องนี้พระองค์ทรงวิตกกังวลมาก ในตอนท้ายเล่มก็มีคู่มือเช่นกันค่ะ

ในบรรพ์ ๒ นี่มีตัวละครเพิ่มขึ้นมาคือ หง อาจเป็นเพราะคุณทองมาเธอแก่แล้วครั้นจะให้ไปกะยื้อกะแย่ง ชะเง้อชะแง้ ดูงานพระราชพิธี หรือให้วิ่งไปพระตำหนักนั้น พระตำหนักนี้ก็กระไรอยู่ และนายบุญช่วยที่เพิ่มขึ้นมานี่ จขบ.ไม่แน่ใจว่าเพิ่มมาเพื่อให้หงรู้สึกวาบหวิวหรือให้เข้ากับเรื่องราวในตอนที่คุณพุ่มซึ่งเป็นพนักงานเชิญพระแสงขอทูลลากลับไปอยู่นอกวัง และต่อมาก็มีข่าวว่าไปเป็นหม่อมของสมเด็จพระปิ่นเกล้าฯ ซึ่งขณะนั้นทรงดำรงพระยศ พระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้ากรมขุนอิศเรศรังสรรค์ รวมถึงมีเจ้าจอมลูกจันท์ที่ทูลออกจากวังและต่อมาก็ไปอยู่ที่วังเจ้านาย ย้ายไปย้ายมาระหว่างวังของพี่น้องสามพระองค์ รวมถึงในตอนท้ายคุณพุ่มก็ทูลขอกลับเข้ามาอยู่ในวังแต่ก็ไม่ได้มีหน้าเป็นพนักงานเชิญพระแสงเช่นเดิมนะคะ การสร้างตัวละครอย่างนายบุญช่วยขึ้นมานี้อาจจะเพื่อให้หงเกิดความรู้สึกเช่นหนุ่มสาว และให้หงได้เรียนรู้จากสิ่งที่หงเห็นในกรณีของคุณพุ่มและเจ้าจอมลูกจันท์ แต่ก็อ่านสนุกนะคะ (เพียงแต่สงสัยว่านายบุญช่วยมาแล้วไปดื้อๆ คือจขบ.ชอบสงสัยในจุดที่คนอื่นๆไม่สงสัย – ถามเพื่อนๆที่อ่านก็ไม่มีใครสงสัย แล้วจุดที่สงสัยมันก็ไม่ใช่จุดใหญ่อะไรด้วย คือจขบ.เป็นคนประหลาดอ้ะค่ะ)

คุณพุ่มเป็นหญิงที่มีความสามารถทางด้านกาพย์กลอนมากค่ะ(ในสมัยนั้นมีคุณสุวรรณอีกคน) เมื่อออกมาอยู่นอกวังและอาศัยอยู่ในเรือนแพ ก็เป็นที่ชุมนุมของนักกาพย์กลอนในยุคนั้น จนเรียกกันว่า ‘บุษบาท่าเรือจ้าง’ เมื่อตอนทูลขอกลับเข้ามาอยู่ในวัง ร.๓ ทรงแย้มพระโอษฐ์และทรงมีพระราชดำรัสกลอนสักวาลอยๆว่า (คงเพราะทรงเห็นว่าคุณพุ่มเป็นนักกลอนด้วย)

“เจ้าช่อมะกอก เจ้าดอกมะไฟ
เจ้าเห็นเขางาม เจ้าตามเขาไป
เขาทำเจ้ายับ เจ้ากลับมาไย
เขาสิ้นอาลัย เจ้าแล้วฤๅเอย”
คุ้นๆกลอนบทนี้มาก ไม่แน่ใจว่าอ่านเจอที่ไหนมาก่อน เพิ่งรู้นี่เองค่ะว่า ร.๓ ทรงกลอนสักวาบทนี้ แต่คุณพุ่มก็ได้เข้ามาอยู่ในวังอีกครั้งนะคะ พระองค์มิได้ทรงแสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวอันใด มีเพียงกลอนสักวาบทนี้ที่พระราชดำรัสแก่คุณพุ่มเมื่อครั้งเข้ามากราบถวายตัวครั้งที่สอง (อันนี้เดานะคะ จขบ.เข้าใจว่าอาจเพราะคุณพุ่มเป็นธิดาของพระยาราชมนตรี ซึ่งพระองค์ทรงรักพระยาราชมนตรีมาก ตรัสเรียกว่า “ไอ้ภู่” พอๆกับที่ทรงตรัสเรียก พระยาบดินทรเดชา ว่า “พี่สิงห์” ทุกครั้ง)

อ่านสนุกมากๆเลยค่ะ ดองเอาไว้เสียหลายเดือน เพราะอ่านบันทึกคุณหญิงไอรีนที่อิงประวัติศาสตร์เช่นกันจึงได้ไปคุ้ยๆค้นๆกองดองหาหนังสือที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ไทยมาอ่าน ต้องขอบคุณพี่ยู –Song982 ที่แนะนำให้อ่านเมื่อครั้งที่พาพรรคพวกไปท่องเกาะรัตนโกสินทร์ ครั้งนั้นพี่ยูแนะนำมาสามเล่ม คือ ฟ้าใหม่-ศุภร บุนนาค บุญบรรพ์-ศรีฟ้า ลดาวัลย์ และสี่แผ่นดิน –ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช (ถ้าอ่านแล้วและพอมีเวลาว่างๆจะรีวิวให้อ่านกันนะคะ จริงๆเวลาว่างพอจะมี เขียนให้ดูดีไปงั้น จริงๆคือเป็นคนขี้เกียจค่ะ นอกจากประหลาดแล้วนิสัยยังไม่ค่อยดี)

ปล.รีวิวนี้ยาวอีกแล้ว เป็นคนที่เขียนอะไรสั้นๆไม่ค่อยเป็น เรื่องสั้นนี่เป็นปัญหาของจขบ.อย่างยิ่งเลยค่ะ อยากเขียนอะไรสั้นๆบ้าง
ปล ๒. มีเรื่องตื่นเต้น เมื่อตอนที่ค้นๆกองดองแล้วพบว่า “ฟ้าใหม่” หายไป ตกใจมาก คืนนั้นรื้อตู้หนังสือใหญ่เลยเพราะจำได้ว่าพี่คนหนึ่งที่ยืมไปเอากลับมาคืนแล้ว และจขบ.ก็ลูบๆคลำๆชื่นชมอยู่ก่อนจะจัดเข้าตู้ แต่ทำไมไม่เห็น โทร.ถามคนนั้นคนนี้วุ่นไปเลยค่ะ และเพื่อนตัวดีก็บอกว่าอยู่กับเขา555 โล่งอก ณ เพลานี้ “ฟ้าใหม่” ได้กลับมาสู่อ้อมอกอิชั้นแล้ว ปกติแล้วจะจดไว้ค่ะว่าใครยืม(แต่หลังๆขี้เกียจ(อีกแล้ว)จด) แว้ก...กกก..ก ปล.ยังยาวเลยเห็นไหมว่าเขียนสั้นๆไม่เป็น

Create Date : 11 สิงหาคม 2555 Last Update : 11 สิงหาคม 2555 10:46:07 น. Counter : 5566 Pageviews.		8 comments
Share Tweet