ห อ ม แ ด ง ๆ จ ะ ไ ว้ ใ จ ไ ด้ ก๋ า

ตื่นตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า

รีบๆออกไปหาซื้อหอมแดงให้แม่สักหน่อย

เดินจนเหงื่อเริ่มไหลย้อย

ได้กวางตุ้งสีเหลืองอ๋อย

พร้อมด้วยกะหล่ำปลีหัวโต

แม่ยิ้มหวานจนแก้มปริ อยู่สองวัน

กวางตุ้งนั้นเริ่มเฉา แห้งเหี่ยว ไร้ค่า

โยนทิ้งไป โยนทิ้งปายยยย

...............

วะฮะฮ่า... บ้าไปแล้วตรูเอ๊ย

หลังจากที่เมื่อวาน รับปากคุณนายไว้ว่าจะไปตามล่า "หอมแดง"ให้

เช้านี้เลยต้องตื่นมาปฏิบัติภารกิจแต่เช้า

((ถ้าสายกว่านี้...ค่าความแรงของ UV ทั้ง A และ B จะสูงมาก จะทำให้สีผิวอันดำผ่องเป็นยองใย จะต้อง ((จำใจ)) ดำไปมากกว่าที่เป็นอยู่ได้))

หลังจากที่ตัดใจดีดตัวเองออกมาจากที่นอนด้วยความเร็วประมาณช้างลากซุง

((มันเป็นยังไง คนเขียนก็ยังไม่เข้าใจ ... จะสำบัดสำนวนเพื่อไร (วะ) คะ))

จัดการกับ "สภาพ" ตัวเองให้ดูได้ด้วยการล้างหน้าและแปรงฟัน เท่านั้น

((ย้ำว่าเท่านั้น ส่วนการอาบน้ำ จนกระทั่งเวลานี้น้ำยังไม่แตะต้องตลอดลำตัวถึงปลายเท้าซ๊ากกกติ๊ด))

ก็บิดมอ'ไซด์ไปถึงตลาดด้วยความเร็วประมาณ 60 กม./ชม.เพื่อตามหาหอมแดง!!

พระเจ้าช่วยกล้วยทอด !!!!

นี่ตกลงว่าเป็นตลาดเช้าหรือว่าด่านตรวจคนเข้าเมืองกันเนี่ย

คนล้านเจ็ดสิบเอ็ดแสนต่างที่มา...มากระจุกรวมกันอยู่ที่นี่

อย่างกับว่าไม่กลัวเหยียบกันตาย

((เอ๊ะ หรือว่าเค้าเป็นปกติของเค้าอยู่แล้ว แต่อีนี่เพิ่งเคยพบ เลยตื่นเต้น))

หอมแดง

หอมแดง

นั่นไง เจอเยอะแยะมากมายหลายเจ้า

เราก็ต้องทำตัวเยี่ยงลูกค้าทั่วไป

เข้าไปเมียงมอง ซักถามราคา คุณภาพ และตัดสินใจ

จนผ่านไปสองเจ้า ((ที่ไม่เอา)) จึงตัดสินใจได้ว่าควรจะต้อง "เลือก" ซักที

ผู้ชายคนนั้น!!!

พ่อค้าขายหอมแดง กระเทียม พริกแห้งเม็ดเล็ก เม็ดใหญ่ ฯลฯ

ดูจากสแปนหน้าแล้ว...คงเหมาะกับลูกค้าอย่างฉันมากที่สุด

ฉันจึงเดินปรี่เข้าไปประหนึ่งว่าจะไปฆ่าชิงทรัพย์เค้าอย่างไรอย่างนั้น

"โลละเท่าไรคะ"

ทำหน้ามึนๆชี้ไปที่ตะเข่งหอมแดง

"---" อึ้งกับสภาพลูกค้าอย่างฉันไปประมาณ .25 วินาที

"50บาทครับ"

"งั้นเอาครึ่งกิโลค่ะ"

((โถ ทำท่าเหมือนว่าจะสั่งเป็นตัน))

แล้วคนขายก็จัดการหยิบๆใส่ถุง เอาไปชั่งบนตาชั่งสีเงิน

((ที่มีสนิมเกาะจนกลัวเป็นบาดทะยัก บ่งบอกอายุการใช้งานได้เป็นอย่างดี))

"อ่ะ"

คนขายยื่นถุงหอมแดงในปริมาณครึ่งกิโลให้ลูกค้าสาวหน้ามึน

............

แล้วฉากสุดท้ายที่ฉันจำได้คือ

ฉ้นเอื้อมมือไปรับเงินทอนจากผู้ชายขายหอมแดง

แล้วเราสองคนก็คงไม่มีวันจะได้พบเจอกันอีกเลยก็เป็นได้

.............

แต่เดี๋ยว...มันยังไม่จบค่ะ

ถ้าลูกค้าสาวอย่างฉันไม่เอะใจตอนไปซื้อเห็ดนางฟ้า

"เท่าไรคะป้า"

เสียงของฉันร้องถามป้าคนขายเห็ดที่พูดจาเพราะจนเหลือเชื่อ

"15 บาทลูก" 

ป้าตอบมาพร้อมกับรอยยิ้ม

"นี่ค่ะ"

ยื่นแบ้งยี่สิบยับๆที่รับจากร้านหอมแดงตะกี้

"ขอบใจนะลูก"

ป้าแกยื่นเหรียญห้าให้พร้อมกับยิ้มให้จนเห็นร่องแก้มและรอยตีนกาชัดเจน

"ค่า"

ลูกค้าสาวรับเงินทอนมา พร้อมกับมองเงินที่เหลือในมืออีกข้างหนึ่ง

30 บาท แล้วได้ทอนมาตะกี้อีก 5 บาท เป็น 35 บาท

จ่ายค่าเห็ดนางฟ้าไป 15 บาท แสดงว่าตอนแรกมีเงินอยู่ในมือ 50 บาท

อ้าว งั้นสรุปว่า... ตะกี้ตรูซื้อหอมแดงไป 50 สิบบาทหรอ ???

แต่เอ๊ะ ตรูสั่งแค่ครึ่งกิโล...ครึ่งกิโลก็ต้อง 25 บาท

ให้แบ้ง 100 ก็ต้องทอน 75 บาทจิ

แล้วไหงเงินในมือตรูมีมาแค่ 50 ล่าววววว

แสดงว่า..ไม่นะ ไม่นะ

ความคิดของลูกค้าคนดังกล่าวทะเลาะกันเองอยู่ในหัวที่มีมันสมองเท่าเมล็ดถั่ว

"อ้าว ทอนตังผิดนี่หว่า"

คิดได้ดังนั้นจึงเดินย้อนกลับไปผู้ชายขายหอมแดงที่คิดไว้ว่าจะไม่มีวันได้เจอกันอีกแล้ว

"พี่คะ ตะกี้พี่ชั่งหอมแดงให้หนูกิโลนึง หรือครึ่งโลคะ"

พูดพร้อมกับชูถุงหอมแดงเจ้าปัญหาให้แก่พ่อค้าดูด้วย กันการเข้าใจผิด

"ครึ่งโลนะ" พี่คนขายตอบมาว่างั้น

"แต่พี่ทอนตังให้หนูไปแค่ 50 นะคะ"

 แบมือให้ดูหลักฐาน ซึ่งดูว่าจะไม่ได้ช่วยอะไรสักเท่าไร

"อ้าว หรอ ขอโทษๆ"

พี่คนขายร้องบอกพร้อมกับหยิบเงินในตระกร้ามาเพิ่มให้ฉันอีก 25 บาท

"ขอบคุณค่ะพี่"

ฉันร้องบอกออกไป ก่อนที่จะยิ้มให้อย่างสวยที่สุดที่คิดว่าลูกค้าคนนึงจะมอบให้แก่พ่อค้าใจดีคนนี้ได้

..........

กลับมานึกๆดู

จริงๆแล้ว พ่อค้าไม่จำเป็นต้องทอนเงินเพิ่มให้แก่ฉันก็ได้

เพราะมันเป็นความผิดของฉันเอง ที่ไม่นับเงินทอนเอง

แล้วอีกอย่าง...ถ้าเป็นคนอื่น เค้าอาจจะคิดว่าฉันโกหกก็ได้

แต่พี่คนนี้..กลับไม่ซักไม่ถาม หยิบเงินทอนเพิ่มให้อย่างไม่เกี่ยงงอน

โอ๊วววว  ... ตลาดสดตอนก่อนแปดโมงเช้าจงเป็นพยาน

หนูประทับใจพี่คนขายหอมแดงคนนี้จังค่ะ

ไว้วันหลังหนูจะไปอุดหนุนหอมแดงพี่อีกนะคะ

แต่ถ้าจะให้ดี... ให้หนูหอมที่แก้มแดงๆของพี่สักที ((ถ้าเมียพี่ไม่เอาอีโต้ไล่ฟันหนูก่อนนะคะ))

วะฮะฮ่า...บอกแล้ว ว่าตรูบ้าไปแล้ว

สวัสดีค่ะ

_/_

Create Date : 12 มิถุนายน 2554		1 comments
Last Update : 12 มิถุนายน 2554 16:46:53 น.
Counter : 409 Pageviews.
Share Tweet