ถนนสายนี้มีตะพาบ : หลักกิโลเมตรที่แปด ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๓ ชายหลังค่อม ต่อมลูกหมากโต โอ้โห ...ทะเลงาม ทราม วัยใจโฉด นอนอิงโขดหินริมทะเล .. ... ....... ภาพจากอินเตอร์เนต ณ ชายหาดอันเงียบสงบ เวิ้งว้าง ห่างไกลผู้คน น้ำทะเลเป็นสีฟ้าจัดตัดกับท้องฟ้าสีฟ้าซีด สายลมพัดมาอ่อนๆ บางคราวก็กระโชกแรงพาให้คลื่นลูกเล็กๆซัดเข้า*กระทบหาดทรายดังครืนๆ (*กรุณาอ่านทำนองเสนาะเพื่อความบันเทิง) พระอาทิตย์ดวงกลมโตสีส้มสดอมแดง(หรืออมหมาก??)เพิ่งจะโผล่พ้นผิวน้ำอย่างเชื่องช้าสะท้อนแสงสีทองฉาบทั่วท้องน้ำ มันบิดขี้เกียจซ้ายทีขวาสองที แล้วหาวสามหวอด ทำให้ปุยเมฆขาวที่อยู่ใกล้ๆลอยห่างออกไป(มันคงจะเหม็นขี้ฟันพระอาทิตย์น่ะ) โอ้โหทะเลงาม!!!! นะว่ามะ (อิอิ ตอบโจทย์ไปหนึ่งละ) .. ... .... กริ๊กๆ แกร๊งๆ เสียงดังกริ๊กๆแกร๊งๆ ดังแผ่วแว่วมาจากทิศตะวันตก อันที่ที่ตั้งของร้านกาแฟเล็กๆร้านหนึ่ง ที่ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ไร้คนเหลียวแล(เหมือนผู้เขียนเลย T-T) สภาพร้านเก่าโทรม ไม่เหลือร่องรอยความงดงามในวันวาน หลังคามุงจากขาดวิ่นรุ่งริ่งปลิวไปตามลม ฝากระดานทำจากไม้แผ่นใหญ่ผุกร่อน เป็นรูโหว่หลายแห่ง รั้วไม้หักพังไม่มีเค้าว่าเคยเป็นรั้วมาก่อน เครื่องชงกาแฟรุ่นโบราณส่งเสียงดังฟู่ๆอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ ข้างๆเครื่องชงกาแฟเป็นชั้นวางของ มีขวดโหลว่างเปล่าอยู่สองสามใบ แก้วกาแฟเก่าๆเป็นคราบสีน้ำตาลคว่ำบ้างหงายบ้าง วางอยู่ระเกะระกะ เบื้องหลังเคาน์เตอร์นั้นมีชายสภาพทรุดโทรมคนหนึ่งยืนคนกาแฟในถ้วยเก่าๆดังกริ๊กๆ แกร๊งๆ หากสังเกตให้ดีจะพบว่าเขาเป็น.... ชายหลังค่อม(เสร็จไปอีกโจทย์^^) .. ... .... วอนโดนยัน เป็นชื่อของเขา แน่นอนเขาเป็นเจ้าของร้านกาแฟ(ร้าง)แห่งนี้ เขาหลบหนีผู้คนมาเซ้งร้านกาแฟที่ใกล้จะเจ๊งแห่งนี้มาเมื่อสิบปีที่แล้ว หลังจากที่เขาประสบอุบัติเหตุทางรถจักรยาน ส่งผลให้เขากลายเป็นคนพิการหลังค่อม งานที่กำลังก้าวหน้ามีอันต้องหยุดชะงัก แถมแฟนสาวสวย ชาดองโย บินกินวานลูกสาวท่านประธานก็มาขอถอนหมั้นเสียอีก เขาไม่อาจสู้หน้าผู้คนในสังคมได้อีกจึงเก็บเงินก้อนสุดท้ายที่แอบยักยอกไว้มานาน มาตั้งหลักปักฐานอยู่ที่นี่ ตอนแรกก็ว่าจะไปมอนเดรโก แต่วีซ่าไม่ผ่าน เขาเลยต้องหลบอยู่แถวนี้ไปก่อน เฮ่อ... เขาถอนหายใจพรึ่ด จนขนจมูกปลิวไสว ก่อนจะยกมือขึ้นเสยหนวด และจรดแก้วกาแฟจ่อริมฝีปาก ลิ้มรสกาแฟอันขมขื่น (พอดีน้ำตาลหมด) เฮ่อ.. เขาถอนหายใจอีกครั้ง คราวนี้แรงจนขนจมูกร่วงไปสองเส้น โครม!!! เขาวางแก้วกาแฟดังโครมก่อนจะลุกขึ้นอย่างตัดสินใจได้อย่างเด็ดเดี่ยวแล้ว เขาผลุนผลันถลันออกมายืนหน้าร้าน เงยหน้ามองป้ายชื่อร้านซึ่งบัดนี้เอียงกะเร่เท่ ป้ายนั้นบัดนี้เก่าคร่ำคร่ามองแทบไม่เห็นตัวอักษรที่เขาสลักเองกับมือ เป็นภาษาเกาหลีแปลเป็นไทยได้ความว่า... ทรามวัยใจโฉด(เสร็จไปอีกหนึ่งโจทย์) .. ... .... เขามองป้ายนั้นนิ่งนานราวกับจะจารึกไว้ในความทรงจำ สมองของเขานั่งไทน์แมชชีนย้อนกลับไปสู่อดีต แล้วนั่งรถไฟฟ้า BTS กลับมาทันที(ต้องรีบไปรีบกลับเดี๋ยวเรื่องมันจะยาว อิอิ) ชาดองโย ลาก่อน เขากระซิบเบาๆรอดไรฟันผุๆ ที่ไม่ได้แปรงมานาน เขาหันหลังเดินกะย่องกะแย่งจากมาอย่างเด็ดเดี่ยว เขาเดินกะย่องกะแย่งมุ่งตรงไปยังริมฝั่งทะเล เสียงน้ำเซาะหาดทรายดังครืนๆ คลื่นลูกเล็กๆโหมกระทบฝั่งลูกแล้วลูกเล่า ประหนึ่งมือมหึมาแห่งท้องทะเลกวักเรียกหยอยๆให้เขาไปหา เขาเดินกะย่องกะแย่งดิ่งตรงไปอย่างมุ่งมั่น ก้าวเท้าไปอย่างมั่นคง คลื่นสาดซัดกระทบปลายเท้า เขาเอนกายลง...... นอนอิงโขดหินริมทะเล(อีกหนึ่งโจทย์แล้วจ้ะ^^) แหงนหน้ามองฟ้า ด้วยดวงตาที่พร่ามัว เพราะบัดนี้มันใกล้เที่ยงแล้ว(ถึงว่าแดดแยงตาเป็นบ้า!!) เขาเหม่อมองท้องฟ้านิ่งนาน ใจลอยคิดไปถึงจดหมายฉบับนั้น ฉบับที่เขาได้รับมาเมื่อหลายวันก่อน ในที่สุดมันก็มาถึง วันที่เขารอคอยอย่างหวาดกลัว ประหวั่นพรั่นพรึง มันหาเขาพบจนได้ เราคงหนีไม่พ้นแล้วจริงๆ เขารำพึงในใจเบาๆ ด้วยเกรงว่าจะมีใครมาแอบได้ยินเขาพูดคนเดียว ลาก่อนทะเลแสนงาม ลาก่อนชาดองโยที่รัก ชาตินี้เราคงไม่ได้พบกันอีกแล้ว น้ำตาลูกผู้ชายรินไหลอาบแก้มเสียงสะอื้นเบาๆ ประสานเสียงกับเสียงคลื่นกระทบฝั่ง เป็นท่วงทำนองไพเราะยิ่งนัก ครืนๆ ฮั่กๆ ครืนๆ โฮๆ ครืนๆ โฮกๆ ครืนๆ โฮ่งๆ ... คลื่นลูกเล็กๆโหมกระทบฝั่งลูกแล้วลูกเล่า คลื่นโหมกระทบฝั่งแล้วจากไป เหลือทิ้งไว้เพียงร่องรอยบนพื้นทราย .. ... .... ..... ...... คุณหมอคะ คนไข้พร้อมผ่าตัดแล้วค่ะ พยาบาลสาวสวยเอ่ยกับคุณหมอในชุดกราวน์ พร้อมยื่นชาร์ตคนไข้ในมือให้ หมอรับไปอ่านแล้วจึงหันมาขยิบตาให้พยาบาลสาวหนึ่งที อืม...คุณวอนโดนยัน.. ไม่ยอมเข้ารับการรักษา เพิ่งตามตัวได้สินะ ค่ะคุณหมอ เราส่งจดหมายไปเชิญเท่าไรก็ไม่ยอมมารักษา สุดท้ายต้องส่งหน่วยเฉพาะกิจไปรับตัวขึ้นฮมานี่ล่ะค่ะ "อาการล่ะ" "ต่อมลูกหมากโต ม๊ากมากค่ะ" (อีกโจทย์แล้วคร่า^^) อือ...ดี งั้นเตรียมเลื่อยเบอร์หนึ่งมาเลย ลับแล้วใช่ไหม ค่ะ ........................... ไอเดียบรรเจิดจากเพี๊ยนลำพญา ^^' ห่างหายไปจากถนนสายตะพาบเสียหลายโจทย์เลย^^ ตอนนี้สถานการณ์ที่บ้านกลับมาเป็นปกติแล้ว เลยได้ ร่วมเดินบนถนนสายนี้อีกครั้ง ขอฝากผลงานไว้ในอ้อมใจ เพื่อนๆด้วยนะคะ (อิอิลูกทุ๊งลูกทุ่ง) โจทย์หน้าของคุณก๋า ได้ปวดตับกันอีกแว๊ววว.. ขอบคุณเพลงประกอบจากไอจิ๊ก   Create Date : 28 พฤษภาคม 2553 15 comments Last Update : 27 มีนาคม 2557 11:24:01 น. Counter : 6494 Pageviews. Share Tweet

"วอนโดนยัน" ...ชื่ออินเทรนด์ไม่เบาพระเอกของท่านหญิง ฮ่าๆๆๆ แต่งได้อารมณ์ละเมียดระคนขมขื่นเหมือนรสชาติกาแฟที่ปราศจากน้ำตาลแก้วในมือของชายหลังค่อมผู้อาพับ ลุงพับเสียจริงๆ ค่ะ เอิ๊กๆๆๆๆๆ แวะมาบอกท่านหญิงว่า คิดถึงๆๆๆๆๆ และขอไม่ไปทำบ้านสองหลังที่ฟาร์มหน่อยค่ะ โครงการนั้นสามปีกับอีกเจ็ดเดือนล่วงมาแล้ว ก็ยังไม่อาจบรรลุวัตถุประสงค์ อิอิ จุ้บุ จุ้บุค่ะ   โดย: ณ ปลายฉัตร 28 พฤษภาคม 2553 11:30:16 น.

ขอ"ไม้"ค่ะ ไม่ใช่"ไม่"นะ อิอิ   โดย: ณ ปลายฉัตร 28 พฤษภาคม 2553 11:31:50 น.

หวัดดียามเช้า อากาศแสนสดใส ^^   โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว 28 พฤษภาคม 2553 12:11:39 น.

มาแย้วหญิง เมื่อวานนอนเดี้ยงง่ะ ไม่สบายจ้า นี่ก้กระดือบๆมาอ่านวอนโดนยัง สงสัยวอนจิงกูที่บ้านจะเสียตำแหน่งให้วอนโดนยันซะแล้ว อิอิ ปล.ต่อมลูกหมากโตนี่เป็นโจทย์ที่ไม่ธรรมดานะ 55.. ส่วน เพี๊ยนลำพญา มุขเยอะดีเหมือนกัน..   โดย: ตัวp_box 28 พฤษภาคม 2553 14:17:27 น.

555555555+ "วอนจิงกู" คุณแพทนี่อารมณ์สุนทรีย์ไม่เบานะคะ เอิ๊กๆๆๆๆ   โดย: ณ ปลายฉัตร 28 พฤษภาคม 2553 17:50:33 น.

ครืนๆ ฮั่กๆ ครืนๆ โฮๆ ครืนๆ โฮกๆ ครืนๆ โฮ่งๆ . เสียงออกจะแปลกๆนะเพี้ยนลำพญา อิ อิ วอนโดนยัน ชอบมากค่ะท่านหญิง ข้างบนนั่นอะไรนะคะ วอนจิงกู ขอแจมด้วยคนจิก๊ะ จนจิงกู หุ หุ แอมอร   โดย: peeamp 28 พฤษภาคม 2553 23:28:33 น.

สามเกลอ ศิลปินเกาเหลาผู้โด่งดับ เอ๊ย โด่งดังจากแดน"กินจิ" มารวมตัวกันเป็นครั้งประวัติศาสตร์ที่นี่ที่เดียว ครั้งเดียวเท่านั้น แถ่น แทน แท๊นนนนนนนนน เอิ๊กๆๆๆๆ ราตรีสวัสดิ์คร่า ท่านหญิง ม๊วฟๆๆๆ   โดย: ณ ปลายฉัตร 29 พฤษภาคม 2553 1:17:55 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 29 พฤษภาคม 2553 5:27:25 น.

ฮ่าๆๆๆ มันไม่ธรรมดานะครับ ถอนหายใจจนขนจมูกหลุดสองเส้นได้ ไม่ธรรมดาๆ ฮ่าๆๆๆ โอเล่   โดย: zerxiustor 29 พฤษภาคม 2553 8:11:13 น.

สวัสดีค๊า.. แวะมาอ่านงานตะพาบอ่ะ ไอเดียบรรเจิดจริงด้วย5555+ ..ชอบตอนเปิดตัวเจ้าค่อมที่ร้าน กาแฟอ่าเห็นภาพชายหลังค่อม แบบคงทรุดโทรมมมั๊กๆเรยย... So Happy ka^^   โดย: mastana 29 พฤษภาคม 2553 13:39:28 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 30 พฤษภาคม 2553 7:48:10 น.

ฝากนางฟ้า วานมากล่อมท่านหญิง ...ให้หลับคร่อกกก...กกก "ฝันดีคร่า" อิอิ ^ ^*   โดย: ณ ปลายฉัตร 30 พฤษภาคม 2553 23:42:14 น.

มาแระหญิง วันหยุดไม่ว่างเลยจ้าหญิง เพิ่งได้พักหายใจเนี๋ยแหละ อัพบล็อกแล้วนะหญิง.ไปเจิมด้วย 55.. วันนี้ไปทำงานเปล่า เดี๋ยวไปรอในเฟด...   โดย: ตัวp_box 31 พฤษภาคม 2553 7:52:53 น.

ก๊อกๆ อยู่เปล่า โปรดทราบคิดถึงมาก.. คิดถึงคนที่ขนจมูกปลิวไสว 55... .   โดย: ตัวp_box 1 มิถุนายน 2553 8:49:42 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 4 มิถุนายน 2553 7:43:12 น.